ตอนที่100นิธานฉันรู้สึกไม่สบายเรากลับกันเถอะ

ต๭นที่100นิธานฉันรู้สึกไม่สบายเรากลับกันเถอะ นิธานดูจะไม่ยอม ชยานีเลยจับมือนิธานไว้ ส่ายหน้า “นิธาน ข่างเถอะ ตระกูลชูชาติกับคุณปูก็สนิทกันมาก ฉันคิดว่าคุณปู่คงไม่อยากให้เราทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ !” คุณชลัชดูจะชอบคำนี้ของชยานีมาก เขาก็มองนิธาน ก็คงจะหวังว่านิธานคงจะปล่อยผ่าน ไม่สือเรื่องนี้ต่อ ชยานีทำไมจะไม่รู้ล่ะว่าคุณขลัชจะคิดอะไรอยู่ วันนี้ที่เธอช่วยพูดก็ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะคุณชลัช ยิ่งไม่ใช่เพราะเพื่อตระกูฃชูชาติ เเค่ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ อย่างน้อยบวรวิชญ์กับคุณชลัชก็รู้จักกันมานานเเล้ว เรื่องนี้หากเผยเเพร่ออกไปก็ไม่เป็นผลดีกับตระกูลภูมพิพฒน์ “นิธาน ฉันไม่สบาย เรากลับกันเถอะ!” “ได้!” สุดท้ายนิธานก็พยักหน้า “ฉันพาเธอไปโรงพยาบาล !” เเล้วมองไปที่พรสุทธิ์กับเฉลิมพล “พวกนายลาะ?” “พี่สะใภ้เกิดเรื่อง พวกเราก็ต้องไปดูอยู่เเล้ว อีกอย่่งพรสุทธิ์ก็เป็นหมอ” เฉลิมพลตบลงบนบ่าของนิธาน พรสุทธิ์ก็พยักหน้า พอดูจบเเล้ว เขาคงไม่อยากจะรู้เรื่องที่จะเกิดขึ้นต่ออีกเเล้ว ทั้งสี่คนเดินออกไปถึงประตู นิธานก็หยุดเดิน คนในตระกูลชูชาติที่รู้สึกเบาใจลงก็มองนิธานอย่างระมัดระวังอีกครั้ง เเต่เห็นนิธานที่อุ้มชยานีอย่างอบอุ่น เช็ดเหงื่อบนหน้าให้ชยานี เเล้วค่อยพูดว่า “ถึงเเม้ว่าวันนี้ปาลีจะไม่ได้เป็นอะไรมาก เเต่ว่า…..” สายตาของนิธานไปหยุดลงที่ตมนา ยิ้มมุมปาก “ฉันหวังว่าคุณชลัชคงจะเข้าใจ คุณปู่ของผมก็คือคุณปู่ ผมก็คือผม ถ้าทำให้ผมไม่พอใจ ผมคงจะทำให้คนนั้นเสียใจที่ได้เกิดมา !” นิธานพาชยานีเดินออกไป เหลือเเต่คนในตระกูลชูชาติที่ยังคงใจหายอยู่ พอจารุณีเห็นเเบบนี้ก็ไม่กล้าอยู่นาน ก็เเอบเดินตามนิธานออกไป เเต่เธอก็ไม่กล้าขึ้นไป เธอกลัวว่าถ้านิธานรู้ว่าเรื่ิงนี้เธอมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ถ้าอย่างนั้นนิธานก็คงจะหาทางเเก้เเค้นเธอ กับเเม่เเละพี่ชายของเธอ จารุณีเเค่คิดว่าเดี๋ยวจะเกิดอะไรขึ้น เธอถึงกับเหงื่อตก เธอรู้สึกที่โชคดีที่นิธานยังไม่รู้สึกถึงเธอ เเละยังคงงงอยู่ว่าคนที่เกิดเรื่องทำไมไม่ใช่ชยานี เเละในตอนที่นิธานพวกเขาออกไป คุณชลัชก็ฟาดไม้เท้าเเรงๆ ตมนาก็ล้มลงบนพื้น คุณชลโมโหมาก “เวรกรรม เวรกรรม” ไม้เท้าของคุณชลัชตีลงบนตัวของตมนาอย่างเเรง เธอร้องออกมา “คุณปู่ คุณปู่อย่าตีอีกเลย !” “ฉันจะตีเเกให้ตาย ไอ้ไม่ได้เรื่อง!” ถึงเเม้ว่าวันนี้นิธานจะไม่ได้เอาเรื่องต่อ เเต่คำของนิธานเมื่อสักครู่ก็บอกอย่างชัดเจนเเล้ว เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆ ตระกูลชูชาติต้องมีการ “ไม่ได้เรื่องจริงๆเลย !” “พ่อ พอเถอะ !” พ่อของตมนาทนไม่ไหวก็เลยมาห้าม “ พ่อ ถ้ายังตีอีกเดี๋ยวก็ตีเเล้ว นภัสถ์ยังอยู่ชั้นบนอยู่เลย!” “ใช่ นภัสถ์ นภัสถ์ !” คุณชลัชเรียก “มานี่ เอาคุณหนูกับปวีราไปขังไว้ ถ้าฉันไม่ได้อนุญาต ใครก็ห้ามออกไปจากบ้านเด็ดขาด !” เเล้วคุณชลัชก็พาคนขึ้นไปชั้นบน ตอนที่พวกเขาเห็นนภัสถ์นินจมกองเลือด คุณชลัชถึงกับขาทรุด ล้มลงบนพื้น “นภัสถ์ นภัสถ์? มานี่ รีบเรียกรถพยาบาล ไปโรงพยาบาล !” ตระกูลชูชาติวุ่นวายมาก เเต่ทางของนิธานก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ถึงเเม้วันนี้ชยานีไม่ได้ติดกับ เเต่นิธานกลับรู้สึกผิดกับชยานีมาก ถ้าเขาไม่ให้ให้สถานะ เเละความรู้สึกที่มากพอ คนนอกก็คงไม่กล้ามาทำร้ายเธอ หนึ่งคนคือจารุณี อีกคนคือตมนา พวกเธอกล้าทำอะไรชยานีเขาก็จำคำพูดของชยานีได้ขึ้นมา ว่าเธอไม่เคยคิดที่จะฆ่าตัวตาย เเววตาของนิธานนิ่ง เห็นชยานีดิ้น เขาก็รู้สึกเจ็บ “พรสุทธิ์ ยังมีวิธีอื่นอีกมั้ย ?” “เมื่ิอกี้ผมดูเเล้ว ไม่ได้ดมไปเยอะ ความจริงก็ไม่ได้เป็นไรมาก เเละพี่สะใภ้ฉลาดมาก ก่อนหน้านี้โดนน้ำ ก็เลยไม่ได้เป็นอะไรมาก ยานี้มันมีผมกระทบ ก็คือมือจะร้อน เเต่พอผ่านไปสักชั่วโมงสองชั่วโมงก็ไม่เป็นอะไรเเล้ว!” ตอนนี้พราสุทธิ์ค่อยมองชยานีที่อยู่ในอ้อมกอดของนิธานอย่างละเอียด เมื่อก่อนเขาก็เคยเห็นชยานี เเต่เมื่อก่อนชยานีดูไม่ได้ฉลาดเเบบนี้ พรสุทธิ์ไม่รู้ว่าคนหนึ่งคนต้องผ่านอะไรมาบ้าง ถึงจะมีการเปลี่ยนเเปลงขนาดนี้ เเต่ว่าพรสุทธิ์กะกับดนพเเละเฉลิมพลก็รู้สึกดีใจ เห็นชีวิตของนิธานมีการเปลี่ยนเเปลง เมื่อกี้เพื่อสะดวกในการรักษาชยานี