ตอนที่ 82 คุณภรรยาคุณกำลังคิดอะไรอยู่

ต๭นที่ 82 คุณภรรยาคุณกำลังคิดอะไรอยู่ สุดท้ายแล้วชยานีสู้นิธานไม่ไหว เลยเลือกซื้อเสื้อผ้าที่เหมาะกับนิธาน แต่ต้องชมว่านิธานเขา หุ่นรูปร่างดีมาก ไม่ว่าจะใส่อะไรก็เหมาะกับเขาไปหมด นี่ก็เป็นเหตุผลที่ทำไมครั้งก่อนตอนวาดรูปในหัวสมองถึงได้มีภาพนิธานโผล่ออกมา ชยานี ถอดหายใจแล้วพูดว่าฟ้าไม่ยุติธรรมเล ทำไมถึงได้สร้างให้นิธานเพอร์เฟคขนาดนี้ “คุณภรรยา คิดอะไรอยู่?” นิธานเอียงตัวมา ทำเอาชยานีตกใจหมด จ้องนิธานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ นำชุดสูทที่จับไว้ยัดเข้าไปในมือนิธาน “นี่ นายเอาไปลองดู! ฉันไม่รู้ว่านายชอบแนวไหน!” ถึงยังไงชยานีก็เคยเห็นเสื้อสูทเขาในห้องเปลี่ยนผ้าบ้านเขา ก็แค่ไม่กี่สิบเซนเท่านั้น อาจจะเป็นเพราะหุ่นนิธานดีจริง อาจจะเป็นเพราะง่ายต่อการไปทำงาน เสื้อสูทของนิธานที่มีอยู่ทั้งหมดจึงเป็นสีดำ สามารถให้ความรู้สึกเข้มงวดกับผู้คน ทั้งๆที่นิธานเพิ่งจะสามสิบต้นๆ แต่กลับเข้มงวดมาก แต่เป็นเพราะแบบนี้เลยสามารถควบคุมพลังงานในบริษัทได้! เสื้อทั้งหมดที่ชยานีเลือกให้นิธานทั้งหมด เป็นเสื้อเซตใหม่ที่เพิ่งออก คนออกแบบก็ได้ใช้วัสดุที่กำลังมาแรงในตอนนี้ ทั้งหมดนี้เธอไม่เคยเห็นในตัวนิธานมาก่อน นิธานยักคิ้วเล็กน้อย ใส่ตามีความอึ้งเลื่อนผ่าน แต่งนิธานไม่ได้พูดอะไรออกมา ทางกลับกันชยานีโดนนินิธานกั่นแกล้งแบบนี้จนทำอะไรไม่ถูก เกาหัว “เป็นไร? บอกเองไม่ใช่เหรอไงว่าจะให้เราเลือกให้? หรือว่านายไม่ชอบ? ฉันบอกแล้วอันที่ฉันเลือกอ่ะในไม่น่าจะชอบ นายเลิกเองดีสุดแล้ว!” “ อย่ารีบร้อน อะไรก็เจอเธอพูดหมด ผมพูดหรือยังว่าผมไม่ชอบ? นิธานหมดคำบรรยายยิ้ม เห็นสภาพชยานีที่กำลังพูดอธิบายไม่เกี่ยวอะไรกับตัวเอง นิธานกลับรู้สึกทำตัวไม่ถูก ในมือนิทานเธอเสื้อสูทไว้ เนื้อผ้าเกรดค่อนข้างดี ที่จริงแล้วเค้าคนนี้รถสนิยมก็ไม่แย่ แค่ว่า ง่ายต่อการเข้างาน เสื้อสูททั้งหมดเลยทำให้รู้สึกเข้มงวด แป๊บเดียวชยานีก็ได้เลือกเสื้อสุดแปลกใหม่มาเยอะขนาดนี้ นิธาน เออมือไปจับดูเนื้อผ้าของสูท “เค งั้นตอนนี้ผมไปลองดู? “ไปสิ!” ที่จริงชยานีก็แค่พูดเล่นๆ เป้าหมายของเธอก็แค่จะทำลายความคาดหวังที่เค้าจะให้เลือกเสื้อ แต่สุดท้ายไม่คิดเลยว่าเค้าจะยอม มันทำให้ชยานีพูดอะไรไม่ออก นิธารโตขนาดนี้ และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่มีผู้หญิงซื้อเสื้อผ้าให้เขา ถึงแม้ครั้งนี้ ตัวเองจะใช้แผนการที่ไม่ดีเข้าไปบ้าง แต่ดูรวมๆแล้วนิธานพึงพอใจมาก ไหนๆก็มาใช้เวลาไปงั้นๆ ฉะนั้นเวลาที่เหลือไม่ว่าชยานีจะเลือกเสื้อผ้าแบบไหนนิธานก็ลองใส่อย่างเต็มใจ ไม่มีท่าทีว่ารำคาญ ในตาพนักงานข้างๆจะลุกเป็นไฟอยู่แล้ว ยิ่งเห็นการกระทำที่นิธานดีกับชยานี อิจฉาจนยิ้มขึ้นมาทันที ชยานีทำมันเหมือนกับทำงาน ฉะนั้นเธอเลือกเสื้อผ้าเร็วมาก และนิธานก็เอาใจเธอไม่สนว่าเธอจะหยิบเสื้อผ้าอะไรมา นิธารก็จะลองใส่หมด ในที่สุดชยานีก็เลือกจนเหนื่อย ไม่ยอมที่จะทำอีกต่อไป นิทานออกมาจากห้องเปลี่ยนชุด ในมือถือเสื้อไว้ ส่วนเสื้อเป็นชุดเมื่อกี้ที่ชยานีจัดให้ เป็นเสื้อขนสัตว์ถักบวกกับกางเกงนั่งเล่น สีเขียวออ่น ทำให้นิธานดูเหมือนมีพลังมากขึ้นแล้วก็เหมือนพวกเด็กอ่อนในวงการ ชยานีนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างน่าเบื่อ เมื่อได้ยินเสียงรองเท้า แล้วก็เสียงตกใจของพนักงาน ชยานีเงยหัวขึ้น เธอฟังเสียงอย่างตกใจผู้ชาย ที่ห่างกับเธอไม่ถึง 300 เมต ชญาณีกระพริบตา เหมือนกับกังวนว่าตัวเองจะมองผิด แล้วตั้งใจมองดูอีกครั้ง หัวใจชยานีเต้นเร็วมาก ความรู้สึกนั้นคุ้มมาก “ เป็นไรป่าว?” เสียงอันไพเราะของนิธานได้ดังขึ้น ยิ่งเห็นเวลาที่ชยานีมองตัวเองแล้วอึ้ง ข้างในใจเขาเกิดมีความสุข “ปาลี?” ใช่ชยานีกลืน น้ำลายลงแล้วใส่หัวเหมือนกับโดนกลเสน่ห์ “ สวย！“ สวยมากจริงๆ นิธานอายุ30กว่าแล้ว บวกกับการแต่งตัวที่เข้มงวดแล้ว และถึงแม้นี่จะเป็นคนหล่อที่พบเจอยากสำหรับชนานีแล้ว เธอก็ไม่หวั่นไหวเหมือนครั้งก่อนๆแล้ว นิธานถอดชุดสูทที่เข้มงวดนั้นออก แล้วใส่อย่างกับเด็กเอ๋อ ชนานีเพิ่งสังเกตได้ว่านิธานหนุ่มมาก เทียบกับเด็กออ่นในวงการแล้วเขาก็ไม่แพ้กันเลย ไม่ เด็กออ่นพวกนั้นเทียบกับนิธานไม่ได้ เด็กออ่นไม่ทันทำไรก็แต่งหน้าอะไร แล้วยังเหมือนตุ๊ดอีก แต่นิธานไม่เหมือน ในตัวนิธานความเสน่ห์ของผู้ชายคงอยู่ แต่นิธานให้ความรู้สึกว่าฉลาดมาก แต่รู้สึกหนุ่มมาก ชยานีมองดูนิธาน จะละเมอบ้าไปแล้ว ยิ่งตอนเห็นหน้านิธาน เมื่อก่อนชนานีก็รู้แล้วว่าใบหน้านิธานเป็นอาวุธ เวลาเขาไม่ยิ้มยังพอดี นิธานตอนนี้อารมณ์ดี ใบหน้าก็จะมีรอยยิ้ม ทำให้คนไม่สามารถจะมองข้ามใบหน้านั้นได้ “คุณชอบก็ดีแล้ว!” นิธานถูกความรู้สึกการกระทำขอชยานี ความรู้สึกที่ไม่ดีในห้องเปลี่ยนเสื้อก็ค่อยๆจางหายไป เขาดูออก ชยานีเหมือนจะชอบการแต่งตัวเขามาก เหมือนเธอจะแพ้คนแนวนี้? ในตานิธานมีสายตาที่ได้ใจเลื่อนผ่าน มุมปากยิ้ม “งั้นผมไม่ถอดแล้ว ใส่ตัวนี้เลย!” “อืม ได้สิ? หืม?”ชยานีตกใจ “นายหมายความว่า นายชอบอันนี้? ไม่ใช่ นายหมายถึงจะใส่ตอนนี้? คำพูดของนิธานทำไมจะไม่ทำให้ชยานีตกใจไม่ได้ละ? เธอรู้จักนิธานมานานขนาดนี้ ยังไม่เคยเห็นนิธานใส่เสื้อแนวแบบนี้ พูดความจริง ตะกี๊ตอนเธอเลือกชุดสบาย ในใจเธอคิดจะกันแกล้ง นิธารเห็นแว๊บแรกก็อาจจะไม่ชอบ ยังไงก็ไม่ยอมใส่ ใครจะไปรู้ตอนนี้เหมือนกับตบหน้าตัวเอง ปั๊ปๆ “อืม คุณบอกดูดีไม่ใช่หรอ?” ค่ะ! ชยานีไม่พูด ไหนๆคุณชายนิธาน ล้วงกระเป๋าตังค์เอ นิธานมีความสุข โบกมือ “ ชุด เมื่อกี๊ที่ผมเคยลองเอาหมด!” นิทานออกคำสั่ง พนักงานพวกนั้นจะไม่ทำตามที่ไหนกัน? และที่สำคัญเสื้อเมื่อกี้นี้ที่นิธารลอง นับดูรวมๆกันก็เกือบ 50 ชุด ตอนนี้ถ้าซื้อทั้งหมด ยอดขายครึ่งปีของเค้าในปีนี้ก็คงถึงกรีนที่ต้องการ แบบนี้เค้าจะไม่ดีใจได้ยังไง แล้วไปใส่เสื้อด้วยการไม่เสียมารยาท ชยานีกำลังคืบคลานริมฝีปาก ตอนแรกกะว่าจะพูดอะไรแต่สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้พูด นิธานรูดการ์ดอย่างมีความสุข และเขียนที่อยู่ให้คนส่งไปทีคฤหาสน์ภูลพิพัฒน์ แล้วใส่เสื้อขนสัตว์ถักที่ชยานีเลือกให้ พร้อมจุงมือเธอแล้วเดินออกไปจากร้านเสื้อผู้ชาย นิธานพาเธอไปในร้านเสื้อผู้หญิง แต่เห็นได้ว่าเธอไม่อยากซื้อเสื้อ นิธานทั้งหลอกโกหก สุดท้ายก็หลอกชยานีใส่แล้วหนึ่งชุด และพวกนี้ก็เป็นข้อแลกเปลี่ยนหมูกระทะที่มีให้กับชนานี ตอนแรกชยานีไม่รู้ว่าทำไมนิธารถึงพยายาม รอจนถึงชยานีใส่เสื้อขนสัตว์ถักสีเทาออ่นออกมา มองดูไปที่นิธาน ถึงจะเพิ่งรู้ ผู้ชายคนนี้อยากให้เธอใส่เสื้อเหมือนกับเขา? ถึงจะไม่ได้ซื้อร้านเดียวกัน แต่สีเหมือนกัน รูปแบบเสื้อขนสัตว์ถัก ก็มีลายแค่นั้น ชยานีใส่พร้อมยืนอยู่ข้างเขา ถ้าไม่ดูยังตั้งใจก็อาจจะคิดว่าเป็นเสื้อคู่ ชยานีอยากไปถอดออกมา แต่นิธานเช็คบิลไปแล้ว