ตอนที่ 123 จูบบนชิงช้าสวรรค์

ต๭นที่ 123 จูบบนชิงช้าสวรรค์ "มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว ไม่งั้นเธอจะไม่ได้กินสักคำ!" แม้นิธานจะรู้ว่าผู้หญิงจะชอบกินของแบบนี้ แต่บางครั้งเขาก็ต้องใจแข็งบ้าง ยิ่งเวลาแบบนี้ยิ่งต้องห้ามใจอ่อน สุดท้ายชยานีก็ยอมกินอย่างละครึ่ง แต่เธอก็ยังสงสัยอยู่ว่าจะทำยังไงกับอีกครึ่งที่เหลือ "แล้วที่เหลือจะทำยังไงหละ คงไม่ใช่ว่าทิ้งหรอกนะ เปลืองจะตาย!" ที่จริงแล้วปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่ามันเปลืองไม่เปลืองหรอก มันก็เป็นแค่ข้ออ้างของชยานีเพื่อให้ตัวเองได้กินอีกก็เท่านั้น มีหรอนิธานจะไม่รู้! แววตาของเขาแฝงไปด้วยรอยยิ้มขี้เล่น มองดูชยานีที่ทำหน้าเสียดายแบบนี้แล้ว นิธานรู้สึกว่ามันน่ารักดี "เปลืองอะไรกัน ฉันไม่โยนทิ้งมันหรอก!" ว่าเสร็จนิธานก็หยิบช้อนที่ชยานีเพิ่งใช้กินไอศครีมไป มาตักไอศครีมคำโตใส่ปากตัวเอง หวาน หวานจนเลี่ยน ความจริงนิธานไม่ได้ชอบของหวาน หัวคิ้วขมวดมุ่น สีหน้าเปี่ยมล้นไปด้วยคำพูดมากมาย ชยานีเห็นสีหน้านิธานแล้วถึงกับกลั้นขำไว้ไม่อยู่ “ฮ่าๆ อร่อยไหมคุณนิธาน ฉันว่ารสชาติไอศครีมร้านนี้ไม่เหมือนใครดี อร่อยใช่ไหมหละ” ชยานีกระพริบตาปริบๆมองดวงตาคู่โตของนิธาน ทำเอาคนที่มองใจละลาย นิธานมองยิ้มๆ อยู่ๆ ก็รู้สึกว่าไอศกรีมนี่ก็ไม่ได้รสชาติแย่ขนาดนั้น “ใช่ อร่อยมาก หวานมาก หอมหวานเหมือนปากของเธอเลยปาลี!” นิธานมองชยานีอย่างมีเลศนัย ชยานีชะงักกับคำขู่ของนิธานไปพักหนึ่ง เธอมองนิธานอย่างอึ้งๆทันใดนั้นหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงลามไปจนถึงหู ชยานีรู้สึกเหมือนหน้าร้อนเหมือนโดนไฟเผา ตากลมโตเบิกโพลงมองนิธาน แก้มป่องๆนั่นดูแล้วเหมือนแฮมสเตอร์ น่ารักสุดๆไปเลย นิธานหรี่ตาลงอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะกินไอศกรีมหมดในคำเดียว แต่เหลือคำสุดท้ายไว้ นิธานยื่นช้อนไปหยุดอยู่ตรงหน้าชยานี นิธานยิ้มและขยิบตาให้ชยานี ดวงตาคู่นั้นของเขาเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่าง แถมริมฝีปากที่เผยอออกนิดๆนั่นยังยั่วยวนสุดๆ “ปาลี กินสิอร่อยนะ” สายตาของชยานีชำเลืองมองที่ปากของนิธาน ก่อนจะเผลออ้าปากรับไอศกรีมเข้าไป พริบตาเดียวไอศครีมรสวนิลาเย็นๆก็เข้ามาในปากของเธอ ชยานีรู้สึกจุกในลำคอเธอเบิกตาอย่างตกตะลึง “นิธาน คุณทำอย่างนี้ได้ยังไง!” ใช่แล้ว ช้อนคันนั้นมันเพิ่งจะเข้าไปอยู่ในปากของนิธาน และตอนนี้เขาเอามันมายัดใส่ปากของเธอ อย่างนี้จะไม่ถือว่าเขาสองคนจูบกันทางอ้อมหรอ ชยานีคิดได้ดังนั้นหน้าของเธอก็ขึ้นสีทันที นี่มันแย่ที่สุด พอนิธานได้ฟังเขาก็ยิ้มขึ้นมาทันที รอยยิ้มนั้นเป็นรอยยิ้มที่ราวกับแสงอาทิตย์ในฤดูหนาวที่สร้างความอบอุ่นในใจ “ปาลี ช้อนคันนี้มันก็เป็นของเธอนั่นแหละ ฉันเพิ่งจะกินน้ำลายเธอไป ตอนนี้เธอก็แค่กินน้ำลายฉัน เราเป็นสามีภรรยากันหนิ ฉันรู้ละเธออายใช่ไหม!” มือหนาลูบแก้มชยานีไปมา นิธานมองหน้าเล็กๆที่หงิกงอนั่นแล้วก็ยิ่งอารมณ์ดี “อายบ้าอะไร คุณมันสกปรก!” ชยานีปัดมือนิธานออกอย่างอารมณ์เสีย ก่อนที่จะส่งค้อนวงโตให้นิธาน “ขนาดเด็กสามขวบยังรักสะอาดเลย ทำไมคุณสกปรกอย่างนี้เนี้ย!” “อะไรกัน สกปรกตรงไหนปาลี!” นิธานตอบกลับอย่างอ่อนโยน ไม่ว่าชยานีจะพูดอะไรนิธานก็ส่งยิ้มกลับไปให้เสียหมด ต่างกับสิ่งที่ชยานีคิดไว้โดยสิ้นเชิง ชยานีได้แต่โกรธอยู่ในใจ หากนิธานเป็นเหมือนเมื่อก่อนชยานีอาจจะทำให้นิธานเกลียดเธอได้ แต่นิธานในตอนนี้ที่พูดดีด้วย ไม่ว่าตัวเองจะทำอะไรนิธานก็สามารถรับมือได้ และยังทำให้ตัวเองต่อต้านไม่ได้อีก นี่แหละที่ทำให้ชยานีหมดหนทาง “อะไรอีกปาลี เราเคยจูบกันตั้งหลายครั้ง กินน้ำลายกันไม่รู้กี่รอบ จริงไหม ” นิธานมองชยานียิ้มๆ ชยานียิ่งอายยิ่งหงุดหงิดแค่ไหนนิธานก็ยิ่งรู้สึกสนุกเท่านั้น “น่ารังเกียจ” ชยานีอารมณ์เสียแล้ว “ฉันไม่อยากคุยกับคุณแล้ว!” “จะเป็นงั้นได้ไง ปะปาลี กินเสร็จแล้วไปเล่นไวกิ้งกัน!” นิธานพูดจบก็ทิ้งขยะในมือลงถังขยะ ก่อนจะจูงมือชยานีไปเล่นด้วยกัน นิธานไม่ได้โกหกชยานีตั้งแต่เด็กเขาไม่เคยเล่นเครื่องเล่นพวกนี้เลยจริงๆ เพราะความสัมพันธ์ของพ่อกับแม่ตอนเขาเด็กๆ ต่อมาก็เพราะปู่ ในที่สุดเขาก็ได้พบแล้ว นิธานรู้สึกว่ามันไม่จำเป็นอีกแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะตีรณกับธนวิทย์ที่เสนอความคิดนี้กับเขา ถ้าไม่ใช่เพราะคนคนนี้คือชยานี ชั่วชีวิตของเขาคงไม่ก้าวเข้ามาในสถานที่แบบนี้! “ปาลี ขอบใจที่มาที่นี่เป็นเพื่อนฉันนะ” ทั้งคู่ดูเหนื่อยมากหลังลงจากไวกิ้งแล้ว ชยานีรู้สึกกลัวอยู่นิดหน่อย แม้ว่าเธอจะเคยเล่นมันมาแล้วแต่เธอก็ยังกลัวอยู่ดี ผิดกับนิธานที่เพิ่งเคยเล่นเป็นครั้งแรกกลับไม่ได้รู้สึกกลัวอะไร