ตอนที่43 เฝ้าไข้เธอตลอดทั้งคืน

ต๭นที่43 เฝ้าไข้เธอตลอดทั้งคืน เมื่อเสียงอันเย็นชาแต่อ่อนโยนของนิธานเข้ามาในหูอย่างนึกไม่ถึง ชยานีรีบหันหน้า มามองนิธานอย่างตกใจ เธอกระพริบตา ราวกับว่ากลัวว่าตัวเองมองผิด เมื่อได้เห็นแววตาของนิธานที่เอาแต่ส่งความเยือกเย็นออกมา ชยานีจึงรีบตอบกลับ“คุณอยู่ที่นี่ตลอดทั้งคืนเหรอ” ชยานีคำพูดที่ไม่แปลกใจและไม่ประทับใจนั้นล้วนเป็นของปลอม เมื่อได้เห็นเสื้อผ้าของนิธานยังเป็นชุดของเมื่อวาน อีกทั้งมีรอยยับเต็มไปหมด อารมณ์ของนิธานในตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ค่อยดี ผมของเขายุ่งนิดหน่อย ดูแล้วเมื่อคืนนี้นิธานจะอยู่ที่นี่จริงๆ “ขอบคุณนะ” อืม”นิธานพยักหน้า แล้วเอามือจัดคอเสื้อ เดินผ่านชยานีไปเข้าห้องน้ำ ในตอนที่ออกมา เขาดูเหมือนผ่อนคลายขึ้นเยอะเลย ชยานีก็ลุกขึ้นจากเตียงเช่นกัน ได้พักผ่อนตลอดคืน ตอนนี้ชยานีดีขึ้นมากแล้ว เมื่อเห็นนิธานออกมาจากห้องน้ำ ชยานีก็ยิ้มให้เขาแล้วพูดว่า“คุณนิธาน เรื่องของเมื่อวานต้องขอบคุณคุณจริงๆ ถ้าไม่มีคุณหล่ะก็ ฉันก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี” นิธานหรี่ตาลง“ปาลี คราวหลังถ้ามีเรื่องแบบนี้ ทางที่ดีไม่ต้องให้ผมรับรู้ ครั้งหน้าจะไม่มีอีก”น้ำเสียงของนิธานเย็นชามาก นี่ทำให้ชยานีที่แต่เดิมกำลังมีความสุขราวกับถูกสาดด้วยน้ำเย็น เธอรู้สึกหนาวไปทั้งร่างกาย ทำให้เธอได้สติขึ้นมา เป็นเพราะการกระทำของนิธานทำให้รู้สึกตื่นเต้นและความหวั่นไหวจากก้นบึ้งของหัวใจก็ถูกดับลงอย่างไร้ความปราณีในเวลาสั้นๆ ใบหน้าชยานีไม่แสดงอาการอะไร แต่ความจริงแล้วเธอกำลังเตือนสติตัวเองอยู่ในใจ เธอพยักหน้าอย่างเฉื่อยชา“ฉันเข้าใจแล้ว จะไม่มีครั้งถัดไป” “ทางที่ดีก็ควรเป็นแบบนั้น”นิธานตอบอย่างเย็นชา “ก๊อกก๊อก”เสียงเคาะประตูดังจากด้านนอก ตามมาด้วยเสียงของตีรณ“ท่านประธานนิธาน คุณอยู่ไหมครับ” “เข้ามา” ตีรณผลักประตูเข้ามา ในมือกำลังถือชุดสูท“หัวหน้านิธาน นี่คือเสื้อผ้าของคุณ” “อืม”นิธานรับเสื้อผ้าแล้วเดินเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ชุดสูทที่ถูกรีดอย่างดี ค่อยๆลื่นไหลตัดไปตามร่างกายอันหล่อเหลาหาที่เปรียบมิได้ของนิธานคนนี้ ที่จริงแล้วในตอนที่ชยานีได้เจอกับนิธานครั้งแรกก็ชื่นชมหน้าตาของนิธานหรือแม้แต่รูปร่างเป็นอย่างมาก ชยานีเคยเห็นผู้ชายหน้าตาดีมากมาย แต่สำหรับนิธานที่อยู่ตรงหน้า ผู้ชายเหล่านั้นถึงกับจืดไปเลย แม้ว่าแต่ก่อนเธอจะชอบทัตติมาโดยตลอด ก็สู้นิธานที่อยู่ตรงหน้าไม่ได้ ร่างกายของนิธานมีบรรยากาศและมีเสน่ห์เฉพาะตัวบางอย่าง ทำให้นิธานน่าค้นหาไม่น้อย “ดนพบอกให้คุณพักอยู่ที่นี่สองสามวัน สองสามวันนี้คุณก็พักอยู่ในโรงพยาบาลอย่างสงบ ถ้าผมไม่อนุญาต ก็ห้ามไปไหน”นี่ไม่ใช่การปรึกษาหารือของนิธานกับชยานี แต่เป็นคำสั่ง ชยานีอ้าปาก“ที่จริงแล้วฉันสามารถกลับไปพักที่บ้านได้นะ”ที่จริงแล้วเธอไม่ค่อยชอบการพักอยู่ในโรงพยาบาล แต่จะทำอย่างไรได้ดูเหมือนว่าเธอกับโรงพยาบาลจะมีวาสนามากๆ นี่ไง ถึงได้มาหลายครั้งอย่างนี้ “ผมไม่ได้ถามคุณ” น้ำเสียงของนิธานเยือกเย็นราวกับไร้ความรู้สึก“ปาลี อย่าลืมนะ ตอนนี้คุณเป็นภรรยาของผม ถ้าเกิดอะไรขึ้นมากับคุณ ผมก็ต้องรับผิดชอบ ผมไม่อยากให้ท่านปู่รู้เรื่องนี้ เพราะว่ามันจะรบกวนท่าน เข้าใจไหม” ชยานีจุกอยู่ในอก แต่ก็พยักหน้า“ขอโทษที เรื่องนี้ฉันผิดเอง ฉันสัญญาว่าคราวหน้าจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ใน” “อืม” นิธานเมื่อพูดเสร็จก็เดินจากไป ชยานีรู้สึกไร้เรี่ยวแรงที่จะนอนบนเตียง เธอรู้สึกเจ็บอยู่ในอก ความรู้สึกแบบนี้ชยานีไม่ชอบเลย ได้แต่ระงับมันเอาไว้ ก็ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้ว หูของชยานีก็ได้ยินเสียงของตีรณ“คุณปาลี” ชยานีสะดุ้ง หันหน้าไปเจอตีรณ ก็อดที่จะสงสัยไม่ได้“ผู้ช่วยตีรณ มีอะไรหรือคะ” ตีรณเป็นผู้ช่วยมือดีของนิธาน โดยพื้นฐานแล้ว ไม่ว่าจะเรื่องน้อยใหญ่ของนิธานล้วนแต่จัดการโดยตีรณ ด้วยแต่ก่อนเป็นเพราะปาลีเจ้าของร่างมักจะก่อความวุ่นวายไร้สาระมาให้นิธาน ดังนั้นการต้อนรับกับปาลีล้วนแต่เป็นตีรณ ด้วยความที่ตีรณรู้ว่าความสัมพันธ์ของนิธานกับชยานีไม่ค่อยดี ความเกลียดชังที่นิธานมีต่อปาลี ขนาดที่ไม่อยากได้ยินตีรณเรียกปาลีว่าคุณนายน้อยหรือคุณผู้หญิงทำนองนั้น ดังนั้นตีรณจึงเรียกว่าคุณปาลีมาโดยตลอด แต่เกรงว่าตอนนี้จะไม่เป็นแบบนั้น “คุณปาลี นิธานฝากนี่มาให้” ตีรณหยิบเช็คใบหนึ่งจากกระเป๋าส่งให้ชยานี ชยานีตกตะลึง อึ้งไปครู่หนึ่งแล้วจึงกระพริบตา รับเช็คจากมือตีรณ ในตอนที่เห็นจำนวนเงินที่แสดงอยู่บนนั้น ก็อดถลึงตาไม่ได้“อย่าบอกนะว่าให้ฉันสามสิบล้าน” “ใช่แล้ว ท่านประธานนิธานบอกว่าเงินที่เหลือให้เอามายืมให้คุณปาลี ถือว่าเป็นการลงทุน ถึงเวลาที่คุณปาลีได้กำไรแล้ว ท่านประธานนิธานของพวกเราก็นับว่าเป็นหุ้นส่วน” มุมปากของชยานีอดไม่ได้ที่จะยกขึ้นอย่างชั่วร้าย“เหอๆ ท่านประธานนิธานของพวกเราช่างเป็นนักธุรกิจโดยกำเนิด”ไม่ได้โชคดีสักนิดเลย ที่จริงฉันให้มากกว่าตั้งยี่สิบล้าน มาพูดลงทุนอะไรกัน หึ ในตอนแรกบอกว่าเรื่องการหย่าต้องใช้ห้าสิบล้าน สุดท้ายถูกเขากดเหลือสามสิบล้าน ตอนนี้เขาก็ดี นอกจากถือเอายี่สิบล้านนี้ซื้อความรู้สึกคนแล้วยังคิดเอามาเป็นหุ้นส่วน