ตอนที่44 ฉันอยากจะบ้า ฉันเนี่ยนะฆ่าตัวตาย

ต๭นที่44 ฉันอยากจะบ้า ฉันเนี่ยนะฆ่าตัวตาย ชยานีอยู่ในโรงพยาบาลตลอดทั้งสัปดาห์ แต่ในหนึ่งสัปดาห์นี้ นิธานไม่เคยมาหาเธออีกเลย ดูเหมือนเขาจะไม่ ใส่ใจชยานีเลย เป็นแบบนี้ก็ดี อย่างไรทั้งสองก็ไม่เคยมีความรู้สึกต่อกัน หนึ่งปีให้หลังจากนี้ก็หย่ากันอยู่ดี แม้ว่าชยานีจะต่อต้านการอยู่โรงพยาบาล แต่ก็ต้องยอมรับว่าการรักษาของดนพดีมาก ในช่วงที่อยู่ในโรงพยาบาล นี้ดนพมาสอบถามตรวจดูอาการทุกวัน ดังนั้นนอกจากคุณหมอและนางพยาบาลในโรงพยาบาลแล้วคนที่ชยานีเจอ บ่อยก็คือ นวตา ในวันที่นวตารู้ว่าชยานีเข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง ก็เอาแต่โทษตัวเอง ร้องไห้จนตาแดงบอกขอโทษชยานี และยัง พูดอีกว่าเป็นเพราะตัวเองดูแลชยานีไม่ดี ชยานีไม่มีทางเลือก ทำได้เพียงหยอกล้อนวตา จนสุดท้ายก็กลายเป็นว่าถูกนวตาต่อว่าอย่างคาดไม่ถึง แต่ว่าชยานีก็ดูออกว่านวตาดีกับเธอจริงๆ ในช่วงที่อยู่ในโรงพยาบาลนี้ นวตาคอยมาเช็คเช้ากลางวันเย็นสาม เวลา ตอนกลางคืนก็มาคุยเป็นเพื่อนก่อนนอน หนึ่งสัปดาห์ให้หลัง เมื่อมั่นใจว่าบาดแผลที่แผ่นหลังของชยานีจะไม่อักเสบแล้วจริงๆ ดนพจึงมาตัดไหมให้ชยานี โดยตรง“ฟื้นตัวดีมากเลย บาดแผลไม่มีอาการอักเสบ เป็นสัญญาณที่ดี แต่คุณต้องระมัดระวังให้มาก ช่วงนี้งด ของแสลง แล้วก็ พยายามอย่าให้แผลเปียกน้ำ” ดนพพูดแล้วก็มองมาที่ชยานี“ทนไม่ไหวอยากจะออกจากโรงพยาบาลแล้วเหรอ” “ใช่แล้ว รออีกนิดก็ราขึ้นทั้งตัวพอดี”พูดแล้วชยานีก็บิดขี้เกียจ แผ่นหลังของเธอในตอนนี้ไม่เจ็บเลยสักนิด บาดแผลไม่นานก็สมาน ดังนั้นไม่ต้องเอาแต่นอนราบกับเตียง แล้ว นับว่าเป็นเรื่องที่ดีมากสำหรับชยานี หลายวันมานี้เป็นเพราะชยานีและดนพทั้งสองคนได้เจอกันตลอด ครั้นแล้วดนพก็สนิทสนมกับชยานีขึ้นมานิด หน่อยอย่างคาดไม่ถึง ที่จริงแล้วที่สำคัญก็คือสิ่งที่ดนพค้นพบในขณะที่พูดคุยกับชยานี เพราะชยานีดูเหมือนได้ เกิดใหม่จริงๆ เธอเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไม่ว่าจะท่าทีการพูด จนกระทั่งแม้แต่ความคิดก็พบว่าเปลี่ยนไป ดนพค้นพบว่าชยานีเป็นคนที่คุยเก่งมากๆ มีความคิดเห็นที่ดี และเป็นคนที่มีความฝัน