ตอนที่ 59 นิกกี้ได้ตายไปแล้วในใจฉัน

ต๭นที่ 59 นิกกี้ได้ตายไปแล้วในใจฉัน "นี่คุณวาดเอง" นิธานพลิกดูสองหน้าพบว่าถึงแม้สองภาพนี้จะออกแบบมาคล้ายกับผลงานของนิกกี้เล็กน้อยแต่กลับมีสีสันที่ไม่ เหมือนกัน นิธานแปลกใจเล็กน้อยมองหน้าชยานีด้วยแววตาชื่นชมยินดี ชยานีเห็นสายตาที่ชื่นชมจากหลายๆคนแต่พอเธอเห็น สายตาแบบนั้นจากนิธานภายในใจเธอกลับรู้สึกแปลกๆ ชยานีพยักหน้ารีบแย่งสมุดวาดรูปออกจากมือของนิธานกลับมา "ก็ใช่นะสิฉันเพิ่งวาดออกมาเมื่อตะกี้นี่เองไม่เชื่อคุณก็ลอง เข้าไปดูผลงานของฉันดูได้ ฉันรับรองว่าไม่มีซ้ำแบบของใคร อีกอย่าง ฉันรับรองว่าภายในครึ่งปีต่อจากนี้พวกเขาจะไม่มีผล งานปล่อยออกมาแน่นอน" ชยานีพูดอย่ามั่นใจ นั่นก็เพราะว่า "ชยานี" ตายไปแล้ว นิกกี้ก็เช่นกัน ชามาคือเพื่อนสมัย มหาวิทยาลัยของชยานี เรื่องความสามารถของชามานั้นชยานีเข้าใจพอตัว งานออกแบบของชามาก็ไม่เลวเลยทีเดียวแต่ก็ยัง ห่างจากคำว่ายอดเยี่ยมไกลพอตัว ไม่ใช่ว่าชยานีจะชมตัวเองแต่เพราะว่าเธอรู้จักกับชามามานานเธอรู้จักชามาเป็นอย่างดี ถ้า หากชามามีความสามารถจริงๆเมื่อ"ชยานี" คนนี้ตายไปแล้ว ชามาไม่มีทางใช้ผลงานที่เธอออกแบบไว้ก่อนตายกลับกันเธอจะ ต้องใช้งานที่เธอออกแบบเองไปแล้ว ชยานีคิดถึงเรื่องนี้ในแววตาลึกๆของเธอมีประกายเยาะเย้ยแสดงออกมา อย่างชามาเป็นผู้ หญิงประเภทชอบแย่งชิงของคนอื่นชยานีรู้สึกว่าน่ารังเกียจ นิธานกลับเพราะคำพูดนั้นของชยานีนิ่งเงียบเขามองชยานีอย่าง ละเอียดพบว่าแววตาสดใสของชยานีทีความมั่นใจในตัวเองและมีแววเหยียดหยาม "คุณไม่ชอบนิกกี้เหรอ" นี่คือสิ่งที่นิธานเข้าใจ "แต่ว่างานออกแบบของคุณกับนิกกี้คล้ายกันมาก" "ใครบอกคุณว่าฉันไม่ชอบนิกกี้กันล่ะ" รอยยิ้มของชยานีแทบจะนิ่งค้างเริ่มรู้สึกไม่พอใจมองไปที่นิธาน"บนโลกนี้ไม่มีใครเข้าใจนิกกี้ได้เท่าฉันแล้วล่ะ เธอ ตายไปแล้ว" ชยานีตอนที่พูดประโยคนี้ดูโศกเศร้าใจมาก พอเห็นสายตาที่ไม่เหมือนย่ามใจหรือว่าอย่างอื่นแต่เต็มไปด้วยความ โศกเศร้าหมองใจ นิธานไม่รู้ว่าเพราะอะไรพอเห็นอารมณ์ที่อยู่บนหน้าของชยานีเขากลับรู้สึกปวดใจ "ตายแล้ว หมายความว่าไง"นิธานถามซ้ำคำพูดของชยานี ชยานีตื่นจากภวังค์รู้สึดเสียใจย้อนหลังจริงๆที่พูดเรื่องนี้กับนิธานไป ถึงแม้ว่านิธานจะเข้าใจผลงานของนิกกี้แล้วจะยังไง ตอนที่เธอยังเป็นชยานิอยู่ไม่ได้รู้จักกับนิธานนี่นา และอีกอย่างตอนนี้ทุกคน