已经是第一章了
ตอนที่ 70 ชนะทั้งคู่
ตนที่ 70 ชนะทั้งคู่
สุดท้ายคนที่แพ้ก็คือธนสนธิ์เวลายิ่งนานยิ่งทำให้ธนสนธิ์กังวลใจ”คุณปาลีมีข้อสงสัยอะไรมั้ย?หากมีปัญหาอะไรก็บอกผมได้ผม……”
“ไม่มีปัญหา!”ชยานีแทรกขึ้นมายิ้มแล้วมองธนสนธิ์”คุณธนสนธิ์ คุณเป็นคนฉลาดและเป็นนักธุรกิจ!”
คำพูดของชยานีทำให้ธนสนธิ์ถึงกับเงียบเขามองชยานีสุดท้ายส่ายหัวแล้วยิ้ม”คุณปาลีนั้นแหละที่เก่งเป็นคนเข้าใจง่าย!”
“สัญญาฉันดูแล้วไม่มีปัญหาอะไร!”นี่เป็นธุรกิจที่จะทำให้กำไรได้แน่นอนโดยเฉพาะสำหรับงานครั้งแรกของเธอ
ถึงฟลายของธนสนธิ์จะไม่ใหญ่แต่เป็นบริษัทที่สามารถให้ข้อดีกับเธอได้ถึงการพิงต้นไม้ใหญ่จะร่มเย็นแต่ชยานีก็ไม่อยากพึ่งพิงนิธาน
นิธานเก่งก็จริงแต่ไม่ใช่คนที่เธอจะสามารถพึ่งพิงได้ตลอดไป
ธนสนธิ์ได้ยินยังนั้นดวงตาของเขาแจ่มใสแล้วยื่นมืออกไป”มีความสุขในความร่วมมือ!”
“มีความสุขในความร่วมมือ!”ชยานีก็จับมือกับธนสนธิ์”งั้นถ้าไม่มีปัญหาอะไรฉันให้คนไปจัดการเซ็นสัญญา?”
“ได้!”
มันคือเรื่องที่ธนสนธิ์ต้องการเลยเขารู้ว่ายิ่งนานยิ่งไม่ดีกับตัวเองธนสนธิ์จะไม่ต้องการทำสัญญาให้เสร็จสิ้นทันที?จักการชยานีเสร็จแล้วธนสนธิ์ก็ไม่ต้องกลัวนิธานจะทำร้ายฟลายในทันที
ต้องบอกเลยว่าการกระทำของธนสนธิ์แบบนี้คือการประกันของทหารเป็นการวางหมากที่ดีมากตราบใดที่มีการใช้อย่างถูกต้องก็ไม่มีข้อเสียใดๆต่อธนสนธิ์
ชยานีเรียกนลินเข้ามาพอนลินเข้ามาถึงก็เห็นว่าชยานีกับธนสนธิ์คุยกันลงตัวแล้วแล้วสัญญาก็เซ็นเสร็จแล้วธนสนธิกำลังจะไปแล้วชยานีให้นลินส่งธนสนธิ์ออกไป
พอธนสนธิ์เดินจนถึงหน้าประตูก็หยุด”คุณปาลีผมมีคำถามไม่รู้ว่าควรถามหรือไม่ควรถาม!”
“หากคุณธนสนธิ์ระแวงงั้นก็คงรู้ว่าควรทำยังไง!”ชยานีเอาชนะด้วยคำพูด
ธนสนธิ์เห็นชยานีเหมือนเล่นบอลที่เอาคำถามของเขาเตะกลับมาธนสนธิ์ผิดแบบช่วยไม่ได้ใบหน้ายังไม่ทันที่จะเก็บอารมณ์จึงชยานีเห็นยังชัดเจนตอนนั้นธนสนธิ์ก็รุ้สึกอาย”จริงๆก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”
“งั้นคุณธนสนธิ์ลองถามดู?”ชยานียักคิ้ว
“คุณปาลีมีข้อเสนอที่ดีขนาดนี้แล้วทำไมถึงออกมาทำงาน?”
ใช่เลยธนสนธิ์เตรียมพร้อมมาอย่างดีไม่งั้นก็คงไม่มาหาตัวเธอโดยตรงแบบนี้หรอก”ฉันคิดว่าคุณธนสนธิ์มาหาฉันแล้วคงรู้เหตุผลแล้ว”
“ผมฉับพลันไปเอง!”ธนสนธิ์รู้สึกอาย”งั้นผมไม่รบกวนคุณปาลีแล้ว”
“อื้ม!”
หลังจากที่ธนสนธิ์ไปแล้วชยานีอยู่ในห้องประชุมต่อไปสักพักมองสัญญาในมือยังมีความหัวเราะไม่ออก
“ก๊อกก๊อก!”
นลินเดินเข้ามาเห็นชยานีมองสัญญาแล้วเมอลอย”คุณปาลีคะคุณเป็นอะไร?ดูเหมือนไม่ค่อยมีความสุขเลย!”
“ไม่เป็นไร!”ชยานีส่ายหัว”คุยเรื่องสัญญากับฟลายเรียบร้อยแล้วหลังจากนี้เราต้องยุ่งกับแน่ๆเธอแบ่งงานลงไปนิพิฐกับธวนิตว์เธอจัดการให้ด้วยยืนยันแบบกับพวกเขาด้วยการออกแบบครั้งนี้ดีทำดีๆรู้มั้ย?”
“ค่ะ เรื่องนี้ฉันจะจัดการให้เรียบร้อยแต่คุณปาลีคะคุณไม่เป็นอะไรจริงๆใช่ไหมฉัน ฉันคิดว่าคุณจะไม่ร่วมงานกับฟลายซะอีก!”
“ทำไมถึง?”ชยานี ยิ้มแล้วถามกลับ”นลินเธอไม่ต้องระวังฉันขนาดนี้”
ชยานีสังเกตเห็นแล้วว่าตอนนี้นลินทำตัวไม่เหมือนเดิม เหมือนทำทุกอย่างอย่างระมัดระวังไม่ร่าเริงเหมือนแต่ก่อนเลย
นลินได้ยินแบบนั้นใบหน้าเย็นเฉียบชยานีขมวดคิ้ว”หลังจากวันนั้นเกิดอะไรขึ้นอีก”
ความรู้สึกของชยานีบอกชยานีว่าเรื่องนี้ต้องไม่ได้ง่ายโดยเฉพาะตอนที่เห็นสีหน้านลิน
นลินค่อยข้างถูกครอบงำด้วยการสังเกตอย่างกระตือรือร้นของชยานี คิดถึงวันนั้นที่เธอถูกตีรณ พาไปโรงพยาบาลเพื่อไปตรวจหลังจากนั้นก็เห็นชยานีกับนิธานรอยู่ด้วยกันรู้ความสัมพันธ์ระหว่างชยานีนี้กับนิธานนี่ยังไม่เท่าไร
ไม่คิดว่านิธานยังมาเจอเธอด้วยตนเอง แล้วยังบอกให้ตัวเองทำงานกับชยานีดีๆ
นลินรู้ว่าในเมืองนภานิธานมีชื่อเสียงมากแต่ ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่านิธานแต่งงานแล้วและคนที่แต่งงานด้วยคือเจ้านายตัวเอง
ความรู้สึกของ นลินไม่ต้องบอกก็รู้สงสัยวันนี้ในใจนลิน เหมือนกำลังเล่นรถไฟเหาะที่ขึ้นขึ้นลงลงแล้วหมุน
“ไม่จริงๆก็ไม่ได้มีเรื่องอะไร!”
“โอเค!”ชยานี ก็ไม่เซ้าซี้ต่อ “งั้นก็แบ่งงานลงไป!”
