ตอนที่ 67 นิธานนายลองชิมอันนี้ดู

ต๭นที่ 67 นิธานนายลองชิมอันนี้ดู ชยานีคีบกระเพาะวัวนึงชิ้นไว้ในถ้วยของนิธาน นิธานหรี่ตาเล็กน้อยใช่ดวงตาที่ยิ้มมองตาชยานีสายตาที่มองมาทำให้ชยานี ขนลุก”มองฉันทำไมรีบกินสิอร่อยจริงๆนะ!” นิธานมองกระเพาะวัวในถ้วย จริงๆแล้วกินไม่ลงแต่มันเป็นครั้งแรกที่ชยานีคีบอาหารให้เขา นิธานทนกับอาการพะอืดพะอมแล้ว กินมันลงไป ชยานีสังเกตอาการของนิธานอยู่ตลอด พอเห็นนิธานขมวดคิ้วใจของชยานีเหมือนตกอยู่ที่ตาตุ่มเลย ตอนแรกนิธานคิดว่าเครื่องในคงไม่อร่อยเพราะนิธานไม่เคยกินเครื่องในมาก่อน แต่เห็นดวงตาที่เฝ้ารอตาของชยานี นิธานจึงไม่ อยากให้เธอผิดหวังแต่พอนิธานกินเข้าไปเพิ่งรู้ว่ามันก็ไม่ได้ถึงขนาดรับไม่ได้ “เป็นไงอร่อยใช่ป่ะล่ะ!”ชยานีทำเหมือนให้ขุมทรัพย์กับเขาเลย เรื่องเกี่ยวกับการกินจริงแล้วชยานีเต็มใจที่จะแบ่งปัน”งั้นนายชิมอันนี้ดู!”ชยานีพูดจบก็คีบเนื้อวัวให้นึงชิ้นแล้วเฝ้ารอนิธานกินตาแบ๊วเลย นิธานกลืนเนื้อวัวเข้าไปภายใต้การจ้องมองของชยานี เผ็ดเผ็ดมาก นิธานรู้สึกเผ็ดไปทั้งปากแต่กลับรู้สึกว่ามันน่าตื่นเต้นมาก ปกตินิธานกินจืดมากไม่เคยกินเผ็ดขนาดมาก่อน เหงื่อบนร่างกายหลั่งออกมาอย่างเร็ว แต่รสชาติไม่เลวกินแล้วรู้สึกฟิน ชยานีเห็นอย่างนั้นยิ้มแล้วมองนิธาน”อร่อยมั้ย?”เธอกระพริบตามีความรู้สึกว่าได้แบ่งปันของอร่อยให้คนอื่น นิธานเห็นดวงตาที่ประกายของชยานีแล้วพยักหน้าทำให้ชยานียิ้มอย่างมีความสุขมากขึ้น”งั้นนายก็กินเยอะๆหน่อย!” “ไม่รีบฉันทำเอง!”นิธานยอมรับว่าอร่อยแต่มันคือครั้งแรกที่กินดังนั้นจึงปรับตัวไม่ทันในทันที ชยานีพยักหน้า”โอเคงั้นนายกินเองนะ!” เธอไม่สามารถบริการนิธานได้ตลอด ดังนั้นพอนิธานปฏิเสธเธอ เธอก็ไปกินของเธอแบบเมามันส์แล้วนิธานก็นั่งดู เขาเพิ่งสังเกตเห็นว่าชยานีมีความพิเศษหลายอย่างที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน นิธานคิดเมื่อก่อนเขาสายตาน่าจะเสียทำไมถึงไม่เห็นข้อดีของชยานี ชยานีกินยังเมามันส์ถึงหลังๆกลายเป็นนิธานที่บริการชยานีอยู่ นิธานดูแวบเดียวก็รู้ว่าชยานีอยากกินอะไรเขาก็ต้มใส่ให้พนักงานที่ยืนอยู่ทั้งสองคนนั้นมองหน้ากันไปมาเมื่อตัวเองไม่มีประโยชน์อะไรเลย