ตอนที่ 128 ใส่เสื้อคู่กับนิธาน

ต๭นที่ 128 ใส่เสื้อคู่กับนิธาน รอยยิ้มของนิธานยิ่งลึกขึ้น เขาจับมือของชยานีมากระชับไว้“ถ้าแผนหว่านเสน่ห์ใช้ได้ผลละก็ ฉันจะใช้มันกับเธอทั้งชีวิตเลย!” โอ้พระเจ้า เยี่ยมจริงๆ! ชยานีหน้าขึ้นสี ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์ยั่วยวนคนได้ ใบหน้าของชยานียังคงเป็นสีแดงอยู่ นิธานยิ้มมุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย เขาจับมือที่เรียวบางของชยานีมาไว้ในมือของตัวเอง ชยานีรู้สึกจั๊กจี้ เธอตีมือเจ้าปัญหาของนิธาน“อย่ามายุ่งสิ เราอยู่ข้างนอกกันนะ!” “คุณภรรยาหมายความว่าถ้าอยู่ที่บ้านทำได้ใช่ไหม”นิธานชอบท่าทางเขินอายของชยานีแบบนี้ที่สุด ใบหน้าแดงๆนั้นทำให้ผู้คนหลงใหล “เสื้อยังไม่ได้หรอ” นิธานลุกขึ้น ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างฉับไวราวกับกลเปลี่ยนหน้า เพียงเสี้ยววินาทีเมื่อเขาเผชิญหน้ากับคนอื่นสีหน้าจริงจังกับขึ้นมาทันที เขายังคงใส่เสื้อผ้าแฟชั่นอยู่ ดูภายนอกเหมือนเป็นวัยรุ่นคนหนึ่ง แต่ตอนพูดช่างสง่างามและทรงพลัง “นี่ค่ะ ได้แล้ว ถ้างั้นภรรยาของคุณจะลองชุดเลยไหมคะ”พอพนักงานคนนั้นรู้ว่าชยานีเป็นภรรยาของนิธานเธอก็รีบวิ่งไปหยิบเสื้อผ้าที่เป็นไซส์ของชยานีมาทันที ชยานีมองนิธานด้วยความไม่พอใจ หลังจากที่เธอแนะนำให้นิธานลองเสื้อ ตอนนี้เขาอยากเธอลองมันด้วย แน่นอนว่าสุดท้ายชยานีก็ต้องวิ่งไปลองเสื้อผ้าที่ห้องลองเสื้อ ทีจริงเธออึดอัดใจนิดหน่อยพอนึกว่าต้องสวมเสื้อผ้าแบบเดียวกันกับนิธาน แม้จะไม่ใช่เสื้อคู่แต่ถ้าทั้งสองคนใส่เดินไปบนถนนด้วยกัน เป็นไปได้สูงว่าคนอื่นจะมองว่ามันคือเสื้อคู่รัก ชยานีรู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูกที่ให้นิธานลองเสื้อผ้า แต่นี่ถือเป็นโอกาสที่ดีที่จะทำให้ตัวเองติดเป็นนิสัย ที่ประตูร้านนิธานนิธานกำลังมองหาเสื้อผ้ารูปแบบอื่น เขาเป็นคนที่หัวไวด้านแฟชั่นมาก ถ้าไม่ใช่เพราะความสามารถของเขาก็คงไม่สามารถเป็นประธานบริษัทเอ็ม.เจ.ได้ แต่เมื่อเทียบกับเรื่องธุรกิจแล้ว นิธานชอบการออกแบบมากกว่า แต่คนส่วนใหญ่ไม่รู้ เขาตกใจมากเมื่อเขาได้รู้ว่าชยานีอยากจะเปิดสตูดิโอเป็นของตัวเอง นิธานกวาดสายตามอง เดิมทีเขาไม่ค่อยได้ใส่เพราะเวลาทำงานเขาไม่ต้องใส่เสื้อผ้าแบบนี้ แต่ถ้าใส่กับชยานีละก็เขาก็ไม่รังเกียจ พนักงานที่ตามหลังนิธานอยู่ก็เอ่ยขึ้น“คุณผู้ชาย ต้องการเสื้อผ้ารูปแบบอื่นหรอคะ” นิธานพยักหน้า“เอาพวกนี้ เอาที่เป็นไซส์ฉันกับภรรยาฉันนะ ห่อให้หมดเลย!”