ตอนที่ 66 นิธานนายอย่าเอาแต่ใจแบบนี้ได้มั้ย

ต๭นที่ 66 นิธานนายอย่าเอาแต่ใจแบบนี้ได้มั้ย บางคนดูดีรอยยิ้มที่สวยงามพราวเพียงแป๊บเดียวฝังเข้าไปในตาของชยานี ตาของชยานีจ้องอยู่ที่นิธานแบบงงพยักหน้าไปแบบมึนไป”พอใจ!” ดูเหมือนว่าจะมีช่วงเวลาแห่งการแข็งตัวในอากาศจนชยานีได้สติกลับมาเห็นดวงตาของนิธานอ่อนโยนจนสามารถบีบน้ำออกมาได้เลย เสียงใจเต้นตึกตักตึกตักเสียงดังมาก พอคิดได้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไปหน้าของเธอก็แดงขึ้นมาทันที่ผลักนิธานออกอย่างเร็ว”เออ……ห้าห้าคุณปู่น่าจะรอนานแล้วเรารีบลงไปกินข้าวกันเถอะ!” ชยานีอยากออกไปจากที่นี้ให้เร็วที่สุดทำไมเมื่อกี้เธอถึงได้พูดคำแบบนั้นออกไป?แล้วคนที่พูดใส่ยังเป็นนิธานผู้ที่เย็นชาดั่งน้ำแข็ง ชยานีข้างหนึ่งก็คิดขอให้เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องจริงอีกข้างก็รีบลงจะเตียงไปหารองเท้า นิธานเห็นท่าทางของชยานีอย่างนั้นไม่เพียงแค่รู้สึกขำยังยื่นมือไปจับแขนเธอไว้ ตอนที่ชยานีถูกนิธานจับแขนไว้ก็เหมือนถูกไฟไหม้ร้อนมากจนทนไม่ไหว เสียงเข้มของนิธานลอยมา”ปู่บอกว่าเธอเหนื่อยมาแล้วไม่ต้องลงไปกินข้าว” นิธานทำหน้าเหมือนเยาะเย้ยแบบตื้นๆทำให้ชยานีรู้สึกเหมือนคันอยู่ในใจ ชยานีไม่รู้ว่ามันเป็นอย่างไรในหัวใจเธอทำตากระพริบกระพริบ นิธานใช่มือลูบไล้ใบหน้าที่บอบบางของเธอ”เธอไปเปลี่ยนชุด ก่อนวันนี้ฉันพาเธอไปหาของกินนะ?” ปู่เข้าใจว่าเธอเหนื่อยเกินไปดังนั้นจึงไม่เรียกเธอลงไปกินข้างล่าง แต่เขากลับจะพาเธอไปหาของกินข้างนอก?ดังนั้นคือเขาเห็นเธอได้ดีไม่ได้หรือว่าอะไร? นิธานไม่รู้หรอกว่าในใจของชยานีคิดอะไรอยู่เห็นชยานีไม่ขยับเลย นิธานยิ้มแล้วเดินเข้ามา”ทำไม?หิวแล้วไม่ใช่เหรอ?”นิธาน เห้นผมยุ่งๆของชยานีกำลังจะยื่นมือไปจับแต่ชยานีหลบก่อน ชยานีหันหัวกลับมาบ่นพึงพำ”ฉันไม่ไป!” “หา?”นิธานยิ้ม”พาไปกินสุกี้ก็ไม่ไปเหรอ?” สุกี้? ชยานีดวงเป็นประกายเธอรู้สึกว่าน้ำลายของเธอกำลังจะหลั่งออกมาเร็วๆนี้ ชยานีไม่อยากอยู่ในรอบตัวนิธานแต่ก็เป็นพวกชอบการกิน เมื่อก่อนที่ยังเป็นชยานี นอกจากจะออกแบบแล้วเธอก็เป็นนักกินนี้ แหละตอนนั้นทัตติชอบเธอจึงพาเธอไปหาของกินอร่อยอยู่ตลอดและสิ่งที่เธอชอบกินที่สุดก็คือสุกี้ดังนั้นทุกครั้งที่ชยานีได้ยินคำ ว่าสุกี้ดวงตาของเธอก็จะเป็นประกาย นิธานเห็นการตอบสนองของชยานีเมื่อกี้ จึงรู้ว่าตัวเองเดาถูก คิดถึงตอนนั้นที่เธอไม่หวงแผลของตัวเองแล้วยังจะออกไปกินสุกี้ กับคนที่ชื่อธนิดา นิธานก็รู้เลยว่าเธอคือนักกินแล้วสิ่งที่ชอบที่สุดก็คือสุกี้หม่าล่า “รีบไปเปลี่ยนชุด ฉันจะโทรไปจองโต๊ะ!” ได้ยินว่ามีของอร่อยชยานีไม่สนเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องแล้วตอนนี้คิดแต่เรื่องกิน ชยานีเปลี่ยชุดเสร็จเร็วมากออกมาเจอนิธานก็เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วเสื้อเชิ้ตสีขาวยัดในกางเกงสูทเสื้อสูทนั้นตัดมาได้พอดีกับตัวคุมขาทั้งสองข้างไว้ชยานีมองอยู่ดีๆหน้าก็แดงขึ้นมา นิธานหรี่ตาแล้วหรี่ตาอีกคุยกับคนในสายไม่กี่คำแล้วกวักมือเรียกชยานี”มานี้!” ชยานีลังเลไปครู่หนึ่งแล้วเดินไปนิธานยื่นมือมาช่วยชยานีจัดเสื้อเห็นผมของชยานีหลุดลงมานิดน้อยจึงเอาไปคาดไว้หลังหู ชยานีตัวแข็งทื่อเห็นนิธานยิ่งอยู่ยิ่งเข้าใกล้ โดยเฉพาะไอร้อนที่ออกมาจากตัวนิธานทำให้หน้าของชยานียิ่งอยู่ยิ่งแดง ดวงตาของนิธานยิ่งอยู่ยิ่งยิ้มหวานเขาตั้งใจที่จะทำช้าๆเพื่อที่จะได้มองการเปลี่ยแปลงของชยานีเห็นหน้าของชยานีแดงขึ้น เรื่อยๆแดงจนถึงหู มันคืออาการของคนที่อยู่ระหว่างกำลังจะโตเป็นผู้ใหญ่มันช่างน่าสนใจ ช่วงเวลานั้นนิธานไม่อยากกระพริบตา เลยอยากอยู่แบบนี้ตลอดไปร่างกายกำลังเคลื่อนไหวและลอยขึ้น เขาคิดกับชยานีมากมายใช่เวลาเพียงสั้นๆเรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับชยานีเลย นิธานขยับไปใกล้ชยานีพูดอยู่ข้างข้างหูของชยานี "ปาลีสรุปเธอใช้กลอะไรกับฉัน?" เสียงของนิธานเหมือนมีแรงแม่เหล็กทำให้ใจของชยานีสั่นม่หยุดโดยเฉพาะนิธานอยู่ใกล้เขาขนาดนี้ตั้งแต่เกิดจนโตยังไม่เคยมาใครทำแบบนี้กับเธอก็มีความรู้สึกแบบไม่รู้ทำอะไรผิด “โอเคไปกันเถอะ!”นิธานก็ไม่กล้าแกล้งชยานีต่อเขากลัวทำให้เธอตกใจยิ่งไปกว่านั้นคือกว่ากลัวความมีเกียรติของเขาจากไม่เหลืออยู่เลย เค้าไม่อยากให้ความรู้สึกที่เพิ่งเริ่มของพวกเค้าสองคนหลังไรไปเหมือนน้ำยังไงเค้าก็ไม่รีบสิ่งที่มีมากที่สุดก็คือเวลา “โอเคโอเค!” ชยานีถอยหลังสองก้าวพร้องหน้าที่แดงอยู่จนแน่ใจว่าบรรยากาศเหมือนเดินแล้วชยานีจึงกล้าที่จะมองนิธาน”ไปกันเถอะ!” “อื้ม!”