สุดท้ายชยานีกินไปเยอะมากจนกินไม่ไหวแล้วจึงปัดๆมือ ริมฝีปากแดงมองไปที่นิธาน”ทำไมนายไม่กินแหละนายไม่ชอบกินเหรอ?” ชยานีทำปากจู๋ปากเล็กๆที่แดงนั้นทำให้อดไม่ได้ที่จะมอง ตาของนิธานหรี่แล้วหรี่อีกเดินเข้ามาแบบอารมณ์ที่อันตราย ใจชยานีสั่นแล้วกระพริบตา”ไม่อร่อยเหรอ?” “ไม่ใช่!”นิธานส่ายหัวแล้วยิ้ม”เห็นเธอกินอย่างมีความสุข!” “ใช่ฉันมีความสุขแต่สุกี้ต้องกินหลายคนถึงจะมีความสุข ฉันคิดว่าผู้ชายน่าจะกินเยอะแต่ดูจากนายแล้ว นายน่าจะไม่ชอบกินสุกี้!” ชยานีเป็นคนละเอียดอ่อนตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้นิธานกินไปแค่เท่าที่เธอคีบให้ตอนแรกหลังจากนั้นก็ไม่ได้ใช่ตะเกียบอีกเลยถึง จะใช่ก็ใช่เพื่อคีบให้เธอดังนั้นชยานีก็พอดูออกว่านิธานไม่ใช่คนที่ชอบกินของพวกนี้ “จริงๆถ้านายไม่ชอบกินก็ไม่ต้องฝืนใจครั้งหน้าฉันมากินคนเดียวได้!” “ไม่ใช่สักหน่อย!”นิธานเอาของที่เหลือเทใส่เข้าไปชยานีรีบห้าม”อ้ายนายทำอะไร?” “ฉันจะกินไง”นิธานคีบขึ้นมาใส่ปากชยานีก็ไม่รู้จะพูดอะไรนิธานกินไปแป๊บเดียวเหงื่อก็ไหลไม่หยุดเหมือนกำลังอาบน้ำอยู่ ชยานีรู้แล้วว่าทำไมนิธานไม่กินเธอรู้สึกผิดมาก”นายกินเผ็ดไม่ได้เหรอ!” “ก็โอ!นิดๆหน่อยๆพอได้!”นิธานดื่มน้ำไปนึงคำถึงจะดูเหมือนโทรมแต่ก็ยังดูดีอยู่ดี ชยานีเห็นว่านิธานที่เผ็ดจนดูโทรมไปหมดแล้ว แต่ก็ยังดูนิ่งแล้วสมาร์ทอยู่ดีพูดอยู่ในใจสองสามคำ “เลิกกินได้แล้วมั้ง!”ชยานีห้ามนิธาน”หรือไม่นายก็กินซุปใสมั้ย?” เมื่อกี้นิธานเป็นคนดูแลชยานีตอนนี้ชยานีเป็นคนดูแลนิธานแทน ไม่พูดไม่ได้เลยว่าชยานีเป็นคนที่ถูกสอนมาอย่างดี ถึงเธอจะทำเร็วแต่ก็ไม่รุนแรง ชยานีข้างนึงต้มของกินอีกข้างดูเมนูอย่าง ระวังสุดท้ายหาพนังงานมานึงคน”มีเครื่องดื่มแนะนำมั้ย?” เห็นนิธานเป็ดขนาดนั้นแล้วเหงื่อไหลไม่หยุดชยานี้เลยถาม “มีอันนี้ค่ะคุณผู้หญิง”พนักงานแนะนำหลายอย่างแต่สุดท้ายชยานีเลือกเลม่อนปั่น ชยานีชอบอันนี้มากมันหวานๆเปรี้ยวๆ”นิธาน นายชอบมั้ย?” นิธานเงยหน้ามามองชยานี”ได้!” “โอเคงั้นเอาเลม่อนปั่นแก้วค่ะ!”