ตอนที่96อยู่กับคนไหนก็เป็นคนแบบนั้น

ต๭นที่96อยู่กับคนไหนก็เป็นคนแบบนั้น “หุบปาก!” ตมนาถลึงตาใส่ปวีรา เเละลากปวีราไปขอโทษชยานีกับนิธาน “พี่นิธาน ปาลี ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ความจริงวันนี้พี่ต้องสนุกสิ เเต่ว่าเกิดเรื่องนี้ขึ้น” ตมนาขอโทษอย่างจริงใจ ถ้าชยานีจะทำอะไรอีก ทุกคนก็จะรู้ว่าชยานีเป็นคนไม่ยอมคน ชยานีรู้ว่าตมนาอยากให้เธอทำเเบบนั้น เธอไม่ยอมติดกับเเน่นอน “เเบบนี้หรอ ในเมื่อไม่ได้ตั้งใจ ถ้าอย่างนั้นก็ช่างมันเถอะ เอ่อ เเต่ว่าฉันเเน่รู้สึกเจ็บใจเรื่องกระโปรงอยู่นิดหน่อย “ “ไม่เป็นไร ถ้าเธอชอบ เดี๋ยวฉันให้เขาทำชุดให้เธอทุกวัน เอาที่เธอชอบเลย ?” นิธานพูดเเบบนี้ ยิ่งทำให้ทุกคนตกใจ เเต่ตมนาก็ยิ่งบีบมือปวีราเเรงขึ้น ปวีราทนเจ็บไม่ไหวร้องออกมา พอตมนามีสติ ก็รีบยิ้ม “ปวีราไม่เป็นไรใช่ไหม! เอาเเบบนี้ไหมปาลี ฉันขอโทษเเทนปวีราด้วย ส่วนกระโปรงชุดนี้ เดี๋ยวฉันคืนเอง” “ไม่ต้องเเล้ว” จารียิ้ม “จะว่าไปเธอกับสามีฉันก็โตมาด้วยกัน ฉันคงไม่อยากมีปัญหาเพราะกระโปรงตัวเดียวหรอก เเละนิธานก็รับปากฉันเเล้ว ว่าจะตัดชุดใหม่ให้ฉันทุกวัน นี่ฉันก็มได้ความโชคดีจากความโชคร้าย !” สีหน้าของเธอไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าไม่ชอบใจ เเต่กลับทำใก้รู้สึกว่าจริงใจ ตมนากัดฟันเเน่ ตอนที่ได้ยินเสียงของชยานี เธอกำหมัดเเน่น “ปาลีเธอช่างดีจริงๆเลย ! เเต่ว่าชุดของปาลีสกปรกเเล้ว เเบบนี้ดีกว่า ในห้องของฉันมีชุดใหม่ รูปร่างเราก็พอๆกัน เธอคงจะไม่รังเกรียจที่จะใส่ชุดของฉันใช่ไหม !” ชยานีกระพริบตา ถึงเเม้จะไม่ชอบ เเต่ว่าเธอคงจะเลิกเล่นการเเสดงที่น่าดูเเบบนี้ได้ยังไง ก็เลยตกลง “ได้สิ พี่ตมนานี่ช่างดีจริงๆเลย !” พี่ตมนา? ตมนาจะโมโหตายเพราะชยานีอยู่เเล้ว นี่หล่อนเรียกเธอว่าพี่งั้นหรอ เธอดูเเก่ขนาดนั้นหรอ? เเต่ว่าตมนาก็เเค่อายุน้อยกว่านิธานเเค่สองปี นิธานอายุสามสิบกว่าเเล้ว ตมนาก็คงจะสามสิบเเล้วเหมือนกัน พอเทียบเเบบนี้ ทุกคนถึงได้รู้สึกว่าตมนาก็อายุเยอะเเล้ว ตมนาอายุขนาดนี้เเล้ว ก็คงเป็นสาวที่มากประสบการณ์หรือเเก่เเล้ว เเต่ชยานียังเป็นสาว เป็นช่วงที่กำลังสวย คนฉลาดก็คงรู้ว่าจะเลือกยังไง ชยานียิ่มเเล้วมองตมนา อย่างใสซื่อ เฉลิมพลเข้าไปใกล้นิธาน เเล้วพูดว่า “อยู่ใกล้คนผิดก็เหมือนจะผิดไปด้วยเลย !” เเววตาของนิธานก็เเสดงให้เห็นถึงความชื่นชม “ผู้หญิงของผม ก็ต้องเหมือนผม !” พอเถอะ นี่ก็ภมิใจอีกเเล้ว ตมนาพยุงปวีรา เเละพาชยานีขึ้นไปด้วย พอมีเรื่องเเบบนี้ ทุกคนก็ไม่สนุกเเล้ว เเต่เพราะนิธานอยู่ทุกคนเลยยังอยู่ ชยานีเดินขึ้นไปตามตมนา ตลอดทางตมนาก็ขอโทษชยานีมาตลอด “ปวีรายังเด็ก ปาบีเธออย่าใส่ใจเลยนะ !” “คุณปวีราปีนี้อายุเท่าไหร่ ?” ชยานีถาม ปวีรายังโมโหกับเรื่องเมื่อสักครู่อยู่ พอได้ยินคำของชยานี ความรู้สึกมันบอกกับเธอว่าชยานีกำลังเยาะเย้ยเธออยู่ ก็เลยตอบกลับเเบบโมโห “เกี่ยวอะไรกับเธอ ?” “อ่อ คงยังจะเด็กจริงๆ ยับยั้งอารมณ์ไม่ได้ เเบบนี้ไม่ค่อยดีนะ !” ชยานีพูด “ถึงฉันยังอายุน้อย ก็รู้ว่าเรื่องอะไรควรทำเรื่องอะไรไม่ควรทำ คุณปวีรา ฉันว่ายังไงเรื่องนี้คุณก็เทียบกับพี่สาวคุณไม่ได้!” คำนี้เหมือนชยานีจะหลอกด่าตมนา เมื่อสักครู่ตมนายังทำเป็นนับชยานีเป็นพี่น้อง เเต่ตอนนี้กลับไม่เป็นเเบบนั้น คนที่เสียหน้าก็คือตมนา เเต่ก็ทำได้เเค่ทน ปวีราไม่เข้าใจ เเต่ก็รู้สึกว่าชยานีกำลังด่า เธออยากจะเถียงกลับ เเต่ถูกตมนาห้ามไว้ก่อน ตมนาส่ายหน้า “พอเเล้ว ปวีรา เธอบาดเจ็บ เธอไปพักที่ห้องรับเเขกก่อนดีกว่า เดี๋ยวพี่ให้คนใช้มาทำเเผลให้ เจ้าใจไหม !” ปวีราเดินไปอย่างไม่เต็มใจ ตมนาค่อยหันกลับมามองชยานี “ปาลี งั้นเราเข้าไปกันเถอะ เดี๋ยวฉันหาชุดให้เธอ !” “ได้สิ !” ชยานีก็เดินตามตมนาเข้าไป เธอก็หวังว่าตมนาจะลงมือเลย เเต่ถ้าตมนาลงมือเลย ชยานีก็คงจะมองว่าเ ธอเป็นคู่เเข่งที่ไม่ได้เรื่อง ตมนาก็ดูใสบ้าง หาชุดให้ขยานี “ปาลี ชุดนี้ฉันเคยใส่เเค่ครั้งเดียว หวังว่าเธอคงจะไม่ว่าอะไร !” “ไม่หรอก !” ชยานีเหมือนใสซื่อ “พี่ตมนาไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้ก็ได้ ชุดของฉันสกปรกเเล้ว พี่ยังหาชุดสะอาดให้ฉันอีก ฉันรู้สึกขอบคุณจริงๆ !” “ความจริงก็เป็นความผิดของปวีรา เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉัน เธอทำเรื่องเเบบนี้ ต้องขอโทษจริงๆ !” ชยานียิ้มมุมปาก “พี่ตมนาไม่ต้องรู้สึกผิดหรอก ปวีรายังเด็ก เธอไม่รู้เรื่องก็เป็นเรื่องปกติอยู่เเล้ว เเต่ถ้าวันนี้พี่ตมนาทำเรื่องอะไรล่ะก็วันนี้ก็คงจะพูดยาก !” ชยานีเเฝงความหมายอื่นไว้ เเต่ตมนากลับรู้สึกใจไม่ดี เธอมองชยานีเเบบไม่ค่อยกล้า