ตอนที่ 57 ความอยากอยู่รอดของชยานี

ต๭นที่ 57 ความอยากอยู่รอดของชยานี “คุณชายใหญ่ คุณนายคะ ถึงเวลาทานข้าวแล้วค่ะ”เสียงเคาะประตูและเสียงของนวตาดังมาจากนอกประตูเรียกสติของทั้งสอง ชยานีรีบปรับอารมณ์ของตัวเองก่อนจะตอบกลับ “อืม รู้แล้วจ๊ะ”ชยานีตอบกลับก่อนจะหันกลับไปพูดกับนิธาน “ลงไปข้างล่างกันเถอะค่ะอย่าให้คุณปู่ต้องรอนาน” “อืม”นิธานสบตาชยานีก่อนจะหันไปเปิดประตูเดินออกจากห้อง เพราะการกลับมาของ บวรวิชญ์พ่อบ้านชนัตจึงสั่งทางหองครัวจัดทำอาหารหลายๆอย่างตอนนี้ บวรวิชญ์นั่งอยู่ตรงเก้าอี้หัวโต๊ะ มีนิธานกับชยานีนั่งอยู่ทางฝั่งขวามือและนวีนกับจารุณีนั่งอยู่ทางฝั่งซ้ายมือ หลังจากผ่านการตักเตือนของ บวรวิชญ์แล้วจารุณีก็ทำตัวดีขึ้นไม่กล้าพูดจาไม่ดีกับชยานีต่อหน้า บวรวิชญ์อีกชยานีรับรู้ถึง สายตาอาฆาตี่มองมาจากฝั่งตรงข้ามแต่เธอไม่สนใจจารุณีอายุมากกว่าชยานีหนึ่งปีแต่สติปัญญาแทบจะไม่มีเลยถ้าหลงเข้าไป อยู่ในยุคที่ต้องแย่งความรักของบรรดานางสนมชยานีคิดว่าจารุณีคงมีชีวิตอยู่ได้ถึงสองปีรึเปล่าก็ไม่รู้เลย อาหารมื้อนี้ถือว่าผ่านไปได้ด้วยมีถ้ามองผ่านสายตาของจารุณีไปแล้วชยานีก็กินอย่างมีความสุขเพราะมีคุณปู่ที่รักและเอ็นดูเธอ กับนิธานที่เริ่มดีกับเธอบ้างแล้วตอนนี้เธอรู้สึกสบายใจมาก หลังจากกินข้าวเสร็จคุณ บวรวิชญ์เรียกนิธานเข้าห้องทำงานไปไม่รู้ว่าจะคุยเรื่องอะไรกันจารุณีกับนวีนนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกชยานี ตั้งใจจะขึ้นห้องไปทำงานต่อแต่กลับโดนจารุณีเรียกไว้ก่อน ชยานีขมวดคิ้วหันไปมองจารุณีกับนวีนที่นั่งอยู่ข้างจารุณีก่อนจะถามขึ้น “เรียกฉันไว้ มีอะไรจะพูดกับฉันเหรอคะ” “อย่าได้ใจไปปาณีฉันจะบอกไว้พี่ใหญ่แค่ไว้หน้าให้คุณปู่หรอกถึงทำดีกับเธอ”จารุณีพูดขึ้นแสร้งทำหน้าตาสงสารมองมาที่เธอชยานีกลับรู้สึกว่าท่าทางของจารุณีดูตลกมาก “ฉันรู้ค่ะ ขอบคุณที่เตือนฉันนะคะ”ชยานีมองไปที่จารุณี เป็นไปตามที่เธอคาดตอนนี้จารุณีมีสีหน้าโกรธมากยกมือชี้หน้าด่าชยานี “ปาณี ทำไมเธอถึงหน้าด้านได้ขนาดนี้” “เหอะๆ”ชยานียกมือขึ้นหยิกหน้าตัวเองแล้วพูดกวน “จริงด้วยสิ หน้าฉันด้าน แล้วยังไงคะ” “แก” “พอได้แล้วจารุณี”นวีนขมวดคิ้ว “ลืมที่คุณปู่พูดแล้วเหรอไงปาณีเป็นพี่สะใภ้ของเรานะ” “ณี