ตอนที่ 126 สองสามีภรรยากลับบ้าน

ต๭นที่ 126 สองสามีภรรยากลับบ้าน นิธานคิดว่าคฤหาสน์หลังนี้ใหญ่มาก จริยาเตรียมห้องไว้ให้นิธานกับชยานีแล้ว แต่คืนนี้ชยานีไม่ยอมนอนกับนิธานเธอติดจริยาหนึบ จริยาก็จำใจรับลูกสาวคนนี้มานอนด้วย เหตุผลหลักคือเธอไม่ได้อยู่กับชยานีมานาน ความคิดของจริยาง่ายมากตอนนี้เธอแค่ต้องการให้ชยานีมีชีวิตที่ดี คืนนี้นิธานคงต้องกลั้นใจตาย ไม่คิดว่าแผนที่เขาเตรียมมาทั้งวัน ทั้งพาเธอออกไปหาอะไรกิน พาไปเล่นสวนสนุก ทีแรกว่าจะไปดูหนังด้วยกัน ถ้าไม่ใช่เพราะเวลาไม่พอวันนี้พวกเขาคงได้สนุกกันอย่างเต็มที่! สุดท้ายก็ตั้งใจพาเธอมาหาจริยาที่คฤหาสน์โดยเฉพาะ นิธานคิดว่าชยานีจะต้องขอบคุณเขา ทำดีกับเขารักเขา แต่นี่ทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่เขาคิดเอาไว้ นิธานตรวจสอบกลยุทธ์ที่ตีรณกับธนวิทย์ให้เขาไว้ ก็ทำตามที่หนังสือบอกหมดทุกขั้นนี่ ทำไมถึงไม่ได้ผลกับชยานีนะ นิธานไม่รู้หรอกว่าชยานีเองก็รู้สึกเหมือนกัน แต่ตอนนี้ชยานีไม่สามารถเก็บมันมาใส่ใจได้ ที่จริงแล้วเธอไม่ใช่ปาลี ชยานีรู้สึกว่าไม่ช้าก็เร็วเธอจะต้องใช้ชีวิตของตัวเอง ถ้าหากวันดีคืนดีนิธานรู้ความลับขึ้นมา อย่างนั้นแล้วเธอควรจะทำอย่างไร ถือโอกาสใช้ประโยชน์ตอนนี้ที่ยังไม่ถลำลึก ชยานีไม่อยากทำเรื่องที่ย้อนกลับคืนไม่ได้ ชยานีจูงมือจริยามานั่งคุยกันในสวนดอกไม้ยามดึกสงัด เดิมทีจริยาก็เป็นคนพูด เรื่องที่เธอพูดล้วนเป็นเรื่องตอนที่ปาลียังเด็ก ชยานีมีความทรงจำของปาลีในช่วงนั้นเพียงน้อยนิด คงเป็นเรื่องราวในวัยเด็กที่ไม่น่าจดจำสักเท่าไร แต่บางครั้งก็มีบางภาพเข้ามาในสมองเธอ! พอฟังจริยาพูดเรื่องพวกนั้นแล้วไม่รู้ทำไมชยานีถึงได้เจ็บปวดใจนิดๆ แม้ความรู้สึกจะไม่ได้มากแต่ชายนีรู้สึกเหมือนมันเกิดขึ้นกับตัวเอง ที่จริงแล้วตอนที่ชยานีเด็กๆเธอคิดมาตลอดว่าโลกใบนี้ยังมีโลกอยู่อีกใบหนึ่ง เมื่อก่อนชยานีเคยเจ็บปวดที่ร่างกาย เจ็บที่ใจ หรือแม้แต่อยู่ดีๆก็อยากร้องไห้ขึ้นมา! แต่หลายครั้งที่เธอไม่สามารถอธิบายสถานการณ์ที่เกิดขึ้นได้ เธอเคยไปหาหมอมาแล้วหมอบอกว่าร่างกายของเธอแข็งแรงดี ไม่ได้เป็นโรคหัวใจหรืออะไรทำนองนั้น ตอนนี้พอฟังเรื่องของปาลีจากจริยา ชยานีก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น อยู่ๆใบหน้าของปาลีก็ปรากฎขึ้นในหัวของเธอ ใบหน้าขาวซีดของปาลีกำลังจ้องมองเธอ ดูเหมือนจะพูดอะไรออกมาแต่ชยานีไม่ได้ยิน “ปาลี จ้องอะไรอยู่” จริยาพูดมาสักพักก็ไม่เห็นชยานีจะตอบรับ เธอจึงหันไปมองชยานีและก็เห็นว่าชยานีกำลังใจลอยมองไปที่ไหนสักที่ แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอมองอะไรอยู่ ที่จริงชยานีเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองมองอะไรอยู่ เธอรู้สึกเหมือนมีใครกำลังมองมาที่เธอ หรือคนคนนั้นจะเป็นปาลีที่มองเธอมาจากฝั่งตรงข้าม เพียงแต่ชยานีมองเห็นไม่ชัด ตอนที่จะฟังปาลีพูดก็ดันถูกจริยาขัดไว้เสียก่อน “เอ่อ แม่ว่าอะไรนะคะ” ชยานีหันกลับมาก็เจอกับใบหน้าที่เป็นห่วงของจริยามองเธออยู่ “แม่คะ” “ปาลี ลูกรำคาญแม่รึเปล่า” จริยาลังเลอยู่พักหนึ่ง ชยานีได้ยินแล้วก็ตกใจ หรือว่าเธอจะทำให้จริยาเห็นภาพที่ไม่ดี ทำไมอยู่ๆจริยาถึงได้คิดอย่างนั้น “ไม่มีอะไรค่ะแม่ ทำไมถึงได้คิดอย่างนั้นหละ แม่เป็นแม่หนูนะ หนูรักแม่จะตาย จะรำคาญแม่ได้ยังไงกัน” “งั้น......” จริยารู้สึกลังเลนิดหน่อย “งั้นลูกกับคุณนิธาน พวกลูก......” “แม่สบายใจได้ค่ะ ไม่มีเรื่องอะไรหรอกอย่ากังวลนักเลย นิธาน......นิธานดูแลหนูดีมาก!” ชยานีนึกถึงคำพูดของนิธานตอนที่อยู่บนชิงช้าสวรรค์ แล้วก็การกระทำของนิธานในวันนี้ ที่จริงชยานีพอใจมาก จริยาเห็นใบหน้าขวยเขินของชยานีอย่างนั้นแล้วก็เข้าใจ ที่จริงเธอไม่ได้กังวลว่านิธานจะปฏิบัติกับชยานีไม่ดี แม้ว่าสองปีก่อนความสัมพันธ์ระหว่างชยานีกับนิธานจะไม่ค่อยดี แต่ตระกูลภูลพิพัฒน์ก็ไม่ได้ปฏิบัติต่อเธออย่างขาดตกบกพร่องแต่อย่างใด มาตอนนี้พอเห็นนิธานทำดีกับชยานี จริยาก็พลอยมีความสุขไปด้วย สิ่งที่จริยากังวลอยู่ขณะนี้คือ...... “แม่ปกป้องลูกจากหายนะของตระกูลมะเด็งไม่ได้ ทำให้ลูกเลือกสามีของตัวเองไม่ได้ แม่รู้ว่าตอนนั้นลูกเกลียดแม่มาก ปาลี แม่ขอโทษนะลูก ตอนนี้ลูก......ยังคิดถึงเขาอยู่ไหม” “หนู......แม่ ไม่ค่ะ อย่าคิดมากเลย เรื่องในตอนนั้นมันไม่ใช่ความผิดของแม่ ถ้าจะให้พูดก็ หนูกับเขา......มันเป็นโชคชะตา อีกอย่างตอนนี้หนูก็แต่งงานกับนิธานแล้ว คงคิดถึงใครไม่ได้อีกแล้วละค่ะ” อันที่จริงคำพูดของชยานีมีความไม่มั่นใจอยู่ เธอไม่ใช่ปาลีตัวจริงเดิมทีก็ไม่ได้หลงรักนวีนอยู่แล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่ค่อยมั่นใจตอนที่ตอบคำถามของจริยาแทนปาลี เธอไม่รู้ว่าปาลีรักนวีนขนาดไหน แต่ไม่ว่าอย่างไรปาลีก็ไม่กลับมาอีกแล้ว ตอนนี้คนที่ใช้ร่างกายนี้คือชยานี สิ่งที่ชยานีรับประกันได้คือเธอไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับนวีน ที่ชั้นบนของบ้าน นิธานมองลงมายังสองแม่ลูกที่คุยกันอยู่ด้านล่าง