นิธานจับมือตอนที่ชยานีเผลอและไม่ทันตั้งตัวชยานีพยายามสะบัดออกแต่ไม่หยุดจึงตามใจเขาไป ร้านที่นิธานจองก็คือร้านเฮกี้ในเมืองนภาเฮกี้ก็ถือว่ามีชื่อเสียงมากบวกกับที่นั่งที่นี่จองอยากมากจริงๆโดยทั่วไปจะต้องทำการจองล่วงหน้าหลายวันหรือไม่ก็ต้องเป็นคนที่มีเงินหรือเป็นสมาชิก เมื่อก่อนที่ชยานีเลี้ยงธนิดาเธอก็เสียเงินไปเยอะมากกว่าจะจ้องที่ได้ ชยานีลงจะรถปุ๊บนิธานก็จับมือเขาแล้วเดินไปครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนครั้งนี้พอเดินถึงหน้าร้านก็มีคนมีต้อนรับแล้วพาไปยังห้องส่วนตัว ชยานีเพิ่งรู้ว่าครั้งนี้แหละที่จะบอกว่าการใช้ชีวิตแบบคนมีเงินครั้งที่แล้วเธอจองก็ถือว่าดีแล้วไม่คิดว่าครั้งนี้ที่เธอมากินกับนิธานจะทำให้เธอได้เจอโลกที่กว้างขึ้น ครั้งที่แล้วที่ชยานีมาก็ไม่ถือว่าแย่แต่มันเป็นแค่แบบพอใช้ได้แต่ครั้งนี้ที่นิธานจองคือแบบดีมากๆการบริการของเฮกี้นั้นลื่นไหลดีจริงๆ พนักงานสองคนดูแลลูกค้าสองคนไม่ว่าทั้งสองจะกินอะไรก็ต้องเตรียมให้เสร็จเรียบร้อย ชยานีคิดว่าการบริการที่นี้คือใช้เงินซื้อมาจริงๆนิธานเรียกพนักงานมาเพื่อสั่งอาหาร จริงแล้วนิธานเป็นคนไม่ชอบกินของแบบนี้แต่พอเห็นชยานีเดินเข้ามาในร้านแล้วดวงตาเปล่งประกายอยู่ตลอดในใจของนิธานก็เข้าใจแล้วยื่นเมนูให้ชยานี”ดูสิว่าอยากกินอะไร?” ชยานีสั่งไปหลายอย่านิธานก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่พอสั่งถึงน้ำซุปที่ชยานีสั่งคือซุปเผ็ดมากนิธานจึงแทรกขึ้นมาว่า”เผ็ดเล็กน้อย!” “หา เผ็ดเล็กน้อยเหรอ นั่นไม่ถือว่าเผ็ดแล้ว!”ชยานีแค่ได้ยินก็ไม่พอใจแล้ว”เผ็ดเล็กน้อยก็เหมือนไม่ใส่อะไรเลย!”เธอมากินสุกี้แต่ให้มากินเผ็ดเล็กน้อยยังไงเธอก็ไม่ยอม นิธานขมวดคิ้ว”ได้ข่าวว่าแผลบนตัวเธอยังไม่หาย!” นิธานส่ายหัวไม่ว่ายังไงก็จะไม่ยอมให้ชยานีกินเผ็ด “นิธานนายอย่าเอาแต่ใจแบบนี้ได้มั้ย!”อยู่ต่อหน้าของกินชยานีจะไม่ยอมเด็ดขาด”นายเป็นคนบอกเองว่าจะพาฉันมากินสุกี้แล้วตอนนี้ก็ไม่ยอมให้ฉันกิน!” เห็นเธอทำอย่างกับนิสัยเด็กๆ นิธานไม่รู้สึกโกรธแต่กลับรู้สึกเอือมระอา”เชื่อฟังนะ รอแผลหายแล้วค่อนมากิน!” “ไม่เอา มากินสุกี้เพื่อความมันส์ให้กินเผ็ดนิดหน่อยก็เหมือนกินซุปเปล่าอ่ะ!”ชยานีไม่พอใจ”ฉันไม่สนฉันจะกินเผ็ดมาก!” “ไม่ได้!”