ตอนที่ 120นิธานคุณมันแย่จริงๆ

ต๭นที่ 120นิธานคุณมันแย่จริงๆ “เอ่อ?” ชยานีตกตะลึง “กลับคำ.....ให้ฉันกลับคำอะไรคะ” ชยานีมองที่นิธานด้วยความไม่เข้าใจ คิดถึงคำพูดที่เธอได้พูดออกไปเมื่อกี้นี่ “เรื่องวันนี่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่ไม่ได้คาดคิดไว คำนี้เหรอคะ” ชยานีมองที่นิธานด้วยความรู้สึกไม่มั่นใจ “ไม่ใช่นะคะ เรื่องนี้คือสิ่งที่ฉันไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นจริงๆ จะให้ฉันกลับคำได้ยังไง ฉัน.......” “ปาลี อย่ามาแกล้งทำเป็นโง่ต่อหน้าฉันนะ!” นิธานเริ่มเกิดอารมณ์โมโหแล้วเล็กน้อย ชยานีทำได้แค่กัดที่ริมฝีปากของตัวเอง ในใจเสียงดังเป็นกลองดังตุ้มๆ สีหน้าของนิธานเริ่มเปลี่ยนกลายเป็นไม่น่ามอง “ถ้าเธอจำสิ่งที่เธอพูดไม่ได้ล่ะก็ ก็หัดจำในสิ่งที่ฉันพูดกับเธอวันนั้นบ้างนะ! ” คิดไม่ถึงเลย ว่าจะเป็นประโยคนั้น ชยานีกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืนๆ ตอนนี้ชยานีเริ่มหวาดกลัวนิธานมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ใช่กลัวว่าเขาจะระเบิดอารมณ์ใส่ แต่กลัวความรู้สึกที่นิธานมีต่อชยานี มันจะทำให้ชยานีไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ชยานีไม่แน่ใจว่านิธานกินยาผิดประเภทหรือเปล่า หรือว่าจะเริ่มชอบเธอแล้วนิดหน่อย แต่ก่อนนั้นนิธานทำเหมือนจะทอดทิ้งเธอตลอดเวลา เขาก็ควรจะทำเหมือนเธอเป็นดั่งอากาศเหมือนที่เคยเป็นมา บางครั้งก็ถึงขั้นที่ทำเหมือนเธอไม่มีตัวตนอยู่เลยด้วยซ้ำไป ชยานีกลับรู้สึกว่าชอบท่าทีของนิธานแบบเมื่อก่อนนั้นมากกว่า แต่นิธานในตอนนี้จริงๆแล้วเป็นอย่างไรกันแน่ ไปไหนมาไหนก็ต้องพาเธอไปด้วย เสนอตัวเองในการทำสิ่งต่างๆเสมอ สิ่งที่เขากำลังทำนั้นมันทำให้เธอยากเหลือเกินที่จะปฏิเสธ แต่พอเห็นนัยน์ตาเหมือนเงามืดของนิธาน จนในที่สุดเธอไม่กล้าที่จะแข็งข้อกับนิธานอีกต่อไป หรือนี่อาจจะเป็นเล่ห์เหลี่ยมของนิธานก็ได้ ถึงแม้จะมีชยานีสักสิบคน ก็ยังไม่เพียงพอต่อการล้อเล่นของนิธาน “เหอะ!” นิธานหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา จ้องมองที่ชยานี “ปาลี อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าในใจของเธอกำลังคิดอะไร ที่ฉันไม่พูด ไม่ใช่ว่าฉันยอมรับมัน ชีวิตนี้ของเธอ จะเป็นคนของฉันตลอดไป เธอไม่มีวันหนีมันพ้นหรอก! ” นิธานหันไปพูดต่อหน้าชยานี เธอตกใจมากจนถึงขนาดที่ต้องถอยขาก้าวออกไป ให้ห่างอยู่ในระดับที่ปลอดภัยระหว่างคนสองคน นิธานเห็นถึงเจตนาของชยานี แขนอันยาวๆของเขาดึงชยานีเข้ามาอยู่ในอ้อมแขน