ณี อะไรก็ณี พี่รองพี่กับปาณีไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่พี่อย่าลืมนะว่าตอนนี้คุณปู่ยังอยู่ที่บ้านนะ พี่” “พอแล้ว”เมื่อเห็นว่าจารุณียิ่งพูดยิ่งไม่รู้เรื่องสีหน้านวีนยิ่งดุร้ายขึ้นไม่มีสีหน้าอ่อนโยนเหมือนปกติแล้ว จารุณีโดนสีหน้าดุร้ายของนวีนทำให้ตกใจ รีบหดตัวลงกัดปากตัวเองแน่นท่าทางน่าสงสารจนชยานียังรู้สึกสงสารเลย สุดท้ายแล้วนวีนก็ใจอ่อนยกมือขึ้นลูบหัวจารุณีถอนหายใจดังก่อนจะพูดกล่อม “นี่มันก็ดึกแล้วน้องรีบกลับไปพักผ่อนเถอะ” “แต่หนู” “ยังไม่รีบไปอีก”ถึงแม้นวีนจะดูเหมือนเป็นคนอ่อนโยนแต่ยังไงซะเขาก็ขึ้นชื่อว่าเป็นคุณชายรองของตระกูลภูลพิพัฒน์นิสัยของ เขาไม่ได้เรียบร้อยเหมือนที่คนเห็นอย่างน้อยเวลาอยู่ต่อหน้านิธานแล้วนวีนก็ไม่ได้เกรงกลัวใดๆชยานีรู้สึกได้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ ธรรมดา จารุณีนั้นนับถือนิธานมากแต่เธอจะเชื่อฟังพี่ชายคนรองอย่างนวีนมากถึงขั้นเกรงกลัวเลยล่ะ หลังจากจารุณีเดินออกไปจึงเหลือแค่ชยานีกับนวีนสองคนชยานีเตรียมตัวเดินกลับขึ้นห้องแต่นวีนเดินเข้ามาขวางไว้พร้อมกับ จับข้อมือเธอดึงเธอตรงไปที่สวนหลังบ้าน ชยานีเดินเซตามหลังก่อนจะรู้สึกได้ว่าหลังของเธอชนเข้ากับเสาต้นนึง ชยานีอารมณ์เสียมากเพราะหลังของเธอเริ่มมีอาการ เจ็บขึ้นมา “ทำอะไรของคุณเนี่ย” แขนของชยานีโดนบีบไว้แน่นเธอพยายามดิ้นแต่ก็ดิ้นไม่หลุด “คุณนวีนคุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ”ไม่คิดเลยว่านวันจะแรงเยอะขนาดนี้ แรงที่ใช้บีบแขนของชยานีทำให้เธอเจ็บจนหน้าเริ่ม ซีด “คุณนวีน คุณได้ยินไหม” “ปาณี คุณใจร้ายมาก”นวีนใช้มือข้างนึงบีบแขนชยานีไว้ก่อนที่อีกข้างจะยกขึ้นมาบีบคางสายตาจ้องมองไปที่ชยานีอย่าง เคร่งเครียด “คุณรักไอ้นิธานเข้าแล้วเหรอ” “เกี่ยวอะไรกับคุณไม่ทราบ ปล่อยฉันนะไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน”น้ำเสียงของชยานีเริ่มแข็งขึ้นโดยเฉพาะโดนนวีนทำอย่างนี้ ด้วยแล้วเธอมองนวีนอย่างโกรธเคือง “ปล่อยมือ ไม่ได้ยินรึไง” “ฮึ ไหนคุณลอบอกมาซิว่าจะทำอะไรกํบผมปาณี คุณรู้ไหมว่าทุกครั้งที่ผมเห็นคุณกับไอ้นิธานอยู่ด้วยกันผมปวดใจแค่ไหน” “ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่”ชยานีหันหน้าหนี