รู้แต่เพียงแค่ว่าเธอได้ตายไปแล้วถึงแม้จะพูดกับนิธานเรื่องพวกนี้เขาก็ฟังไม่รู้เรื่องอยู่ดี "ไม่ ไม่มีอะไรหรอกค่ะช่วงนี้เห็นผลงานที่นิกกี้ปล่อยออกมาแล้วรู้สึกแบบนั้นเฉยๆ" ชยานีเห็นได้ชัดว่าไม่อยาพูดเรื่องนี้ต่อ"ฉันเหนื่อยแล้ว" นิธานเห็นความเหน็ดเหนื่อยบนหน้าของชยานี แน่นอนว่าเห็นด้วยว่าเธอต้องการหลบหนีที่จะคุยต่อ "อืม ราตรีสวัสดิ์" พอชยานีนอนหลับไปแล้วนิธานถึงลุกขึ้นจากเตียงเดินออกจากห้องไปที่ห้องหนังสือ ความเงียบสงบปกคลุมไปทุกที่ ยากมาก ที่จะได้เห็นที่นิธานจะมายืนที่ระเบียงในมือคีบบุหรี่ไว้ ส่วนในสมองกลับคิดถึงเรื่ิองที่ชยานีพูดไว้ก่อนหน้านี้ ที่เธอพูดออกมาวันนี้ กับปาณีที่เขารู้จักแทบจะไม่เหมือนกันเลยแม้แต่น้อยทั้งความคิดของเธอและยังมีเรื่องเกี่ยวกับนิกกี้อีก นิธานดับบุหรี่แววตายุ่ง ยากซับซ้อนสื่อออกมา ด้วยความอยากรู้อยากเห็นแค่เพราะคำพูดที่ชยานีพูดเขาจึงหยิบโทรศัพท์ออดมาค้นหาข้อมูล เป็นไป ตามที่คาดการณ์ ข่าวเกี่ยวกับงานออกแบบของW&Jในช่วงนี้เป็นไปตามที่ชยานีพูดไว้ทุกอย่าง ดูเผินเผินจะเหมือนกับงาน ออกแบบของนิกกี้แต่ว่ารูปแบบกลับไม่เหมือนงานของนิกกี้เลย ถ้าอย่างนั้นนิกกี้ตัวจริงหายไปไหนแล้ว "สวัสดี ผมเอง" นิธาน โทรติดแล้ว"เรื่องเกี่ยวกับความเปลี่ยนแปลงภายในของw&jรวมไปถึงข้อมูลของนิกกี้ทั้งหมดผมต้องการผลการสืบค้นเอามาให้ ผมโดยเร็วที่สุด” ชยานีตื่นขึ้นมาในตอนเช้าข้างตัวก็ไม่เจอนิธานแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะตื่นเช้ามากวันนี้เช้ากว่าปกติ ชยานีเดิน ลงมาข้างล่างพบว่าคุณ บวรวิชญ์นั่งอยู่ที่โถงใหญ่ก่อนแล้วพอเห็นชยานีจึงยิ้มให้เธอและยังกล่าวทักทาย"หนูณี ตื่นแล้วเหรอ" "ค่ะ คุณปู่" ชยานีเข้าใจแล้ว คุณ บวรวิชญ์นั้นรักและเอ็นดูปาณีมากจริงๆไม่อย่างนั้นคงไม่ตามใจปาณีได้ขนาดนี้ ชยานีเป็นคน ประเภทที่ว่าใครดีมาเธอดีตอบ "คุณปู่่ทำไมตื่นเช้าจังเลยคะ" ชยานีใบหน้ายิ้มแย้มเดินเข้าไปหา บวรวิชญ์ เขารีบบอกให้ชยานี นั่งลง" ไอ้หลานบ้าล่ะ" " คงไปที่บริษัทตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ" ชยานีนั่งลงข้างๆ บวรวิชญ์ "คุณปู่คะ ทำไมไม่นอนพักเยอะๆคะเพิ่งกลับมาเหนื่อยๆร่างกาย ต้องปรับตัวนะคะ" ไม่ล่ะ" บวรวิชญ์โบกมือ "เฮ้อ ปู่ชินแล้ว เมื่อก่อนอยู่ในกรม ชินกับการตื่นเช้าไปแล้ว ความเคยชินนี้คงจะอยู่ กับปู่ไปจนตาย" " คุณปู่พูดอะไรอย่างนี้คะคุณปู่ร่างกายแข็งแรงอายุยืนร้อยปีค่ะ" ชยานีไม่ชอบให้คนอื่นมาพูดเรื่องตายต่อหน้าเธอตั้งแต่เธอมี ชีวิตกลับมาอีกครั้งชยานีรู้สึกหวงแกนชีวิตมากดังนั้นพอได้ยินคุณ บวรวิชญ์พูดขึ้นเรื่องความตายชยานีจึงรีบท้วงขึ้นมา คุณ บวร วิชญ์ได้ยินดังนั้นกลับรู้สึกแปลกใจและดีใจตบลงบนหัวชยานีเบาๆ" เด็กคนนี้ น่าเอ็นดูจริงๆ" แต่พอ บวรวิชญ์พูดจบสีหน้าเปลี่ยนเป็นจริงจังมองไปที่ชยานี "หนูณี บอกปู่สิว่าเรื่องที่ตกน้ำครั้งนี้เกิดอะไรขึ้น" เพราะสอง เดือนมานี้คุณ บวรวิชญ์อยู่ในชนบทดังนั้นเรื่องราวที่เกิดขึ้นที่นี่ก็ปิดมิดชิดถ้าไม่ใช่ตอนเขากลับมามีคนรายงานให้เขาฟังว่าเกิด เหตุขึ้นกับชยานี "คุณปู่คะหนูไม่เป็นไรมันเป็นอุบัติเหตุจริงๆค่ะ"ชยานีรู้ดีว่า บวรวิชญ์เป็นห่วงเธอจึงรีบอธิบายออกมา" จริงๆค่ะหนูไม่โกหกคุณปู่ หรอกค่ะ" "จริงเหรอ" บวรวิชญ์จนแล้วจนรอดก็ยังไม่ค่อยอยากจะเชื่อแต่ว่าการกระทำของชยานีกับนิธานเมื่อวานเขาได้เห็นมันกับตา จริงๆจึงพยักหน้า" งั้นเอาเถอะปู่รู้ว่าหนูกับตาธานิยู่ด้วยกันมีแต่หนูที่พยายามจนวันนี้ทั้งสองความสัมพันธ์ของทั้งสองเริ่มดีขึ้นปู่ก็ ดีใจแล้ว" "ค่ะคุณปู่" ชยานีก้มหน้า เมื่อต้องสบตากับสายตาที่รอคอยของคุณปู่ชยานีรู้สึกผิดต่อคุณ บวรวิชญ์มาก "ถ้าอย่างนั้นครั้งที่แล้วคนตระกูลมะเด็งทำอะไรกับหนูบ้าง"คุณ บวรวิชญ์นึดถึงเรืาองที่ผ่านมาจึงขมวดคิ้วขึ้น "หนูณีตอนนี้หนูเป็นคนของตระกูลภูลพิพัฒน์แล้วนะจำไว้ว่าหนูเป็นภรรยาของตาธานไม่ใช่หมาแมวที่ไหนที่สามารถจะรังแกได้ รู้ไหม" "รู้แล้วค่ะคุณปู่ หนูจะดูอลตัวเองอย่างดี" ชยานีกล่อมคุณ บวรวิชญ์อย่างยากลำบากถึงได้ออกมาข้างนอกได้จึงตรงไปที่ที่ตั้ง บริษัทที่ตอนนี้ผ่านมาได้เกือบครึ่งเดือนแล้ว ในครึ่งเดือนที่ผ่านมาชยานีทำสำเร็จไปแล้วหลายเรื่องด้วยกัน คำพูดที่ว่าเงินทอง สามารถทำได้ทุกอย่างงานตกแต่งซ่อมแซมเสร็จเรียบร้อยแล้วเรื่องหาพนักงานชยานีก็ยังคงมองๆอยู่อีกทั้งนิธานเคยบอกไว้ว่า จะช่วยเหลือก็ช่วยจริงๆหลังจากนั้นไม่กี่วันนิธานให้ตีรณส่งคนที่มีความสามารถมาให้เธอ แต่ว่าเนื่องจาดบริษัทของเธอเพิ่งเปิด ใหม่ดังนั้นพนักงานจึงไม่มีเยอะรวมตัวเธอด้วยก็มีอยู่แค่ห้าหกคนแต่ว่าสำหรับระดับนี้แล้วชยานีคิดว่าเพียงพอแล้ว คุณ บวรวิชญ์ กลับมาแล้วส่งผลดีต่อชยานีไม่น้อยอย่างน้อยการใช้ชีวิตในบ้านไม่เหมือนเมื่อก่อนเมื่อคุณ บวรวิชญ์รู้ว่าชยานีอยากเริ่มทำงาน กลับสนับสนุนเธอยังบอกอีกว่าถ้ามีปัญหาอะไรให้มาปรึกษาเขาได้ บริษัทของชยานีดำเนินการไปเรื่อยๆและเวลาแบบนี้ก็ผ่าน ไปเร็วมากบริษัทก็เริ่มเข้าที่เข้าทาง ชยานียิ่งยุ่งขึ้นเรื่อยๆเหมืนกับจะเจอสถานที่ที่เหมาะกับเธออย่างนั้นแหละเหมือนกับนิธาน ที่พักอยู่ที่บ้านเดียวกันแต่ออกเช้ากลับค่ำทั้งคู่ไม่ยุ่งเกี่ยวซึ่งกันและกัน ความสัมพันธ์ของทั้งสองก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้นในสายตา ของคนอื่นๆจะดูเหมือนว่าทั้งสองกลับมาดีกันแล้วทุกคนในบ้านต่างปฏิบัติตัวกับชยานีเปลี่ยนไปคนที่ดีใจที่สุดคงหนีไม่พ้นคุณ บวรวิชญ์ วันนี้ชยานีที่กำลังยุ่งๆเรื่องงานอยู่ที่บริษัทได้รับโทรศัพท์จากผู่ช่วยเธอบอกเธอว่าได้รับงานระยะยาวถือว่าเป็นงานที่ ค่อนข้างใหญ่คืนนี้มีนัดกินข้าวอีกฝ่ายเห็นว่าเธอเป็นเพียงแค่ผู้ช่วยจึงปฏิบัติต่อเธอไม่ดีเท่าไหร่คุยยังไงก็ไม่ลงตัวซักทีดังนั้น งานนี้เขาจึงต้องชยานีว่าจะไปหรือไม่ไปดี ชยานีคิดอยู่นานก่อนจะตกลงรับคำไป "งั้นฉันจะไปด้วย" ไม่ว่ายังไงตอนนี้ชยานีก็ เป็นเจ้าของบริษัทแล้วเธอยังต้องหาเงินเลี้ยงดูพนักงานของเธอด้วย ชยานีเป็นเจ้านายที่เขาหาง่ายพอผู้ช่วยพูดออกมาอย่างนี้ เธอก็ตอบรับทันที ผู้ช่วยของชยานีเป็นหญิงสาวอายุยี่สิบสี่ยี่สิบห้าเพิ่งจบจากมหาวิทยาลัยออกมาอายุรุ่นราวเดียวกัน ชยานีปีนี้ ยังแค่ยี่สิบหกปีเพียงแต่ว่าเธอมีใบหน้าที่ดูวัยรุ่นดังนั้นชยานีดูแล้วจะอ่อนกว่าผผู้ช่วยอย่านลิน นลินเดินออกจากห้องทำงานเห็น ชยานีกำลังจัดของรีบเดินเข้าหา "คุณปาณีคะการนัดกินข้าวครั้งนี้จัดที่foodlandอีกฝ่ายเป็นช่างพูดเป็นผู้อำนวยการของฟลายค่ะ" นลินอธิบายข้อมูลที่เกี่ยวข้อง ให้ชยานีฟัง "ถึงแม้ว่างานนี้จะไม่ได้ยิ่งใหญ่แต่ว่าเพราะฟลายขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ร่วมงานกับวงการบันเทิงทั้งหมดบริษัทของเราเพิ่ง จัดตั้งขึ้นดังนี้ดิฉันคิดว่าอยากจะใช้อิทธิพลของฟลายเชื่อมต่อความสัมพันธ์ขอแค่งานออกแบของบริษัทเราดีทางฝั่งวงการ บันเทิงก็จะเรียกใช้เราตลอด" ชยานีหรีตามอง " นลินไม่คิดเลยว่าสมองทางธุรกิจของเธอจะดีขนาดนี้" เรื่องนี้แม้แต่ชยานียังคิดไม่ถึงไม่คิดเลยว่านลินจะคิดถึงจุดนี้ นลินที่โดนชยานีชมเชย อายขึ้นมาทันทีเกาศรีษะอายๆ " ที่จริงไม่ใช่ว่าจะเป็นดิฉันคนเดียวที่คิดได้เดิมทีก็เป็นข้อคิดที่คุณปาณี คิดขึ้นมานะคะ