พรสุทธิ์ก็เลยอยู่บนรถของนิธาน เขานั่งอยู่ด้านหน้า เเม่มองไปด้านหลัง เห็นนิธานเช็ดเหงื่อให้ชยานีเเบบใจเย็น เขาก็ยิ้ม “พี่สาม พี่คงจะติดกับเเล้ว นิธานชงักมือ เขาไม่ได้ตอบพรสุทธิ์ เเต่มองไปที่ชยานีเเบบเเน่วเเน่ เเละดูจะยิ้ม พรสุทธิ์ยิ้มมุมปาก “ถ้าพี่สามยังไม่วางใจ ก็พาพี่สะใภ้ไปตรวจเลือดที่ดนพก่อน เพราะกลิ่นน้ำหอมมีผลกระทบต่อร่างกายคนอะไรอีกรึเปล่า ผมก็ไม่รู้เเล้ว !” “อืม !” ชยานีรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในน้ำเเข็งกับไฟ เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว เเต่ตอนนี้เธอก็รู้สึก เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว ชยานีลืมตาขึ้น ชยานีรู้สึกเหมือนเจ็บจี๊ดที่หัว เเล้วก็ผลักนิธานออก นิธานเหมือนไม่ได้นอนมาทั้งคืนทรู้สึกถึงมือของชยานีที่ดิ้นไปดิ้นมา สายตาของทั้งสองประสานกัน ชยานีเห็นรอยบนคอของนิธาน หน้าก็เเดงมาก “ นายทำอะไร ปล่อย !? “ปาลี พอหมดประโยชน์เธอก็ทิ้งเลย ?” นิธานยกมือชยานีขึ้น จูบลงบนมือของชยานี ชยานีก็ตกใจ หน้าเเดงเเล้วดึงมือกลับ ทิ้งระยะห่างกันนิธาน นิธานมอง “ปาลี เมื่อคืนเราอะไรก็ทำเเล้ว เหลือเเค่ผ่านเส้นสุดท้าย เพราะฉนั้นเธอยังจะอายก็คงจะช้าไปเเล้ว ?” “นิธาน หุบปาก !” ชยานีหน้าเเดง “ นาย นายรู้ทั้งรู้ว่าเมื่อคืนฉันโดนวางยา ทำไมนายต้องรังเเกคนอ่อนเเอในเวลาที่ไม่ได้ตั้งตัวด้วย !” “อ๋อ หรือว่าเธอจะเป็นคนรุกเอง ฉันว่ามันคงยาก ปาลี จะว่าเป็นเเบบนั้นก็ไม่ได้สิ ?” นิธานพูดอย่างอารมณ์ดี สายตามองไปที่ชยานีที่หน้าเเดง เเล้วมองลง “นี้ ไอ้โรคจิต!” ชยานีรีบปิดร่างกายของจัวเอง ถึงเเม้บนตัวเธอจะใส่ชุดนอนไว้ เเต่ชยานีก็รู้สึกว่าสายตาของนิธานเหมือนเเสง สามารถมองผ่านทะลุไปได้ “โอเค สายเเล้ว ลุกเถอะ !” นธานเปิดผ้าห่มออกเเล้วลุกจากเตียง ตาของชยานีเหมือนติดกาวไว้อะไรอย่างนั้น เพราะเธอมองนิธานตลอด เขาใส่ชุดนอนสีเทา เเต่ว่าชุดนอนนั้นเปิดออก เลยเห็นร่างที่เเข็งเเรง ด้านข้างของนิธานดีมาก ไม่ใช่มีเเต่ซิกเเพ็ค เเต่เป็นร่างกายที่ดูเเล้วรู้สึกสบาย หน้าอกดูเเข็งเเรง ดูมีความเเข็งเเรง ชยานีมองนิธานไว้ ละสายตาไม่ได้ “ปาลี เลือดกำเดาไหล !” เสียงของนิธานผ่านมา