ตอนที่48 นายไม่เห็นด้วยหรือ

ต๭นที่48 นายไม่เห็นด้วยหรือ หลังจากทานข้าวชยานีกับนิธานก็ไปบริษัทเอ็มเจจำกัดด้วยกัน ชยานีไม่เคยมาบริษัทเอ็มเจจำกัดมาก่อน ดังนั้น จึงไม่รู้ว่าบริษัทใหญ่ขนาดนี้ เมื่อลงจากรถพร้อมกับนิธาน ยืนอยู่หน้าประตูใหญ่ของบริษัทเอ็มเจจำกัด มองมาที่ ตึกสูงใหญ่นี้ จะไม่พูดว่าตกใจคงเป็นเรื่องโกหก เธอรู้มาโดยตลอดว่านิธานคนนี้มีความสามารถสูง ทั้งที่มีอายุเพียงสามสิบต้น แต่นิธานก็ประสบความสำเร็จมาจนถึงทุกวันนี้ ไม่มีใครสามารถเทียบได้จริงๆ แต่ก่อนชยานีเอาแต่คิดว่าทัตติผู้ชายคนนั้นก็เป็นคนที่มีความสามารถสูง แต่หลังจากที่ได้รู้จักกับนิธาน ชยานีจึงรู้ ว่าเมื่ออยู่ต่อหน้านิธานแล้วทัตติก็เทียบไม่ติด “ไปกันเถอะ” นิธานกวาดสายตามาที่ชยานี แน่นอนว่าไม่เคยเห็นสายตาที่ประหลาดใจของชยานีมาก่อน ก็เกิดความสงสัยขึ้น มาในใจ“มีอะไรน่าดูงั้นเหรอ คุณถึงได้ประหลาดใจขนาดนี้ เมื่อก่อนก็เคยมานี่นา” ในใจของชยานีสั่นระรัว จิตสำนึกด้านการป้องกันก็เปิดออกทุกทิศทาง “เอ่อ น่าประหลาดใจจัง ทำคุณเก่งขนาด นี้ ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าจะได้แต่งกับสามีที่เก่งขนาดนี้ ฉันคิดว่าฉันต้องโง่แน่ๆ ทำไมถึงอยากหย่ากับคุณนะ ถ้าอยาก จะลากฉันก็เป็นการลากคุณไปตาย อย่างไรก็ตามตระกูลภูลพิพัฒน์ก็ทำให้ฉันมีเงินตลอดชีวิต” ชยานียังคงพูด ต่อ “ถ้าจะให้พูดแล้ว ถ้าพวกเราหย่ากัน ฉันยังจะได้อีกกี่สิบล้าน คุณคิดว่าทำไมฉันถึงตกลงหย่ากับคุณที่สามสิบ ล้าน” “ปาลี หรือว่าคุณจะเปลี่ยนใจ” สีหน้าของนิธานมืดลง “ผมแนะนำว่าทางที่ดีคุณไม่ควรเล่นตุกติก” ชยานีเม้มปาก “ก็ได้ เพื่อชีวิตน้อยๆของฉัน ฉันจะไม่ขอเงินมากกว่านี้อีกแล้ว” นิธานมองมาที่ชยานีอย่างเยือกเย็น “ทางที่ดีคุณควรจะพิจารณาสถานะของตัวเองให้ดี ไม่ควรทำเรื่องที่ตัวเอง จะมาเสียใจภายหลัง” นิธานพูดจบก็รีบก้าวเท้าห่างออกไป ชยานีที่มองแผ่นหลังของนิธานก็อดไม่ได้ที่จะกรอกตา ดูถูกนิธานผู้ชายคน นี้ ทั้งๆที่มีเงินมากมาย แต่ทำไมถึงขี้งกแบบนี้ “รอฉันด้วยคุณนิธาน” ชยานีรู้สึกโชคดีมากที่วันนี้ตัวเองใส่รองเท้าส้นเตี้ย ไม่อย่างนั้นคงตามขาที่ก้าวยาวๆของนิธานไม่ทัน ทั้งสองคนเข้าไปในลิฟต์พิเศษของนิธาน ในตอนที่ชยานีกำลังเข้าไป แผนกต้อนรับด้านล่างก็เริ่มซุบซิบ กัน “พวกเธอรู้ไหม วันนี้ท่านประธานพาผู้หญิงคนหนึ่งมาที่บริษัทด้วย พวกเธอลองทายสิว่าผู้หญิงคนนี้กับท่าน ประธานมีความสัมพันธ์กันยังไง” “จะไปมีความสัมพันธ์อะไรได้ นอกจากเลขาคนใหม่” “ฉันว่าไม่น่านะ ดูๆแล้วมันมีบรรยากาศอะไรสักอย่าง” “ไม่น่าจะ ฉันเห็นเธอเข้าไปในลิฟต์พิเศษของท่านประธานทันที