ตอนที่131 นิธานจู๋จี๋อย่างมีความสุข

ต๭นที่131 นิธานจู๋จี๋อย่างมีความสุข “ไม่ต้อง ฉันตื่นแล้ว” ชยานีคิดว่านิธานทำเกินไปแล้ว ในเมื่อพวกเขามาถึงแล้ว โดยเฉพาะเฉลิมพลเขาไม่ใช่คนที่จะนัดออกมาง่ายๆ สุดท้ายผู้ชายคนนี้กลับอยากไปเพราะเธอง่วงงั้นหรอ ชยานีแบะปาก กรอกตาใส่นิธาน หลังจากนั้นสายตาก็ต้องกับผู้ชายที่อยู่ด้านข้างเฉลิมพล นิธานมองตามสายตาของชยานี ก็เห็นนภนันท์ จึงค่อยๆหรี่ตาลง “ที่รัก เขาหล่อกว่าสามีของคุณหรือ” ชยานี “…” “พี่สาม นายทำเกินไปแล้วนะ ตอนนี้ยังไม่ไปอีก” เฉลิมพลทนกับนิธานไม่ไหวแล้ว ชยานีถึงกับขำพรืดออกมา ที่แท้ เฉลิมพลก็ทนกับนิธานไม่ไหว ดูเหมือนไม่ได้มีแค่เธอคนเดียวที่รู้สึกแบบนี้ พักนี้นิธานเกินไปจริงๆ นิธานกวาดตามองชยานี แล้วส่งยิ้มที่ชวนหลงไหลมาให้ แล้วเอามือบีบหน้าของชยานี “น่าขำมากหรือไง” “นั่นคือนภนันท์ เป็นเพื่อนสนิทของผม ครั้งก่อนเป็นเพราะไปอยู่ต่างประเทศเลยไม่ได้กลับมา งานแต่งของพวกเราก่อนหน้านี้เขาก็ไม่ได้มาร่วมงาน ทำความรู้จักกันสักหน่อยละกัน” ชยานี “…”เป็นการแนะนำแบบขอไปทีจริงๆ ชยานีกระแอมครั้งหนึ่ง แล้วมองมาที่นภนันท์อย่างเขินอาย “สวัสดีค่ะ ฉันปาลีค่ะ” นภนันท์ยิ้มบางๆ ไม่ค่อยสนใจ “สวัสดี” ดูจงใจเน้นเสียง นิธานกลับพอใจกับท่าทางแบบนี้ เขาพยักหน้าเล็กน้อย “มีแค่พวกแกกี่คนนี้เท่านั้นหรอ” “ไม่งั้นหล่ะ มาพูดว่ามารวมตัวกันสักหน่อย มากินข้าวด้วยกัน ใครจะรู้ว่านาย…” เฉลิมพลมองมาที่ชยานีแวบหนึ่ง คำพูดสุดท้ายก็พูดไม่ออก นิธานกระเเอม เห็นได้ชัดว่าเป็นการเตือน เฉลิมพลหุบปากไปแล้ว แต่กลับเป็นนภนันท์ที่เปิดประเด็น “ก่อนหน้าเคยได้ยินข่าวหรือเกี่ยวกับพี่สะใภ้ วันนี้ได้มาเห็นรู้สึกประหลาดใจจริงๆ” ประหลาดใจ คำๆนี้ความหมายดีหรือไม่ดีกันนะ ชยานีมองมาที่นิธานตาปริบๆ นิธานมองมาที่นภนันท์แวบหนึ่ง “พวกเขาชมเธอหน่ะ” แล้วพูดต่อไปอีกว่า “ไม่ได้บอกว่าจะเลี้ยงเหรอ สั่งอาหารกัน ตอนที่ฉันกับปาลีดูหนังเสร็จก็ยังไม่ได้กินข้าวเย็นกันเลย” ด้วยเหตุนี้ชยานีจึงได้เห็นอีกด้านหนึ่งของนิธาน ว่าเขาค่อนข้างไร้ยางอาย “ก็ได้ ว่าแต่พี่สะใภ้อยากกินอะไร” เฉลิมพลดีดนิ้ว พนักงานก็รีบผลักประตูเข้ามา ยืนค้อมตัวอยู่ด้านหลังสองสามคน “คุณเฉลิมพล มิทราบว่าคุณต้องการสั่งอาหารใช่ไหมคะ” เฉลิมพลชี้นิ้วมาทางชยานี “ให้คุณผู้หญิงก่อน ไปถามว่าภรรยาคุณนิธานอยากกินอะไรก่อน” พนักงานคนนั้นเดินมาที่ด้านหน้าของชยานี “คุณผู้หญิง คุณอยากกินอะไรคะ” ชยานีคลี่ยิ้ม การมากินข้าวกับกลุ่มผู้ชาย แล้วตนเองเป็นผู้หญิงแค่คนเดียว ทำให้ชยานีรู้สึกไม่คุ้นชินเอาเสียเลย จึงมองมาที่นิธาน เมื่อเห็นเช่นนั้นนิธานจึงดูรายการอาหารสักครู่ แล้วสั่งอาหารที่ตนและชยานีชอบกิน แล้วส่งรายการอาหารให้เฉลิมพล “ที่เหลือพวกนายสั่งเอาเองแล้วกัน” เฉลิมพลยกมุมปากขึ้น เอานิ้วยาวๆเคาะบนโต๊ะ “เฮ้ย เกลอ ไว้หน้ากันหน่อยเหอะ คนโสดก็มีสิทธิมนุษยชนเหมือนกันนะ” ชยานียิ้มบางๆ เธอหยิกนิธานอย่างรุนแรงจากมุมที่ไม่มีใครเห็น ส่งสายตาบอกให้นิธานระวังมากกว่านี้ อย่าทำเป็นเล่น “คุณเฉลิมพล ฉันไม่ค่อยรู้ว่าคุณชอบกินอะไร พวกคุณช่วยสั่งกันเองเถอะนะคะ” อาหารถูกสั่งอย่างรวดเร็ว สมแล้วที่เป็นสถานที่ที่มีชื่อเสียงเลื่องลือของเมืองนภา ที่whimsylandแห่งนี้ขนาดชยานีที่เป็นชาวเมืองเมฆาก่อนหน้านี้ก็เคยได้ยินชื่อเสียงมาไม่น้อย แต่ในช่วงที่มาใช้ชีวิตในเมืองนภา และตัวเองในฐานะที่เป็นนักกิน สำหรับอาหารรสเลิศของเมืองนภานั้นแน่นอนว่ามีความพิถีพิถัน ในบรรดานั้นอาหารของwhimsylandมีชื่อเสียงอย่างมาก ว่ากันว่าผู้คนจากที่อื่นจำนวนมากมีที่นี่เพราะชื่อเสียงเหล่านี้ ที่whimsylandแห่งนี้มีชื่อเสียงอย่างมากยังเป็นเพราะอีกเหตุผลหนึ่ง นั่นก็คือสภาพเเวดล้อมที่สวยสง่างาม ผู้คนจำนวนมากต่างชื่นชอบสภาพแวดล้อมที่ผ่อนคลายนี้ ชยานีจะหลับอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่สนใจทิวทัศน์ด้านนอก แต่ถ้าพูดจากลักษณะและการจัดวางภายในห้องนี้เพียงอย่างเดียว ก็เป็นศิลปะชั้นสูง อย่างน้อยชยานีดูแล้วก็รู้สึกสบายใจเป็นอย่างมาก แต่ชยานีก็แปลกใจมาก เฉลิมพลดูท่าทางแล้วเหมือนเป็นพวกเจ้าชู้ คิดไม่ถึงว่าเขาก็ชื่นชอบสถานที่แบบนี้ ชยานียังคิดอีกว่าคนแบบเฉลิมพลควรจะชอบสถานที่แบบคฤหาสน์หรูหรามากกว่าถึงจะถูก หลังจากที่อาหารมาถึงภายในหัวของปาลีก็มีแต่เรื่องกิน แต่นิธานกลับเอาแต่พูดเรื่องธุระกับพวกเฉลิมพลและนภนันท์ ชยานีไม่สนใจการพูดคุยธุระของพวกเขา แน่นอนว่าไม่แม้แต่จะฟัง เอาแต่กินอย่างมีความสุขแน่นอนว่าอาหารของwhimsylandแห่งนี้อร่อยมากจริงๆ ทำให้ชยานีกินอย่างไม่หยุดปาก ในขณะที่นิธานกำลังพูดอยู่กับเฉลิมพล เขาก็ปราดตามองชยานีแวบหนึ่ง เห็นชยานีกำลังก้มหน้าก้มตาเคี้ยวตุ่ยๆจนแก้มตุ่ย แก้มที่กำลังเคี้ยวเหมือนหนูแฮมสเตอร์นั้นยิ่งดูก็ยิ่งน่ารัก เมื่อนิธานที่เห็นแบบนั้น สายตาของเขาก็กำลังจะละลายแล้ว เมื่อเขาเห็นเมล็ดข้าวติดอยู่ที่มุมปากของชยานี จึงหยิบกระดาษทิชชู่ให้ชยานีเช็ดปาก ชยานีถึงกับชะงัก จึงเงยหน้าขึ้นมา เห็นผู้ชายอีกสามคนหยุดเพราะการกระทำของนิธาน หน้าของเธอแดงระเรื่อ รับกระดาษทิชชู่จากมือของนิธาน “ฉันหยิบเองได้” “หืม” นิธานเผลอยิ้มออกมา “อร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ” ว่าแล้วเขาก็คีบชิ้นหนึ่งเข้าปาก แล้วพยักหน้า “อร่อยจริงๆ” ชยานีแอบมองอีกสามคน ก็รู้สึกอาย