เขามายืนอยู่ตรงนี้ได้ไม่นาน และก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาแอบฟังด้วย แค่เขาได้ยินสิ่งที่ชยานีพูด เขาก็นิ่งเงียบกลืนไปกับบรรยากาศรอบๆ ดูเหมือนเขาจะครุ่นคิดเกี่ยวกับปัญหาระหว่างเขากับชยานี ในตาดำสนิทคู่นั้นของเขากำลังเปล่งประกายระยิบระยับ หลังจากที่ยืนอยู่นานนิธานก็เดินกลับเข้าไปในห้อง พอคิดถึงชยานีแล้วเขาก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างไม่ถูกต้อง ชยานีทำตัวแปลกๆกับจริยาแต่เขาบอกไม่ได้ว่ามันแปลกตรงไหน หลังจากที่พ่อแม่แยกทางกันเขาก็แทบไม่ได้อยู่กับพวกผู้ใหญ่ เลยไม่รู้ว่าลูกในครอบครัวปรกติปฏิบัติตัวต่อพ่อแม่แบบไหน แต่นิธานรู้สึกเธอทำเหมือนปาลีอยู่กับจริยาตั้งแต่ยังเด็ก การกระทำของเธอมันดูห่างไกลเกินไป ไม่ใช่ว่าชยานีเมินเฉย แต่เพราะเธอดูสนิทกับจริยามากทั้งที่เพิ่งจะอยู่กับจริยา นิธานสัมผัสได้ว่ามีวิญญาณอีกดวงมาอยู่ในร่างนี้ นิ้วเรียวยาวของนิธานจับหัวคิ้วตัวเองไปมา มีบางอย่างไม่สมเหตุสมผล เขาคงต้องจับตาดูต่อไป ความเปลี่ยนแปลงของชยานีใช่ว่าเขาจะไม่เห็น ตั้งแต่ที่เธอจมน้ำจนเกือบตายในครั้งนั้น นิธานก็รู้สึกมาตลอดว่าผู้หญิงคนนี้เปลี่ยนไป มันเปลี่ยนไปตรงไหน......ทีแรกนิธานเองก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่ามันคือนิสัยที่เปลี่ยนไป ประตูห้องถูกเปิดออก ใครบางคนที่ควรจะอยู่กับจริยาตอนนี้ปรากฏตัวอยู่ที่ประตูห้องนอนรับแขก นิธานที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ผมของเขายังมีหยดน้ำเกาะอยู่ เขาตกใจนิดหน่อยเมื่อมองไปเห็นใครคนนั้นกำลังถือชุดนอนอยู่ในมือด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อยอยู่หน้าประตู นิธานขมวดคิ้วหมุ่น ชยานีไม่มีความสุขเอาเสียเลย! ทีแรกเธอคิดว่าในที่สุดวันนี้เธอก็สามารถสลัดนิธานหลุดไปได้ครั้งหนึ่งและได้นอนหลับอย่างปลอดภัยกับแม่ แต่สุดท้ายจริยาก็ไล่เธอออกมา ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอกับนิธานเป็นสามีภรรยากัน มีคู่สามีภรรยาคู่ไหนไม่นอนด้วยกันบ้างหละ ความจริงแล้วจริยาเป็นห่วงเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างชยานีกับนิธาน ที่สำคัญเลยคือมันยากที่จะเห็นนิธานหลงรักชยานี จริยาก็หวังว่าการแต่งงานที่เริ่มต้นด้วยการไม่ได้รักกันของทั้งคู่จะจบลงด้วยดี ชยานีเข้าใจความคิดของจริยา แต่บางทีเธอก็รู้สึกไม่ค่อยชอบนิดหน่อย พอเธอก้าวเข้ามาในเส้นรัศมี ไม่ว่าจะทำอะไรเธอก็ระมัดระวังทุกฝีก้าว