นิธานพูดไปก็หยิบบัตร เครดิตสีดำยื่นให้พนักงาน “ท่านประธาน!” พนักงานมองนิธานด้วยความกลัว เธอรู้ว่าบัตรที่อยู่ในมือนิธานมีลักษณะเฉพาะ ซึ่งมีเพียงนิธานเท่านั้นที่ใช้ และตอนนี้นิธานและชยานีก็อยู่ที่ห้างสรรพสินค้าที่อยู่ภายใต้การบริหารของบริษัทเอ็ม.เจ. จำกัด นิธานเหลือบตาไปมองเธอโดยไม่พูดอะไร“เอาไปห่อก่อน แล้วก็ส่งไปตามที่อยู่นี้!” นิธานเขียนที่อยู่ให้กับพนักงาน เธอรีบรับด้วยสองมือราวกับกำลังปกป้องสิ่งของล้ำค่า“วางใจได้เลยค่ะท่านซีอีโอ ดิฉันจะส่งของไปให้ถึงที่บ้านเลยค่ะ” นิธานพยักหน้า ทำให้พนักงานคนนั้นหวาดกลัวขึ้นมาอีกครั้ง ว่ากันว่าคนเลือดเย็นแบบนิธานผู้ที่ไม่เคยแยแสอะไร คนเลือดเย็นแบบนี้แต่งงานแล้วอย่างนั้นหรือ และดูเหมือนจะคลั่งไคล้ภรรยามากเสียด้วย และนิธานก็ดูอ่อนโยนกับภรรยาของเขา ดูแลภรรยาอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ไม่มีอะไรดีกว่านี้อีกแล้ว ชยานีออกมาจากห้องลองเสื้อ เธอดึงเสื้อผ้าลงเล็กน้อย เมื่อเธอออกมาก็เห็นนิธานยืนนิ่งๆอยู่ที่หน้ากระจก ดูเหมือนนิธานจะยังดูสุขุมอยู่แม้ว่าเขาจะใส่เสื้อผ้าแฟชั่น แต่มันก็ปกปิดความจริงจังที่เขามีอยู่ไม่ได้เลย เมื่อชยานีเห็นดวงตาที่เปล่งประกายของนิธาน หัวใจของเธอก็เริ่มสั่นไหว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนิธานอยู่ตรงหน้า เธอมองนิธานด้วยสายตาที่ไม่สบายใจเท่าใดนัก เธอกลืนน้ำลายดังเอื๊อก“เป็นไง มันดูไม่ดีหรอ” นิธานเดินไปล็อกตัวชยานีทันทีที่เธอออกมาจากห้องลองเสื้อ ต้องยอมรับเลยว่าชยานีเป็นเหมือนไม้แขวนเสื้อของพระเจ้า ร่างกายของเธอดูผอมบาง แม้จะผอมแต่ก็ไม่ได้ดูผอมแห้ง ยิ่งไปกว่านั้นด้วยความช่วยเหลือจากเขาในช่วงนี้ จึงทำให้รูปร่างเธอดูอวบขึ้นด้วย มีบางจุดที่เสื้อผ้าดูหลวมๆ ในสายตาของนิธานมันดูเหมือนว่าเธอกำลังเปลือยเปล่า ถ้าชยานีรู้ว่านิธานกำลังคิดอะไรอยู่ตอนนี้เธอต้องโกรธแน่ๆ เขาจึงหลบสายตาไปทางอื่นแทน ดวงตาสีเข้มของนิธานกำลังเสมองไปทางอื่นทำให้ชยานีไม่สามารถคาดเดาได้ว่านิธานคิดอะไรอยู่ในใจ “ดูไม่ดีหรอ งั้นไปเปลี่ยนนะ!” “ไม่ต้อง!”นิธานเอื้อมมือไปคว้าแขนของชยานีไว้ เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ความปรารถนาปรกฎขึ้นในดวงตาคู่นั้น“มันสวยมาก!” เสียงที่แหบห้าวนั้นมีพลังมหาศาล เหมือนเสียงของเชลโล่ที่เข้ามาสัมผัสหัวใจของชยานีทำเอาเธอแทบจะยืนไม่อยู่ “โอเค......