ตอนที่ 113 ถ้าเธอสนใจมันมากขนาดนั้น ฉันจะไปทำลายมันทิ้ง

ต๭นที่ 113 ถ้าเธอสนใจมันมากขนาดนั้น ฉันจะไปทำลายมันทิ้ง ใบหน้าของชญาภาเต็มไปด้วยความตกตะลึง “ท่านประธานเฉลิมพล คุณ.......” “ชญาภา นี่เป็นนามบัตรที่คุณเฉลิมพล เขาให้เธอ เธอก็รีบรับไว้เถอะนะ” ชยานีกลับรู้สึกว่านี่คือโอกาสที่ดี และเธอก็รู้ว่า ตำแหน่งของเฉลิมพลในแวดวงการบันเทิงนั้น ถ้าหากเขาประทับใจใครแล้วปั้นให้เป็นดาวดัง นั่นก็เป็นเรื่องที่ไม่ยากเลย เมื่อชยานีพูดออกมาแบบนั้น ชญาภาก็รับนามบัตรมาทันที “อย่างนั้นก็ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ปาลี” ชญาภารู้สึกขอบคุณชยานี ถ้าหากไม่ใช่เพราะชยานี ทั้งชีวิตนี้ของเธอคงไม่มีโอกาสที่จะได้รู้จักกับคนที่มีอิทธิพลอย่างเช่นคุณเฉลิมพลคนนี้ “และก็ขอขอบคุณ คุณเฉลิมพลมากนะคะ” “คนที่เธอควรขอบคุณไม่ใช่ฉัน เพราะปกติแล้วฉันไม่ทำแบบนี้ให้ใคร คนที่เธอควรขอบคุณ ก็คือพี่สะใภ้ของฉัน เพราะถ้าไม่ใช่เพราะพี่สะใภ้ของฉันแล้ว ฉันไม่มีทางยื่นมืออกมาช่วยเด็ดขาด” ชยานีขมวดคิ้ว “ไม่ว่ายังไงคนที่ควรได้รับคำขอบคุณ ก็คือคุณนั่นแหละ” ชญาภาอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม คนที่ฉันต้องขอบคุณ ก็คือคุณทั้งสองคน” จิตรมองเห็นสถาการณ์ ในสมองของเธอเหมือนกำลังถูกเชือดเฉือนในแตกและพัง สัญชาตญาณกำลังบอกว่าเธอได้สูญเสียอะไรไป เป็นอย่างที่คาด เมื่อออกมาจากห้องของท่านประธาน จิตรอดไม่ได้ที่จะถาม “เธอรู้จักกับคุณนิธาน และคุณเฉลิมพลได้อย่างไร แล้วทำไมก่อนหน้านี้เธอถึงไม่บอกฉัน” ถ้าหากว่าบอกเธอล่ะก็ เรื่องราวของวันนี้จะไม่มีทางเกิดขึ้นอย่างแน่นอน จิตรรู้สึกว่าเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้น เหมือนเป็นตัวผลักดันชญาภา เมื่อชญาภาได้ยินก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา เธอมองไปที่จิตรด้วยความเย็นชา “ความหมายของเธอก็คือกำลังจะบอกว่าฉันผิดงั้นเหรอ” “หรือไม่ใช่ล่ะ” จิตรถามย้อนกลับ ไม่มีความรู้สึกว่าตัวเองกำลังทำอะไรผิด อยู่ๆในใจของชญาภาก็มีความสุขแบบเต็มล้นออกมา “ตอนนี้รู้สึกเสียดายทีหลังแล้วเหรอ ฉันจะบอกเธอให้นะ ปาลีเป็นคนแนะนำให้ฉันรู้จัก ตอนนี้ก็คงอาจจะสงสัยว่าทำไมปาลีถึงได้รู้จักกับพวกเขา อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้เธอไม่ได้ยินที่คุณเฉลิมพลเรียก ปาลีว่าพี่สะใภ้ บุคคลที่จะทำให้คุณเฉลิมพลเรียกว่า คุณพี่สะใภ้ได้ เธอคิดว่าพวกเค้าเป็นอะไรกันเหรอ” “ฉะ ฉะ ฉะ ฉัน.......” จิตรถึงกับเดินโซซัดโซเซ ต้องเอาตัวไปพิงที่กำแพง ใบหน้าสีซีดเผือดเหมือนไม่มีเลือดไหลผ่าน คำตอบนั้นทำให้เธอเกือบแทบจะหยุดหายใจ ปาลีก็คือภรรยาของคุณนิธาน และคุณนิธานกับคุณเฉลิมพล พวกเขาเป็นพี่น้องเพื่อนพ้องกัน “ปาลี คือภรรยาของคุณนิธาน ผู้เป็นที่รักของตระกูลภูลพิพัฒน์ จิตรเอ้ย ! เมื่อกี้คนที่เธอมีปัญหาด้วยน่ะ คือปาลี!!” “ชญาภา เธอมันคนกลับกลอก ทำไมเธอไม่รีบบอกฉันให้เร็วกว่านี้!” ในใจของจิตรรู้สึกสับสนอย่างถึงที่สุด เธอคาดคิดไม่ถึงว่าปาลีจะมีสถานะนี้ จิตรเข้าใจมาตลอดว่า เธอเป็นแค่นักออกแบบที่ทำงานในสตูดิโอเสื้อผ้าทั่วไป และต่อให้มีฝีมือมากกว่านี้ ก็เป็นได้แค่คนที่รับผิดชอบในสตูดิโอ แต่จิตรกลับละเลยว่าที่ทำงานในสตูดิโอคนนี้ จะมีฐานะที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ก่อนหน้านั้นเธอทำไม่ดีกับชยานี ก็เหมือนทำไม่ดีกับคุณนิธานไปด้วย เพียงชยานีเปิดปากพูด เธอก็ได้รับการลงโทษอย่างสาสม “ชญาภา นี่แกตั้งใจ แกตั้งใจทำให้เรื่องมันเกิดขึ้นมา!” “ฮ่าๆๆ” ชญาภาหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา “ปีนั้นเป็นปีจุดบอดของชญาภา คาดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเป็นคู่หูที่ดีที่สุดของฉันขนาดนี้ เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ตอนนี้ฉันเหมือนคนที่ละเมอเพ้อตามความฝันของตัวเอง แต่ฉันเองต้องขอขอบคุณเธอมากๆเลยนะ ที่มันทำให้ฉันรู้จักเธอไวกว่าเดิม เพราะมันจะไม่ทำให้ฉันได้รับการข่มเหงจากเธออีกต่อไป” ชญาภารู้สึกชื่นชมยินดีอย่างถึงที่สุด เพราะอย่างน้อยตอนนี้เธอก็ไม่ได้อยู่ในจุดที่เป็นผู้ถูกทำลาย อิงจากวิธีการพูดของจิตรนั้น ถ้าตัวเองจากอยู่คนเดียว เธอก็จะไม่ทำลายเธอเลยแม้แต่น้อย “ชญาภา!......” “ทำไมเหรอ มารู้สึกเสียดายทีหลังแล้วล่ะสิ ฉันรู้เส้นทางที่จะก้าวเข้าหาคุณเฉลิมพล โดยที่ไม่ต้องพึ่งเธอเลย เป็นยังไงล่ะ รู้สึกเสียดายแล้วหรือยัง จิตร ถ้าหากว่าสายตาของเธอไม่ได้สั้น ไม่ได้ผิดเพี้ยนไป เธอก็คงพอจะรู้ว่า เส้นทางที่ฉันกำลังจะเดินไปนั้น มันจะยาวไกลขนาดไหน แต่เธอก็ได้จัดเตรียมให้ฉันมาไกลได้ขนาดนี้ ฉันขอให้เธอรู้ไปเลยว่าชญาภา ฉันคนนี้จะไม่ยอมเป็นหุ่นเชิดให้ใครเด็ดขาด” พอชญาภาพูดประโยคนี้จบก็เดินจากไปและไม่หันหลังกลับมามองอีก ปล่อยให้จิตรนั้นรู้สึกสูญเสียเพียงลำพัง เรื่องราวของชยานีก็ได้รับการแก้ไขเรียบร้อยแล้ว เวลาก็ไม่มากไม่น้อยจนเกินไป นิธานจึงได้พาชยานีขึ้นไปที่จุดสูงสุดของตึก ทั้งสองคนนั่งเฮลิคอปเตอร์จากไป เฉลิมพลรู้สึกว่า ตั้งแต่ที่นิธานได้รู้จักกับชยานี เขาก็เปลี่ยนเป็นคนที่มีไหวพริบมากขึ้น ชยานีถูกนิธานดึงขึ้นเฮลิคอปเตอร์ ที่จริงแล้วความรู้สึกของชยานีตอนนี้ยากที่จะสงบลงได้ เธอมองไปที่นิธานด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน นิธานเองก็สัมผัสได้ว่าชยานีกำลังมองเขาอยู่ เขาจึงหันไปมองด้วยความอบอุ่น “เป็นอะไรเหรอ” ชยานีรู้สึกพูดไม่ออก บรรยายไม่ได้กับความรู้สึกที่มีอยู่ตอนนี้ แต่สิ่งดีๆที่นิธานทำให้เธอนั้น เธอรับรู้ได้ทั้งหมด ยอมวางมือจากงานของตัวเอง เพื่อเรื่องแค่เล็กน้อยของเธอ “ขอบคุณมากๆนะคะ” “ยัยโง่ ระหว่างเราสองคนแล้วยังจะพูดขอบคุณอะไรอีก” นิธานไม่ชอบจริงๆ เวลาที่ได้ยินชยานีพูดคำนี้ออกมา “เธอจำเอาไว้ เราสองคนเป็นสามีภรรยากัน หลังจากนี้ไปไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ตาม อาจจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ เธอจะต้องบอกฉัน เพียงแค่มีฉัน ฉันจะช่วยอย่างสุดความสามารถเพื่อทำให้ทุกอย่างเรียบร้อย โอเคไหม” ชยานีมองไปที่ดวงตาของนิธาน ในจังหวะนี้หัวใจของชยานีเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอไม่รู้จริงๆว่าจะตอบแทนนิธานได้อย่างไร จิตใต้สำนึกของเธอตอบตกลงนิธานโดยที่เธอไม่รู้ตัว ผู้ชายดีๆอย่างนิธาน หาได้ยากจริงๆ แต่จิตใต้สำนึกก็บอกเธอว่า เธอไม่ว่ารู้สึกกับนิธานแบบนั้นได้ คงไม่มีทางที่เธอจะได้เป็นปาลีไปตลอดชีวิต ในอนาคตข้างหน้าไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องกลับไปใช้ชีวิตของตัวเอง และเธอเองก็ได้เซ็นใบหย่ากับนิธานเรียบร้อยแล้ว หลังจากหนึ่งปีนี้จะต้องหย่ากัน และในปีนี้เวลา เวลาก็ได้เดินมาสองเดือนกว่าๆแล้ว “ปาลี” นิธานเองก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกของชยานีที่เปลี่ยนแปลงไป เขาจับมือของเธอพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย “ปาลี เธอรู้สึกกับฉันบ้างหรือยัง เราทั้งสองคนก็ได้แต่งงานกันแล้ว และก็มีความสัมพันธ์แบบนี้เกิดขึ้น เราไม่ได้แยกกัน ไม่ได้เกลียดกันและกัน แล้วทำไมเราทั้งสองถึงไม่ใช้ชีวิตด้วยกันแบบดีๆล่ะ” หัวใจของชยานีได้ลิ้มรสของความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อน มองไปที่นิธานด้วยความสับสน คำพูดพวกนี้ออกมาจากปากจากนิธาน มันทำให้เธอไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ “แต่ว่านิธานคะ คุณอย่าลืมนะคะว่า เราทั้งสองคนได้เซ็นสัญญาการหย่าแล้วเรียบร้อย ว่าหลังจากหนึ่งปีนี้.......” “เธอกำลังจะพูดถึงแค่เรื่องสัญญาการหย่าร้าง แต่กลับไม่พูดถึงเรื่องทะเบียนสมรสของเรา ถ้าหากว่าพวกเรายังไม่ได้ไปทำเรื่องอย่ากัน ปาลีก็ยังคงเป็นภรรยาของฉัน จริงไหม ถ้าหากว่าเธอยังสนใจแต่กระดาษใบนั้น รอฉันกลับไป....ฉันจะไปทำลายมันทิ้ง” นิธานไม่ได้คิดว่าวันหนึ่งตัวเองจะมาเสียใจภายหลังกับการตัดสินใจในวันนั้น และเขาก็ปฏิเสธทุกอย่าง เมื่อชยานีได้ยินก็รีบจับมือของนิธาน “ไม่ต้องค่ะ” ปฏิกิริยาของชยานีนั้นรีบร้อนเกินไป ทำให้นิธานเกิดความรู้สึกไม่พอใจสักเท่าไหร่ “เธอหมายถึงอะไร ที่ว่าไม่ต้อง ปาลี ฉันพูดออกมาตั้งมากมาย แต่เธอยังต้องการที่จะหย่ากับฉันงั้นเหรอ” ช่วงเวลาเหล่านั้นของทั้งสองคนได้หายไป เหลือเพียงแค่ความเย็นชา เวลาที่นิธานทำตัวนิ่งเย็นชานั้น มันช่างทำให้คนอื่นรู้สึกกลัวเหลือเกิน เธอรู้ว่าถ้าหากนิธานโมโหขึ้นมานั้นจะเป็นอย่างไร แต่เธอก็ยังรู้สึกกลัวอยู่ดี