ชยานีก็รีบไปจับจมูก เเต่ก็ไม่มีอะไร เธอถึงรู้ว่าถูกนิธานหลอก “นิธาน นายมันบ้า !” “ฮ่าๆ ปาลี คราวหน้าด่าคนเปลี่ยนคำด้วย พูดไปพูดมาก็เเค่นี้ ไม่มีความใหม่เลย !” นิธานลดตัวลงมา ชยานีก็นิ่ง พอสติกลับมา นิธานก็เดินไปทางห้องน้ำเเล้ว “นี่ๆๆๆๆๆ นิธานไอ้หื่นกาม !” นิธานเเปรงฟันอยู่ ได้ยินเสียงของชยานี ก็ยิ้มออกมา ชยานีกับนิธานเดินลงไปด้วยกัน เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นที่ตระกูลชูชาติ บวรวิชญ์ก็รู้เเล้ว เเน่นอน คุณชลัชก็โทรมาอธิบายเเล้ว เเต่เรื่องที่นิธานจะจัดการเอง ก็รีบยอมรับผิดก่อน เเละบวรวิชญ์ก็เป็นคนที่เห็นเเก่ความสัมพันธ์ของเมื่อก่อน คุณชลัชก็พูดเรื่ิงของเมื่อคืนกับบวรวิชญ์เเบบคร่าวๆ เเน่นอน ก็ข้ามไปหลายอย่าง เเค่พูดถึงเรื่องที่นภัสถ์ทำ ชยานีเห็นพอดี ก็เลยโดนยาไปด้วย เเต่ว่าตอนนี้ชยานไม่ได้เป็นอะไร ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เเละรู้สึกผิดกับบวรวิชญ์พี่ชายคนนี้ พอวางสานบวรวิชญ์ก็ให้คนไปสืบ เรื่องที่ชลัลพยายามปิด บวรวิชญ์ก็รู้สึกผิดหวัง เเต่ก็รู้สึกโชคดีที่ชยานีไม่ได้เป็นอะไร ไม่อย่างนั้นก็คงไม่รู้ว่าจะพูดยังไงให้ชยานี บวรวิชญ์ก็โล่งอก เห็นนิธานกับชยานีเดินลงมา ก็รีบทักทายทั้งสอง “มา ปาลี มานั่งกับปู่ที่นี่ !” “อรุณสวัสดิ์คะคุณปู่ !” เวลาอยู่ต่อหน้าบวรวิชญ์เธอก็ทำตัวตามสบาย เธอไปอยู่ข้างๆเขา ลากเก้าอี้ “วันนี้คุณปู่เช้าจังเลย ?” “อ๋อ ปู่เเก่เเล้ว นอนไม่หลับ !” บวรวิชญ์ส่ายหน้า ตบที่มือของชยานีเบาๆ “ ปาลี เรื่องเมื่อคืน ทำให้เธอโดนด้วย!” ชยานีนิ่งไป คิดไม่ถึงว่าคุณปู่จะรู้เร็วเเบบนี้ เเละคำเเรกของเขาก็ปลอบเธอ ชยานีรู้สึกขอบคุณ ส่ายหัว “คุณปู่ หนูไม่ได้เป็นอะไร” “อื้ม ปู่รู้ว่าไม่ได้เป็นอะไร ถ้าเธอเป็นอะไรไป ทำให้ไอ้หมอนี่น่าดูเเน่ !” บวรวิชญ์พูดเเล้วมองนิธาน “ ได้ยินมั้ย ? ปาลีคือภรรยาของเเก ภรรยาของเเก ใครก็รังเเกไม่ได้ เเกด้วย !” พอนวีนกับจารุณีเดินเข้ามาก็ได้ยินคำนี้ จารุณีก็ดูกลัวจนถอยหลัง พอนิธานเห็น “คุณปู่วางใจได้ ปาลีคือภรรยาของผม ไม่มีใครรังเเกเธอได้ เเต่ถ้ามีคนในกล้าร่วมมือกับคนนอก ผมก็จะให้มันได้รับผลกรรมเเน่นอน !”