ชยานีเหนื่อยเล็กน้อยและบีบคิ้วสั่งงานนลินเสร็จก็เดินกลับเข้าห้องทำงานไปเตรียมตัวเตรียมออกแบบ
นิธานขาหน้าก้าวออกจากคฤหาสน์ภูลพิพัฒน์ปุ๊บชยานีขาหลังก็ก้าวออกตามไปเลยชยานีออกไปปุ๊บนิธานก็ได้รับสายจากนวตาทันทีเลยบอกว่าหยุดชยานีไม่อยู่ให้ชยานีออกไปแล้ว
ตอนนั้นนิธานประชุมอยู่เบอร์ส่วนตัวเขามีไม่กี่คนที่รู้แต่พอหลังจากชยานีเกิดเรื่องแล้วนิธานให้นวตาจับตาดูชยานีดีๆนวตาจึงมีสิทธิพิเศษนี้
นิธานได้ยินรายงานจากนวตาบรรยากาศที่อันตรายเต็มไปทั้งห้องประชุมหัวหน้างานของฝ่ายการเงินที่กำลังรายงานอยู่ถึงกับขาอ่อนร่างกายอ่อนแรงคนทั้งคนเหมือนยืนไม่อยู่
“นายว่ายังไงนะ?”
นิธานหน้าบึ้งรูปลักษณ์นั้นทำให้หัวหน้าแผนกการเงินสั่นคลอนเหงื่อออกแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋ากางเกง”ฉัน……คุณนิธานฉันพูดว่า……”
นิธานลุกขึ้นกะทันหันสายตาที่ดุร้ายนั้นกวาดไปที่หัวหน้าฝ่ายการเงิน
หัวหน้าแผนกการเงินกดดังจนหน้าแดงเหมือนถูกบีบคออยู่เลยหยุดไปอย่างกะทันหัน
นิธานมือนึงจับมือถือมืออีกข้างหนึ่งอยู่บนโต๊ะสายตากวาดไปที่ทุกคนในห้องทุกคนเห็นอย่างนั้นไม่กล้าทำตัวสบายๆแม้แต่คนเดียว
ตีรณที่ยืนอยู่หลังนิธานเห็นยังงั้นในใจกลับรู้สึกสงสารชยานี
นิธานเก็บมือถือเข้าไปดวงตาที่ลึกนั้นเศร้าโศกด้วยขอบคมมันเหมือนใบมีดที่อยู่ในใจของทุกคนทำให้ไม่มีใครกล้าขยับ
“การลงทุนและรายได้ในช่วงครึ่งปีแรกของปีนี้ลดลง 3% จากช่วงปลายปีที่แล้วพวกคุณทำอะไรอยู่?”มือนิธานถือการวิเคราะห์ข้อมูลด้านหน้าของเขาหน้าใบนั้นช่างน่ากลัว
ดวงตาของเขาเหมือนสามารถเจาะลึกจิตใจคนได้แค่มองผ่านไปก็สามารถมองออกทุกอย่างจากนั้นก็หัวเราะ”รายงานแบบนี้ยังกล้าที่จะเอาให้ฉันดูเหรอคิดว่าฉันโง่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยใช่มั้ย?”
“คุณนิธาน!”หัวหน้าฝ่ายการเงินตกใจกลัว
ประชุมกับนิธานเหมือนกำลังสู้รบอยู่เลยมันช่างผ่านไปยากเหลือเกิน
การเป็นเจ้านายของนิธานนี่ไม่คลุมเครือเลยใครที่สามารถเป็นมือเท้าให้นิธานได้มันยากเหมือนขึ้นสวรรค์เลย
อย่าคิดว่านิธานอายุไม่เยอะแต่การลงมือของนิธานนั้นทุกคนก็เห็นอยู่กับตา
ตอนปู่กับพ่อของนิธานก็มีวิธีที่โหดเหมือนกันแต่พวกเขายังไว้หน้ากันบ้างแต่นิธานไม่ใช่บางทีเขาไม่เว้นแม้แต่ญาติ
“รายงานครึ่งปีแรกยังไม่เสร็จฉันยังจะหวังให้พวกคุณหาเงินให้อีกเหรอ?”นิธานโยนรายงานไปตรงหน้าของคนที่ใกล้ที่สุด”ครึ่งปีแรกยังเหลือเวลาอีกหนึ่งเดือนฉันจะรอดูบริษัทเอ็ม.เจ.จะเลี้ยงคนว่างถ้าพวกคุณทำงานนี้ไม่ได้คนข้างนอกที่มีความสามารถเยอะแยะ”
นิธานพูดเสร็จก็เดินออกไปทุกคนในห้องก็รู้สึกโล่งขึ้นบางคนถึงกับทรุดลงไปบนโต๊ะเลย
ตีรณหรี่ตาแล้วขยับแว่นบนจมูกหลังจากนิธานเดินออกไปไม่หยุดที่จะยิ้มเตือนแบบหวังดีว่า“เน้นครึ่งปีแรกฉันว่าทุกคนควรไปดูข้อมูลการลงทุนจากทางไลลา!”