ดังนั้นเขากล้าที่จะพูดได้ ว่า ก่อนหน้านี้ที่เขาเข้าใจทั้งหมดเกี่ยวกับคนๆนี้ต่างกันอย่างลิบลับ หรือว่าเป็นเพราะจมน้ำจริงๆ สมองถึงได้ถูกล้างไปหมด “คุณมองฉันด้วยสายตาแบบนี้หมายความว่าอะไร”เมื่อเห็นสายตาที่จ้องมาของดนพ ชยานีก็อดไม่ได้ที่จะถาม ด้วยเสียงทุ้มๆ แล้วมองมาที่ดนพด้วยความสงสัย แม้ว่าเธอจะใช้ชีวิตในเมืองนภาในฐานะปาลีมาเป็นเวลานาน เธอคิดว่าตนเองปรับตัวได้เป็นอย่างดี แต่ก็ต้องคอย ระวังตัวเพราะกิริยาท่าทางแม้จะเล็กน้อยก็อาจจะถูกจับได้ ดังนั้นชยานีมีความตะกุกตะกัก กังวลใจอยู่บ้าง ดนพจ้องมาที่ชยานี เกิดลังเลใจชั่วชขณะ“ขอถามแบบไม่เกรงใจนะ แต่ก่อนคุณพยายามฆ่าตัวตายหลายต่อ หลายครั้ง คุณคิดอะไรอยู่กันเเน่” ชยานี “…..” คำถามที่ตรงไปตรงมาแบบนี้ เธอไม่รู้จริงๆว่าควรจะตอบอย่างไร “จริงๆแล้วคุณจะไม่ตอบก็ได้นะ”ดนพหัวเราะเหอๆ“ผมรู้แล้ว คุณทำเพื่อเรียกร้องความสนใจพี่สาม ใช่ไหม” “ใช่ที่ไหนกัน”ชยานีกลุ้มใจขึ้นมาทันที คิดว่านี่ช่างเป็นประวัติที่เลวร้ายจริงๆ “หืม”ดนพมองมาที่ชยานีอย่างหาคำตอบไม่ได้ เมื่อได้ยินเธอรีบพูดออกมาแบบนั้น เเสดงว่ามีเรื่องที่พูดไม่ได้ ไม่ใช่เหรอ? ชยานีถอนหายใจ เอามือเท้าคาง แม้ว่าเธอจะจำไม่ได้ว่าสุดท้ายแล้วปาลีเคยทำเรื่องอย่างนั้นไหม แต่เธอไม่ ยอมรับมันแน่นอน “ฉันไม่ได้โง่นะ จะเอาชีวิตตัวเองไปล้อเล่นทำไม ฉันรักชีวิตตัวเองจะตาย”ชยานีคิดแก้ตัวให้ ปาลี และคิดว่าเป็นการแก้ตัวเพื่อตัวเอง ไม่เช่นนั้นการที่เธอยึดร่างกายของปาลี แล้วมีประวัติอันมืดหม่นแบบ นั้น มันจะไม่กลายเป็นประวัติของเธอเองหรือ ดนพกระพริบตา“คุณลองพูดมา ผมจะฟัง” “ค่ะ”ชยานีจนปัญญา“ที่จริงแล้วฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ว่าในทุกๆครั้ง ก็ถูกคนอื่นเข้าใจว่าฉันฆ่าตัว ตาย จากนั้นก็ไม่รู้ว่าทำไมนิธานถึงมาเห็นพอดี ทำไมถึงถูกเข้าใจผิด เหอๆ”ชยานีก็อธิบายเรื่องราวไม่ถูกว่า สุดท้ายแล้วเกิดอะไรขึ้น แต่เธอก็พูดได้อย่างครอบคลุม“คุณเป็นเพื่อนสนิทของนิธาน คุณก็น่าจะรู้ดี ว่าการ แต่งงานของฉันกับนิธาน ไม่ได้เกิดขึ้นจากความรู้สึกของทั้งสองคน” ดนพพยักหน้า“เรื่องนี้ผมรู้”และยังรู้ด้วยว่าแต่ก่อนผู้หญิงคนนี้เรียกร้องความสนใจนิธาน ด้วยการทำเรื่อง ประสาทบ้าบอมากมาย “คุณทำตาแบบนี้ เหมือนกับเห็นคนบ้า”ชยานีเอานิ้วจิ้มหว่างคิ้ว“ฉันยอมรับก็ได้ ฉันเรียกร้องความสนใจนิธาน จริง แต่ว่า…เขาก็ไม่ติดกับ งั้นเอาแบบนี้ ฉันจะไม่ยอมแพ้จะเรียกร้องความสนใจต่อไป ดังนั้น ฉันนไม่ใช่คน โง่ ทำไมต้องทำร้ายตัวเองเพื่อเรียกร้องความสนใจนิธานด้วย แบบนี้ยิ่งทำให้นิธานรังเกียจฉันไม่ใช่เหรอ เป้า หมายของฉันไม่ใช่ให้นิธานรังเกียจ แม้ว่าการเรียกร้องความสนใจจากเขาจะทำให้ถูกรังเกียจก็ตาม” ชยานีก็ไม่รู้ว่าตัวเองควรอธิบายอย่างไร “ทั้งหมดก็คือ ฉันไม่ได้ทำร้ายตัวเองเพื่อให้นิธานมาใส่ใจ ฉันพูดได้ เพียงว่าฉันโชคร้าย ทุกครั้งล้วนเกิดอุบัติเหตุ ประหลาดมาก” “เหอๆ”มุมปากของดนพกระตุก และไม่รู้ว่าควรเชื่อคำพูดของชยานีดีไหม ที่จริงแล้วชยานีพูดก็ถูก ไม่มีใครโง่ทำร้ายตัวเองเพื่อเรียกร้องความสนใจคนอื่น แต่ว่าคนๆนี้คือปาลี จะว่าไปตอน ที่เรียนหนังสือปาลีก็เป็นประเภทหัวไม่ดี ชื่อเสียงของปาลีฉาวโฉ่ สามารถทำเรื่องพวกนี้ได้ ราวกับไม่มีอะไร “อย่างไรก็ตามไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่เชื่อ ฉันก็ไม่ทำร้ายตัวเองเพื่อเรียกร้องความสนใจจากนิธานแน่นอน คุณ แค่จำจุดนี้ไว้ก็พอ สำหรับตอนนี้ ฉันรักชีวิตจะตาย ฉันยังสาว และยังมีความสุขกับการมีชีวิต ดังนั้นพ่อหนุ่ม คุณไม่ ต้องเป็นห่วงว่าฉันจะก่อเรื่องให้นิธาน” ชยานีที่กำลังชี้แจงก็ตบไหล่ของดนพ“จริงสิ ทำไมนิธานถึงดูให้เกียรติกันอย่างนั้น ฉันก็เป็นดอกไม้ที่มีอายุ พูด อย่างไรดีราคาของฉันก็ยังดีอยู่ไม่ใช่เหรอ” “คุณมีความสุขก็ดีแล้ว”มุมปากของดนพกระตุก มองไปที่ประตูตามสัญชาตญาณ ก็พบผู้ชายใบหน้าเคร่งขรึม ยืนอยู่ที่ประตู ดวงตาคู่นั้นจ้องมาที่ชยานีอย่างเยือกเย็น เป็นเพราะชยานีนั่งหันหลังให้ประตูห้องผู้ป่วย จึงไม่เห็นใบหน้าที่ทำให้คนหวาดกลัวนั้น เพียงแต่ในขณะที่ บรรยายกาศกำลังดี จู่ๆชยานีก็รู้สึกหนาวขึ้นมา ความรู้สึกหนาวค่อยๆเข้ามาในหัวใจ ชยานีรีบหันหลัง สีหน้าที่มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นของดนพก็ปรากฎออกมา ที่หน้าประตูนอกจากเงา ของร่างสูงที่เธอคุ้นเคยแล้ว ด้านข้างของเขายังมีผู้ชายหน้าตาน่ารักดูขี้เล่นอีกคนหนึ่งยืนอยู่ ชยานีเคยเจอผู้ชายคนนี้ครั้งก่อนที่เฮกี้ เป็นผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆดนพ ชยานีสืบหาข้อมูลในสมอง ตามที่นวตาแนะนำ คนๆนี้น่าจะเป็นเฉลิมพลที่เป็นเพื่อนสนิทของดนพและนิธาน เมื่อเห็นสายตาที่กำลังคำนวณคู่นั้นของเฉลิมพลมองมาที่ร่างของเธอ ชยานีขมวดคิ้วด้วยสัญชาตญาณ มีเสียง เตือนดังขึ้นในหัวใจ ผู้ชายคนนี้ เช่นเดียวกับนิธานที่รับมือได้ยาก สัญชาตญาณของชยานีบอกว่า เฉลิมพลไม่ชอบเธอ ดวงตาโอหังคู่ นั้นที่กำลังพินิจพิเคราะห์เธออย่างละเอียด ทำให้ชยานีรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก ชยานีมองหน้านิธาน พบว่าสีหน้าของนิธานแย่มากๆ ราวกับว่าใครติดหนี้เขาอยู่สองล้านห้าแสนแปดหมื่น “โอ้ นิธาน คุณมายังไงเนี้ย”ชยานีเคอะเขินและยิ้มบางๆอย่างเอาใจกล่าวทักทายนิธาน เพียงแต่ในตอนที่นิธานได้ยินประโยคแบบนี้จากชยานี แววตาของเขาก็มืดลง คิ้วขมวดเข้าหากัน ใบหน้าก็เปลี่ยน เป็นอึมครึม แม้แต่เฉลิมพลที่ยืนอยู่ข้างๆเขาก็รับรู้ได้ เฉลิมพลอดเแอบกวาดตามองนิธานอย่างประหลาดใจ ที่น่าตกตะลึงยิ่งกว่าคืออารมณ์ของนิธานที่ถูกชยานี ก่อกวนอย่างคาดไม่ถึง แต่นิธานก็คือนิธาน เขาเก็บอาการได้อย่างรวดเร็ว เขาเดินตรงเข้ามา ดวงตากลับมองบนตัวของดนพ“ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วเหรอ” “ใช่ บาดแผลสมานตัวดีแล้ว เพียงแต่ที่สำคัญในตอนนี้ก็คือรอยแผลเป็น ถ้ามีว่างเมื่อไหร่ ก็หาเวลาพาไปกำจัด แผลเป็น เพราะว่ามันไม่ได้ทำสองสามครั้งก็หาย ดังนั้น…” “ไม่จำเป็นหรอก”ชยานีตัดบทดนพ “ฉันคิดว่าดีแล้วหล่ะ ไม่จำเป็นหรอก” นิธาน “…” ดนพ "…" เฉลิมพล “…” ชายทั้งสามคนต่างพากันมองหน้าชยานีด้วยความสับสน ชยานีสงสัย“มีอะไรเหรอ” ดนพถอนหายใจอย่างหมดความอดท “พี่สะใภ้ผมคิดว่า บนร่างกายของคุณไม่ใช่แผลเป็นทั่วไป ถ้าเป็นรอย เดียวก็ไม่เป็นไร แต่ว่าบนร่างกายของคุณ…”ความจริงแล้วดนพอยากพูดว่ามันน่าเกลียดไม่น่ามอง ไม่กล้ามอง เลยจริงๆ แต่ว่าดนพคิดว่าชยานีเป็นผู้หญิง ผู้หญิงล้วนแต่รักสวยรักงาม ดังนั้นถือว่ามีความหยิ่งในศักดิ์ศรีมาก