นิธานจูงมือชยานีอยู่ทำให้แขนของทั้งคู่กระทบกัน การที่ตัวสัมผัสกันแบบนี้ทำให้หน้าของชยานีร้อนผ่าวขึ้นมา ไม่รู้ว่านิธานตั้งใจหรือไม่แต่อย่างไรก็ตามชยานีรู้สึกว่าวันนี้นิธานดูแปลกๆไป จากนั้นพวกเขาก็เล่นเครื่องเล่นอื่นๆไปจนมาถึงอย่างสุดท้ายนั่นคือชิงช้าสวรรค์ จริงๆแล้วชิงช้าสวรรค์ไม่เห็นจะน่าสนุกตรงไหน แต่พวกผู้หญิงบางคนที่มีความคิดเป็นเด็กๆกลับชอบ ชยานีเคยไปสวนสนุกนับครั้งไม่ถ้วนแต่ทัตติไม่เคยมากับเธอเลย ทัตติหลงรักเธอมาก ในตอนนั้นไม่ว่าชยานีต้องการอะไร ทัตติก็ทำให้เธอพอใจแทบทุกครั้ง แต่พอเธอขอให้ไปสวนสนุกด้วยกันเขากลับปฏิเสธตั้งแต่ครั้งแรก ตอนนั้นชยานีกับชามาไปสวนสนุกด้วยกันสองคน เธอก็เห็นคู่รักวัยรุ่นที่อยู่ข้างบ้านนั่งชิงช้าสวรรค์ไปด้วยกัน พอนั่งไปถึงยอดพวกเขาทั้งคู่ก็จูบกัน นั่นจะทำให้พวกเขาได้ครองรักกันไปจนชั่วชีวิต ชยานีอยากทำอย่างนั้นกับทัตติมาตลอด แต่ว่า...... พอเธอคิดถึงตรงนี้สีหน้าของเธอก็เศร้าลงทันที แต่เธอก็ดีใจที่ยังไม่ได้นั่งชิงช้าสวรรค์ไปกับทัตติ ไม่อย่างนั้นความฝันก็จะเป็นจริง แต่ทัตติทรยศเธอและมันยากเกินกว่าที่เธอจะยอมรับได้ “เป็นอะไรไม่สนุกหรอ” นิธานนั่งลงข้างชยานี เขาสัมผัสได้ว่าชยานีดูเศร้าลง นิธานไม่เคยเห็นชยานีที่เป็นแบบนี้มาก่อนในใจของนิธานรู้สึกวุ่นวายไปหมด นิธานรู้สึกเหมือนผู้หญิงที่อยู่ข้างกายเขาตอนนี้เป็นคนแปลกหน้า เขาไม่สามารถเข้าไปในโลกของเธอได้ซึ่งมันทำให้นิธานรู้สึกเป็นห่วง เขาจับมือของชยานีไว้ “ปาลี!” ชยานีหันกลับมากระพริบตาถี่ๆใส่นิธาน “ห้ะ!” “ไม่สนุกหรอ” นิธานถามออกมาอีกรอบแต่ครั้งนี้น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความกังวล ชยานีเพิ่งรู้ตัวว่าตอนที่ตัวเองเหม่อลอยทั้งคู่ก็ขึ้นมาอยู่บนชิงช้าสวรรค์แล้ว และตอนนี้นิธานก็กำลังจับมือเธออยู่ เขามองเธอด้วยความห่วงใยซึ่งนั่นทำให้ชยานีเจ็บที่ใจ เธอยกยิ้มที่มุมปาก “ไม่มีอะไร แค่อยู่ๆก็นึกถึงตำนานบนชิงช้าสวรรค์หนะ!” “ตำนานอะไรหรอ” นิธานถาม ชยานีส่ายหน้า “ไม่มีอะไรหรอก” เธอไม่อยากจะพูดถึง และไม่อยากทำเรื่องแบบนั้นกับนิธานด้วย! นิธานได้ยินคำพูดนั้นแล้วสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป แต่ไม่แสดงออกมาให้อีกฝ่ายเห็น ทั้งสองนั่งไปจนครบรอบ ชยานีเหนื่อยเหลือเกิน