ชยานีเปิดเมนูยิ้มแล้วมองนิธาน”เลม่อนปั่นเย็นๆกับสุกี้มันเข้ามากเลย” นิธานเห็นตาของชยานียิ้มจนเป็นพระจันทร์อดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม”อิ่ม!” มื้อนี้กินจนถึงสุดท้ายก็กินไม่หมดแต่ทั้งสองกินจนพอใจชยานีพอปล่อยความร้อนออกมาแล้วก็รู้สึกดีขึ้น นิธานจ่ายเงินเสร็จก็ จับมือชยานีแล้วเดินออกไป ฟ้าเริ่มมืดแล้วนิธานจับมือชยานีไว้มือใหญ่จับมือเล็กเดินอยู่ข้างหน้า ชยานีมองมือที่นิธานจับไว้อย่างงงๆเดินตามอยู่ด้านหลังนิธานจับเหมือนแบบไม่รู้ตัวจริงๆแล้วชยานีอยากเตือนเขาแต่ดูเหมือนนิธานจะไม่รู้สึกอะไร สองคนเดินไปได้สักพักชยานีเพิ่งนึงขึ้นได้ว่า”รถนายยังจอดอยู่ที่เฮกี้อยู้ลย!” “อิ่มเพิ่งกินเสร็จเดินย่อยหน่อยไง!”มือนิธานจับมือชยานีไว้เขาหันไปมองหน้าชยานีบนหน้าแสดงให้เห็นว่าไม่เข้าใจนิธานหรี่ตาแล้วถามชยานี”เมื่อกี้เธอกินอิ่มแล้วไม่ใช่เหรอ?” พอนิธานพูดจบก็มองไปที่ท้องชยานี”ไม่กลัวอ้วนเหรอ?” คำก่อนหน้านี้ชยานีฟังแล้วยังรับได้แต่คำหลังทำให้เธอถึงกับขมวดคิ้วเลย”อะไรนะหุ่นแบบฉันยังห่างไกลความอ้วนมาก!” นิธานยิ้ม”ใช่เธอไม่อ้วน!” “นั้นมันแน่นอนอยู่แล้ว!”ชยานีขยับคาง ดวงตาเต็มไปด้วยความเชื่อมั่นในตัวเองมันคือสิ่งที่นิธานไม่เคยเห็นก่อน คนทั้งสองเดินจากถนนน้ำใสไปจนถึงถนนมิมมัน ตรงถนนมิมมันจะเจริญรุ่งเรืองมากกว่า มีแสงสว่างอยู่ทุกที่รถวิ่งพุ่งพล่านดูเหมือนว่าจะไม่มีชีวิตชีวา นิธานกับชยานีก็เหมือนคู่รักทั่วไป ทั้งสองจับมือแล้วเดินอยู่บนถนน บนถนนมีโฆษณาหลายตัวกำลังเล่นอยู่ ชยานีหันหน้าขึ้น มาสายจ้องมองอยู่ที่แผ่นโฆษณาตัวดูแข็งทื่อคนทั้งคนเหมือนหยุดไป นิธานจริงๆแล้วเดินอยู่ข้างหน้าเดินไปเพียงสองก้าวก็เห็นว่าคนข้างๆยืนไม่ขยับเลย เขาจับมือเธอไว้แต่อยู่ห่างกันมาก นิธานหรี่ตาแล้วหันหน้าขึ้นแล้วมองไปตามสายตาชยานีเห็นโฆษณาเล่นจนใกล้จบพอดี มันคือโฆษณาของW&J? W&Jมีโฆษณาตั้งแต่เมื่อไหร่? สีหน้าของนิธานก็เริ่มเปลี่ยนโดยเฉพาะตอนที่เห็นชยานีมองโฆษณานั้นอยู่ นิธานรู้สึกแปลกใจอยู่แป๊บนึงแต่ความรู้สึกนั้นมาเร็ว ก็ไปเร็ว นิธานยังไม่ทันได้คิดมันก็หายไปแล้ว สายตาชยานีไม่เคยห่างจากโฆษณาเลยเธอมองการออกแบบนั้น