และได้เอาเสื้อชุดเก่าที่เธอใส่ไว้ทิ้งหมด พอเสร็จหมด ชนานีเธอหมดคำพูด ใช้สายตาที่ไม่รู้จะพูดยังไงมองไปที่เขา แต่นิธาน กลับไม่รู้สึกอะไรเล จับมือชยานีแล้วเดินออกไปจากห้างสรรพสินค้า “ปาลี คุณอยากไปร้านอาหารสุขวิหรือร้านเฮกี้?” “นายบอกจะพาเราไปกินหมูกระทะไม่ใช่หรอ ชยานีใช้สายตาทา”นายคือคนโกหก นายหลอกฉัน”มองไปทานิธาน นิธานไม่รู้จะทำยังไง จับมือชยานีไปมา “งั้นไปกินหมูกะกัน แต่อย่าลืมหล่ะว่าแผลบนหลังคุณยังไม่หาย!” “ รู้แล้ว!” ชยานีเพื่อได้กินหมูกระทะ ต่อหน้าเชื่อฟังนิธานมาก “ ฉันไม่กินเผ็ดขนาดนั้น แต่กินเพื่อแก้ความอยาก!” นิธานห้ามชยานีไม่อยู่ เลยจำใจพาเธอไปร้านหมูกระทะ และยังคงเป็นห้องเดิม ชยานีไม่สนสายตาของนิธาน สั่งหม้อไฟเผ็ด และเป็นแบบเผ็ดมาก นิธานอยากห้าม แต่เมื่อเห็นใบหน้าของเธอแล้ว มีสายตาที่ไม่พอใจ นิธานก็เลยส่ายหัว หม้อไฟเผ็ดมาแล้ว พนักงานจึงได้บริการเธอทั้งสองคคน แต่นิธาน เห็นว่าพนักงานสองคนนั้นน่ารำคาญ โบกมือไปมาให้สองคนนั้นออกไป “พวกคุณไปรอที่ข้างนอกเถอะ ถ้ามีอะไรผมจะเรียกเอง!” ทันทีที่ชยานีมองเห็นของกินตาทั้งคู่ของเธอได้มีสีประกายออกมา ถึงกับเรื่องอื่นเธอก็ไม่สนเลย นิธานมองดูชยานีเวลากินไม่สนใจกับอะไร ถึงกับลืมเรื่องราวที่ไม่สบายใจไม่นานมานี้ นิธานมองดูชนานีแบบนี้ ในใจมีความสุขมาก “ ก๊อกไป!” ด้านนอกมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เปิดประตู ยิ้มแล้วมองดูนิธานและชยานีในห้อง “ ได้ยินผู้จัดการบอกว่าคุณมา ก็เลยมาดู!” มือข้างหนึ่งของเฉลิมพลวางอยู่ในกระเป๋ากางเกง มืออีกข้างจับจมูกไว้ แต่ว่าเวลาสายตานั้นจะถูกวางลงตรงที่นิธานและชยานี สายตาที่หัวเราะนั้นเหมือนมีแสงน้ำเลื่อนผ่าน มีความตกใจ และมีอารมณ์ขำเล่น นิธานลวกผักให้ชยานีไปด้วย เงยสายตาขึ้นมามองเฉลิมพล มีความเป็นผู้นำนิดๆ ก็ถือว่าทักทายแล้ว แต่กิริยาแบบนี้เย็นชาไป ทำให้เฉลิมพลรู้สึกมีความท้าทาย เค้าจับคาง มองดูชยานีที่ก้มหัวอยู่ เหมือนกับมองเค้าไม่เห็น ห่วงแต่กินเหมือนกับหนูแฮมสเตอร์ตัวน้อยที่หวงแต่กินงั้นแหละ แต่นิธานใช้สายตามองเธอเหมือนกับผู้ชายบ้าหลง เห็นในถ้วยเธอของหมด ก็ลวกักให้ชยานีต่อ อย่างกับรับใช้เจ้าหญิง เฉลิมพลหัวเราะ ฮาๆ “ ธาน อย่าบอกนะว่าไงโดนของ!”