ดูเหมือนตั้งใจจะตั้งตัวเป้นศัตรูกับนิธาน นิธานมองดูชยานีที่ทำตัวไร้เดียงสา เขาต่อล้อต่อเถียงกับชยานีแทบทุกครั้งแต่เขากลับรู้สึกว่ามันสนุกดี ถ้าชยานีควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ดีกว่านี้เขาก็คงยอมไปแล้ว พอเห็นชยานีโมโหตัวเองนิธานก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมา และเขาก็รู้สึกว่ามันน่ารักดีตอนที่ชยานีทำนิสัยเป็นเด็กๆ นิธานจึงไม่สนใจท่าทีตลกๆของชยานี และจดจ่อกับการเช็ดผมของตัวเองต่อ ชยานีแอบดูลาดเลาอย่างเงียบๆ สุดท้ายคืนนี้เธอก็ต้องต่อกรท่อนไม้อย่างนิธานทั้งคืน นั่นทำให้ชยานีหดหู่ขึ้นมาทันที ท้ายที่สุดเธอก็โวยวายอยู่กับตัวเอง แต่เธอก็พบว่าทำไปก็ไม่มีประโยชน์แล้วหยุดโวยวายไปเอง ชยานีเหงื่อแตกพลักๆผิดกับนิธานกำลังนั่งเช็ดผมอย่างสบายอารมณ์ เนื่องจากการมาแบบกระทันหันของพวกเขา ทั้งคู่จึงไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ากับชุดนอนมา ชยานีสามารถใส่เสื้อผ้าของจริยาได้ แต่ที่คฤหาสน์หลังนี้ไม่มีผู้ชายอาศัยอยู่เลย ทำให้นิธานไม่มีเสื้อผ้าที่สามารถสวมใส่ได้เลย ตอนนี้นิธานจึงมีแค่ผ้าขนหนูหนึ่งผืนพันอยู่รอบเอว ครึ่งตัวบนเปลือยเปล่าซึ่งนั่นเผยให้เห็นกล้ามเนื้อหน้าท้องและกล้ามเนื้ออกของเขา เห็นแม้กระทั่งกล้ามท้อง V-Line ชยานีไม่เคยคิดว่าตัวเองจะถูกครอบงำจากความใคร่ แต่ตอนนี้เธอกลับจ้องมองร่างกายของนิธานตาไม่กระพริบ นิธานเหลือบมองใบหน้าของชยานีที่กำลังสนใจตัวเอง เขากวักมือเรียก “มานี่!” ชยานีบ่นพึมพำ เห็นได้ชัดว่าความโกรธของเธอที่มีต่อนิธานมันไม่ได้ลดลงเลย! เธอเบ้ปากทำหน้ามุ่ยไม่ยอมเดินไป นิธานฉีกยิ้ม “ปาลี มานี่!” ชยานีไม่ได้ต่อต้านนิธานใบหน้าของเธอแย้มยิ้มทันทีที่ได้ยินเสียง ถ้านิธานพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม ชยานีก็คงจะไม่มัวเมาแบบนี้ นิธานจงใจกดเสียงตัวเองให้ทุ้มต่ำลง ทำให้เสียงของเขาต่ำและแหบพร่าดูเซ็กซี่มาก มันมีพลังมหาศาลทำให้หัวใจของชยานีสั่นไหว นิธานไม่เห็นปฏิกิริยาตอบสนองบนใบหน้าของชายนี เขาจึงพูดขึ้นอีก “ปาลี มานี่!” เสียงของเขามันเข้ามาปั่นป่วนชยานีจนเธอแข่งขาอ่อนเกือบจะยืนไม่อยู่ โดยเฉพาะสายตาของนิธานที่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกดูดเข้าไป ในใจชยานีก็บอกตัวเองว่า “เดี๋ยวก่อน!” แต่เธอกลับสาวเท้าเดินเข้าไปหานิธานแล้ว นิธานหลุบตาลง เอื้อมมือไปดึงชยานีมาไว้ในอ้อมอก เขาระดมจูบเธออย่างเร่าร้อน “ปาลี เธอหอมจัง!”