ตอนที่ 129 ความเอาใจใส่และความอ่อนโยนของนิธาน

ต๭นที่ 129 ความเอาใจใส่และความอ่อนโยนของนิธาน “ท่านประธาน ผมมันไม่มีเอาใจใส่เองครับทำให้คุณนายต้องลำบาก!”ผู้จัดการคนนั้นเหงื่อแตก มองนิธานกับชยานีด้วยความประหม่า ชยานีมองนิธานด้วยอารมณ์ที่ไม่ดีนัก มือบีบที่เอวของนิธานทำให้เขาผ่อนคลายลง นิธานเหลือบมองชยานีก่อนจะพูดขึ้นเบาๆ “ตรงนี้ไม่มีอะไรให้คุณต้องจัดการ ไปเถอะ!” “ครับๆๆ งั้นเชิญท่านประธานสนุกกับคุณนายตามสบายนะครับ!”หลังจากผู้จัดการได้รับการยกโทษเขาก็รีบวิ่งไปเลย ชยานีอดไม่ได้ที่จะขำออกมา นิธานหันไปมองชยานี “ตลกขนาดนั้นเลยหรอ” “ใช่นะสิ!”ชยานีพยักหน้า“ดูคุณสิ วันธรรมดาคุณต้องจริงจังมากแน่ๆ คุณใส่เสื้อผ้าแฟนชั่นขนาดนี้ผู้จัดการยังกลัวคุณอยู่เลย” นิธานมองชยานีอย่างเคร่งขรึมแล้วส่ายหน้า“ไปกัน หนังกำลังจะเริ่มแล้ว!” “โอ้ เอาป๊อปคอรน์มาให้ฉันถือสิ!”ชยานีพูดขึ้นก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปรับมันมาถือ แต่นิธานส่ายหน้า“ฉันถือเอง เธอเดินไปก่อนเลย!” ชยานีทำอะไรไม่ได้ เธอไม่อยากให้นิธานจริงจังกับเรื่องเล็กๆน้อยๆพวกนี้ นิธานเป็นคนเลือกภาพยนตร์ ครั้งสุดท้ายชยานีบอกว่าไม่ชอบดูหนังพวกชีวิตจริงของวัยรุ่น ครั้งนี้นิธานจึงเลือกหนังยุคไฮเทค ชยานีสนุกกับการดูหนังในขณะที่นิธานมองเสี้ยวหน้าของเธอ เธอกำลังดูหนังโดยที่ไม่รู้เลยว่าเขากำลังมองเธออยู่ ชยานีไม่รู้เลยว่าเธอถูกจับจ้อง เธอเพียงแค่รู้สึกว่าหนังที่นิธานเลือกวันนี้มันดูน่าเบื่อไปหน่อย ชยานีดูหนังอย่างตั้งใจ นิธานก็มองเธออย่างตั้งใจเช่นกัน บางครั้งก็ป้อนขนมให้ชยานี เธอก็กินอยู่คนเดียว นิธานจดจ่ออยู่กับเธอจนลืมไปว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ขณะที่ป้อนชยานีนิธานก็มองหน้าบอบบางของเธอ ยิ่งมองก็ยิ่งสวยเขาหลงใหลมันจริงๆ จนกระทั่งชยานีรู้สึกได้ถึงสายตาที่จับจ้องมาที่เธอ ชยานีหันหน้าไปมองนิธาน ในโรงหนังที่มืดมิดไม่รู้ทำไมชยานีถึงสามารถมองเห็นใบหน้าของนิธานได้อย่างชัดเจน เธอมองลึกเข้าไปในดวงตาของเขา ชยานีสั่นไหวเล็กน้อยเธอกลืนน้ำลายดังเอื๊อก“ทำไมไม่ดูหนัง มานั่งมองฉันทำไม!” “เธอสวย!” นิธานยิ้มแล้วเอาป๊อปคอร์นยื่นเข้าปากชยานีอีกคำ“อร่อยไหม” ชยานีพยักหน้าทั้งแก้มตุ่ยๆนั่น“อร่อย”อร่อยก็อร่อยอยู่หรอกแต่มันแห้งไปหน่อย