ตอนที่ 79 ทาสภรรยาของนิธาน

ต๭นที่ 79 ทาสภรรยาของนิธาน นิธานมองลึกลงไปที่ใบหน้าที่ไร้ความรู้ของชยานี เขาเอื่อมมือมาจับชยานีเพราะผมบางส่วนที่กำลังนอนหลับและม้วนงออย่างอบอุ่น"ปาลีเมื่อคืนนี้ฉันไม่รู้ว่ามันจะทำให้คุณเหนื่อยเกินไป" ใบหน้าของชยานีเปลี่ยนเป็นสีแดงเขาผลักนิธานออกไปเขาไม่ได้โกรธนิธานเหรอก"นิธานคุณจริงจังไหม"นางฟ้าตัวใหญ่ของนิธานตอนนี้ดูเหมือนจะอยู่ด้วยกันกับเขา นิธานน่าจะพูดอะไรที่มันชัดเจนมากกว่านี้ เขาเมื่อก่อนไม่ใช่คนแบบนี้ เขาเหมือนถูกผนึกและตอนนี้ก็มันถูกยกออกมาแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นจะเป็นเรื่องยากที่ชยานีจะรับมือกับเขา "ฉันจริงจังมาก แค่ได้เวลาเจอเธอฉันก็พ่ายแพ้แล้ว นิธานอเไม่ได้ที่จะเอามาเกลี่ยหน้าชยานี "หิวหรือยัง" "อ่อ หิวแล้ว"ชยานีไม่ต้องการพูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อนี้กับนิธานเธอเอาผ้าห่มออกจากตัวและลุกออกจากเตียงชยานี ไปซบที่ไหล่ของนิธาน"ฉันทำเอง" จากนั้นชยานีก็เห็นนิธานนั่งยอง ๆ เพื่อใส่รองเท้าให้เธอ! ใส่รองเท้าให้เธอ! จริง ๆเลยชยานีเอย เขามองนิธานอย่างตะลึง แต่ในพริบตาเดียวนิธานก็เงยหน้าขึ้นมามองเธอชยานีเอามือมาปิดหน้าผากของนิธานมองนิธานโดยจิตใจที่งงงวย นิธานขมวดคิ้ว"หืม" "คุณก็ไม่ตัวร้อนนิ"ชยานีกำลังหาเหตุผล นิธานทั้งรู้สึกดีและตลกเขายื่นมือไปที่เท้าของเธอ"ฉันไม่ได้ป่วยคุณอยากลองดูมั้ย" คำพูดของนิธานไม่สามารถเอาออกจากหัวของเธอได้ เธออยากลองอีกครั้งเขาจับมือของนิธานแล้วก็จูงมือออกไป นิธานเดินตามหลังชยานีเขาเห็นลักษณะอายๆของชยานีแล้วเขาก็หัวเราะ ใบหน้าของชยานีเปลี่ยนเป็นสีแดงเธอรู้สึกว่าเธอจะต้องสร้างอนาคตขึ้นใหม่กับนิธานซะแล้ว เสียงเคาะประตูดังขึ้น ตีรณเปิดประตูเข้ามา ในมือถือถุงอาหารของร้านร้านอาหารสุขวิ"อาหารกลางวันมาแล้วครับ" "อ๋อ"นิธานวางมือลงส่งสัญญานให้ตีรณออกไป ตีรณหยุดชั่วคราว"ท่านประธานครับ เกี่ยวกับเรื่องการรัยซื้อบริษัทฟลาย." "ตอนนี้ไม่รับซื้อแล้ว" นิธานหันกลับไป"ออกไปได้แล้ว" ตีรณเดินจนม่ถึงประตู นิธานก็เรียกตีรณให้อยู่ก่อน"เรื่องของฟลายนั้น ไปกล่าวทักท้ายก่อนตีรณแล้วก็การลงทุนที่ฟลายพูดครั้งที่แล้วยกให้กับ.... ตีรณอ้าปากค้าง มองไปที่ชยานี คิดว่าชยานีไม่คิดอย่างนั้น