และลงโทษเธอด้วยการจูบลงไปอย่างร้อนแรง ในบางวิธีของนิธานนั้นเขาก็เรียนรู้ได้จากตัวเขาเอง ความสามารถนั้นการเรียนรู้นั้นก็ยอดเยี่ยม เขาปรับตัวได้เร็วกว่าชยานีเยอะเลย ชยานีถูกนิธานจับไว้อยู่ เธอยังคงรูสึกเขินอายและยังคงแข็งทื่ออยู่ เขาเข้าไปใกล้ชยานี ใกล้จนชิดลมหายใจ ฟันและริมฝีปากของเขาปกคลุมริมฝีปากของชยานี รอยจูบที่นิธานมอบให้กับเธอนั้นมันช่างต่างจากรอยจูบของนวีน รอยจูบของนวีนนั้นเป็นการฝืนใจจนทำให้ชยานีรู้สึกรังเกียจ แต่รอยจูบของนิธานนั้นทำให้เธอรู้สึกแตกต่างออกไป ในปากของนิธานนั้นช่างเย็นเหลือเกิน และได้กลิ่นไอบางๆจากบุหรี่ มีรสที่หอมหวานจากธรรมชาติ เข้าไปในจมูกของชยานี ชยานีถูกนิธานกอดไว้ในอ้อมแขน มือของนิธานลูบไล้ไปที่หลังของชยานี แผ่นหลังของเธอช่างสวยงาม เรียบไปหมดราวกับกำลังจับลูบผ้าไหมแพร ทำให้นิธานหยุดไม่ได้ที่จะลูบไล้ที่ตัวเธอ มือของนิธานเริ่มลูบไล้ลงมาที่จุดด้านล่างของหลังเธอ เขาเอามือลูบไล้เข้าไปที่ก้นกบของเธอ ชยานีรู้สึกตัวจนตัวของเธอนั้นสั่น คิดอยากจะผลักนิธานออก แต่นิธานได้กอดเธอไว้และล้วงลงไปอย่างลึกซึ้ง จนทำให้เธอก็ไร้เรี่ยวแรงที่จะต่อต้าน ชยารู้สึกราวกลับว่าลมหายใจทั้งหมดเหมือนจะถูกกระชากพรากไป ความรู้สึกนั้นมันช่างชัดเจนเหลือเกิน เรือนร่างของเธอทั้งตัวเหมือนถูกจุดไฟเผาไปทั้งตัว เป็นการเผาไหม้ที่อบอุ่น และเป็นการเผาไหม้ที่ทำให้เธอไร้เรี่ยวแรง นิธานเห็นว่าชยานีเริ่มเกิดอารมณ์และมีความเคลิบเคลิ้ม ร่างกายของเธอเริ่มอ่อนแรงและพิงลงไปที่ร่างกายของเขา ตาทั้งสองข้างของเธอปิดสนิท ขนตาของเธอทั้งยาวและโค้งเล็กน้อย ดูเหมือนว่าชยานีจะพยายามที่จะยับยั้งชั่งใจ แต่ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำ และยังหายใจเข้าออกอย่างรุนแรง ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาชยานีไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย เป็นความรู้สึกเผ็ดๆชาๆ และตื่นเต้นมากๆ เป็นความรู้สึกที่อยู่ๆก็รู้สึกว่ากระดูกของตัวเองนั้นอ่อนลง ใบหน้าของชยานีแดงขึ้นเรื่อยๆ และเธอก็หายใจแรงขึ้นเรื่อยๆ เธอเกือบจะเป็นบ้าตายอยู่ในอ้อมแขนของนิธาน เมื่อเห็นท่าทีของนิธานเป็นเช่นนั้น แววตาอันลุ่มลึกของเขา และยังมีรอยยิ้มบางๆออกมาจากหน้าของเขาด้วย เขาโน้มตัวลง นำชยานีลงไปในอ่างน้ำ และค่อยๆเปิดน้ำอุ่นลงอ่าง เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ารองเท้าแตะของเธอนั่นถูกปัดออกไปที่ไหนแล้ว เท้าอันเรียวเล็กและขาวผ่องของเธอ และยังมีเล็นที่อมชมพูอีกด้วย เขาค่อยๆกระแทกและกดทับเข้าไปที่ตัวของเธอ ชยานีกัดริมฝีปากของตัวเอง มือทั้งสองข้างจับที่หัวของนิธานไว้ นิ้วโป้งจิกลึกเข้าไปที่เส้นผม ช่วงเวลานั้นทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ชยานีไม่สามารถต่อต้านอะไรได้เลย แต่นิธานยังคงทำทุกอย่างต่ออย่างสบายใจ เขาค่อยๆกระแทกๆ และเสียดสีไปที่ตัวเธอเรื่อยๆ และบอกเธอทีละขั้นตอน จนทำให้เธอได้ดื่มด่ำอย่างสมบรูณ์กับคำแนะนำของเขา เมื่อเป็นเรื่องแบบนี้แล้วชยานีเหมือนกับเป็นเด็กประถมที่ไม่รู้ขั้นตอนอะไรเลย แต่นิธานกลับคล่องแคล่วเสียเหลือเกิน เดิมที่ชยานีต้องการที่จะปฏิเสธ แต่ในท้ายที่สุดเธอมานอนอยู่กับนิธาน เขาเห็นว่าชยานีกำลังจะจมลงไป จึงเอามือช้อนตัวและอุ้มเธอขึ้นมา น้ำอุ่นๆแบบนั้นทำให้เธอรู้สึกยากที่จะควบคุมตัวเอง เขาอุ้มเธอไว้ น้ำหนักทั้งตัวของเธออยู่บนร่างของนิธาน “อย่า........” “อย่าดื้อสิ อีกแค่แปบเดียวก็จะเสร็จแล้ว!” นิธานจูบเข้าไปที่ริมฝีปากของชยานี และอุ้มเธอเข้าไปในห้องนอน ความรู้สึกของชยานีเหมือนตกลงไปในจุดสูงสุดของการโคจรของดวงอาทิตย์ เมื่อตอนที่เธอตื่นขึ้นมา ท้องฟ้าที่ด้านนอกก็สว่างเสียแล้ว แสงแดดกระทบลงมาที่หน้าต่างสูงจนถึงเพดาน เธอลืมตามองแสงแดดที่กระทบลงมาที่ใบหน้าเธอด้วยความมึนงงและสับสน นิ้วมืออันเรียวราวของเธอยื่นออกไป และไปสัมผัสกับบางอย่างด้วยความไม่ตั้งใจ ชยานีเบิกตากว้าง เมื่อหันไปก็พบกับหน้าอกอันล่ำใหญ่ของนิธาน ชยานีก็คุ้นเลยกับการอยู่ด้วยกันกับนิธาน แต่ก็ต้องตกใจเป็นอย่างมากที่พบว่า เมื่อคืนตัวเธอนั้นได้หลับนอนไปกับเขาทั้งคืน ชยานีเกิดความหวาดกลัว ไม่กล้าที่จะหันไปดูหน้าของนิธาน แต่นิธานนั้นกลับอารมณ์ดีเหลือเกิน เมื่อเห็นเธอ นิธานก็ดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอด ชยานี้หมุนกลิ้งเป็นวงกลมเข้าไปในอ้อมแขนของนิธาน ใบหน้าของเธออยู่ห่างกับใบหน้าของเขาไม่กี่เซนติเมตร แต่เรือนร่างของเธอนั้นกับแนบชิดติดกันกับเรือนร่างของนิธาน ในตัวของนิธานนั้นช่างอบอุ่นและร้อนแรงจนทำให้ชยานีรู้สึกหวาดกลัว เธอบิดร่างกายของเธอ พยายามออกมาจากอ้อมแขนของนิธาน แต่นิธานกลับดึงเธอกลับมาและกอดไว้แน่นเช่นเดิม กระซิบลงไปที่ข้างๆหูของเธอ “สวัสดีตอนเช้า ถ้าหากคุณอยากจะทำอีกสักรอบในยามเช้า ฉันเองก็ยินดีนะ!” “คนขี้โกง!” ชยานีหน้าแดงก่ำ และทำตัวไร้เดียงสา แต่จ้องเขม่นไปที่นิธาน “สมองของนายมันมีแต่เรื่องแบบนี้หรือยังไงกัน” ผู้ชายคนนี้! เหมือนในหัวของเขามีแต่เรื่องแบบนี้เท่านั้น นิธานยิ้มออกมา เขาชอบจริงๆเวลาที่ทำให้ชยานีรู้สึกเขินอายแบบนี้ ไม่ว่าจะแหย่เล่นแบบนี้กี่ครั้ง ยัยผู้หญิงคนนี้ก็ยังคงเขินอายทุกๆครั้ง