แล้วท่านประธานก็ไม่ได้ไล่เธอออกมา และฉัน คิดว่าเธอดูดีมาก หรือว่าจะเป็นภรรยาของท่านประธานของพวกเรา” “ภรรยาท่านประธานอะไรกัน ท่านประธานโสดมาจนถึงทุกวันนี้ เป็นชายโสดเลอค่าอันดับหนึ่งของเมือง นภา เพียบพร้อม ดุจเทพบุตร ยังไม่ได้แต่งงานด้วย” “แต่ได้ยินมาราวกับว่าท่านประธานจะมีคู่รักที่เล่นด้วยกันตั้งแต่เล็ก ว่ากันว่าทั้งสองมีใจให้กัน เคยพูดกันมาตั้ง หลายปีแล้ว” “ใช่ๆๆ เธอพูดขึ้นมาฉันก็นึกขึ้นได้ ปีก่อนเคยเห็นคู่รักที่เล่นด้วยกันตั้งแต่เล็กของท่านประธาน ทั้งสองคนยืนคู่กัน แล้วราวกับกิ่งทองใบหยก” “หา ใช่ผู้หญิงที่เพิ่งจะเข้าไปในลิฟต์กับท่านแประธานรึเปล่า” ท่ามกลางฝูงชนที่กำลังพูดถึงสถานะของชยานี ทุกคนพูดคุยกันอย่างคึกคัก แต่ผู้คนเหล่านั้นกับไม่มีใครรู้เรื่องคน ที่ขึ้นลิฟต์ไปกับนิธาน ตีรณล่วงหน้ามาตั้งแต่เช้า เมื่อเห็นนิธานออกมาจากลิฟต์ ก็รีบเดินมาหา “ท่านประธาน วันนี้ช่วงเช้าคุณมีการ ประชุมที่ต้องเข้าร่วม ตอนกลางวันก็มีนัดกับ…” “อีกสักครู่พาปาลีไปดูสตูดิโอนะ” นิธานพูดตัดบทตีรณ “หา” ตีรณงุนงง “ผม” “นายไม่เห็นด้วยเหรอ” นิธานดึงเนคไทเบาๆ แต่สายตากลับมองมาที่ตีรณแวบหนึ่ง ไม่ได้ทำอะไร แต่ตีรณกลับ รีบก้มหัวลง “กระผมเข้าใจแล้ว แล้วจะให้ผมพา…คุณปาลีไปสตูดิโอตอนไหนครับ” “สิบโมงเช้า ดูเสร็จแล้วนายก็กินข้าวด้านนอก การประชุมตอนบ่ายให้นายไป” สิ้นคำของนิธาน ก็มิอาจโต้แย้ง ได้ แม้ว่าตีรณจะมีความไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่สามารถฝ่าฝืนได้ “ได้ครับ ท่านประธาน” ชยานีเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ทำปากยื่น เธอไม่เคยเห็นนิธานทำงานต่อหน้ามาก่อน ไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นคนที่เฉียบ ขาดเช่นนี้ นิธานยกมือขึ้นมาดูโมง “ประชุมตอนกี่โมง” “เก้าโมง ท่านประธานคุณวางแผนไว้อย่างไร” ตีรณรีบกุลีกุจอเตรียมการ แต่นิธานกลับยกมือขึ้น “ไม่ เป็นไร นายออกไปก่อน” นิธานเห็นแบบนั้น ก็สบตากับชยานี แล้วพยักหน้า รู้ว่าเป็นเรื่องสำคัญจึงรีบออกไป ชยานีมองตามตีรณที่เดินออกไป เเม้ว่าเธออยากจะพูดประโยคว่า รบกวนคุณรอประเดี๋ยวก่อน แต่เธอกลับพูดไม่ ออก หลังจากที่รอให้ตีรณออกไป ชยานีก็รู้สึกว่าห้องทำงานที่กว้างใหญ่นี้อึดอัดขึ้นมา นิธานถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา ทำให้ชยานีรู้สึกยากที่จะรับมือขึ้นมา จึงมองไปรอบๆห้องทำงานของนิธาน ห้องนี้ มองไปได้รอบหนึ่ง ชยานีก็ทำได้เพียงรู้สึกท้อใจ นิธานยังไงก็เป็นนิธาน คาดไม่ถึงว่าเขาจะยอดเยี่ยมขนาด นี้ ห้องทำงานนี้ใหญ่มาก