ตอนที่110 นิธานที่ลอยลงมาจากฟ้า

ต๭นที่110 นิธานที่ลอยลงมาจากฟ้า ตอนนั้นชยานีเหมือนะลืมไปหมดทุกอย่างผู้ชายตรงหน้าเธอคนนี้ ผู้ชายที่มีความมั่นใจกำลังกวักมือมาทางเธอให้เธอเข้าไปหา ชยานีเดินเข้าไปหาอย่างเหม่อลอยนิธานคว้าเธอเข้าสู่อ้อมกอด "เด็กโง่ มีเรื่องอะไรทำไมไม่มาหาผม" ถ้าไม่ใช่ว่าเมื่อก่อนเขาสั่งนลินไว้ว่าเกิดเรื่องอะไรให้บอกเขาไม่อย่างนั้นวันนี้เขาคงยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง ในเมื่องานนี้คืองานเเรกของบริษัทเธอต้องไม่ให้มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นเด็ดขาด นิธานแววตานิ่งสงบค่อยๆลูบผมที่ยุ่งของชยานีพบว่าดวงตาของชยานีเริ่มแดง "ร้องทำไมกันตอนนี้ยังไปทัน รีบขึ้นเครื่องกัน" "อืม" ชยานีสูดหายใจ เดินตามแรงจูงมือของนิธานขึ้นเครื่องบินส่วนตัวไป ชยานีคิดว่าวันนี้ไม่รอดแน่ๆแต่เธอไม่คิดว่านิธานจะลอยลงมาจากฟ้ามาอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ชยานีไม่รู้จะใช้คำพูดไหนอธิยายความรู้สึกของเธอในตอนนี้ได้มันช่างแปลกประหลาดจริงๆ ฝ่ามือของนิธานทั้งใหญ่ทั้งอบอุ่นกุมมือของเธอไว้ทำให้เธอรู้สึกมั่นคงมากและรู้สึกปลอดภัย ตั้งแต่เล็กจนโตไม่มีครั้งไหนที่ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยได้อย่างนี้รู้สึกเหมือนมีที่พึ่ง ชยานีจ้องมองไปที่นิธาน "คุณมาได้ยังไงคะ" ตอนที่นิธานโทรหาเธอนั้นเธอรู้สึกหมดหวังไปแล้วแต่พอได้ยินที่นิธานพูดชยานีกลับรู้สึกเชื่อมั่นขึ้นมา เธอคิดไม่ถึงว่านิธานจะเรียกให้เครื่องบินส่วนตัวมารับเธอยิ่งไปกว่านั้นคือนิธานยังมาด้วยตัวเอง "ขอบคุณมากค่ะ นิธาน" "ตอนนี้ขอบคุณยังเร็วไป"นิธานยกมือที่หยาบขึ้นเช็ดที่ใบหน้าของชยานีและตรงบริเวณรอบดวงตาเบาๆ "ร้องไห้ทำไม คุณไม่ใช่เป็นคนเข้มแข็งมากรึไง" ชยานีเบ้ปาก "ที่จริงฉันไม่ได้เข้มแข็งขนาดนั้นหรอกค่ะ" เธอก็มีอ่อนแอบ้างบางครั้งก็ต้องการที่พึ่งพา เพียงแต่ว่าชยานีคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่ให้ที่พักพิงแก่เธอจะเป็นนิธานคนที่เธอเคยคิดว่าเป็นคนอันตรายควรอยู่ให้ห่างจากเขาคนนั้น " เกิดเรื่องอะไรขึ้น" ชยานีส่ายหน้าเบาๆเกิดอะไรขึ้นเธอเองก็ไม่แน่ใจ "ปัญหาในวงการบันเทิงฉันไม่ค่อยเข้าใจแต่ฟังจากน้ำเสียงของภาดูเหมือนจะมีคนจงใจทำลายชุดของเธอจนใส่ไม่ได้แล้ว วงการบังเทิงมีด้านมืดขนาดนี้เลยเหรอคะ" นิธานหัวเราะ "วงการบันเทิงก็เหมือนสังคมของมนุษยที่ย่อขนาดไว้คุณคิดว่ายังไงล่ะ" ชยานีเบ้ปาก "ฉันคิดว่าแข่งขันกันอย่างยุติธรรมไม่ดีเหรอคะ"ทำไมถึงต้องทำถึงขนาดนี้วันนี้คุณทำร้ายเขาวันหน้าเขาก็กลับมาทำร้ายคุณอีกเป็นแบบนี้ไม่หยุดก็ไม่รู้ว่าจุดมุ่งหมายอยู่ที่ไหน "คุณคิดแบบนี้แต่คนอื่นไม่คิดแบบคุณนะลี"นิธานบีบมือชยานีเล่น" แต่คุณวางใจได้มีผมอยู่ด้วยทั้งคนไม่มีใครกล้าทำอย่างนี้กับคุณแน่นอน" ชยานีสบตานิธานหัวใจเต้นแรงอย่างควบคุมไม่อยู่แม้แต่มือที่เขากุมไว้ยังรู้สึกว่าร้อนขึ้นด้วย หัวใจของชยานีเต้นแรงมากจนเธอรู้สึกอึดอัดรีบปลดมือออกจากมือของนิธาน "คือว่าอีกนานไหมคะกว่าจะถึง" " อย่างเร็วสามนาที คุณโทรหาคุณชญาภาให้เธอเตรียมตัวให้พร้อม" "อืมค่ะ" สามนาทีผ่านไป เครื่องเฮลิคอปเตอร์บินมาถึงบนดาดฟ้าอาคารที่จัดงานทำให้บรรยากาศรอบข้างเสียงดังมาก และผู้คนที่อยู่ด้านล่างก็ได้รับอิทธิพลไปด้วยจนเริ่มคึกคักขึ้นมา " พระเจ้า นี่มันอะไร" " เครื่องบินส่วนตัวมาถึงนี่เลยเหรอ" " ใช่ ใครกันนะ ที่ทำได้ถึงขนาดนี้" "..." ในเมืองนภาสามารถซื้อเครื่องบินส่วนตัวได้แบบบนี้อีกทั้งยังสามารถใช้งานได้ทุกที่ในเมืองนภาคงมีไม่กี่คน และตอนนี้ชยานีที่เดินลงจากเครื่องบินส่วนตัวหารู้ไม่ว่าตัวเองกลายเป็นจุดสำคัญของคนอื่นแต่ว่างานจัดที่ด้านล่างไม่มีใครสามารถรู้ได้ ชยานีลงจากเครื่องได้ก็รีบวิ่งลงไปไม่สนใจนิธานที่ตามหลังมา นิธานที่มองตามหลังร่างบางเริ่มนวดหัวคิ้วอย่างไม่รู้จะทำยังไงในตอนนี้ตีรณโทรเข้ามาพอดี "ท่านประธานอยู่ที่ไหนครับการประชุมจะเริ่มอีกที่เมื่อไหร่ครับ" "ยกเลิกการประชุมของวันนี้" นิธานพูดเสียงเข้ม แต่ทางฝั่งตีรณกลับนิ่งอึ้งไปแล้วนิธานที่เขารู้จักเป็นคนบ้างานมาตลอดและไม่เคยทิ้งงานไปเพื่อเรื่องส่วนตัวสักครั้งแต่วันนี้เขาได้รับโทรศัพท์ก็รีบยุติการประชุมเพื่อไปช่วยเหลือคุณผู้หญิงส่งชุดราตรีให้ลูกค้า ตนนี้ตีรณเริ่มจะเดาความคิดของเจ้านายไม่ถูกแล้วแต่ตีรณเริ่มรู้แล้วว่าหลังจากนี้ต้องทำดีกับชยานีมากขึ้นซะแล้ว ต้องเกาะขาของชยานีไว้ให้แน่นเพราะทำอย่างนี้ถึงจะทำให้เจ้านายพอใจ นิธานวางสายก่อนจะยิ้มบางจนคนขับเดินตามลงมา "ท่านประธานครับ จะกลับตอนนี้เลยไหมครับ" "ไม่ นายรออยู่ตรงนี้ก่อน" นิธานพูดจบมือข้างนึงล่วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก่อนจะเดินลงไป ชยานีวิ่งมาอย่างรีบร้อน เธอโทรหาชญาภาตอนนี้ชญาภากำลังรออยู่ที่ห้องแต่งตัวเมื่อเห็นชยานีวิ่งหอบหายใจแรงเปิดประตูเข้ามา