เขาทำได้แค่พยักหน้า"เข้าใจแล้วครับ" หลังจากตีรณออกไปแล้วชยานีก็อดไม่ได้ที่จะถาม"ทำไมคุณถึงลงทุนกับฟลาย" เธอพบว่าตัวเองไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับนิธานและดูเหมือนเธอจะสับสนเกี่ยวกับทุกการตัดสินใจของนิธาน "มากินข้าวได้แล้ว"นิธานเปิดฝากล่องของร้านร้านอาหารสุขวิกลิ่นกับข้าวลอยออกมาจากกล่อง เขายังไม่ยกอาหารสุขวิออก ร้านอาหารสุขวิเจ้านี้ทำมาเกือบร้อยกว่าปีคนส่วนมากถ้าอยากกินต้องต่อคิวยาวหมายเลขนร้ไม่ใช่ หมายเลยตามคิวแต่เป็นตามเลขลำดับสมาชิกดังนั้นบางคนโดยทั่วไปต้องการที่จะไปที่ซงกีเพื่อกิน แต่พวกเขาไม่สามารถ เข้าไปได้แล้วก็ไม่สามารถเอากลับมาบ้านได้ ชยานีไม่ใช่คนเมืองนภาแต่ว่าการใช่ชีวิตในเมืองนภาธรรมชาติก็รู้จักร้านอาหารสุขวินี้ด้วยครั้งก่อนเขาเคยจะไปกินกับธนิดาแต่ใครจะไปรู้ว่าจองคิวไม่ได้ถึงจะมีเงินก็ตาม บรรจุภัณฑ์ซื้อกลับบ้านของร้านอาหารสุขวิดูดีนอกจากนี้ยังมีการกลั่นกรองอย่างมากมีความรู้สึกเหมือนอยู่ในพระราชาวัง ชยานีรู้สึกหิวมากและตอนนี้เธอรู้สึกว่าเธอสามารถกินวัวทั้งตัวไปในท้องของเธอได้ ชยานีเป็นนักชิม ดังนั้นร่างการของเธอจริงไม่ต่อตานกลิ่นยั่วย้วนนี้ นี้คือร้านอาหารสุขวิที่เธอจะไม่มีวันลืมเด็ดขาดเขาทั้งวิ่งและกระโดดมานั่งกินดีดี นิธานเห็นเช่นนี้ก็อดขำไม่ได้ เขาหยิบกล่องทั้งหมดในกล่องอาหารและวางลงบนโต๊ะกาแฟฉันหยิบตะเกียบและฆ่าเชื้อด้วยน้ำอุ่นก่อนส่งให้ชยานี ชยานีมองนิธานการกระทำที่ต่อเนืองที่เคลื่อนไหวตลอดของนิธาน เธอมองอาหารเหล่านี้ ไม่นานเกินรอเขาก็ตักอาหารให้กับเธอ ชยานีไม่ปฎิเสธที่จะสำรวมในการรับประทานครั้งนี้ เธอหยิบถ้วยตะเกียบเอาเข้าปากคำใหญ่ๆ "อืม อร่อย" เขาคิดว่าเขาเคยกินอาหารแบบนี้ที่ร้านอาหารต้าเจียงหนานเธอชอบที่จะลองอาหารที่หลากหลายแต่มันเป็นครั้งแรกที่จะละเอียดอ่อน แต่อร่อย จนไม่สามารถที่จะหยุดกินได้ ชยานีไม่หยุดที่จะเอาทุกอย่างเข้าปากแม้ว่าการเคลื่อนไหวของเธอจะเร็ว แต่ก็ไม่ได้น่าเกลียดที่จะกินอย่างสง่างามของเธออย่างเห็นได้ชัด นิธานมองชยานี แก้มของเอคล้ายกับหนูแฮมเตอร์ตัวน้อยกินและกินจนหน้าเต็มไปด้วยความพึงพอใจนิธานมีความสุขในใจมากขึ้นและดวงตาของเขาอ่อนโยนขึ้น เมื่อชยานีกินและกินเขารู้สึกว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองร่างกายของเขา ความรู้สึกได้ถึงสายตาที่จับจองเขาอยู่ เธอรู้สึกกังวลเล็กน้อย