ตอนที่ 55 คุณรู้จักกับนิกกี้

ต๭นที่ 55 คุณรู้จักกับนิกกี้ “งั้นเหรอ”นิธานเห็นว่าสีหน้าของชยานีไม่ได้เป็นไปตามที่ได้พูดไว้ก่อนหน้าเลยทั้งหมดที่พูดมามันก็แค่ลมที่พัดผ่านไปไม่มี ความจริงสักอย่าง เขารู้สึกว่าหลังจากที่เธอฟื้นขึ้นจากที่จมน้ำเหมือนจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ปาณีคนก่อนไม่ได้เป็นที่ชื่นชอบขนาดนี้กลับมีแต่คนรังเกียจ เธอในตอนนี้กลับเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์แสนกลก่อนรอบคอบมี ความคิดเป็นของตัวเอง นิธานพยายามมองดูชยานีอีกครั้งเดิมทีชยานียังรู้สึกเกรงกลัวเล็กน้อยแต่พอกลับมาคิดดูนอกจากความรู้สึกนึกคิดของเธอไม่ เหมือนปาณีแล้วอย่างอื่นไม่มีอะไรแตกต่างร่างกายนี้ก็เป็นของปาณีไม่ว่าใครก็ดูไม่ออกหรอกว่าไม่ใช่คนเดียวกันแม้แต่มารดา แท้ๆของปาณีอย่างคุณจริยาคงจะยังไม่รู้ว่าร่างนี้เปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งไปแล้วดังนั้นพอเห็นว่านิธานกำลังจ้องจับผิดตนเองอยู่จึง สบตากับนิธานตรงๆเขาไม่ได้อยากจะเห็นปฏิกิริยาตอบกลับของเธอเหรองั้นเธอจะให้เขาได้เห็นอย่างชัดเจนเลย ทั้งสองคนยังคงจ้องตากันไปมาเวลาผ่านไปเนิ่นนานนิธานถึงย้ายสายตาตัวเองไปทางอื่นก่อนพูดขึ้น “รีบพักผ่อนสักหน่อย เดี๋ยวต้องลงไปกินข้าวข้างล่าง” “อ้อ” ชยานีพยักหน้าแล้วเลิกสนใจนิธานหันกลับไปจัดการกับุระของตัวเอง วันนี้เธอออกไปคุยธุระกับลูกค้าเรื่องการจัดตั้งบริษัทข้าง นอกตอนนี้เธอเริ่มเตรียมพร้อมทั้งเรื่องซ่อมแซมที่ทำงานเพื่อเพิ่มความรวดเร็วทางด้านชยานีจึงต้องจัดการสองเรื่องในเวลา เดียวกันและเริ่มหาบริษัทที่ต้องร่วมงานด้วยและอื่นๆอีกมากมาย เธอรู้ว่าทางสายนี้ไม่ได้เดินง่ายๆเธอไม่มีคนที่รู้จักในสายนี้สังคมสมัยนี้ขอแค่เธอมีเงินทองและอำนาจจะทำอะไรก็ไม่ระมัดระวัง อย่างนี้แต่กลับสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีแล้วเรื่องนี้เธอเคยคิดถึงเรื่องนี้อยู่แต่ว่าคนที่เธอรู้จักทั้งหมดล้วนอยู่ที่เมืองเมฆาทั้งหมดและ ตอนนี้คงจะอยู่ในมือของชามาไปแล้ว ตอนนี้ที่ชยานีทำได้มีแต่ต้องสร้างขึ้นใหม่ทั้งหมดโดยเริ่มจากศูนย์ใหม่ คิดวิธีได้แต่ทำขึ้นมายากมากๆแต่ว่าทางสายนี้ลำบาก