ตีรณพูดเสร็จก็เดินออกไปสายตาทุกคนมองกันไปมาคิดอยู่ว่าคำพูดของตีรณน่าเชื่อมากแค่ไหน
อารมณ์ของนิธานต่ำมากตีรณพูดเสร็จก็รีบเดินตามนิธานไปเป็นผู้ช่วยหมายเลขหนึ่งของนิธานตีรณเข้าใจอารมณ์ของเจ้านายตอนนี้ที่สุดแล้ว
เขาโกรธอยู่และอารมณ์โกรธนี้สูงมากเท่านี้ตีรณเคยเห็นมาถ้าใครเข้าไปตอนนี้ฐานคือตายสถานเดียว
“ตีรณเล่นปีใหม่อยู่เหรอ?”
เสียงนิธานดังมาตีรณถอนหายใจนึงทีในใจรู้ซึ้งได้ถึงความหมายของคำๆหนึ่ง”ช่วยคนอื่นสุดท้ายตายหมด”ตีรณรีบไป”คุณนิธานที่ข้าน้อยอยู่!”
“ทางฟลายเป็นยังไงบ้างแล้ว?”
นิธานยังจำเรื่องฟลายได้อยู่เหรอตอนแรกตีรณคิดว่านิธานพูดไปงั้นๆไม่คิดว่านิธานเอาจริงสองสามวันนี้นิธานไม่ได้ถามแต่เกิดเป็นผู้ช่วยของนิธานต้องตามติดตลอดเวลา
“คุณธนสนธิ์รู้ว่าคุณจะลงมือกับฟลายเวลาแรกก็ไปสืบเรื่องทั้งหมด”ตีรณพูดไปดูสีหน้านิธานไป”คุณธนสนธิ์ตอนนี้น่าจะกระตือรือร้นก่อนตาย !”
“กระตือรือร้น?”นิธานพูดคำนี้ขึ้นมาในสายตาเขามีแสงแวบผ่านอารมณ์ไม่ดีของเขาเหมือนกำลังดีขึ้น”ไม่เขาวางหมากในได้ดีจะสามารถทำให้ตัวเองฟื้นจากความตายได้มั้ยก็ต้องดูกันต่อไป!”
“คุณนิธานหมายถึงอะไร?”ตีรณไม่ค่อยเข้าใจว่านิธานต้องการทำอะไร
นิธานกลับหรี่ตาเล็กน้อยมองหน้าตีรณผ่านๆสายตาเปลี่ยนเย็นชาขึ้น”ตั้งแต่เวลาไหนนายกลายเป็นคนช่างสอดรู้สอดเห็นไปแล้ว?”
“ผม……”
ตีรณอายจนไม่รู้จะตอบว่ายังไงเมื่อกี้คนที่เริ่มเรื่องนี้คือตัวเขาเองนะ
“เอาล่ะตอนเย็นฉันมีตารางอะไรบ้าง?”นิธานเปลี่ยนเพื่อตีรณ
ตีรณเอาตารางงานมากจากเลขา”คุณนิธานคุณตอนเย็นต้องไปสระกำแพงใหญ่แล้วทางเมืองศิลาอีกไม่นานก็จะเปิดแล้วคุณบอกว่าจะไปดูแล้วตอนค่ำคุณมีนัดกินข้าวกับคุณนิษฐ์!”
“การเดินทางไปเมืองศิลาเลื่อนไปพรุ่งนี้ตอนเย็นเรื่องไปกินข้าวกับนิษฐ์ให้ปฤณไป!”นิธานจัดคอเสื้อแล้วหรี่ตา”จากนั้น?”
“ไม่มีแล้วครับคุณนิธาน!”
“ดีมากจองร้านอาหารคืนนี้หนึ่งทุ่มสองคน!”นิธานสั่งเสร็จก็เดินเข้าห้องไปเหลือไว้เพียงตีรณกับเลขาเผชิญหน้ากัน
已经是最新一章了
加载中