จะให้พูดอย่างไรดีนิธานคนนี้มีวิธีที่ฉลาดจริงๆ แม้แต่ผู้หญิงอ่อนแออย่างเธอก็ถูกนับด้วย “คุณปาลีมีคำถามอื่นอีกไหม”ตีรณอดทนรอคำถามจากชยานี ไม่ว่าอย่างไรก็ตามตีรณก็เป็นคนที่อยู่ข้างกายนิธานมานาน จะเข้าใจนิสัยของนิธานมากน้อยขนานไหน ท่าทีของนิธานในตอนนี้ที่มีต่อชยานีดีกว่าเมื่อก่อนไม่รู้จักกี่เท่า แม้ว่าจะไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่ตีรณมีลางสังหรว่า การแต่งงานของบ้านนิธานกับชยานี เกรงว่าอีกไม่นานก็คงหย่าไม่ได้ “ว่าแต่คุณปาลี ที่ตั้งสำนักงานของคุณหาไปได้กี่ที่แล้ว เดิมที่ท่านประธานนิธานให้คุณไปดูในวันนี้ แต่คุณมาเข้าโรงพยาบาลเมื่อวาน เกรงว่าครั้งนี้คงต้องเลื่อนออกไป ” “อะไรนะ”ชยานีร้องตกใจ“ไม่ต้องค่ะ จริงๆตอนนี้ร่างกายของฉันดีขึ้นมากแล้ว ไม่เป็นอะไรสักนิด ถ้าอย่างนั้นผู้ช่วยตีรณ ถ้าเป็นไปได้พวกเราก็ไปกันตอนนี้เลย” ชยานีพูดแล้วรีบพลิกผ้าห่มลงจากเตียง ตีรณรีบเข้ามาขวาง“คุณปาลีไม่ต้องรีบร้อน คุณควรจะพักผ่อนให้หายดีแล้วค่อยพูดเรื่องนี้กัน” ตีรณถูกชยานีทำให้รู้สึกตกใจมาก โดยเฉพาะตอนที่ได้ยินชยานีบอกว่าจะรีบออกจากโรงพยาบาลเพื่อไปดูสำนักงาน“จริงๆตอนนี้ยังไม่ต้องรีบร้อนก็ได้” “จะไม่รีบร้อนได้อย่างไร ฉัน…” “คุณปาลี ผมว่าคุณควรพักรักษาตัว นิธานก็พึ่งจะพูดไปคุณได้ยินแล้วนี่นา ถ้าคุณยังไม่ได้ออกจากโรงพยาบาล คุณก็ไม่สามารถไปไหนได้” “แต่ว่าฉัน…” “อ้าว พี่สะใภ้ คุนตื่นแล้วเหรอ” ประตูห้องผู้ป่วยถูกผลักออก ดนพยืนนิ่งอยู่ด้านข้างประตู มือของเขาด้านหนึ่งล้วงอยู่ในกระเป๋าเสื้อกาวน์สีขาว ส่วนมืออีกข้างหนึ่งกำลังตบต้นขาอย่างสบายใจ มุมปากมีรอยยิ้มบางๆ ให้ความรู้สึกชั่วร้ายนิดหน่อย เดิมทีเสื้อกาวน์สีขาวเป็นสัญลักษณ์ที่หมายถึงความบริสุทธิ์ แต่ตอนนี้กลับถูกดนพที่สวมใส่ทำให้เกิดรู้สึกชั่วร้ายไปอีกแบบ ชยานีอดไม่ได้ที่จะด่าทออย่างอัปมงคลอยู่ในใจ แต่ใบหน้ากลับมีรอยยิ้มบางๆ“คุณหมอดนพ” “พี่สะใภ้ ระหว่างพวกเราจะสุภาพไปทำไมกัน” ดนพยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วเดินเข้าไปหา รอยยิ้มนั้นไม่ได้ยิ้มให้กับชยานี“พี่สะใภ้ตอนนี้รู้สึกอย่างไรบ้าง” “ดีขึ้นแล้วค่ะ”ชยานีพยักหน้า“คุณหมอดนพ ตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ขอออกจากโรงพยาบาลได้ไหมคะ” “ไม่ได้หรอก”ในตอนที่พูดออกมา ดนพเปลี่ยนท่าทีจากที่ร่าเริงเป็นเคร่งขรึม เขาจ้องมาที่ชยานีอย่างเคร่งเครียด“พี่สะใภ้ บาดแผลของคุณไม่ใช่น้อยๆ ถ้าคุณยังอยากให้แผลนี้หายเร็ว ผมคิดว่าคุณควรให้ความร่วมมือกับงานของผม รีบรักษาตัวให้หาย” “ทำไมฉันจะไม่รีบรักษาตัว”ชยานีรีบแย้งขึ้น