มากอีกทั้งชยานีเป็นแค่ผู้หญิงเล็กๆคนหนึ่งออกไปคุยธุระก็ไม่สะดวกยังไงซะก็เป็นสังคมที่มองหน้า เธอไม่มีทั้งอำนาจและเงิน ทองไม่แปลกที่จะโดนคนอื่นดูถูก ชยานีถอนหายใจออกมาก้มหน้ากดเปิดคอมพิวเตอร์ พูดถึงเรื่องคอมพิวเตอร์แล้วเครื่องเดิมที่ใช้ช่วงก่อนนิธานเห็นว่าเธอใช้ ทำงานไม่สะดวกพูดตามจริงแล้วปาณีไม่ว่าจะเป็นสไตล์การแต่งตัวที่ไร้รสนิยมแล้วแม้แต่เครื่องใช้ต่างๆก็ล้าสมัยมาก ชยานีต้อง เอามาใช้ในการวาดออกแบบชุดคอมเครื่องนั้นแทบไม่มีโปรแกรมอะไรในนั้นเลยใช้งานแทบไม่ได้สุดท้ายแล้วนิธานก็ทนดูไม่ได้ จึงให้ตีรณนำเครื่องใหม่มาให้เธอเครื่องที่สามารถใช้ทำงานได้ ชยานีใช้งานอย่างคล่องแคล่ว เธอสังเกตดูแบรนด์สินค้าที่เธอ ไม่รู้จักหันกลับไปถามตีรณ ตีรณใช้สายตาบอกเธอว่าเธอไม่รู้จักของดีเอาซะเลยก่อนจะอธิบาย “เครื่องนี้เป็นรุ่งพิเศษที่ท่านประธานคิดค้นขึ้นมาเองในโลก นี้มีไม่กี่เครื่องครับมีแค่บรรดาเพื่อนๆของท่านประธานที่ได้ใช้คนอื่นไม่มีโอกาสได้ใช้ คุณโชคดีมากแม้แต่ผมยังไม่มีโอกาสได้ ใช้เลยครับ” ชยานีอ้าปากกว้าง “คุณนิธานคิดค้นออกมาได้ดีขนาดนี้ทำไมไม่จัดทำออกมาขายล่ะแนคิดว่าถ้าปล่อยออกมาต้องขายดีมาก แน่นอน” ตีรณเหลือบตาขึ้นลง“ของหายากอย่างนี้คุณคิดว่าจะทำออกมาเยอะได้ยังไงครับอีกทั้งส่วนประกอบที่พิเศษราคาก็ต้องไม่ ธรรมดาเหมือนกันนะครับ” ชยานีตกใจก่อนพยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะรับมันมาอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ชยานีรู้สึกได้ว่าคอมพิวเตอร์เครื่องนี้ใช้งานได้ดีมากเธอ ใช้ได้อย่างคล่องมือ ชยานีจับเมาส์เริ่มวาดออกแบบกลับมีเงาโผล่ขึ้นด้านหลังบังสายตาของเธอกลิ่นกายบุรุษเธอตื่นตกใจทันทีนั่งตัวแข็งเกร็งหัน กลับไปมองนิธานที่ส่วนบนของร่างกายไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าเธอไม่รู้ว่าเขาเข้าไปอาบน้ำตอนไหนตอนนี้ใส่แต่ชุดคลุมมือข้างหนึ่ง จับผ้าเช็ดตัวส่วนอีกข้างวางลงบนต๊ะคอมพิวเตอร์สายตาคมมองที่หน้าจออย่างตรวจสอบ ตอนนี้นิธานอยู่ใกล้ตัวเธอมาก ชยานี ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองสีหน้าด้านข้างของนิธานและคางที่สมบูรณ์แบบพอได้มองนิธานใกล้ๆเธอถึงสังเกตได้ว่าผิวพรรณของ นิธานนั้นดีมากเป็นผู้ชายแท้ๆผิวดีให้คนอื่นรู้สึกอิจฉาทำไมกันชยานีรู้สึกไม่อยากยอมแพ้พยายามจะมองหาข้อเสียบนหน้าของ นิธาน “ทำไมผมดูดีมากเหรอไง”เสียงที่ดังอยู่เหนือหัวของเธอนุ่มนวลเหมือนเสียงพิณที่บรรเลงอย่างไพเราะนั้นสะเทือนเข้าไปถึง ภายในหัวใจของชยานี ชยานีสะดุ้งดึงจิตที่หลุดลอยไปกลับมาเป็นปกติก้มหน้าด้วยความอับอายใบหูเริ่มแดงขึ้นไอร้อนที่ออกมาจากตัวของนิธาน พร้อมกลิ่นคลีมอาบน้ำอ่อนๆทำเอาชยานีรู้สึกสบายใจและตื่นตัวขึ้นมา เธอรีบผลักนิธานออกไป “คุณบังฉันอยู่” “อืม” ชยานีไม่รู้เลยว่าตอนที่มือทั้งสองข้างของเธอแตะโดนตัวของนิธานนั้นทำให้นิธานเกร็งเหมือนมีเวทมนต์ทั้งร่างของนิธานเริ่มมี ความเปลี่ยนแปลงรวมไปถึงตำแหน่งหนึ่งที่เริ่มตื่นขึ้นมาแล้วสีหน้าของนิธานนิ่งขรึมบรรยากาศรอบตัวเริ่มอึดอัดขึ้น ชยานีสังเกต ได้ถึงความเปลี่ยนแปลงนี้หันมองนิธานอย่างเกรงกลัว สายตาตื่นกลัวเหมือนกวางน้อยของเธอจ้องมองนิธานท่าทางลังเลไม่กล้าพูดอะไรออกมา นิธานเดินออกห่างก่อนจะพูดกับชยานีเสียงนิ่ง “ภาพของคุณมีปัญหา” “อืม ฉันรู้ค่ะ” ชยานีไอออกมาสองที “ฉันรู้สึกว่ามันยังขาดอะไรบางอย่างแต่ก็คิดไม่ออก” “อืม ปกติเธอออกแบบในคอมพิวเตอร์เหรอ” “ไม่ใช่ค่ะ”ชยานีปฏิเสธยิ้มบางก่อนจะชี้ไปที่สมุดวาดบนโต๊ะ “ปกติฉันจะวาดในสมุดก่อน แต่ว่าช่วงนี้อยากลองวาดลงบนคอมฯ ดู”ชยานีกดปิดคอมฯ “รบกวนคุณรึเปล่าคะ” นิธานส่ายหน้าจ้องมองชยานีนิ่งรู้สึกจะมีประกายเล็กน้อย “คุณมีพรสวรรค์มาก” “เอ่อ ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ”พูดบ้าๆ เมื่อก่อนเธอเป็นถึงนักออกแบบที่มีผลงานที่ได้รับรางวัลนักออกแบบหน้าใหม่หลาย รางวัลเชียวนะเพียงแค่ว่านิธานไม่รู้เรื่องนี้เท่านั้นเองจะบอกว่าเธอมีพรสวรรค์ก็ไม่แปลก “แต่คุณไม่คิดว่าสไตล์ที่คุณออกแบบมาเหมือนของบางคนเหรอ”นิธานพูดเสียงเย็น “ใคร” ชยานีกุมมือแน่นถามขึ้น “นิกกี้”นิธานขมวดคิ้วไม่พอใจแต่ก็ยอมตอบกลับไป “คุณรู้จักนิกกี้”ชยานีเงยหน้าขึ้นมองอย่างตกตะลึงชยานีไม่ได้อยากจะถามแบบนี้ออกมาแต่เธอรู้สึกว่านิธานดูเหมือนจะรู้จักนิ กกี้เสียงเรียกชื่อที่คุ้นเคยทำให้ชยานีรู้สึกระแวงและมองนิธานอย่างระวังตัว นิธานขมวดคิ้วเข้มยิ่งเห็นว่าชยานีมองมาที่ตนเหมือนมองศัตรูหน้าเขายิ่งบึ้งตึง “คุณอยากเปิดบริษัทออกแบบผมไม่ว่าคุณ คุณ มีความตั้งใจดีแล้วแต่คุณต้องทำมันด้วยตัวเองปาณีการลอกเลียนแบบของคนอื่นมันไม่ถูกต้อง” “คุณพูดว่าอะไรนะ”ชยานีหน้าบึ้งไม่เคยคิดเลยว่านิธานจะว่าเธอแบบนี้ “ที่คุณพูดหมายความว่าฉันลอกผลงานของนิกกี้” พูดอะไรบ้าๆ ฉันนี่แหละคือนิกกี้ นิธานเห็นว่าชยานียังไม่ยอมรับก็ยิ่งไม่พอใจใบหน้าบึ้งตึงพูดขึ้น “ผมบอกว่าคุณจะเปิดบริษัทผมไม่ว่าอีกทั้งยังจะสนับสนุนคุณ ทุกเรื่องแต่ต้องเป็นผลงานที่คุณออกแบบด้วยตัวเอง ปาณี อย่าทำให้ผมผิดหวังในตัวคุณ” “คุณนิธาน คุณคิดได้ยังไงว่าฉันลอกเลียนแบบของคนอื่นรูปพวกนี้ฉันคิดแบบเองและวาดออกมาเอง”ชยานีโกรธมาก “นี่มันเหมือนงานของนิกกี้มาก”นิธานใบหน้าบึ้งกว่าเดิมเมื่อเห็นว่าชยานียังคงปากแข็ง “ถึงแม้จะไม่ใช่แบรนด์ดังระดับโลกแต่ที่เมืองเมฆาหรือทั่วประเทศนี้ต่างก็รู้ว่าผลงานออกที่โดดเด่นแบบนี้มีแค่ชุดเดียว ปาณีที่ ผมพูดอย่างนี้เพราะหวังดีกับคุณนะงานออกแบบของนิกกี้มีจิตวิญญาณ” “ความหมายของคุณคืองานออกแบบของฉันไม่มีจิตวิญญาณเป็นแค่ของลอกเลียนแบบเขามา”ชยานีโกรธจนแทบจะบ้าตาย แล้ว “ไม่ผิด ฉันยอมรับว่างานออกแบบของนิกกี้นั้นดีมากแต่คุณนิธานคุณอย่าเอาความใจแคบของคุณมาตัดสินทุกอย่าง ฉันปาณี คนนี้ไม่เคยคิดลอกเลียนแบบใครและไม่คิดขโมยผลงานของคนอื่นเด็ดขาด”ชยานีหยุดพักหายใจก่อนจะพูดต่อ “นิกกี้ที่คุณพูด ถึง คุณมั่นใจได้ยังไงวาตอนนี้เธอยังสามารถออกแบบผลงานที่มีจิตวิญญาณออกมาได้อีก” “คุณหมายความว่าอะไร”นิธานถามขึ้น ชยานีเหยียดยิ้มพูดขึ้น “ไม่นานมานี้ในงานเลี้ยงวันเกิดคุณชุดที่คุณตมนาใส่ในงานมีชื่อว่าแฟนตาซีถ้าหากคุณรู้จักงาน ออกแบบของนิกกี้ดีพอ คุณก็น่าจะดูออก ถึงแม้จะเป็สไตล์การออกแบบของนิกกี้แต่การสื่อความคิดและแนวทางมันไม่เหมือน งานที่ผ่านมาของนิกกี้ใช่ไหมล่ะ” นิธานตกใจกับคำพูดของชยานี จริงอย่างที่เธอพูดตอนที่เขาเต้นรำกับตวนาเห็นชุดที่เธอใส่ที่ มีชื่อว่าแฟนตาซีนั้นสิ่งที่โผล่ขึ้นมาในสมองเขาเหมือนกับที่ชยานีพูดออกมาไม่มีผิด ตอนนั้นเขายังรู้สึกแปลกใจว่ามันไม่เหมือน ผลงานของนิกกี้ที่เขารู้จักเลย แต่ถึงนิธานจะรู้สึกสงสัยแต่กลับไม่คิดอะไรเยอะจนวันนี้ชยานีพูดออกมาความสงสัยของนิธานจึง เริ่มชัดเจนมากขึ้น “คุณรู้จักกับนิกกี้หรือว่าคุณรู้เบื้องหลังของเรื่องนี้”