มันทำให้ให้ชยานีไม่สามารถเพิกเฉยได้เขาหันกลับไปมองและพบสายตาของนิธาน"คุณไม่กินเหรอ" เธอเห็นว่าข้าวในชามของเธอใกล้จะหมดแล้วแต่อาหารของนิธานไม่หมดเลยสักคำอาหารเหล่านั้นส่วนใหญ่เข้าสู่ท้องของเธอ"ไม่อร่อยเหรอหรือคุณไม่ชอบกิน" ชยานีไม่ใช่คนเห็นแก่ตัวนี่เป็นอาหารกลางวันที่ดีสำหรับนิธานและมันก็โอเคที่จะกินด้วยตัวเอง ชยานีกัดตะเกียบการถูกจ้องมองโดยนิธานนั้นไม่สะดวกเอาซะเลยเธอคีบมะเขือยาวลงในชามข้าวของนิธาน"เฮ้คุณต้องลองลิ้มรสมันอร่อยจริง ๆฉันคิดว่าคุณปล่อยให้ร้านอาหารสุขวิมันควรจะเป็นว่ารสชาติที่เหมาะสมกับคุณฉันจำได้ว่าคุณชอบกินร้อนๆ! " ชยานีกล่าวขณะมองที่นิธาน ตัวนิธานเองก็มองหน้าชยานีเหมือนกัน ก่อนที่ชยานีจะเริ่มพูดไม่หยุดจนถึงเอาข้าวใส่ปาก หลังจากนั้นก็คีบผักให้เขา และก็ตอนนี้กำลังมองเขาอยู่นิธานรู้สึกสบายใจทั้งร่างกายและจิตใจ เขามองยิ้มให้กับชยานีชยานีรู้สึกไม่ชัดเจน แต่เขาจะตอบสนองเร็ว ๆ นี้"ขอโทษด้วยฉันแค่ลืมนำตะเกียบมาให้คุณนั่น ... ฉันจะเติมให้คุณ" ชยานีพูดหลังจากที่คีบอาหารให้กับนิธาน นิธานยกมือขึ้นปังชามของเขา ทำให้ชยานีรู้สึกช็อก "งั้นน คุณ โกรธเหรอ" "ป่าวนิ"นิธานขำออกมาเขาคีบมะเขือม่วงที่ชยานีคีบให้เขาปาก"อร่อยดีนิ ยิ่งคุณคีบให้ยิ่งอร่อย" ชยานี"...."คนคนนี้ไม่ใช่คนโง่ กับข้าวมื้อนี้ทำมาพิเศษ ซึ้งไม่ใช่เธอเป็นคนทำเธอแค่คีบอาหารให้เขายากที่จะเปลี่ยนรสชาติของจาน นิธานส่งชามกับไป ชยานีไม่เข้าใจ นิธานเห็นดังนั้นจึงมองจานที่ ที่เต็มไปด้วยกับให้เธอ"อาหารที่คนคีบให้อร่อยที่สุด" ชยานี"...." ชยานีไม่คีบอาหารให้เขา เขาก็จะไม่ดึงมือกลับก็แค่รักษาการกระทำนี้ไว้ชยานีเป็นคนที่กินอาหารค่ำเล็กๆ เขาแค่คีบอาหารให้กับนิธานแต่ว่านิธานกับเริ่มขยับเข้ามาชิดๆๆเธอหลังจากอาหารมื้อนี้ชยานีรู้สึกเหนื่อยผิดปกติ เธอไม่เพียงแต่ต้องการที่จะกินด้วยตัวเองยังคงต้องดูแลเด็กน้อยนิธานอีกฉันไม่ได้คีบอาหารเขาสักพักเขาวางภาชนะใส่หน้าเธอชยานีเหนื่อยใจจริง ๆ ในที่สุดฉันก็กินข้าวเสร็จนิธานให้ตีรณ กล่องอาหารออกไปสายตาของชยานีมองลงบนกล่องอาหาร นิธานขมวดคิ้ว เธอชอบร้านอาหารสุขวิมั้ย" "อืม" ชยานีพยักหน้า "แรกๆฉันว่าฉันจะชวนเทพ....มากินร้านอาหารสุขวิ"คุณก็รู้ว่าเธอมีความสำคัญต่อฉันมากเพราะอย่างนี้ฉันถึงไม่ต้องของคุณก็เคยได้ยินแม้จมีเงินมากขนาดไหนก็ไม่สามารถกินได้คุณไม่รู้ว่าฉันเสียใจนานแค่ไหน" ปากของชยานีตอนนี้มรแต่กลิ่นของร้านอาหารสุขวิแค่รู้สึกอร่อยมากมันช่างลืมไม่ลงจริง ๆ เธอพึงจะกินอิ่ม แต่ตอนนี้เธอรู้สึกหิว นิธานคิ้วขมวด