ตอนที่108 คุณชายคะ คุณรักคุณนายน้อยไหม

ต๭นที่108 คุณชายคะ คุณรักคุณนายน้อยไหม ดวงตาของนิธานเปลี่ยนเป็นวาวโรจน์ "เธอลุกขึ้นมาแล้วพูดต่อ" นวตาเห็นอย่างนั้นจึงใจกล้าขึ้นมาบ้างลุกขึ้นจากพื้นมองไปทางนิธานอย่างเคร่งเครียดพูดทุกอย่างที่เธอรู้ออกมาทั้งหมด "เมื่อก่อนคุณนายน้อยค่อนข้างจะเอาแต่ใจแต่ว่าเธอจะทำตัวไม่ดีก็ต่อเมื่ออยู่ต่อหน้าคุณชายใหญ่กับคุณตมนาเท่านั้นค่ะหนูก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอคงจะหึงล่ะมั้งคะ" นวตาพูดเสร็จหันไปมองนิธานเล็กน้อยพบว่านิธานไม่ได้มีอาการไม่พอใจจึงพูดต่อ "ที่จริงแล้วคุณนายน้อยรักคุณชายมากค่ะ เมื่อก่อนเธอยังเคยถามหนูว่าคุณชายชอบอะไรบ้างอีกทั้งคุณนายก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นตั้งแต่แรก เป็นเพราะ" นวตาพูดในสิ่งที่เธอรู้ออกมา" เมื่อก่อนตอนคุณชายใหญ่ไม่อยู่บ้านคุณตมนากับคุณหนูจารุณีชอบมาหาคุณนายน้อยบ่อยๆ พูดเรื่องอะไรกันหนูไม่ทราบเพราะหลายครั้งที่หนูโดนไล่ออกมาก่อน แต่ทุกครั้งที่หนูไม่อยู่ด้วยคุณนายน้อยมักจะเกิดเรื่องจนสุดท้ายก็เหมือนที่คุณเห็นค่ะ" "ทำไมเมื่อก่อนไม่บอกฉัน"นิธานลุกขึ้นยืนนึกขึ้นได้ว่าเมื่อก่อนชยานีเกิดเรื่องหลายครั้งต้องมีตมนาหรือจารุณีเกี่ยวข้องด้วยเสมอ แต่ตอนนั้นนิธานรำคาญปาลีมากจึงไม่ค่อยสนใจใยดีเรื่องที่เกิดขึ้นกับปาลีในคฤหาสน์ภูลพิพัฒน์นิธานจึงไม่อยากรู้ มาตอนนี้นวตาพูดขึ้นมานิธานจึงเริ่มสงสัยขึ้นมา นวตาได้ยินดังนั้นรีบพูดขึ้น "ก่อนหน้านั้นหนูเคยพูดค่ะแต่คุณชาย" นวตาไม่พูดต่อแต่นิธานเป็นคนฉลาดจึงรู้ความหมายที่เธอพูดแล้ว ตอนนั้นเขามีท่าทีกับปาลีแบบนั้นจะสนใจเรื่องพวกนี้ได้ยังไง "ยังมีอีกไหม" "ความสัมพันธ์ของคุณชายกับคุณตมนาดีมากไหมคะ" นวตายังไม่แน่ใจ นิธานหันกลับไปมองนวตาแววตานิ่งสงบ "เธอคิดว่ายังไงล่ะ" "หนูคิดว่าคุณชายไม่ได้รู้สึกชอบพอคุณตมนาค่ะ" นวตานิ่งไปก่อนจะพูดขึ้นต่อ"ไม่อย่างนั้นวันนี้หนูคงไม่กล้ามาที่นี่แล้วค่ะ" เรื่องที่เกิดขึ้นที่งานเลี้ยงคุณชลัชนวตารู้เรื่องทั้งหมดดังนั้นวันนี้นวตาถึงกล้าที่จะทำแบบนี้ที่สำคัญนวตาสังเกตได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างนิธานกับชยานีดีขึ้นมากแล้ว " คุณชายคะ ถ้าหากคุณรักคุณนายน้อยแล้วหลังจากนี้ต้องดูแลและปกป้องคุณนายน้อยนะคะ" "อืม ฉันรู้แล้ว เธอออกไปเถอะ" นิธานโบกมือไล่ สิ่งที่นวตาอยากพูดล้วนพูดไปหมดแล้วเธอไม่รู้ว่านะธานจะฟังไปมากน้อยแค่ไหนแค่ดูจากสีหน้าท่าทางของนิธานนวตาเดาว่าน่าจะรู้ทุกอย่างแล้ว " เดี๋ยวก่อน"นิธานเรียกนวตาไว้นวตายืนเกร็งหันกลับไปมองนิธานอย่างกระวนกระวายใจกลัวนิธานจะคิดเสียใจแล้วไม่พอใจจนทำโทษเธอ นิธานไม่ได้โกรธที่เห็นแววตาระวังตัวของนวตา คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับชยานีเมื่อก่อนนี้แววตานิ่งเงียบ "ต่อไปนี้ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับคุณนายน้อย ให้มาบอกฉันทุกเรื่อง" "ทุกเรื่อง" นวตาชะงักก่อนจะเบิกตาโต "ค่ะคุณชาย งั้นหนูไม่รบกวนเวลาพักผ่อนของคุณชายแล้วค่ะ ลานะคะ" หลังจากนวตาเดินออกไปแล้วนิธานหยิบซองบุหรี่ออกมาจากกระเป๋ากางเกงหยิบบุหรี่ขึ้นมาแต่กลับแต่กลับจับไว้อย่างนั้นจุดไฟแต่ไม่หยิบขึ้นสูบ สายตาของเขาเหมือนกำลังครุ่นคิดในสมองของเขาปรากฏใบหน้าของชยานีขึ้นมา เมื่อก่อนเขาไม่เคยสนใจไยดีต่อผู้หญิงคนนี้เลย สิ่งที่เขาจำได้ชัดเจนคือการแต่งตัวที่โอเวอร์และทุกครั้งที่เจอหน้ากันมักจะเป็นที่ห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล นิธานเหมือนจะจำได้แล้วว่าตอนนั้นเธอดูเหมือนจะเคยอธิบายกับเขาว่าเธอไม่ได้ฆ่าตัวตาย แต่นิธานไม่เชื่อเพราะนิธานคิดมาตลอดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เจ้าวางแผน เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการเธอทำได้ทุกอย่าง บุหรี่เผาจนหมดจนก้นบุหรี่ไหม้ที่นิ้วมือทำให้นิธานสะบัดจนก้นบุหรี่ตกลงบนพื้นนิธานก้มลงมองนิ้วมือที่ตอนนี้เริ่มมีรอยแดง ดวงตาของค่อยๆทอแสงเข้มขึ้น ถ้าหากไม่มีเรื่องที่เกิดหลังจากนั้น ตอนนี้นิธานก็คงยังไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูด แต่ว่าผู้หญิงคนนั้น... นิธานเปิดโน๊ตบุ้คข้างในนั้นมีรายงานที่ตีรณส่งเข้ามาให้เขาเกี่ยวกับเรื่องของเธอภรรยาของเขาคนนี้ เมื่อก่อนนิธานไม่คิดสนใจจะเปิดดูและไม่มีความจำเป็นต้องดูเพราะยังไงซะเธอก็อยู่ข้างกายเขา แต่หลังจากที่ได้ฟังจากนวตานิธานก็เริ่มให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ขึ้นมาว่าปาลีในตอนนั้นเป็นคนยังไงแล้วทำไมถึงเปลี่ยนไปในเวลาเพียงช่วงสั้นๆ หรือว่าจะเป็นเหมือนที่เธอเคยพูดไว้ว่าเรื่องน่าเศร้าที่สุดไม่มีสิ่งใดจะเกินกว่าจิตใจตาย ตอนนี้เธอไม่มีความรู้สึกอะไรกับเขาแล้วจริงๆ ไม่ เขาจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นผู้หญิงคนนี้เป็นของเขาไม่ว่าจะเมื่อสองปีก่อนหรือว่าตอนนี้เธอถูกกำหนดไว้ให้เป็นของเขาคนเดียว เมื่อคิดได้อย่างนั้นนิธานจึงปิดโน๊ตบุ้คเดินออกจากห้องทำงาน ชยานีนั้นหลังจากที่นิธานออกไปแล้วเธอก็ตั้งหน้าตั้งตาออกแบบงานของเธอตอนนี้งานที่เธอต้องทำคือขยายกิจการของเธอให้ใหญ่โตขึ้นพัฒนาให้มีชื่อเสียงขึ้นมา จนสามารถขึ้นเทียบกับชามาและทัตติได้แล้วเธอจะประกาศสงครามกับพวกเขาทันที ส่วนเรื่องที่ชามาและทัตติทำไว้กับเธอเธอจะรอให้เธอโด่งดังขึ้นแล้วจะเรียกคืนจากพวกเขาทีหลัง ชยานีตั้งใจวาดออกแบบจนไม่รู้เวลาจนตอนนี้ดึกมากแล้วชยานีค่อยๆหลับตาลงก่อนจะฟุบหน้าลงบนโต้ะทำงานเผลอหลับไป นิธานเปิดประตูเข้ามาเจอฉากนี้ที่ชยานีฟุบหน้าลงบนโต้ะหัวเอียงไปข้างนึงมือข้างนึงใช้เป็นที่พิงอีกข้างยังจับดินสอไว้แน่น นิธานเดินเข้าหาอย่างระมัดระวังเขาก้มลงมองชยานีเห็นว่าเธอหายใจเป็นจังหวะเหมือนคนนอนหลับสนิทแล้ว นิธานยื่นมือขึ้นหยิกแก้มของชยานี เห็นแบบนี้คงเพราะว่าเหนื่อยล้ามากแน่นอนขนาดเขาหยิกแก้มเธอยังไม่รู้สึกตัวเลย นิธานจ้องหน้าชยานีอยู่นานจนเห็นว่าชยานีเริ่มอ้าปากไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรรอจนนิธานขยับเข้าใกล้พยายามฟังก็ไม่พูดแล้ว นิธาส่ายหน้าก่อนจะอุ้มชยานีขึ้นมาเขาถึงพบว่าเธอตัวเบามากเหมือนเขาไม่ได้อุ้มคนคนนึงไว้เลย ชยานีรู้สึกเหมือนตัวเธอลอยขึ้นจึงจับเข้าที่แขนของนิธานแต่ไม่ได้ตื่นขึ้นมาเธอทำปากจู๋รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากอ้อมกอดของผู้ชายจึงใช้ศรีษะถูเข้าที่บริเวณอกแข็งแกร่งของนิธาน นิธานที่กำลังกอดชยานีอยู่ชะงักงันแววตาเข้ม ถ้าไม่คิดว่าวันนี้เธอเหนื่อยมาเยอะแล้วละก็ตอนนี้นิธานคงจัดการผู้หญิงคนนี้ไปแล้ว ช่วงนี้เขาเริ่มไม่สามารถควบคุมความคิดที่อยากมีอะไรกับชยานีได้เลย เขาเคยได้ยินมาว่าถ้าผู้ชายคนนึงคิดแต่เรื่องแบบนั้นกับผู้หญิงคนนึงตลอดนั่นหมายความว่าพวกเขาจะไม่สามารถแยกจากกันได้ นิธานรู้สึกว่าคำพูดนี้พูดได้ถูกต้อง ร่างกายของเขากับชยานีเข้าดันได้ดีมากอีกทั้งเมื่อก่อนชยานียังไม่เคยโดนใครแตะต้องมาก่อนและไม่แตะต้องใครมาก่อนด้วย นิธานขยับเข้าใกล้ก่อนจะจูบเข้าที่ริมฝีปากบางของชยานีแววตามีความสุข ถ้าหากมีคนเห็นสีหน้าของนิธานตอนนี้น่ากลัวว่าจะต้องตกใจตายเขาล่ำลือว่าคนที่เย็นชาไร้ความรู้สึก ยมทูตในร่างคนที่ไม่เคยหยุดยอมให้ใครตอนนี้กลับยกยิ้มหวาน ชยานีที่อยู่ในฝันรู้สึกได้ถึงการสัมผัสที่อบอุ่นดวงตาเธอขยับเล็กน้อยแต่ก็ลืมตาไม่ไหวแต่เธอกลับขยับหัวตัวเองเข้าหานิธานอีกครั้งพอหาตำแหน่งที่นอนสบายได้แล้วจึงนอนต่อ "ยัยเด็กโง่" เธอไม่มีการป้องกันตัวเองเอาซะเลย วันนี้ดีที่เป็นเขา ถ้าเป็นคนอื่นเธอจะทำอย่างนี้ด้วยไหมนะ พอคิดแบบนี้นิธานแววตาวาวโรจน์แขนที่กอดชยานีไว้กระชับแน่นจนชยานีเริ่มไม่สบายตัวขมวดคิ้วแน่นก่อนพึมพำเบาๆ "เจ็บ" นิธานตระหนักถึงความหุนหันพลันแล่นและความบ้าระห่ำของตัวเองมักจะเป็นเพราะชยานี เขายิ่งไม่มีวิธีควบคุมตัวเองได้แล้ว "ขอโทษ" นิธานค่อยๆวางชยานีลงบนเตียงก่อนจะช่วยคลุมผ้าห่มให้เธอ ความอบอุ่นหายไปทำให้ชยานีอดไม่ได้ที่จะควานหาขมวดคิ้วแน่นก่อนจะม้วนตัวเองไว้นิธานเห็นดังนั้นประกายตาเข้มขึ้นแต่กลับมีรอยยิ้มอ่อนหวาน เขาจูที่หน้าผากของชยานีเบาๆแล้วพูดกล่อม "หลับนะคนดี ผมจะอยู่ตรงนี้เสมอ" ชยานีได้ยินดังนั้นคิ้วที่ขมวดจนเป็นปมก็คลายออกจากกันนิธานยิ้มระอามองหน้าชยานีอีกครั้งก่อนจะเดินไปที่โต๊ะทำงานของเธอช่วยเธอจัดเรียงงานออกแบบของเธอให้เข้าที่ นิธานชะงักมือเขาไม่สนใจภาพงานออกแบบเพียงแต่เมื่อสายตาของเขากวาดมองเนื้อหาบนกระดาษกองหนาก็มองอย่างไม่คลาดสายตา ทัตติ, ชามา นิธานเปิดดูเนื้อหาของแต่ละหน้าบนนั้นมีข้อมูลเกี่ยวข้องกับข่าวของทัตติและชามาเกี่ยวกับเรื่องไม่กี่เดือนนี้ นิธานขมวดคิ้วแน่นและไม่เคยคลายออก ทัตติเขารู้จัก บุตรชายคนโตของตระกูลคำล้อมแห่งเมืองเมฆาและชามาได้ยินว่าเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลกองแก้วที่อยู่ที่เมืองเมฆาเช่นกันทั้งสองยืนเคียงข้างกันดูเหมาะสมกันมากแต่นิธานไม่ค่อยสนใจคนธรรมดาแบบนี้ แต่ที่ทำให้เขาสนใจเพราะผู้หญิงที่นอนหลับสบายบนเตียงคนนี้ทำไมต้องสืบค้นเรื่องสองคนนี้ นิธานในสมองย้อนกลับไปถึงวันนั้นชยานีฆ่าตัวตายได้คนช่วยไว้หลังจากนั้นเขาก็เหมือนจะเห็นท่าทางของชยานีที่ดูข่าวเกี่ยวกับทัตติกับชามาและตั้งแต่ครั้งนั้นนิธานถึงรู้สึกได้ว่าผู้หญิงตรงหน้าเขานั้นเปลี่ยนไป พูดตามความจริงแล้วผู้หญิงคนนี้เกิดและโตที่เมืองนภาไม่มีทางรู้จักกับทัตติและชามาที่อยู่เมืองเมฆาแน่นอน แต่เธอกลับสืบเรื่องของสองคนนี้รวมทั้งครั้งก่อนที่นิธานและเธอพูดถึงเรื่องบริษัทออกแบบw&jตอนนั้นชยานีก็ดูเดือดร้อนผิดปกติอีกทั้งเมื่อก่อนเธอเป็นคนที่ไม่มีความรู้เรื่องแฟชั่นการแต่งตัวมาวันนี้กลับรอบรู้ในเรื่องแฟชั่นการแต่งตัวและยังมีพรสวรรค์ในด้านการออกแบบที่ไม่ใช่แค่ตั้งใจเรียนรู้แล้วจะสามารถมีได้ นิธานจับข้อมูลทั้งหมดเดินมาอยู่ตรงหน้าชยานีมองลงไปที่ผู้หญิงที่แม้จะนอนหลับอยู่ก็ยังคอยมีท่าทีระวังตัวตลอดเวลาคนนี้ ในแววตาเขาส่องประกายความสับสนวุ่นวาย ความรู้สึกบอกนิธานว่าเรื่องทั้งหมดไม่ง่ายเหมือนที่เขาคิด ต้องในอะไรปิดบังอยู่ข้างในและคำตอบนั้นใกล้จะเปิดเผยออกมาแล้วแต่ยิ่งเข้าใกล้ความจริงก็ยิ่งยากที่จะเชื่อถือได้ "ลี คุณเป็นใครกันแน่"