แต่อยู่กับเธอทีไร นิธานรู้สึกว่าตัวเองจะต้องทำตัวเป็นเด็กอยู่ร่ำไป มักจะรู้สึกว่าตัวเองยังหนุ่มแน่นอยู่ อยากจะเป็นแบบนี้ไปนานๆ และนิธานยังรู้สึกอีกว่าพออยู่ใกล้ๆชยานีและได้ทำเรื่องแบบนี้บ้าง เขาก็รู้สึกดีจริงๆ แต่ชยานีกลับไม่ได้คิดยอย่างนั้น ในใจของเธอเอาแต่คิดว่าจะเลิกรากับเขาให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ตอนนี้ทั้งสองคนมีเรื่องแบบนี้ต่อกัน ชยานีรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ไร้ประโยชน์สิ้นดี ร่างกายของเธอเหมือนจะไม่อยากต่อต้านนิธาน และดูเหมือนว่าจะชอบที่จะทำแบบนี้ด้วยซ้ำไป ชยานีรู้สึกละอายใจ ได้แต่กัดฟัน เพราะเมื่อก่อนเธอไม่ได้เป็นคนแบบนี้ และก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองเป็นอะไร คิดไม่ถึงเลยว่าอยู่ดีๆก็คิดที่จะอยากอยู่กับนิธาน “ถ้าหากว่าฉันอยู่กับเธอแล้วไม่คิดเรื่องแบบนี้ นั่นสิถึงจะน่าเป็นห่วง.....ที่รัก！” นิธานพูดออกมาเบาๆและเลียไปที่ริมฝีปากของเธอ “ที่รัก ทำไมริมฝีปากของคุณมันช่างหอมหวานขนาดนี้นะ อ่อนนุ่มเหมือนวุ้นเลย” นิธานอดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปากของเธอ และยื่นลิ้นออกมาเลียที่ริมฝีปากของเธออีก “อื้ม ฉันคิดว่าเราต้องใส่น้ำผึ้งเพิ่มแล้วแหละ！” “นิธาน! คุณออกห่างจากฉันเดี๋ยวนี่นะ!” ยิ่งชยานีได้ยิน เธอยิ่งรู้สึกละอาย เธอไม่อยากคิดถึงเรื่องเสียหายที่เธอได้ทำกับผู้ชายคนนี้ “กำลังจะไปทำงานสายแล้ว คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันร้อนจะตายแล้ว!” แต่นิธานยังคงรัดกอดและห่อเธอไว้แน่นทั้งแขนและขา ทำให้ชยานีไม่สามารถขยับไปไหนได้ เธอสูดหายใจเข้าไปลึกๆ และเบิกตากว้างในนิธาน เพื่อเป็นการยับยั้งเขา “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้！” นิธานจุบลงบนหน้าผากของชยานี “ที่รัก เธอนอนเยอะจนเบลอแล้วเหรอไง วันนี้วันหยุด ไม่ต้องไปทำงาน! ” เสียงของนิธานช่างลุ่มลึกและมาพร้อมกับรอยยิ้ม เขามองดูเธอทำท่าทางมึนๆงงๆ และก็พลิกไปพลิกมา เขานอนทับลงบนตัวเธอ และทิ้งน้ำหนักลง อย่างไรก็ตามเขาก็ยังเป็นห่วงเธอมากอยู่ดี จึงไม่ทิ้งน้ำหนักทั้งหมดลงไปที่ตัวของเธอ ชยานีหัวเสียแบบสุดๆ กัดริมฝีปากและตะโกน “นิธาน คุณพอได้แล้วนะ ลงไปเดี๋ยวนี้!” “ไม่!” นิธาน ชยานีพยายามขัดขืน แต่ถ้าจะผลักเขาออกในตอนนี้ก็คงสายไปเสียแล้ว เห็นแค่เพียงนิธานโน้มตัวลงมา จูบลงไปที่ริมฝีปากของเธออย่างนุ่มนวล ในไม่ช้าอุณหภูมิในห้องก็สูงขึ้น และเขาทั้งสองก็ดำเนินเรื่องต่ออย่างไม่อาจขันขืน “นิธาน! คุณมันแย่จริงๆ!”