ตอนที่ 53 อารมณ์โกรธของนิธาน

ต๭นที่ 53 อารมณ์โกรธของนิธาน นิธานหันไปมองชยานีนิ่งไม่ยอมพูดอะไรออกมาเหมือนกำลังมองคนบ้าอย่างนั้นแหละชยานีเห็นอย่างนั้นก็เริ่มไม่สบอารมณ์ แล้วนะเดิมทีอยากพูดอีกหลายเรื่องแต่พนักงานยื่นบัตรคืนมาแล้วพูดขึ้น “คุณลูกค้าค่ะรบกวนเซ็นตรงนี้ด้วยค่ะ” นิธานพยักหน้าตอบแต่เมื่อเซ็นเรียบร้อยเงยหน้ามองรายละเอียดสินค้าทั้งหมดใบหน้าเขาเริ่มขมวดคิ้วบึ้งตึงขึ้นเรื่อยๆนิ้วเรียว ยาวเคาะที่โต๊ะคิดเงินเบาๆรอบตัวเขาแผ่รังสีที่น่ากลัวออกมา พนักงานคิดเงินกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อโดนนิธานจ้องเขม็ง “สิบล้าน” ชยานีเดินเข้ามาใกล้แล้วแย่งใบเสร็จออกมาดูเธอแสยะยิ้มก่อนพูดขึ้น “เสื้อผ้าไม่กี่ชุดราคาสิบล้านฉันเรียนมาน้อยพวกคุณอย่า หลอกฉันนะ” “เอ่อคือว่า....”พนักงานตกใจจนใกล้จะร้องไห้ออกมาแล้ว นิธานหันกลับไปมองชยานีก่อนจะหยิบใบเสร็จในมือชยานีมาเซ็นชื่อลงไปเรียบร้อยเดินตรงออกจากร้านไปถึงตรงประตูหันกลับ ไปพูดทิ้งท้าย “ต่อไปนี้ถ้าไม่ได้รับอนุญาติจากผมอย่าเชื่อใครก็ตามที่ใช้ชื่อผมเข้ามาซื้อของอีก” “ค่ะ ค่ะ ทราบแล้วค่ะ”พนักงานตกใจกลัวรีบพยักหน้าตอบกลับ ชยานีหันกลับไปมองที่พนักงานในร้านก่อนจะเดินตามนิธานออกจากร้านไป บนมือของชยานีถือถุงใส่เสื้อผ้าที่ซื้อมาวันนี้ไว้ข้างตัว เห็นว่าสีหน้าของนิธานไม่ดีเท่าไหร่ในใจเธอกลับอารมณ์ดีมากรีบหันไป คาดเข็มขัดนิรภัยกลั้นยิ้มก่อนจะหันไปมองนิธานพูดขึ้น “ฮิฮิ ไม่เคยคิดเลยว่าชื่อของคุณนี่ใช้งานได้ดีขนาดนี้แค่บอกชื่อของคุณ ออกมาก็ใช้แทนเงินได้ไม่ต้องใช้หน้าตาแค่ใช้ชื่อก็จัดการเรียบร้อย” “หุบปาก”นิธานตอนนี้อารมณ์ไม่ค่อยดีอยู่แล้วยังต้องมาทนฟังชยานีพูดอย่างนี้อีกยิ่งโกรธขึ้นอีก KOชนะ ชยานียักไหล่ “ฉันหยุดพูดก็ได้ค่ะ แต่ก่อนจะหยุดพูดฉันขอแนะนำเล็กน้อยนะคะคนที่กล้าใช้ชื่อของคุณซื้อของคิดดู แล้วก็คงจะมีไม่กี่คนฉันคนนึงล่ะที่ไม่กล้าอีกทั้งยังเป็นร้านขายเสื้อผ้าผู้หญิงแน่นอนว่าคงไม่ใช่กลุ่มเพื่อนของคุณแน่เพราะพวก เขาคงไม่ขาดแคลนเงินทองหรือว่าจะเป็นบรรดากิ๊กๆหรือเพื่อนสาวคนสนิทของคุณกันนะ” ชยานีกระพริบตาสีหน้าพอใจของเธอ ทำให้นิธานแทบจะหมดความอดทนเขาหรี่ตามองมองสีหน้านั้นของชยานีอย่างไม่สบอารมณ์แต่ตนอย่างชยานีเหรอจะกลัวเธอ เป็นประเภทได้คืบจะเอาศอกนิธานจึงไม่หันไปสนใจเธออีกต่างคนต่างเงียบไป พอกลับถึงคฤหาสน์ภูลพิพัฒน์นวตาที่ยืนรออยู่หน้าประตูทางเข้าเห็นว่านิธานกับชยานีเดินลงมาพร้อมถุงใส่ของมากมายในมือ รีบเดินไปรับมาจับไว้ก่อนพูดขึ้น “กลับมาแล้วเหรอค่ะคุณนาย” “อืม คุณปู่อยู่ในบ้านใช่ไหม”ชยานีกระซิบข้างหูนวตา “ค่ะคุณนาย คุณท่านกับคนอื่นๆก็อยู่ด้วยค่ะทั้งคุณชายรองกับคุณหนูใหญ่” ชยานีขมวดคิ้วหันไปเจอนิธานใช้สายตาสงสัยจ้องมองชยานีก่อนจะยื่นมือมาทางเธอ ชยานีกระตุกคิ้วก่อนจะจับมือของเขาไว้ นี่คือครั้งแรกที่เธอกับนิธานจับมืออย่างเป็นทางการทำให้ทั้งสองคนมีอาการสั่นเล็กน้อยโดยเฉพาะชยานี เมื่อก่อนเธอจะเคยคบหาดูใจกับทุตติถึงจะเคยจับมือกันแต่เพราะทั้งสองอยู่ด้วยกันจึงสนิทกันมากแล้วจึงไม่มีความรู้สึกพิเศษ อะไรแต่พอทำมันกับนิธานกลับมีความรู้สึกแตกต่าง ฝ่ามือของนิธานมีขนาดใหญ่และหนามากดูต่างออกไปจากตัวของเขา ชยานีหันมองไปที่นิธานชนเข้ากับสายตาของนิธานที่กำลังจ้องเธออยู่เช่นกันอีทั้งยังจ้องมองด้วยสายตาที่อบอุ่นมากด้วย “เข้าไปกันเถอะ” ชยานีสะดุ้งเล็กน้อย เสียงต่ำนุ่มนวลของนิธานที่พูดขึ้นทำให้เธอหลงเข้าไปในโลกแห่งความฝันทั้งสองกุมมือ กันเดินเข้าข้างในตัวคฤหาสน์ตระกูลภูลพิพัฒน์ เป็นไปตามที่นวตาบอกกับเธอนอกจากผู้นำตระกูลคนปัจจุบันกับภรรยาแล้วทุก คนอยู่กันพร้อมหน้าเมื่อเห็นว่านิธานกับชยานีกุมมือกันเดินเข้ามาต่างมีสีหน้าตกใจนอกจาก บวรวิชญ์ผู้เป็นปู่ที่หน้าตายิ้มแย้ม บวรวิชญ์ที่กำลังพูดคุยอยู่กับนวีนพอได้ยินเสียงที่ดังมาจากทางประตูจึงหันไปมองตามด้วยเสียงของพ่อบ้านชนัตกล่าวต้อนรับ “คุณชายใหญ่กลับมาแล้วเหรอครับ” “อืม”นิธานกุมมือชยานีเดินตรงเข้ามาตรงหน้า บวรวิชญ์ก่อนกล่าวทักทาย “คุณปู่”จากน้ำเสียงของนิธานแสดงให้เห็นถึงความเคารพนับถือที่มีต่อ บวรวิชญ์ถึงแม้มันจะเย็นชาแค่ไหนก็ตามเมื่อเที่ยบกับ คนอื่นแล้วทำให้นิธานใช้เสียงแบบนี้พูดด้วยได้นี่นับว่าหายากแล้ว ตั้งแต่ชยานีเดินเข้ามาสายตาเธอจ้องมองแต่ บวรวิชญ์ เป็นไปตามที่เธอคาดคิดไว้ บวรวิชญ์ตัวจริงเหมือนกับ บวรวิชญ์ที่เธอ จินตนาการไว้ไม่มีผิดเป็นคนที่ดูน่าเกรงขามใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มไม่ทำให้คนอื่นรู้สึกกลัว “คุณปู่คะ”ชยานียิ้มหวานกล่าวทักทายตามนิธาน “อื้ม” บวรวิชญ์ยิ้มกว้างจ้องมองไปที่มือของนิธานกับชยานี ชยานีรู้สึกเขินอายเมื่อโดนจ้องมองอย่างนี้อยากดึงมือตัวเองออกมาแต่นิธานไม่ยินยอมกลับกุมมือจนแน่น “คุณปู่กลับมาตั้งแต่ตอนไหนครับทำไมไม่บอกผมจะได้ไปรับ”นิธานถามขึ้นมา “ไปรับทำไม ฉันยังไม่ได้แก่ถึงขั้นหาทางกลับบ้านเองไม่ได้ต้องให้คนช่วยหรอกนะ” บวรวิชญ์กล่าวเสียงนิ่งก่อนจะหันไปมอง ชยานีก่อนจะยิ้มอย่างอ่อนโยน “หนูณีมานั่งกับปู่นี่มาให้ปู่ได้ดูชัดๆหน่อย” บวรวิชญ์พูดขึ้นก่อนจะกวักมือเรียกชยานีจึงใช้โอกาสนี้ปล่อยมือออกจากการจับกุม ของนิธานเดินดุ่มๆเข้าไปนั่งลงข้างๆ บวรวิชญ์กอดแขน บวรวิชญ์เริ่มอ้อนทันที “คุณปู่กลับมาแล้ว หนูคิดถึงคุณปู่ม๊ากมาก” “จริงเหรอ หนูณีของเราน่ารักจริงๆ” บวรวิชญ์ดีใจกับคำพูดของชยานีมากๆพริบตาเดียวกลับเปลี่ยนเป็นนิ่งขึงถามขึ้นเสียงแข็ง “หนูณี ช่วงที่ผ่านมาเกิดเรื่องอะไรขึ้นรึเปล่าไหนลองบอกกับปู่ซิ”ชยานีชงักนิ่งหันกลับไปมองนิธาน บวรวิชญ์หรี่ตาเอียงตัวไปมองนิธานนิดนึงก่อนพูดขึ้น “เด็กดี มีเรื่องอะไรบอกปู่หันไปมองไอ้เด็กนั่นทำไม” เห็นได้ชัดเลยว่า บวรวิชญ์ไม่พอใจนิธานเอามากๆ “ไม่มีเรื่องอะไรค่ะคุณปู่”ชยานีไม่อยากหาพูดเรื่องฟ้อง บวรวิชญ์เรื่องตกน้ำเพราะเธอยังไม่รู้ว่าที่เธอถึงตกน้ำเป็นฝีมือใคร “นวตา ช่วยเอาของขึ้นไปไว้บนห้องนะ” “โอ้ นี่ไปซื้อของกับไอ้เด็กบ้านั่นมาเหรอเนี่ย” บวรวิชญ์มองไปที่ถุงใบเล็กใหญ่ที่อยู่ในมือนวตาด้วยสีหน้าพอใจ “คุณปู่คะ นิธานของหนูไม่ได้บ้านะคะ”ชยานีโยกแขน บวรวิชญ์ไปมาสีหน้าประท้วงเงยหน้าขึ้นปะทะกับสายตาของนิธานที่จ้อง เธออยู่เช่นกันเธอสะดุ้งรีบหันหน้าหนีสีหน้าแบบนั้นแบบนั้นคงจะเขินแล้ว “พี่กับพี่สะใภ้ดูจะรักกันมากๆเลยนะครับ”นวีนพูดแทรกขึ้นมาสายตาที่จ้องมองชยานีเหมือนจ้องจับผิดทำให้ชยานีรู้สึกอึดอัดไม่ สบายใจความรู้สึกของเธอบอกเธอว่าปาณีกับนวีนต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกันแน่นอนไม่อย่างนั้นนวีนคงไม่ใช้สายตาแปลก ประหลาดแบบนั้นมองมาที่เธอ “แน่นอน”นิธานตอบกลับก่อนโบกมือให้นวตายกของขึ้นไปเก็บก่อนที่ตนเองจะนั่งลงบนโซฟายกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบคางวางมือ อีกข้างลงบริเวณที่พักมือของโซฟาสายตาเพ่งมองไปที่ชยานีกับนวีน “ณีพออยู่กับคุณปู่ก็ลืมสามีตัวเองไปแล้วเหรอ”นิธานหันหน้าไปพูดกับชยานี ชยานีรีบเงยหน้าขึ้นมองไปที่นิธานที่ตอนนี้นั่งอย่างเกียจคร้านอยู่ที่โซฟาเธอเริ่มทำตัวไม่ถูกไม่รู้จะตอบกลับไปอย่างไรดี บวรวิชญ์เห็นแบบนั้นแล้วยิ่งดีใจ“ไปเยี่ยมเพื่อนครั้งนี้คงทำให้ฉันพลาดเรื่องดีๆไปซะแล้วสิ” บวรวิชญ์พูดจบจึงหัวเราะเสียงดัง อย่างอารมณ์ดี “ธาน ปู่พูดไว้ไม่ผิดใช่ไหมหนูณีเป็นคนดีเหมาะกับแกมากที่สุด” “ครับ”นิธานตอบรับสายตาที่มองชยานีส่องประกายระยิบระยับคล้ายดวงดาวบนท้องฟ้าเหมือนว่าเธอคือสมบัติอันล้ำค่า “หึ เรื่องดีๆอะไรกัน คนบางคนโดนหลอกอีกแล้ว”จารุณีรู้สึกไม่ชอบใจเมื่อเห็นว่าผู้หญิงที่ร้ายกาจคนนั้นพูดไม่กี่ประโยคก็ทำให้ คุณปู่กับพี่ชายคนโตของเธอพอใจได้ขนาดนี้ยิ่งเห็นว่าสีหน้ามีความสุขของชยานีผู้หญิงหน้าด้านคนนั้นในใจเธอยิ่งโกรธแค้น เหมือนโดนไฟร้อนเผาผลาญยิ่งมองยิ่งไม่ชอบใจพอนึกถึงเมื่อไม่กี่วันก่อนตอนเธอคุยกับตวนาแล้วตมนาบอกเรื่งที่โดนพี่ชาย ของเธอเมินใส่จารุณีคิดว่าเรื่องนี้สาเหตุคงเป็นเพราะชยานีแน่นอนเพราะสมัยก่อนความสัมพันธ์ของพี่ชายเธอกับตมนาดีมากๆ ตั้งแต่ผู้หญิงคนนี้ตกน้ำฟื้นขึ้นมานิสัยเปลี่ยนไปทำให้พี่ชายคนโตของเธอจากที่ไม่เคยสนใจใยดีกลับคอยดูแลแต่เธอทำให้จา รุณีที่เป็นคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลภูลพิพัฒน์ดูไม่มีความสำคัญเลย สายตาที่เหมือนจะร้อนแรงเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อคนของจารุณีจ้องเขม็งไปที่ชยานี “จารุณีพูดแบบนี้กับพี่สะใภ้ได้ยังไง รีบขอโทษเดี๋ยวนี้”นวีนขมวดคิ้วต่อว่าน้องสาว “ไม่ค่ะ หนูพูดอะไรผิดในเมื่อผู้หญิงคนนั้นเพื่อให้พี่ธานหันมาสนใจถึงจงใจกระโดดลงน้ำไปเอง”จารุณีมองนิธานอย่างน้อยใจ “พี่ธานพี่อย่าโดนผู้หญิงคนนั้นหลอกนะคะเพื่อให้พี่หันมาสนใจเธอทำอย่างนี้หลายครั้งแล้ว” “จารุณี พี่บอกให้เธอหยุดพูด รีบขอโทษพี่ธานกับพี่สะใภ้เดี๋ยวนี้”นวีนยิ่งฟังยิ่งโดนคำพูดของน้องสาวทำให้โกรธมากขึ้นอีก “เพราะอะไรคะ ปาณีต่างหากที่ผิดเธอจงใจตกน้ำเรียกร้องความสนใจนะ”จารุณีเกลียดปาณีเธอคิดมาตลอดว่าปาณีแย่งพี่ชาย เธอไปจากตมนาไม่อย่างนั้นคนที่ได้แต่งงานกับพี่ชายเธอต้องเป็นตมนาไปแล้วและเธอก็คงไม่ต้องเจอหน้าผู้หญิงน่ารังเกียจคน นี้ทุกวันหรอก