แวบแรกที่นิธานเห็นดวงตาของชยานี เขาก็รีบยื่นน้ำไปที่ปากของเธอทันที ชยานีกัดหลอดมองนิธาน เธอรู้สึกว่าตอนนี้นิเขาไม่ต่างจากคนธรรมดาๆคนหนึ่ง เขาทั้งสองคนทำเรื่องที่คู่รักทั่วไปทำกัน และนิธานก็เอาใจใส่เธอมาก ถึงเธอจะไม่ได้พูดอะไรแต่นิธานก็รู้ว่าชยานีต้องการอะไร ในตอนนั้นหัวใจของชยานีได้ถูกเติมเต็ม ชยานีรู้สึกประทับใจตอนนี้มันทั้งเต็มและอัดแน่นไปทั้งหัวใจ นัยน์ตาของนิธานเปล่งประกายเหมือนแสงดาว ชยานียิ้มและมองนิธานขณะที่ปากยังคาบหลอดอยู่“คุณก็กินด้วยสิ!”เธอหยิบป๊อปคอร์นยื่นใส่ในปากของนิธาน นิธานขมวดคิ้วแต่เพียงไม่กี่วินาทีนิธานก็เคี้ยวมันสองสามครั้งก็กลืนมันลงไป เขารู้สึกหวานเลี่ยนๆ นิธานไม่เคยกินของหวานแบบนี้มาก่อน แต่เมื่อมองใบหน้าที่ยิ้มแย้มของชยานี เขาก็รู้สึกหวานเหมือนน้ำตาล “อร่อยไหม” ชยานีหยิบป๊อปคอร์นมาเข้าปากตัวเองอีกหนึ่งคำ มันเป็นการเคี้ยวด้วยความรื่นรมย์ นิธานหรี่ตาลงมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความพอใจ/สบายอารมณ์ของชยานี ทำให้เขายิ้มและพยักหน้าออกมา “อร่อย หวานดี เหมือนคุณเลย!” ทันใดนั้นใบหน้าของชยานีก็เปลี่ยนเป็นสีแดง เธอกลัวว่ามันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้จึงหันหน้ากลับไปดูหนังต่อทันที “ดูแฟนเขาสิ แล้วดูเธอสิ!” ที่ด้านหลังชยานีกับนิธาน มีคู่รักหนุ่มสาวที่ดูเหมือนจะทะเลาะกันอยู่ ผู้หญิงคนนั้นมองชยานีแล้วระบายใส่แฟนของเธอ “ก็นั่นแฟนเขา เธออิจฉารึไง” แฟนหนุ่มของผู้หญิงคนนั้นบ่นขึ้นมา “งั้น งั้นเธอก็ไปซื้อป๊อปคอร์นมาให้ฉันบ้างสิ!” “เธออ้วนขนาดนี้ยังจะกินอีกหรอ” ชยานีอดฟังแล้วก็อดขำไม่ได้ แต่นิธานกลับขมวดคิ้ว เขากระซิบลงที่ข้างหูของชยานี “เสียงดังจัง” ชยานีมองนิธานอย่าตำหนิ “คุณก็เพิ่งพูดไป คนอื่นเขาก็อาจะรำคาญเหมือนกันนั่นแหละ!” ชยานีพูดจบเธอก็ไม่ฟังนิธานอีก เธอเหลือบมองนิธานทำหน้าเศร้า จ้องมองตัวเองด้วยแววตาอ้อนวอน วันนี้นิธานใส่เสื้อผ้าแบบวัยรุ่นและทันสมัย มันไม่ได้ดูเด็กเกินไปซึ่งมันก็เข้ากับใบหน้าของเขา แม้แต่ชยานีอดใจสั่นไม่ได้ทุกครั้งที่มอง จะมีผู้หญิงสักกี่คนที่ไม่แพ้ให้กับใบหน้าของนิธาน พอชยานีมองนิธานที่ทำหน้าสำนึกผิด เธอก็รู้สึกพอใจขึ้นมาแวบหนึ่ง และเมื่อเธอมองเข้าไปในตาของเขา ชยานีก็อดที่จะจับแก้มของนิธานมาขยำไม่ได้ ชายหนุ่มมองมือของชยานีที่เข้ามายุ่งกับแก้มของเขา ตอนนี้สายตาของเขาเต็มไปด้วยความลุ่มหลง ดวงตาที่เป็นประกายของเขามันฉายเงาของชยานีอยู่ในนั้น หนังยังคงดำเนินต่อไปแต่พวกเขาทั้งคู่ไม่ได้สนใจที่จะดูมันเลย นิธานกลืนน้ำลายเขาค่อยๆเอนตัวไปทีละน้อย เธอผลักเขากลับไปที่เดิมจนตัวเองเสเกือบไปชนกับคนอื่น ดีที่นิธานใช้มือประครองร่างของชยานีเอาไว้ นิธานยิ้มเขาเอื้อมมือมาลูบผมชยานี “คุณภรรยาครับ ผมง่วงแล้วขอนอนหน่อยนะ!” ไม่พูดเปล่านิธานเอนตัวไปพิงไหล่ของชยานีแล้วหลับตาลง ชยานี “......” เธอละอยากจะกรีดร้องออกมาเสียจริงๆ เธอกับนิธานสลับตำแหน่งกันไม่ใช่หรือ ตามปรกติแล้วถ้าคนเป็นแฟนมาดูหนังด้วยกัน ผู้หญิงต้องเป็นฝ่ายพิงไหลของผู้ชายไม่ใช่หรืออย่างไร ทำไมนิธานถึงได้พิงตัวมาที่เธอโดยที่ไม่มีความละอายเลยนะ ชยานีกระตุกปากนิดเมื่อเธอได้ยินคู่รักที่อยู่ด้านหลังเริ่มพูดอีกครั้ง การสนทนาดูเหมือนจะรุนแรงขึ้น ซึ่งก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับเธอและนิธาน พวกเขาคุยกันว่าเธอกับนิธานกล้าทำเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร ชยานีเหลือบไปมองด้านข้างมองดูใบหน้ายามหลับของนิธาน ตอนที่เขาเงียบก็ดูไร้พิษสง ใครเห็นก็ต้องใจเต้น เธอเห็นนิธานขมวดคิ้วนิดๆ ชยานียื่นมือไปปิดหูของเขาทันที เธอมองนิธานอย่างระมัดระวังก็เห็นว่าคิ้วของเขาคลายออกบ้าง ชยานีถอนหายใจออกมาเบาๆ แต่เธอไม่มีกระจิตกระใจจะดูหนังต่อแล้วเธอสนใจแต่นิธาน ใบหน้ายามหลับใหลของนิธานทำให้ชยานีรู้สึกว่ามันทั้งน่ารักและอบอุ่นหัวใจ หลังจากหนังจบนิธานก็ยังพิงอยู่ที่ไหล่ของชยานี ชยานีสัมผัสได้ว่าร่างกายของเขาแข็งทื่อ เธอเอื้อมมือไปแหย่แก้มของนิธานซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนนิธานลืมตาขึ้นมา ดวงตาสีหม่นของเขายังคงงัวเงีย หัวใจของชยานีทั้งว้าวุ่นและอ่อนยวบลง นิธานหรี่ตามองชยานี มุมปากเขายกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะกลับเป็นปรกติ “หนังจบแล้วหรอ” เสียงของเขาติดแหบเล็กน้อย “อืม คุณนี่ดีจริงๆ บอกว่าจะมาดูหนังกับฉันสุดท้ายตัวเองกลับหลับไปก่อน” ชยานีลูบไหลตัวเอง “คุณรู้ไหมว่าตัวเองหนักขนาดไหน” เขารูสึกอายที่ตัวเองเป็นผู้ชายร่างใหญ่แท้ๆกลับพึ่งพาผู้หญิงที่อ่อนแอแบบเธอ นิธานยิ้มให้ชยานีเขาบีบไหล่ให้เธอแทน “ขอโทษครับคุณภรรยา แต่ก็เป็นเพราะแขนของคุณภรรยาที่ทั้งนุ่มแล้วก็อุ่นขนาดนี้” “ไปให้พ้นเลย!” ชยานีอารมณ์เสียเธอตีมือของนิธานทีหนึ่งก่อนจะตวัดตามองเขา “ตื่นแล้วใช่ไหม ถ้าตื่นแล้วเราก็ไปกันได้แล้ว!” หนังจบลงไปได้สักพักแล้ว ถ้าขืนพวกเขายังอยู่ในนั้นต่อ เดี๋ยวคนอื่นก็เข้ามาใช้ต่อไม่ได้พอดี “ไม่ต้องรีบ!” นิธานยิ้มกว้าง “นั่งลงก่อน” นิธานพูดจบเขาก็ลุกขึ้นไปนั่งข้างชยานีเพื่อบีบไหล่ให้เธอ หัวใจของชยานีพุ่งพล่านไปด้วยอารมณ์ที่เธอไม่รู้จัก เธอมองไปที่นิธานแล้วยกยิ้มขึ้นมา “คุณนวดเป็นไหมเนี้ย ฉันเจ็บจะตายอยู่แล้ว!” “งั้นผมจะเบาให้อีกหน่อยนะ”นิธานพูดพรางนวดให้เบาลง “โอเคเลย ตอนนี้ฉันไม่เจ็บแล้ว!”ชยานีตบที่มือของนิธานเพื่อบอกให้เขาหยุด“สายแล้วนะ/เลยเวลามามากแล้ว เรากลับกันเถอะ!” “โอเค!” แต่ทั้งคู่ไม่ได้กลับไปเลยทันที เฉลิมพลกับดนพโทรศัพท์เข้ามา พวกเขาบอกว่าไม่ได้เจอกันนาน อยากให้นิธานไปหาสักครั้ง “งั้นคุณไปเถอะ!” ชยานีรู้ว่าเฉลิมพลกับดนพเป็นพี่น้องของนิธาน เธอไม่สามารถขัดเขาได้ นิธานคว้าเอวของชยานีไว้ก่อนจะพาเธอเข้ามาในรถ“ไปด้วยกัน!” ชยานีอ้าปากเตรียมที่จะพูดแต่พอเห็นแววตาที่เฝ้ารอของนิธานแล้วเธอก็ปฏิเสธไม่ลง ช่วงนี้เธอรู้สึกเหมือนนับวันเธอยิ่งใจอ่อนลง และสัมผัสตัวนิธานมากขึ้น เธอไม่ปฏิเสธนิธานเลยด้วยซ้ำทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่ถูกต้อง เธอไม่ควรจะติดอยู่ในห้วงแห่งความรักแบบนี้ แต่พอเจอกับผู้ชายที่อ่อนโยนแบบนิธาน ชยานีก็ยากที่จะปฏิเสธ ครั้งสุดท้าย ครั้งสุดท้าย! ชยานีบอกตัวเองในใจเพื่อให้เธอได้เพลิดเพลินกับความอบอุ่นครั้งสุดท้าย “เหนื่อยแล้วหรอ ถ้าเหนื่อยก็นอนไปก่อน ถึงแล้วจะบอก!”นิธานมองชยานีอย่างอ่อนโยน เธอพยักหน้ารับ ตอนนี้ภายในใจของเธอสับสนมาก ด้านหนึ่งก็รับความรักความเอาใจใส่จากนิธาน อีกด้านหนึ่งก็รู้สึกผิดบาปอยู่ลึกๆ ชยานีไม่มีทางเลือกนอกจากบังคับตัวเองไม่ให้นึกถึงมัน นิธานเห็นชยานีหลับไปแล้วเขายิ้มที่มุมปากและมองเสี้ยวหน้าของชยานีอยู่อย่างนั้น ถ้าก่อนหน้านี้มีคนบอกว่าเขาจะตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่งนิธานคงไม่เชื่อ แต่ตอนนี้เขากลับเชื่อและพร้อมที่จะตกเป็นเหยื่อ รัก! เขารักชยานี มันเป็นความรู้สึกนี้ไม่ผิดแน่!