อ่า” “ดูดีมากเลย ปาลี!”นิธานตอบอย่างจริงจัง ก่อนจะดึงชยานีเข้ามาในอ้อมกอด มือข้างหนึ่งจับอยู่ที่เอวของชยานี อีกข้างก็ลูบผมของเธอไปพลาง ดูเหมือนนิธานจะทิ้งน้ำหนักตัวลงมาบนร่างกายของชยานีทั้งตัว ริมฝีบางของเขาเฉียดที่หูของเธอ เขาหายใจรดและหัวเราะออกมาอย่างแผ่วเบาที่ข้างหู“ฉันอยากจะกดเธอลงกับเตียงจริงๆ” “ขี้โกง!” ใบหน้าของชยานีเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที เธอจะผลักนิธานออกไปแต่นิธานเขี่ยเข้าที่ติ่งหูของเธอ ทำให้ชยานีหวั่นไหวอีกครั้ง รอยยิ้มปรากฏขึ้นในดวงตาของนิธาน “ปาลี ฉันควรจะทำยังไงดี ไม่ต้องไปดูหนังแล้วหละ กลับบ้านกันเลยไหม” พอชยานีได้ยินนิธานพูดอย่างนั้นแล้ว เธอตัวสั่นแล้วผลักนิธานออก เธอจ้องมองเขาด้วยแววตาที่โกรธเคือง แม้ดวงตากลมโตของเธอจะดูน่าเกรงขามสำหรับคนอื่น แต่สำหรับนิธานเขาแค่รู้สึกแสบๆคันๆ นิธานยังคงยิ้มหน้าบานและลูบผมชยานีเล่น “โอเค ผมล้อเล่น ไปดูหนังกัน!” นิธานสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วควบคุมของตัวเองไว้ ความจริงนิธานรู้สึกประหลาดใจ เมื่อก่อนเขาเป็นคนที่สามารถควบคุมตัวเองได้อย่าง แต่พอเจอกับชยานีเขากลับไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ผู้หญิงคนนี้เป็นคนฉลาดและคล่องแคล่ว เธอเต็มไปด้วยพลังที่ทำให้คนที่พบเห็นไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ชยานีรู้ว่านิธานไม่ได้ล้อเล่น เธอไม่มีกระจิตกระใจจะกังวลเรื่องเสื้อผ้า รอชยานีเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จทั้งสองก็มาที่หน้าโรงภาพยนตร์ ผู้จัดการมาถึงหลังจากนั้น แต่เมื่อผู้จัดการเห็นเสื้อผ้าของทั้งคู่ เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มที่มุมปาก มันเป็นภาพที่ไม่ได้เห็นกันได้ง่ายๆ แต่ผู้จัดการก็ยังมีสายตาที่เฉียบแหลม“ท่านประธาน ตั๋วพร้อมแล้วครับ เป็นห้อง VIP นะครับ ท่านสามารถไปที่นั่นได้ตลอดเวลา” “ห้อง VIP หรอ” ชายนีขมวดคิ้ว “ทำไมหรอ” นิธานมองลงมาเขาเห็นคนตัวเล็กทำท่าทางไม่ค่อยพอใจ“หรือว่าเธอไม่ชอบ” “ดูหนังมันใช่บรรยากาศแบบนั้นที่ไหนกันหละ ถ้าดูคนเดียวทุกครั้งมันจะต่างอะไรกับดูอยู่ที่บ้านกัน!” ชยานีบ่นออกมาอย่าเสียไม่ได้ แต่แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ว่า