กับเรื่องนี้นิธานทำหน้าเหมือนไม่สามารถขัดได้”เชื่อฟังกันบ้าง แผลครั้งที่แล้วของเธอยังไม่หายเจ็บแผลเธอลืมแล้วเหรอ?” “ครั้งนั้นคือครั้งนั้นตอนนี้คือตอนนี้อีกอย่างตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยจริงๆนะ”ชยานีกลัวนิธานไม่เชื่อก็อธิบายเรื่อยๆ”นิธานก็ยังส่ายหัว”เชื่อฟังนะเดี๋ยวแผลหายแล้วไม่ว่าอยากกินอะไรก็ตามใจเลยแต่ตอนนี้ไม่ได้ไม่ใช่แค่คันหรือทรมานแต่ ถ้ากินตอนนี้มันจะช่วยกระตุ้นได้ถ้าถึงตอนนั้นแผลไม่หายแล้วมีรอยไม่หายจะทำยังไง?” ชยานีกัดริมฝีปากทำท่ายังอยากพูดต่อแต่นิธานเหมือนจะไม่ยอมชยานีก็รู้ว่านิธานถอยจนถึงก้าวนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว เธอพูดขึ้นว่าเธอไม่สนใจแต่เธอเป็นผู้หญิง ผู้หญิงคนไหนจะไม่สนใจเรื่องความสวยแหละ?ระหว่างความสวยกับชีวิตแล้วความสวยเป็นสิ่งที่เล็กน้อยมากตอนนี้เธอยังมีชีวิตอยู่ดีหลังจากนี้ทุกก้าวก็ต้องมีบาดแผลมากมายจริงๆแล้วในใจของชยานีก็ทรมาน เห็นชยานีเงียบไปแล้ว แล้วก็ไม่ได้ดื้อดึงต่อจึงสั่งให้พนักงานไปจัดการเตรียมแต่ครั้งนี้ที่สั่งคือสองซุปข้างหนึ่งคือซุปมะเขือเทศอีกข้างคือเผ็ดปานกลาง “แค่นี้แหละ”นิธานสั่งอาหารกับพนักงานรอจนคนทั้งหมดออกไปแล้วเหลือแค่เขาสองคนชยานีก็กัดริมฝีปากตัวเองแล้วถามนิธาน”นาย ทำไมนายกลายเป็นแบบนี้?” นิธานในลักษณะแบบนี้ทำให้ชยานีรู้สึกเหมือนไม่รู้จักทำให้เธอไม่รู้จะทำตัวยังไง เมื่อกี่จริงๆแล้วนิธานสามารถบังคับเธอได้แต่เขากลับไม่ทำ กลับทำแบบดูแลความคิดของตัวเองแล้วในที่สุดฉันก็นึกถึงวิธีการประนีประนอมกันคือถอยมาตรงกลาง ในใจของชยานีรู้สึกไม่ชินในใจเธอมีความรู้สึกว่ามีอะไรกำลังเปลี่ยนแปลงอยู่ ไม่ใช่ว่าชยานีตามไม่ทันแต่ตอนนี้เธอไม่ควรคิดเรื่องนี้ นิธานหรี่ตา”ฉันทำไม?” ชายนีกัดริมฝีปากแล้วส่ายหัว”ไม่มีอะไรขอบคุณที่พาฉันออกมากินสุกี้!” “อืม!”ดวงตาอึมครึ้มของนิธานเหมือนมีแสงวับผ่านชยานีไม่ทันเห็นเพราะในใจเธอมีเรื่องปิดบังอยู่ ไม่พูดไม่ได้จริงๆว่าเฮกี้บริการถึงใจมากแค่แป๊บเดียวสุกี้ก็ขึ้นเสร็จแล้วชยานีชอบกินเนื้อวัวและกระเพาะวัวจึงสั่งเยอะกว่าอย่างอื่น นิธานเห็นชยานีสั่งเยอะเหมือนจะกินกันสี่ห้าคน ในสายตาเหมือนแปลกใจหน้าชยานีแดงเล็กน้องจับตะเกียบแล้วมองหน้านิธาน”เออ..กระเพาะวัวอันนี้อร่อยมาก นายลองชิมดู