รูปแบบกว้างขวาง เมื่อมองมาที่เจ้าของห้องก็รู้สึกว่าเป็นคนที่มองการณ์ไกล และไม่ยอม ให้ใครมาบังคับง่ายๆ นิธานที่นั่งลงได้สักพักก็เริ่มตรวจสอบเอกสาร แต่ชยานีกลับดูไร้ประโยชน์ ไม่รู้ว่าตนเองควรวางตัวอย่างไร เธองุนงงอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นนิธานเงยหน้าขึ้นมา ในอกของชยานีก็สับสนขึ้นมา อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย “เอ่อ คือ…” “หืม นั่งสิ” นิธานยกมือบอกใบ้ให้ชยานีนั่งลง ชยานีรู้สึกประหม่า แต่ก็ตอบรับแล้วนั่งลง “สตูดิโอ สิบโมงถึง จะไป แล้วฉันในตอนนี้หล่ะ” “อีกสักครู่ผมต้องไปประชุม คุณรออยู่ในนี้ไปก่อน เมื่อถึงเวลาผมจะให้จัดการให้ตีรณไปกับคุณ” “ที่จริง ไม่จำเป็นต้องรำบากแบบนี้หรอก เเค่คุณบอกตำแหน่งที่ตั้งหรือช่องทางการติดต่ออีกฝ่ายกับฉัน ฉันไป เองก็เรียบร้อยแล้ว” ชยานีคิดว่านิธานไม่จำเป็นต้องทำอย่างนี้ก็ได้ ยุ่งยากจริงๆ ให้มาที่นี่โดยไม่มีสาเหตุ แถมยังต้องรอเวลา ยังไงเธอก็ไปเองได้อยู่แล้ว “คุณไม่รู้จักอีกฝ่าย ไม่กลัวว่าอีกฝ่ายจะต่อราคาสูงเหรอ คุณเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว ในตอนที่เจรจาจะเสียเปรียบ เอาง่ายๆ” นิธานที่จัดการเอกสารเสร็จแล้วก็ยืนขึ้น เขาใช้ขาอันเรียวยาวเดินผ่านโต๊ะทำงานออกมา ก็พูดออกมา อย่างสบายๆว่า “ถ้าหากว่ารู้สึกเบื่อก็ออกไปที่ห้องพักผ่อนได้นะ” นิธานชี้ไปที่ห้องรับรองที่อยู่ภายใน หางคิ้วของชยานียกขึ้น “ที่นี่มีทุกอย่างจริงๆ” “หืม” นิธานไม่ค่อยเข้าใจ ในตอนที่เขามองมา ตีรณก็เคาะประตูพอดี “ท่านประธาน ผู้รับผิดชอบในงานถัดไป เตรียมตัวพร้อมแล้วครับ” “อืม” นิธานพยักหน้า แล้วมองมาที่ชยานี “อย่าไปไหนนะ” “อื้ม” ชยานีส่งนิธานอย่างเบื่อหน่าย เดินแกร่วอยู่ในห้องทำงานของนิธานได้สักพัก ช่างอึดอัดจริงๆ จึงไปที่ห้อ งะพักผ่อนที่นิธานพูดถึง เดิมทีชยานีคิดว่าเป็นแค่สถานที่พักผ่อน ใครจะรู้ว่าเดินเข้ามาแล้วจะพบกับโลกที่งดงามอีกใบ ในนี้มีทุก อย่าง ครบครันจริงๆ ห้องพักผ่อนนี้ยังหรูกว่าห้องนอนของตัวเองอีก ภายในห้องมีโต๊ะยาวกว่าสองเมตร มีตู้เย็น ห้อง ครัว ห้องน้ำ แม้แต่โทรทัศน์และห้องออกกำลังกายก็มี ชยานีถึงกับตาโตพูดไม่ออกเมื่อได้เห็นของเหล่านี้ แล้วยังดูถูกนิธาน ว่ามีเงินแล้วเอาแต่ใจตนเอง สิ้นเปลือง อะไรอย่างนี้ เป็นเพราะเบื่อจริงๆ ชยานีจึงเปิดโทรทัศน์ แล้วนำอาหารในตู้เย็นออกมากิน แต่อาหารเหล่านั้นดูค่อนข้างดีต่อ สุขภาพ อาหารที่ดีต่อสุขภาพโดยทั่วไปมักจะกินยาก ชยานีเปิดโทรทัศน์ นั่งขัดสมาธิบนเตียงขนาดใหญ่ ด้านหน้ามีถุงพลาสติกวางอยู่หนึ่งถุง