ดนพยังพูดไม่ทันจบ ชยานีก็สามารถรู้ได้ว่าดนพจะพูดอะไรต่อ เพียงแต่ชยานีไม่ถือสากับเรื่องนี้ เธอยักไหล่อย่างไม่สนใจ“ฉันคิดว่าตอนนี้ฉันดีขึ้นแล้ว ในทางกลับกันถ้ามันไม่ ได้เจ็บปวดอะไร ก็ช่างมันเถอะนะ” “แต่ว่า…”ดนพยังคงอยากจะพูดต่อ แต่ก็ถูกชยานีตัดบท อีกทั้งยังมองอย่างยิ้มๆมาที่ดนพ“คุณหมอดนพ คุณ ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะไม่มั่นใจหรอกนะคะ” “เอ่อ…”เขาจะพูดอะไรได้ เขารู้สึกว่าชยานีกับผู้หญิงที่เขารู้จักคนนั้นช่างต่างกันอะไรเช่นนี้ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น หลังจากที่ประสบกับเหตุการณ์อย่างนี้ ปกติจะร้องไห้โวยวาย แต่ตามที่ดนพได้ติดตามดู อาการและพูดคุยในช่วงที่อยู่ในโรงพยาบาล เขาค้นพบว่าชยานีเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งมาก เธอดูเหมือนจะไม่ใส่ใจ กับเรื่องพวกนี้ ดังนั้นที่ชยานีบอกว่าจะไม่ได้ทำร้ายตัวเองก่อนหน้านี้ จะเป็นความจริงเหรอ “วางใจเถอะ ฉันไม่เสียใจหรอก ก็แค่ไม่กี่แผล ยังไงฉันก็มองไม่เห็นอยู่แล้ว” “คุณมองไม่เห็นแต่ก็ใช่ว่าคนอื่นจะมองไม่เห็น”นิธานพูด ชยานีหันซ้ายหันขวา“คนอื่นเหรอ ใครกัน”เธอมองมาที่นิธานอย่างสงสัย นิธานขมวดคิ้วมองมาที่ชยานี คิดว่าชยานีแกล้งโง่“สามีในอนาคตของคุณไง หรือว่าคุณไม่กลัวว่าเขาเห็นแล้ว จะตกใจเหรอ” “โอ้”ชยานีนึกขึ้นมาได้ทันที“ถ้าเห็นก็เห็นไป ถ้าเขารับไม่ได้ ก็เลิกกัน ฉันไม่สนใจ”ชยานีตอบอย่างไม่ใส่ใจ จริงๆ“อีกอย่างฉันไม่คิดจะแต่งงาน”เธอพูดออกมาเบาๆ “หืม”นิธานหรี่ตาลง“คุณกำลังพูดว่าอะไรนะ” “ฉันพูดว่า ถ้าแค่จุดๆนี้ยังรับฉันไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นสำหรับความรู้สึกของฉันก็คงไม่ได้จริงใจ ถ้าถึงวันนั้น จริงๆ ปลีกตัวออกมาแต่เนิ่นๆก็ถูกแล้ว ไม่ใช้เรื่องใหญ่อะไร ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ฉันเข้าใจเหตุผลนี้ดี” ชยานีพูดเสร็จ นวตาก็เก็บเสื้อผ้าตัวสุดท้ายพอดี“ลูกสะใภ้ ข้าวของเก็บเรียบร้อยแล้ว” “หืม” คำพูดของนวตาเข้ามาขัดผู้ชายทั้งสามคนในห้อง ผู้ชายทั้งสามคนต่างมองกัน ในสายตาล้วนมีความประหลาดใจ อย่างเหลือเชื่อ แต่ต่างก็ซ้อนเร้นกันอย่างดี