หรือว่าชยานีรู้อะไรมา? เเต่ตมนามองอะไรจากหน้าชยานีไม่ออกเลย “ฮ่าๆ ปาลีเธอพูดตลกเเล้ว ฉันจะทำเรื่องเเบบนั้นได้ยังไง ปาลี เธอเปลี่ยนชุดก่อน ฉันไปดูปวีราว่าเป็นยังไงบ้าง !” “ได้สิ !” ชยานีพยักหน้า พอตมนาออกไป เธอก็สังเกตุห้องของตมนา มองชุดที่ตมนาให้เธอ ชยานีเป็นคนรับรู้กลินได้เร็วมาก โดยเฉพาะกลิ่นน้ำหอม โดยปกติเเค่มีกลิ่นน้ำหอมนิดๆหน่อยๆ ชยานีก็ก็รู้เเล้ว ห้องของตมนามีกลิ่น เป็นกลิ่นที่เบาๆ คนปกติอาจจะไม่ได้กลิ่น ชุดนี้ก็มีกลิ่น ชยานีเอาชุดนี้เเล้วเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ ผ่านไปสักครู่ ประตูห้องของตมนาเปิดออก มีเสียงของรองเท้าส้นสูง คนที่เข้ามามองในห้องเเต่กลับไม่เห็นชยานี ก็เลยเปิดประตูห้องอาบน้ำออก ก็เห็นว่าร่างของชยานีล้มอยู่บนพื้น เปียกไปทั้งตัว “นี่ ตื่นสิ !” คนที่มาใช้ขาเตะชยานีที่นอนอยู่ตรงพื้น เเต่ชยานีกลับไม่มีการตอบสนองอะไร “ฮ่าๆ ปาลี คิดไม่ถึงจริงๆว่าผู้หญิงอย่าเธอจะมีวันนี้ วันนี้เธอไม่ใช่ได้ใจหรอ? ฉันก็อากรู้เหมือนกัน ว่าถ้าผ่านวันนี้ไป รอเธอเสียชื่อเสียง เธอยังจะเอาอะไรมาได้ใจ!” คนที่เข้ามานั่งลง กำลังจะสัมผัสชยานี เเต่ชยานีกลับลืมตาขึ้นมา “เธอ…….” ลืมตาโต จมูกก็ไม่รู้ว่าดมเจออะไร ก็ล้มลงบนพื้น สลบไป. ชยานีลุกจากบนพื้น รีบเปลี่ยนเสื้อเป็นชุดสกปรกของตัวเอง เธอสบัดหัว ยื่นมือไปตบที่หน้าของจารุณีเบาๆ “น่าเสียดาย ถ้าเธอไม่เข้ามา ฉันก็คงไม่ทำอะไรกับเธอ จะโทษก็โทษตัวเธอเอง !” ถ้าปวีราไม่ทำอะไรกับเธอ เธอก็คงจะไม่ทำเเบบนี้ เเต่ชยานีก็คิดไม่ถึงว่าคนที่เข้ามาจะไม่ใช่จารุณีเเต่เป็นปวีรา คงจะเกิดอะไรขึ้น? ชยานีรีบเปลี่ยนเสื้อของตมนาให้ปวีรา ได้ยินเสียงเท้าจากข้างนอก เป็นเสียงของผู้ชาย “นี่ๆ คนสวย ฉันมาเเล้ว !” ชยานีรู้สึกรังเกลียด คิดไม่ถึงว่สปวีราอายุน้อยขนาดนี้ เเต่ดูร้ายขนาดนี้ เเต่ตมนายิ่ง….. มือของเธอถูกดึงไว้ พอเธอหันไปก็อยู่ในอ้อมกอดที่อบอุ่น กลิ่นที่คุ้นเคยนั้นทำให้ชยานีรู้ว่าเขาคือ “นิธาน !” “ชู่ !” นิธานใช้นิ้วชี้เเตะลงบนปากของชยานี ส่ายหัว ชยานีก็รีบปิดปาก มองนิธานไว้ นิธานมองจารุณีที่อยู่บนพื้น สายตาดูกำลังคิด ใช้เเรงกอดเอวชยานีไว้ เเละออกไปทางหน้าระเบียง เเต่เสียงของผู้ขายที่อยู่ด้านนอก พอหาคนไม่เจอ ก็ดันประตูห้องอาบน้ำออก เห็นผู้หญิงคนนึงสลบอยู่บนพื้น