เธอเม้มปากไม่พูดอะไร ไม่กล้าสบตานิธาน “ปาลี ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าคนที่พูดว่า ไม่รัก ก็เลิกรักได้ง่ายๆ นอกจากสะว่าเธอจะไม่ใช่ปาลี” “คุณพูดอะไร” ชยานีตกใจสุดขีดและมองไปทางนิธาน ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก แต่ชยานีก็ดึงสติตัวเองกลับมาได้ เธอเชื่อว่าใช่อยู่ที่นิธานอาจจะสงสัยเธอ แต่นิธานจะต้องไม่เชื่อเรื่องการเกิดใหม่อย่างแน่นอน เพราะมันเป็นเรื่องที่ไร้สาระเกินกว่าที่จะพูดออกไป “ฉันก็คือปาลีไง นิธาน ตอนที่ฉันรักคุณหมดหัวใจ แต่คุณกลับไม่ชอบฉัน ถึงขั้นเกลียดฉันเลยด้วยซ้ำไป และตอนนี้ฉันคงไม่กลับไปเป็นแบบนั้นแล้ว ฉันอยากมีชีวิตเป็นของตัวเอง ฉันคิดว่าคุณควรจะดีใจมากกว่านะ” นิธานมองด้วยหางตา ราวกับว่าเห็นอะไรบางอย่างจากใบหน้าของชยานี แต่ใบหน้าของชยานีพยายามปกปิดความจริง ชยานีถูกนิธานจ้องมอง เวลาที่เขานิ่งเงียบไม่พูดอะไรออกมา มันทำให้ชยานีรู้สึกอึดอัดจนแทบจะหายใจไม่ออก ปัจจัยหลายๆอย่างที่เหมือนกำลังห่อหุ้มชยานีไว้ทำให้ความรู้สึกของเธอในวินาทีนั้นมันช่างลำบากใจเหลือเกิน เธอรู้สึกทรมานใจทุกลมหายใจ แต่นิธานก็ยังคงไม่พูดอะไรออกมา ทำให้ชยานีหนักอกหนักใจเป็นอย่างมาก เธอบีบมือของตัวเองแน่น เล็บอันแหลมคมจิกลงไปที่เนื้อของเธอ เธอกัดริมฝีปากและพูดออกมา “นิธานคะ ความรู้สึกมันเป็นเรื่องที่ยากเหลือเกินที่จะอธิบายให้ชัดเจน แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณแล้วเพราะฉะนั้นเมื่อถึงเวลา ฉันหวังว่าคุณจะปล่อยฉันไปนะคะ” “งั้นเหรอ” นิธานกลับไม่เชื่อคำพูดของเธอ “ก่อนหน้านี้เธอพูดว่าเธอรักฉัน ฉันไม่เชื่อหรอกว่า แค่เธอพูดออกมาว่าไม่รัก เธอก็จะเลิกรักฉันได้จริงๆ” “ก็แล้วแต่คุณจะคิด” ชยานีเบะปาก “สุดท้ายแล้วก็แค่รอให้ถึงเวลา แล้วฉันก็ไปจากคุณแค่นั้นเอง” “ปาลี ถ้าอย่างั้นเรามาพนันกันไหมล่ะ” นิธานมองไปที่ชยานีอย่างลุ่มลึก ดวงตาคู่นั่นของนิธานที่มองมายังชยานีมันช่างเป็นสายตาที่มี่เสน่ห์มากเหลือเกิน ชยานีมองเห็นแววตาคู่นั้นมันทำให้ข้างในของเธอแทบจะละลาย เมื่อเธอได้สติจึงพยักหน้า “พนัน พนันอะไรเหรอคะ” “ก็พนันกันว่า เธอยังรักฉันอยู่ไหม เวลาที่จำกัดก็ขึ้นอยู่กับในสัญญาที่เราเคยเซ็นกันไว้ ถ้าหากว่าถึงช่วงเวลานั้นไม่มีทางที่จะทำให้เธอรักฉันได้ นั้นก็ถือว่าฉันแพ้ แต่ถ้าหากว่าเธอรักฉัน สัญญานั้นก็เป็นโมฆะ เธอคิดว่ายังไงล่ะ” น้ำเสียงอันมีเสน่ห์ของนิธานกระซิบไปที่ข้างหนูขอชยานี ในช่วงขณะนั้นเลยมันทำให้เธอตกอยู่ในภวังค์ นิธานผู้ชายที่แสนจะน่ารักเกียจคนนี้ คาดไม่ถึงว่าจะเป็นผู้ชายรูปงามช่างคิด ไม่ใช่แค่เรื่องรูปร่างหน้าตา แต่แม้กระทั่งสายตาของเขาก็สะกดจิตใจ ทำให้คนอื่นลุ่มหลง ดวงตาอันล้ำลึกของนิธานเหมือนจะกลืนกินเธอเข้าไป จนทำให้หัวใจของเธอแทบดับไปเลย “โอเค งั้นตกลง!”