ดนพกลับยิ้มอย่างเย็นชา“พี่สะใภ้ คุณรีบรักษาตัวด้วยการไปเฮกี้ หม้อไฟอร่อยไหม อยากจะไปกินอีกครั้งไหม” น้ำเสียงของดนพเย็นชามาก นั่นเป็นความเย็นชาระดับเชี่ยวชาญ ท่าทางอันเคร่งเครียดอย่างจริงจังของเขากับคนที่ไม่ยิ้มคนนั้นช่างต่างกันเหลือเกิน แน่นอนว่าชยานีฟังการคุกคามของดนพออก ใบหน้าของเธอไม่มีความสุข เม้นปากไม่ตอบดนพ เมื่อดนพเห็นท่าทีไม่สบายใจของชยานี ที่จริงแล้ว… ดนพลากเก้าอี้มานั่งลง มือทั้งสองผสานกัน ท่าทางสงบนิ่ง“ผมยังไม่ได้เจอกับพี่สามเพราะเป็นห่วงผู้หญิงคนหนึ่ง คุณก็รู้ว่าเมื่อคืนพวกผมกับพี่สามกำลังดื่มเหล้ากัน พอได้ยินเรื่องของคุณ พี่สามไม่พูดอะไรสักคำแล้วลากผมออกมา ผมว่าคุณดูแลชิวิตตัวเองหน่อยดีไหม เข้าโรงพยาบาลบ่อยๆแบบนี้ คุณคิดว่าโรงพยาบาลเป็นบ้านของคุณรึไง” “คุณอย่าเอาชีวิตของตัวเองไปก่อเรื่องทุกครั้งจะได้ไหม ก็ใช่ ที่เมื่อก่อนพี่สามเคยทำไม่ดีกับคุณ แต่คุณไม่เคยคิดหรือว่าอะไรทำให้พี่สามทำอย่างนั้นกับคุณ” “เขาไม่ชอบฉันไง”ชยานีตอบ“ไม่มีใครชอบการแต่งงานของตัวเองที่ถูกคนอื่นจัดการให้” เธอก็รู้ว่า แม้ว่านิธานจะตอบรับการแต่งงานกับปาลี แต่สองปีมานี้เขาไม่มาพบปาลีเลย ถ้าดูจากปาลีแล้วนับว่าโหดร้ายอย่างไม่ต้องสงสัย แม้กระทั่งแต่ก่อนปาลีได้รับบาดเจ็บเข้าโรงพยาบาลอย่างไร สุดท้ายก็เพื่อเรียกร้องความสนใจจากนิธาน ชยานีไม่รู้ความจริงข้อนี้ แต่ชยานีกลับรู้สึกราวกับว่าไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเลยในส่วนลึกความทรงจำของปาลี ดนพที่ถูกชยานีฉุนเฉียวแบบนี้ แทบจะวิ่งหนี แต่ว่าเมื่อเห็นท่าทีของชยานี ดูแล้วเหมือนเธอจะไม่ได้รักนิธานจริงเหรอ “ปาลี เรื่องการหย่าของเธอกับพี่สาม เป็นความจริงเหรอ” ชยานีเงยหน้ามองดนพ แล้วขมดคิ้ว“คุณรู้แล้วเหรอ”ดูแล้วความสัมพันธ์ของนิธานกับดนพคงดีมาก ถ้าไม่อย่างนั้นเรื่องความลับแบบนี้ ดนพคงไม่มีทางรู้ “อืม ก็ดี”ดนพเอามือกอดอก“พี่สามและเฉลิมพลเป็นพี่น้องที่ดีที่สุดของผม ปาลี ผมหวังว่าคุณจะไม่ได้เล่นกลอะไร”นี่เป็นสิ่งที่ดนพพูดกับชยานีได้ยากจริงๆ ชยานีเม้มปากเบาๆ“ฉันไม่ได้ล้อเล่น และไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำให้ตายใจ คุณวางใจเถอะ ฉันตัดสินใจหย่ากับนิธานจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะนิธานสัญญาไว้ ฉันไม่รอให้ครบหนึ่งปีหรอก ตอนนี้ก็มาหย่ากับฉันได้” ดวงตาคู่นั้นของชยานีใส และซื่อตรงมาก ดนพมองครู่หนึ่ง ไม่พบพิรุธอะไรจากดวงตาของชยานี เขาจึงเชื่อคำพูดของชยานีจริงๆ“ผมก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น”