คนอย่างนิธานคงไม่เคยทำอะไรแบบนี้“ช่างมันเถอะ มันอยู่ที่ไหนนะ” “ไม่ต้อง ไม่ชอบก็ไม่ต้องฝืน!” นิธานโยนตั๋วไปให้ผู้จัดการ “งั้นก็ทำอย่างที่ภรรยาฉันบอก เลือกที่นั่งดีๆให้ฉันหน่อย” นิธานสั่งเสร็จก็หันหน้ากลับมาถามชยานีเสียงเบา“ปาลี เธอชอบดูเรื่องอะไร” “ช่วงนี้มีเรื่องอะไรบ้าง”ที่จริงชยานีค่อนข้างจะอายนิดหน่อย เธอเกรงว่าผู้จัดการต้องทำตามคำสั่งของนิธาน “มีเรื่องอะไรบ้าง” นิธานพูดดังลั่น ผู้จัดการได้ยินแล้วถึงกับตกใจ “ท่านซีอีโอ รอสักครู่นะครับ ผมจะรีบหาให้!”ผู้จัดการตอบอย่างรวดเร็ว“อีกสิบนาที จะมีที่นั่งชมภาพยนตร์ที่ดีที่สุดในโรงภาพยนตร์ คุณนิธานต้องการไหมครับ” นิธานมองมาทางชานี เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้คัดค้านเขาก็พยักหน้า“จัดการให้ด้วย!” ผู้จัดการคนนั้นรีบวิ่งไปดำเนินการให้ทันที นิธานมองชยานีราวกับว่ากำลังคิดอะไรอยู่ “มองฉันทำไม” “อยากกินป๊อปคอร์นไหม”นิธานถาม ชยานีชะงักไปพักหนึ่งก่อนที่นิธานจะถามอีกว่า “อยากดื่มโค้กหรือสไปรท์” ชยานีอ้าปากค้าง ก่อนที่นิธานจะพูดต่อ“งั้นฉันซื้อมาสองแก้วแล้วกัน ตอนนั้นเธอดูชอบมันนะ เธอรออยู่นี่นะ เดี๋ยวฉันจะรีบมา!” ชยานีกระพริบตาปริบๆ พอมองร่างสูงของนิธานที่ค่อยๆหายไปเธอก็หัวเราะออกมา แววตาของเธอดูเหมือนจำใจแต่ก็มีความหวานอยู่ในนั้น “คุณนายครับ แล้วท่านประธานละครับ”ผู้จัดการกลับมาพร้อมกับตั๋วในมืออีกสองใบ แต่กลับไม่เห็นวี่แววของนิธาน “อ๊ะ เอาตั๋วหนังมาให้ฉันค่ะ!”ชยานียิ้ม“นิธานไปซื้อป๊อปคอร์นหนะค่ะ” “พระเจ้า ทำไมให้ท่านทำอย่างนั้นครับ ผมจะรีบให้คนอื่นไปจัดการ ไม่สิเดี๋ยวผมไปจัดการเอง!” ผู้จัดการกลัวว่าตัวเองจะทำงานบกพร่อง “ไม่ต้องหรอก เขาน่าจะใกล้กลับมาแล้วแหละ ผู้จัดการกลับไปทำงานเถอะค่ะ ไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนพวกเราที่นี่หรอก เราอยู่กันเองได้!”เธอรู้สึกว่านิธานจริงจังเกินไป จะไม่ทำให้คนกลัวได้อย่างไร “จะทำอย่างนั้นได้ยังไงครับ ผม......” “ไปเถอะค่ะ ฉันรับประกันได้ว่าฉันกับนิธานแค่มาดูหนังด้วยกัน ไม่ได้มาตรวจสอบการทำงาน ไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ!” ชยานีอธิบาย เธอเห็นนิธานเดินถือป๊อปคอร์นกับเครื่องดื่มมาพอดี “นั่นไงคะผู้จัดการ เขามาแล้ว!” นิธานถือป๊อปคอร์นไว้ที่มือข้างหนึ่ง อีกข้างถือเครื่องดื่มเอาไว้ เขาขมวดคิ้วนิดๆ “ทำไมยืนรออยู่ตรงนี้ ไม่นั่งหละ”