เธอไม่ทันสังเกตด้วยซ้ำว่านิธานก้มหน้าเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ พอชยานีกำลังจะลงจากชิงช้าสวรรค์นิธานก็ดึงมือเธอไว้ ก่อนจะพูดกับคนคุมเครื่องเล่น “ขออีกรอบหนึ่งครับ!” "นิธาน คุณติดใจรึไง นี่มันจะสายแล้วนะ!" ชยานีอดโมโหไม่ได้ "นี่คุณโตแล้วนะ ยังชอบเล่นชิงช้าสวรรค์อยู่อีก!" นิธานยิ้มพลางยื่นมือไปหยิกจมูกชยานีเบาๆ "ใช่ปาลี ฉันชอบนั่งชิงช้าสวรรค์ เพราะว่าคนที่อยู่ข้างฉันตอนนี้คือเธอไง เพราะฉะนั้นแล้วไม่ว่าจะทำอะไร สำหรับฉันตอนนี้ก็มีความสุขทั้งนั้นแหละ!" ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก! หัวใจของชยานีเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอชะงักไปชั่วขณะ หน้าเริ่มขึ้นสี ชิงช้าสวรรค์หมุนไปอีกรอบ เธอได้แต่ลอบถอนหายใจ เธอดูไม่เป็นตัวของตัวเองเลยเมื่ออยู่กับนิธาน ชยานีบอกกับตัวเองไว้แล้วว่าต้องรักษาระยะห่างระหว่างเธอกับนิธานและเมื่อถึงเวลาก็จะหย่า แต่ชยานีกลับรู้สึกว่าตอนนี้อีกฝ่ายยิ่งคุมเกมมากขึ้นทุกที "ปาลี!" อยู่ๆนิธานก็เรียกชยานี เธอหันกลับมาก็เห็นนิธานค้อมตัวลงมา มือหนาคว้าท้ายทอยของเธอเอาไว้ก่อนจะดึงให้ชยานีเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด จูบที่แผ่วเบาแต่ร้อนแรงนั้นเปลี่ยนเป็นบดเบียดจนแนบแน่น ไม่รู้ทำไมสมองของเธอถึงได้ขาวโพลนไปหมด เธออยากจะผลักเขาออกแต่จะทำได้อย่างไรในเมื่อนิธานกอบกุมมือของเธอเอาไว้ เวลาผ่านไปนานชยานีก็เริ่มขยับตัว ชยานีรู้สึกว่าลมหายใจของเธอกำลังถูกคนตรงหน้าช่วงชิงไปจนหมด นิธานจึงได้ปล่อยเธอเป็นอิสระ หัวใจของชยานียังคงเต้นระรัว นิธานไล่เลียริมฝีปากบางอย่างอ้อยอิง ร้อยยิ้มจางๆฉายอยู่ในแววตาของนิธาน นิ้วหยาบลูบลงไปบนกลีบปากของชยานี "เอาหละปาลี ที่ยอดสูงสุดของชิงช้าสวรรค์ เราสองคนได้ตีตรากันและกันไว้แล้ว จากนี้ไปเราจะไม่แยกจากกันอีก!" น้ำเสียงทุ้มต่ำของนิธานแฝงไว้ด้วยร้อยยิ้มแห่งความสุข ชยานีมองออกไปด้านนอก พวกเขาเพิ่งจะผ่านจุดที่สูงที่สุดของชิงช้าสวรรค์ไป เธอมองนิธานด้วยความโมโห "คุณทำอย่างนี้ได้ยังไง" นิธานยังคงยิ้มอยู่ "ทำไมจะไม่ได้ เราเป็นสามีภรรยากัน ปาลี!คนเป็นสามีภรรยากันก็ต้องร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันไม่หนีไปไหน ชั่วชีวิตนี้ฉันจะมีแต่เธอคนเดียว ปาลี!" นิธานพูดพลางกุมมือชยานีไว้แน่น