รอบตัวของเธอทั้งด้าน หน้าด้านหลังเต็มไปด้วยขนมขบเคี้ยว ชยานีเลือกดูไปสองสามช่อง ในตอนที่เห็นละครที่ธนิดาเคยแสดงกำลังออกอากาศ ชยานีก็คิดขึ้นมาว่านานเท่า ไหร่แล้วที่ไม่ได้ธนิดา และไม่รู้ว่ากองถ่ายของเธอในตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง เดิมทีเธอคิดจะติดต่อไปหาธนิดา แต่เมื่อวานตัวเองถูกนิธานสืบสวนแบบนั้น ชยานีคิดได้ลางๆว่ามีบางอย่างผิด ปกติ กังวลว่านิธานคนฉลาดคนนั้นจะดูบางอย่างออก ทำได้เพียงรอไปก่อน อย่างน้อยในตอนนี้ก็อย่าให้นิธานพบ ความผิดปกติ ชยานีขบเมล็ดแตงโมไปพลาง ขาข้างหนึ่งกางออก ขาอีกข้างหนึ่งพาดอยู่บนขอบเตียง กระดิกไม่หยุด ใน โทรทัศน์กำลังออกอากาศรายการละครเมียหลวงกับเมียน้อยอยู่ เมียน้อยที่ธนิดาแสดงช่างดุเดือดจริงๆ ตบหน้าทีฉาดๆ แม้ว่าจะเป็นสตรีหมายเลขสอง แต่ธนิดาก็สามารถเข้าสู่ แวดวงผู้หญิงหมายเลขสองนี้สำเร็จ ธนิดายังจำได้ว่าธนิดายังเป็นวัยรุ่นอยู่เลยในตอนนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลคชหิรัญพวกนั้น ธนิดาต้องเได้ป็นมากกว่าระดับนี้แน่นอน ธนิดา ชยานีจ้องธนิดาในโทรทัศน์ อดไม่ได้ที่จะเรียกชื่อของธนิดาในใจ “คุณตมนา ท่านประธานกำลังประชุมอยู่ คุณช่วยกรุณารอสักครู่” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากด้าน นอก แม้เสียงจะไม่ดัง แต่ชยานีกลับได้ยินชัดเจน ชยานีกอบเมล็ดแตงโมไว้ในมือ ระหว่างคิ้วมีสีหน้าอันซับซ้อน เพียงได้ยินเสียงของตมนาพูดว่า “รบกวนคุณ แล้วหล่ะ งั้นฉันจะเข้าไปรอ” ชยานีสบถว่าซวยแล้วเบาๆ ก็รีบปิดปาก ป้องกันไม่ให้ตมนาได้ยิน ที่จริงแล้วชยานีไม่ได้กลัวตมนา เพียงแต่สถานะและฐานะของเธอค่อนข้างน่าอับอาย ดังนั้นชยานีจึงไม่ยินดีที่จะ เป็นศัตรูกับตมนา ที่จริงแล้วตมนารักนิธานมาก แต่ว่าไม่ช้าก็เร็วตัวชยานีก็จะหย่ากับนิธาน ความสัมพันธ์ระหว่าง พวกเขาสามคนยุ่งเหยิงมาก ชยานีในตอนนี้ไม่มีแรงทำเรื่องอย่างอื่นแล้ว หลังจากที่ชยานีปิดโทรทัศน์ ทุกอย่างก็เงียบลง เธอไม่ได้ยินเสียงจากด้านนอก แท้จริงแล้วในใจของชยานีกำลัง แย่ เธอกลัวว่าตมนาจะพุ่งเข้ามากระทันหัน แบบนั้นน่าอายมาก ชยานีลงจากเตียงอย่างระมัดระวังราวกับเป็นขโมย แล้วคลานมาที่ประตู ทั่วทั้งใบหน้าแนบติดกับประตู โชคดีที่ ประตูนี้เป็นกระจก ที่มองจากด้านนอกจะไม่เห็นด้านใน แต่ชยานีกลับสามารถมองเห็นด้านนอกจากด้านใน เห็นเพียงตมนาเดินมาที่หน้าโต๊ะทำงานของนิธานอย่างสบายอกสบายใจ หยิบเอกสารอะไรก็ไม่รู้ขึ้นมาสุ่มดู หลัง จากนั้นก็ถือวิสาสะนั่งบนเก้าอี้ของนิธาน จากนั้นก็หลับตาลงโยกเก้าอี้ไปมา ท่าทางดูเหมือนว่าที่นี่คือบ้านของเธอ