ข้างในจะแตกอยู่แล้วตีรณรีบขึ้นมาทันที"ท่านประธานมีอะไรหรือป่าวครับ" ส่งบัตรร้านอาหารสุขวิให้ปาลีใบหนึ่ง" "เอ๋?" ชยานีเกิดอาการช็อก"คุณมีบัตรร้านอาหารสุขวิ" ชยานีรู้สึกว่าเขาโง่หลังจากถามสิ่งนี้ นิธานจะไม่มีบัตรของซงจีได้อย่างไรนอกเสียจากว่านิธานจะไม่เอาขนาดดาวบนท้องฟ้าเขายังเอามาได้เลยชยานีไม่ต้องสงสัยเลยในความสามารถของนิธาน นิธานยิ้ม แต่ไม่พูดตรอดไม่ได้ที่จะพูด"นายน้อยนิและครับคือประธานของร้านอาหารสุขวิ"เมื่อตีรณพูดจบ อย่างนี้แหละเขาไม่ได้อยากพูดโอ้อวดมากนักเหรอกเช่นเดียวกับชงจีก็คือเขานั้นแหละ "ร้านอาหารสุขวิก็เป็นของคุณเช่นกัน"ชยานีช็อกของจริง"นิธานในเมืองนี้มีอะไรที่ไม่ใช่ของคุณมั้ง" "อือสิ่งที่เธอเห็น รวมทั้งเธอด้วย" ชยานีสูดหายใจเขา เหมือนกับสูดน้ำจากหลอด "ความยากจน จำกัด จินตนาการของฉัน!: "ยัยเด็กโง่เอย" นิธานอดไม่ได้ที่จะขยี้หัวผมของชยานี"คุณสามารถจินตนาการทุกอย่างฉันจะให้คุณถ้าคุณต้องการอะไร" ตูม ตูม ชยานีมีความรู้สึกหัวใจเต้นแรงหน้าของเธอออกสีแดงเห็นว่าตีรณยังคงอยู่ที่นี่ยิ่งอายยิ่งกว่าเดิม นิธานเมื่อก่อนชอบยั่วอารมเธอแล้วยังให้โอกาศกับเธอตอนนี้ไม่สนใจเลยเหรอ? ตีรณเป็นที่น่าละอายเช่นกันเขาไม่เคยเห็นนิธานแบบนี้มาก่อน ในหัวใจเขาตอนนี้ตกถึงตาตุ้มแต่ยังต้อง้ก็บอาการให้นิ่งไว้ฉัน เป็นมืออาชีพมากฉันไม่ได้พูดเกินจริงว่าฉันดูแปลกใจขนาดไหน เขาเคยเผชิญหน้ากับเจ้านายที่เยือกเย็นทุกวันนี้ฉันต้องเผชิญหน้ากับเจ้านายของหัวหน้าตลกที่มีความโรแมนติกทุกที่ทุกเวลา และเขายังต้องเผชิญอยู่กับนายหญิง ตีรณกล่าวว่าเขารู้สึกเหนื่อยจริง ๆไม่เฉพาะมืออาชีพต้องกินอาหารสุนัขทุกวันเขาสามารถคาดการณ์ได้ว่าชีวิตที่น่าสังเวชใน อนาคตจะเป็นอย่างไร บัตรสมาชิกทั้งหมดภายใต้ชื่อของฉัน คุณเอาให้ปาลีปะ"นิธานพูดอย่างตั้งใจ แต่สร้างความตกใจกับตีรณ นิธานหมายความว่าอะไร ถ้าเป็นเมื่อก่อนที่ความรู้สึกของนิธานยังไม่ชัดเจนกับชยานีดังนั้นคำพูดของนิธานก็เพียงพอแล้วสำหรับที่จะให้ ตีรณเข้าใจตำแหน่งของชยานีในใจของนิธาน ในเวลาเพียงไม่กี่วันหัวหน้าใหญ่ของพวกเขากลายเป็นเช่นนี้ ตีรณได้เล็งเห็นถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นเขาคิดว่าเจ้านายของเขาอาจกลายเป็นทาสภรรยาในอนาคตจริง ๆ! ชยานีต้องการเกรงว่านิธานจะหามาให้ทุกอย่างด้วยสองมือเขา "ครับ" "อะ ไม่ต้องหรอก" ชยานีช็อต และตอนนี้เธอเข้าใจแล้วรีบโบกมือให้"นิธานฉันไม่ต้องการของของคุณ"