ร้องโอดครวญในใจ บ้าจริง หรือว่าปาณีกับนวีนจะเป็นอะไรกันหรือว่าคนที่ ปาณีรักจะเป็นนวีน ทำไมมันถึงยุ่งขนาดนี้เนี่ยไม่ว่าชยานีจะเก่งแค่ไหนก็ไม่รู้จะแก้ไขสถานการณ์ในตอนนี้ยังไง “ฟังไม่รู้เรื่องเหรอ ปาณี คุณเป็นของผม ของผมคนเดียว”ตอนนั้นเองนวีนที่ตาแดงก่ำขยับเข้าใกล้เรื่อยๆชยานีตกใจใช้แรง ทั้งหมดที่มีผลักนวีนออกไป นวีนเซถอยหลังชยานีจึงรีบเดินหนีแต่กลับโดนนวีนคว้าตัวไว้ได้ผลักเธอชนกำแพงอีกครั้ง “ปาณี คุณยังมีหัวใจอยู่รึเปล่าไหนคุณบอกว่าจะรักผมคนเดียวตลอดไปไง”ชยานีพยายามดิ้นรนนวีนจับมือทั้งสองข้างของชยา นีล็อกไว้ทำให้เธอดิ้นไม่ได้ทำได้เพียงจ้อมนวีนอย่างโกรธเคือง “รักอะไรของคุณ คุณนวีน คุณดูให้ชัดเจน แนเป็นพี่สะใภ้ของคุณเป็นภรรยาของคุณนิธานคุณรีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” “หึ ผมไม่ปล่อย ทำไมคุณลืมที่เคยพูดทุกอย่างไปแล้วเหรอหรือว่าไอ้นิธานมันให้อะไรคุณถึงทำให้คุณลืมความรักระหว่างเรา ไป คุณพูดสิ” “ฉันไม่มีอะไรจะพูด คุณนวีนปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ไม่งั้นฉันจะร้องเรียกคนช่วย”ชยานีอารมณ์เสียมาก “เอาสิ คุณตะโกนเลยเอาให้ไอ้นิธานกับคุณปู่และคนทั้งบ้านได้ยิน ให้พวกเขาได้รู้ว่าคุณกำลังยั่วยวนผม” “คุณนวีน คุณมันหน้ารังเกียจ”ชยานีโกรธจนแทบจะบ้าแล้ว “คุณบอกว่าคุณรักฉันแล้วทำไมฉันถึงแต่งงานกับคุณนิธานตอนที่ ฉันต้องทนลำบากอยู่ที่ตระกูลมะเด็งคุณอยู่ที่ไหน””ผม...”นวีนหลบตา “ปาณี คุณยังโกรธผมเหรอ” ชยานีขนลุกไปทั้งตัวยิ่งเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความรักของนวีนเธอยิ่งหายใจไม่ออกเหมือนจะเป็นอาการตอบรับของร่างเดิมที่ประท้วงขึ้น ทำให้ชยานีเริ่มรู้สึกกลัวยิ่งอยากหนีการสัมผัสของนวีน “ถึงแม้เมื่อก่อนเราจะเคยรักกันแต่ว่าคุณนวีนคุณอย่าลืมว่าตอนนี้ฉันเป็นพี่สะใภ้ของคุณเป็นภรรยาของคุณนิธานคุณรู้ไหมว่า ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่” “ผมจะไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ได้ยังไง ผมรู้ว่าคุณไม่มีความสุขพี่นิธานไม่ได้รักคุณไม่เคยรักคุณ” “พอแล้ว”ชยานีไม่อยากพูดยืดเยื้ออีกต่อไป “ตอนนี้ฉันแต่งงานกับคุณนิธานแล้วและไม่คิดจะยุ่งเกียวกับคุณอีกปล่อยมือฉัน” “ปาณี ผมรู้ว่าคุณยังรักผมอยู่ อย่าพูดอย่างนี้กับผมเลย”นวีนขยับเข้าใกล้ชยานีหวังจะจูบเธอ “ทำอะไรกันน่ะ”ทันใดนั้นเองก็มีเสียงพูดดังมาจากข้างหลังชยานีกับนวีนหยุดนิ่งก่อนที่ชยานีจะรีบผลักนวีนออกไปยังไม่พอเธอ ยังเตะเข้าที่ส่วนั้นของนวีนอย่างแรงแล้ววิ่งเข้าหานิธาน นวีนที่ไม่ทันตั้งตัวก็โดนชยานีเตะเข้าหน้าซีดทรุดตัวลงมองตาหลังชยานีที่วิ่งเข้าหานิธาน “ธานคะ”ชยานีวิ่งมายืนอยู่ข้างนิธานพอรู้สึกได้ถึงความเย็นที่แผ่ออกมาของนิธานเธอมองไปที่ใบหน้านิ่งของนิธาน “ปึง”เสียงหมัดของนิธานที่ต่อยเข้าที่หน้าของนวีน นวีนที่โดนนิธานชกเข้าหงายหลังล้มลงไปก่อนที่จะค่อยๆมีเลือดซึมมุมปาก “ว้าย”ชยานีร้องตกใจนวีนพยุงตัวเองขึ้นก่อนจะมองหน้านิธานอย่างหาเรื่อง นิธานเพ่งมองนวีนอย่างเย็นชาบรรยากาศรอบตัวแผ่ความเย็นเหมือนมีภูเขาน้ำแข็งพันปีอยู่รอบๆ “ดูเหมือนนายจะยังไม่รู้สถานะของตัวเอง” “พี่ใหญ่พูดเรื่องอะไร”นวีนค่อยๆเช็ดเลือดออกจากมุมปากแล้วค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้นยืนจ้องตานิธานตรงๆ “ผมกับพี่สะใภ้แค่กำลังคุยปรับทุกข์กันนิดหน่อยพี่ไม่เข้าใจไม่สนใจใยดีพี่สะใภ้เลยตลอดสองปีที่ผ่านมาผมทนดูไม่ได้กำลังพูด ปลอบใจพี่สองสามคำก็เท่านั้น” “โกหก”ชยานีรีบประท้วง “ใครอยากปรับทุกข์กับคุณกัน”ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าทำไมแต่ความอยากเอากลัวของเธอบอกให้เธอรีบ พูดตอบโต้ ชยานีหันไปอธิบายให้นิธานฟัง “เมื้อตะกี้หลังกินข้าเสร็จฉันเตรียมจะเดินขึ้นห้องแต่คุณนวีนเข้ามาลากฉันออกมาที่ นี่โดยไม่ทันตั้งตัว เขาจงใจทำ เพราะเขาเห็นว่าฉันกับคุณดีกันแล้วเขาอยากขัดขวางพวกเรา”ยังไงซะความสัมพันธ์ของนวีนกับ ปาณีก็เป็นอดีตไปแล้วและเธอก็ไม่ใช่ปาณี เธอคือชยานี เธอไม่มีทางหลงรักคนแบบนวีนได้คนๆนี้น่ากลัวมากชยานีโยนความ ผิดทุกอย่างให้นวีน “ธานคะ เขาไม่พอใจที่เราเป็นสามีภรรยาที่รักใคร่กันดีนะคะ” ชยานีเดินเข้าไปกอดแขนนิธานไว้ก่อนพูดขึ้นอีก “โชคดที่คุณมาพอดีไม่งั้นฉันคงแย่แน่ค่ะ” “ณี คุณ”นวีนมองชยานีสีหน้าไม่น่าเชื่อ “ณีอะไร ณีเป็นชื่อที่คุณเรียกได้เหรอ คุณต้องเรียกฉันว่าพี่สะใภ้”