นั้นคือแบบที่เธอภูมิใจมากเพราะยังทำไม่เสร็จสมบูรณ์ เธอใช่เวลาหลายเดือนในการทำให้ผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปเหล่านั้นแบบสมบูรณ์ แบบเพราะชยานีเป็นคนที่เข้มงวดและมีราย ละเอียดมากขึ้นดังนั้นหากมีตรงไหนผิดเธอจะไม่เอาแบบทำออกมาเป็นผลิตภัณฑ์เด็ดขาด แต่ตอนนี้ ผลิตภัณฑ์ที่เธอคิดว่ามีข้อบกพร่องได้ออกมาสู่ท้องตลาดแล้ว สิ่งนี้มีหมายความว่าอย่างไรสำหรับชยานี เธอไม่ใช่คนสมบูรณ์แบบแต่จะไม่ทำเรื่องที่ไม่มีความรับผิดชอบโดยเด็ดขาด และเขาเป็นคนเชื่อในการออกแบบของตนเองถึงจะไม่มีโฆษณาก็สามารถได้ผลตอบรับจากทุกคน แต่ตอนนี้ชามากับทัตติ กลับเอาแบบของเธอที่ยังทำไม่เสร็จออกมาทำผลิตภัณฑ์นี่คือสิ่งที่ทำให้เธอยอมรับไม่ได้ ชยานีกำมือแน่น ดวงตาคู่นั้นแดงและ ดูน่ากลัว นิธาน เป็นคนช่างสังเกตแค่แป๊บเดียวเค้าก็รู้สึกได้ถึงความแปลกไปของเธอ โดยเฉพาะตอนที่ชยานีเห็นโฆษณานั้น ความเจ็บปวดในดวงตานิธานไม่สามารถลืมได้ “เป็นไร?” ชยานีได้สติกลับมาเห็นดวงตาที่เป็นหวงของนิธานแต่กลับมีแววตาสอบสวนด้วยในใจที่โกรธของชยานีถูกแทนที่ด้วยความกลัว เธอตื่นตระหนกและสะบัดมือออกจากนิธาน นิธานเห็นแล้วใช้สายตาจางๆมอง”ปาลี?” ชยานีสูบหายใจเข้า”ฉันไม่เป็นไร!”เธอขยิบริมฝีปากที่ตัวเป็นปกติที่สุดเม้มปาก”เออฉันออกมานานแล้วกลับกันเถอะ!” นิธานเห็นท่าทางชยานีแล้วรู้เลยว่าต้องมีเรื่องปิดบังเขาอยู่แน่ๆและรู้ว่าถ้าหากถามไปชยานีก็คงไม่ยอมบอกว่าเกิดอะไรขึ้น”โอเค!” ทั้งสองก็เดินกลับจนถึงคฤหาสน์ภูลพิพัฒน์ชยานีนิ่งจนดูแล้วเหมือนอารมณ์จะตกต่ำมาก พอกลับมาถึงชยานีก็อาบน้ำนอนเลยแต่นิธานมีงานต้องทำต่อจึงเดินไปที่ห้องทำงาน ทำไปได้แค่แป๊บเดียวก็คิดถึงตอนที่ชยานีจับโฆษณานั้น เธออยู่ที่เมืองนภาพูดได้ว่าไม่เคยออกจากเมืองนภาเลยความสัมพันธ์ของเธอกับคนอื่นก็เรียบง่ายก่อนที่นิธานจะแต่งงานกับ เธอก็เคยตรวจสอบแล้วจากนั้นเธอก็จมน้ำ คนทั้งคนดูเหมือนเปลี่ยนไปเลยนิธานไม่มั่นใจก็ไปตรวจสอบดูอีกครั้งก็ยังเหมือนเดิม! นิธานหรี่ตามือคีบบุหรี่หลังจากนั้นไม่นานก็โทรศัพท์”หาดูว่าปาลีกับW&Jและนิกกี้เกี่ยวข้องอะไรกัน?”