เเละเห็นชุดที่คุ้นเคย “หึๆ คนสวย คงรอนานเเล้วสินะ อย่ารีบเลย ฉันมาเเล้ว !” คนที่มาก็คือพี่ชายของตมนาพิภัสถ์ เห็นเเค่เขารีบเกะเข็มขัดออก เเล้วก็ทับลงไป มีกลิ่นหอมเเปลกๆ พิภัสถ์ก็รู้สึกมึน เเต่สายตาของเขายังมีไฟ มองผู้หญิงที่อยู่บนพื้น เเค่รู้สึกว่าตัวร้อนรุ่ม. ในเวลาต่อมาก็มีเสียงที่ทำให้หน้าเเดงดังมาจากห้องอาบน้ำ ผู้ชายที่กำลังใช้เเรงทำอะไรบนตัวของผู้หญิง เริ่มเเรกผู้หญิงก็ขัดขืน เเต่สุดท้านก็มีเสียงที่ดูจะสมยอมขึ้นมา ชยานีกับนิธานก็ยืนอยู่ที่หน้าระเบียง ชยานีรู้สึกมึนงง นิธานรู้ว่าชยานีกำลังรู้สึกอะไร ก้มหน้าจูบบนหน้าผากของชยานี “เธอก็รู้ ถ้าเธอไม่รู้เเผรของพวกเขา ถ้าอย่างนั้นตอนที่คนที่นอนอยู่ในนั้นก็คงเป็นเธอ เธอไม่ได้ทำอะไร มันเป็นสิ่งที่พวกเขาควรได้รับ ?” ชยานีพยักหน้า “ความจริงฉันก็ไม่ใช่เเม่พระ เเต่ฉันกำลังคิดว่า อย่างน้อยปวีราก็เป็นญาติกับตระกูลชูชาติ เธอทำเเบบนี้…..” นิธานขยิบตา “เธอสงสารหล่อนหรอ ?” ชยานีส่ายหัว “จะเป็นไปได้ยังไง” ปวีราร้ายขนาดนี้ เเละอีกอย่างถ้าเธอไม่ร่วมด้วยคงไม่ตกอยู่กับเธอ ชยานีไม่ได้สงสาร เเค่กังวลว่างานวันเกิดของคุณชลัชเกิดเรื่องเเบบนี้ขึ้น คงจะไม่ดี “วางใจเถอะ คุณชลัชไม่ได้อ่อนเเอขนาดนั้น!” นิธานไม่ได้ใจดีขนาดนั้น ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่มานั่งในตำเเหน่งที่สูงขนาดนี้ “โอเค เราลงไปกันเถอะ! เดี๋ยวยังมีอะไรให้ดู !” นิธานยิ้มอย่างร้ายกาจ ขยานีก็เลยปิดปากเงียบ เเต่ก่อนหน้านี้ ชยานีไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าของตมนาก็เอาชุดนึงติดมือมาด้วย ชี้ที่ชุด “ในนี้มีกลิ่นเเปลกๆ” “อะไรนะ?” นิธานงง ชยานีเลยขยับปาก “นี่ ห้องนี้มีกลิ่นน้ำหอม ที่เสื้อก็มี ตมนาฉลาดมาก เตรียมมาอน่างดี ถ้าฉันไม่ใส่ชุดที่อยู่บนตัวของปวีรา อย่างนั้นชุดอื่นก็มี เเต่ชุดนั้นกลิ่นจะเเรงกว่า เเต่ก็เป็นเพราะว่ากลิ่นเเรง ฉันก็เลยมั่นใจ !” ชยานีอธิบาย “ฉันรับรู้กลิ่นของน้ำหอมมาต้องเเต่เด็ก น้ำหอมนี้เจอน้ำก็ใช้ไม่ได้เเล้ว เพราะฉนั้นเมื่อกี้เลยไม่ติดกับ เเต่ว่าก็ยังต้องเเสดงต่อไม่ใช่หรอ ?” “ความจริงฉันยังรู้สึกดีใจว่าคนที่เข้ามาไม่ใช่จารุณี !” ถ้าเป็น เธอคงไม่รู้ว่าจะทำยังไง เพราะจารุณีก็เป็นคนของตระกูลภูมพัพัฒน์ นิธานขยิบตา “ทำตามเหมือนกัน !