สีหน้าของชญาภาดูตกใจมาก" ลี เธอ" เดิมทีเธอรู้สึกไม่มีความหวังแล้ว ก็แค่วันนี้ไม่เดินพรมแดงบอกกับผู้จัดงานว่าไม่สบายไม่ไปแล้วตอนเย็นไปร่วมงานรับรางวัลก็พอ แต่ถ้าเป็นอย่างนั้น ชญาภาจะทำให้หลายคนไม่พอใจนี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ชญาภากังวล ถึงแม้ชยานีจะสัญญาว่าจะมาให้ทันแต่ชญาภาไม่คิดว่าจะรวดเร็วขนาดนี้ยังไไม่ถึงครึ่งชั่วโมงชยานีก็ถึงที่นี่แล้ว "พระเจ้า ปาลี เธอเป็นฮีโร่ของภาจริงๆ" ผู้จัดการของชญาภาพูดขึ้นใช้แววตาตื่นเต้นมองไปที่ชยานีแต่ถ้ามองเข้าไปลึกๆจะรู้สึกได้ว่ามันไม่ได้พูดออกจากใจจริง แต่ตอนนี้ชยานีไม่ได้สนใจเรื่องนี้รีบผลักผู้จัดการของชญาภาออกไปแล้วเดินเข้าไปตรงหน้าชญาภา "ภา เธอเปลี่ยนชุดก่อน" " นี่คือ" ชญาภาเปิดดูอย่างไม่เข้าใจ ตอนนั้นเอง สิ่งของข้างในก็ดึงดูดสายตาของชญาภาทั้งหมดเธอมองชยานีอย่างคิดไม่ถึง "ลีฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม นี่มันจะเป็นไปได้ยังไงชุดนั้นโดนทำลายไปแล้วนี่นา" ดังนั้นแม้ชญาภาจะรอชยานีก็คิดว่าชยานีจะตัดชุดอื่นมาให้เธอไม่คิดว่าจะเป็นชุดเกิดใหม่ "ตอนนี้ไม่มีเวลาแล้วเธอรีบเปลี่ยนใส่ก่อนแต่ว่าไซส์มันมีปัญหานิดหน่อยเพราะเป็นแบบแรกที่ทำออกมาที่ให้เธอลองครั้งนั้นเป็นแบบที่สองฉันต้องแก้ไขบนร่างเธอ" " โอเค" ชญาภารีบเข้าห้องไปเปลี่ยนชุดจนห้องแต่งตัวที่มีขนากใหญ่เหลือไว้แต่ชยานีและผู้จัดการของชญาภา พบว่าสายตาที่ผู้จัดการของชญาภามองมาทางชยานีอย่างแปลก ประหลาดจนตอนนี้ชยานีถึงรู้สึกได้ว่ามันแปลก" มีอะไรรึเปล่าคะ" " คุณปาลีคะ ดิฉันขอพูดตรงๆ ตอนแรกคุณพูดกับภาของเราไว้ว่าชุดนี้จะทำให้ภาใส่แค่คนเดียวและลิขสิทธิ์ของชุดก็มอบให้ภาของเราทั้งหมด" ชยานีขมวดคิ้ว ในแววตาเปล่งประกายประหลาดใจ "ที่คุณพูดหมายความว่ายังไงคะ" "อ้อ ไม่มีอะไรหรอกค่ะแค่รู้สึกว่าคำพูดกับการกระทำของคุณปาลีเหมือนจะ" ชญาภาที่เปิดประตูออกมาได้ยินเรื่องที่ผู้จัดการเธอพูดกับชยานีทั้งหมดจึงขมวดคิ้วมุ่น "จิตรเธอพูดอะไรน่ะลีเป็นเพื่อนของฉันนะ" " ภา เธอคิดว่าคนอื่นเป็นเพื่อนแต่ไม่เห็นว่าคนอื่นจะคิดว่าเธอเป็นเพื่อนชุดราตรีชุดนี้เราพูดกันไว้แต่แรกแล้ว" "พอแล้ว ตอนนี้ไม่ใช่เวลาพูดเรื่องนี้"ชญาภาขัดคำพูดของจิตรอย่างหมดความอดทน" โชคดีนะที่ลีทำไว้อีกชุดไม่อย่างนั้นวันนี้ฉันยังไม่รู้จะทำยังไงเลย" เห็นได้ชัดว่าชญาภาไม่ได้ติดใจเอาความแต่จิตรยังคงพูดแย้ง " แล้วถ้าหากชุดแรกไม่เกิดปัญหาขึ้นซะก่อนชุดที่เธอใส่อยู่นี้จะตกถึงมือใครเพื่อหาเงินอีกก็ไม่รู้" "จิตร" ชญาภาพูดตัดบท ชยานียังคงจัดการกับชุดบนตัวของชญาภาไม่หยุดเพราะชุดนี้พอใส่บนร่างของชญาภาเห็นได้ชัดว่าตรงเอวมันไม่ได้แต่เวลามันใกล้จะไม่ทันแล้วเธอจึงเร่งมือแก้ไข แก้ไขเสร็จแล้วชยานีชะงักไปเธอรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง ชญาภาดูเวลาใกล้จะไปไม่ทันแล้วรีบบอก "ลี ฉันไปก่อนนะเดี๋ยวเสร็จงานฉันไปหาเธอ" "รอก่อน" ชยานีดึงแขนชญาภาไว้ "ยังขาดไปหนึ่งอย่าง" เพราะว่าชุดก่อนเกิดเรื่องขึ้นทำให้ชยานีมีความคิดใหม่ๆ พอเห็นชยานีหยิบกรรไกรขึ้นมา เสียงตัดของกรรไกรฉับฉับดังไม่กี่ครั้งก็ตัดปลายกระโปรงขาดไปท่อนนึงทำให้รู้สึกสวยแตกต่างออกไป และเศษผ้าที่ตัดออกมาถูกชยานีทำให้เปลี่ยนเป็นดอกไม้สีดำที่เบ่งบานอย่างสวยงาม "นี่" ชญาถฝภามองด้วยสายตาตื่นตกใจ ชยานีนำดอกไม้ที่ทำไว้คาดใส่ที่เอวของชญาภาทำให้ปัญหาขนาดตรงเอวของชญาภากลายเป็นบอบบางเผยสัดส่วนออกมาอย่างงดงาม ชยานีมองด้วยสีหน้าพอใจพยักหน้าอย่างดีใจและชญาภาที่เดินไปดูตัวเองตรงหน้ากระจกก็อุทานออกมาอย่างดีใจ "ลี เธอนี่มีพลังเหนือธรรมชาติแน่เลย" ก่อนหน้านี้เธอคิดว่าชุดเดิมสมบูรณ์แบบแล้วนะคิดไม่ถึงว่าชยานีจะสามารถทำให้มันสมบูรณ์แบบขึ้นอีก "ลี รักเธอที่สุดเลย" "เอาล่ะ ตอนนี้ไม่มีเวลาแล้วเธอรีบออกไปเดินพรมแดงก่อนนะ" "โอเค" ชญาภาเดินออกไปอย่างดีใจ ผู้จัดการของชญาภาเมื่อเห็นดังนั้นจึงเตรียมพร้อมจะอแกไปเช่นกันแต่พอเดินมาถึงประตูก็หยุดนิ่ง หันกลับไปมองหน้าชยานี "คุณปาลีถึงแม้คุณจะช่วยไว้ได้ในครั้งนี้แต่ไม่ได้หมายความว่าทางเราจะไม่เอาเรื่อง" ชยานีกระพริบตาแต่กลับไม่สนใจไยดีจิตร "เหรอคะ งั้นฉันจะรอดู ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคุณจะทำอะไรฉันได้" "คุณ ฮึ คอยดูแล้วกัน" จิตรเดินออกไปอย่างอารมณ์เสียแต่ชยานีกลับไม่รีบร้อนเดินออกไปกลับหยิบชุดที่โดนทำลายจนพังขึ้นมามองดูอย่างเยือกเย็น เธอไม่สนใจว่าคนคนนั้นจะมีความแค้นอะไรกับชญาภาแต่ทำลายชุดของเธอเธอไม่ยอมปล่อยไว้แน่นอน ด้านหน้าปรากฏเงาของคนคลุมลงมาก่อนที่ฝ่ามือหนาจะวางลงมือมือของชยานี ชยานีเงยหน้าขึ้นมองอย่างแปลกใจสบตาเข้ากับดวงตาคมลึกของนิธาน "คุณมาได้ยังไงคะ" ใจจริงชยานีอยากจะถามว่าทำไมเขายังไม่ไปอีก ดวงตาคมลึกของนิธานทำให้คนคาดเดาไม่ได้มองชุดที่อยู่บนมือของชยานี กระพริบตาเล็กน้อยก่อนถามขึ้น "ทำใจไม่ได้เหรอ"