จึงเหยียบเท้านิธานทีหนึ่ง นิธานหรี่ตาลงครึ่งหนึ่ง ปรายตามองหญิงสาวที่กำลังถูกหยอกล้อ รอยยิ้มในดวงตานั้นไม่ยอมหยุดลงสักที แล้วก็หมุนตัวไปทางเฉลิมพลเพื่อสนทนาต่อ “กำลังพูดถึงไหนนะ” เฉลิมพล ดนพ นภนันท์ “…” ให้ตายเถอะ นี่พวกเราสามคนมาเพื่อดูพวกนายสองคนจู๋จี๋กันรึไง ทั้งสามคนต่างก็แสดงท่าทีที่พูดไม่ถูกแล้วมองมาที่นิธาน แต่นิธานกลับไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย เอาแต่พูดไปพยักหน้าไปกับหญิงสาวข้างกาย เห็นอาหารในชามของหญิงสาวถูกเติมไม่ทันไร ก็ถูกชยานีกินเข้าไปหมดอยู่ดี สำหรับชยานีเมื่อมีโอกาสเธอก็ย่อมจะไม่ปล่อยมันไป ในที่สุดหน้าท้องของเธอก็กลมเป็นลูก ยัดต่อไปไม่ไหวแล้ว จึงมองมาที่นิธานอย่างไม่สบอารมณ์ แต่นิธานกลับขยี้หัวเธออย่างเอ็นดู เฉลิมพลและดนพ พวกเขาสามคนเห็นเช่นนั้น ก็คิดกับตนเองในใจ ว่าหลังจากนี้จะไม่ไปกินข้าวกับนิธานตัวคนเดียวแน่นอน เมื่อกินดื่มจนอิ่ม เดิมทีเฉลิมพลก็ไม่ได้มีโปรแกรมไปไหนต่อ แต่นิธานกลับบอกว่าดึกมากแล้ว แล้วกอดชยานีเดินจากไป ในเวลานี้การเอาใจใส่ และการดูแลสารทุกข์สุกดิบสำหรับชยานี้แล้ว นิธานที่เป็นแบบนี้เห็นแล้วก็ยิ่งเกินไปจริงๆ ไม่ว่าเฉลิมพลจะดูกี่ครั้ง นิธานคนนี้ในเมื่อก่อนไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแน่นอน เฉลิมพลใช้ข้อศอกสะกิดนภนันท์ที่อยู่ข้างกาย “ตอนนี้เชื่อรึยัง” สายตาของนภนันท์มืดลง “ดูเหมือนพี่สามจะเอาจริงนะ" “จะเรียกว่าอย่างไรดีหล่ะ นายไม่เห็นท่าทีห่วงก้างของพี่สามเหรอ มันสลักไว้บนหน้าว่าของของนิธาน นายแอบมองปาลีตั้งหลายครั้ง พี่สามเห็นแบบนั้นก็หึงอะสิ ฉันว่าพี่สามเปลี่ยนไปจริงๆ แต่ก็ไม่รุ้ว่าเป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้ายกันแน่ แต่ก่อนตอนที่ปาลีคนนี้ชอบพี่สามไม่เห็นพี่สามจะสนใจเธอ นายว่าคราวนี้ทำไมพี่สามถึงเอาใจใส่กันนะ” ดนพที่กำลังพูดอยู่ก็ถอนหายใจออกมา “พูดตามความจริงแล้ว พวกนายไม่ได้สังเกตุเหรอว่าตอนนี้พี่สามกลับตาลปัตร คนของบ้านปาลีตอนนี้ดูเหมือนไม่ได้ชอบพี่สามจริงๆ” นภนันท์หรี่ตาลง “หรือว่าเธออาจจะเสแสร้งแกล้งทำ” “นายก็คิดอย่างนั้นใช่ไหม จริงๆฉันก็คิดอย่างนั้น แต่ว่าทำไมถึงดูไม่เหมือนกันนะ” ดนพจุ๊ปาก “ฉันไม่เป็นห่วงพี่สามหรอก อย่างไรก็ตามพี่สามเป็นคนฉลาด ถ้าเป็นการแสดงของปาลีจริงๆ พี่สามต้องรู้แน่นอน” “รู้ก็บ้าแล้ว” เฉลิมพลก็อดไม่ได้ตีเข้าที่ท้าทอยของดนพอย่างแรง “นายไม่เห็นพี่สามที่มีท่าทางพยายามขนาดนั้นอย่างนั้นเหรอ ผู้ชายที่สูญเสียความมีเหตุผลหน่ะน่ากลัวมาก” นภนันท์เงียบไปชั่วขณะ “แล้วตมนาหล่ะจำทำยังไง” “ตมนา ขอร้องเหอะ อะไรคือจะทำอย่างไรเหรอ หรือนายไม่รู้จักพี่สาม ถ้าพี่สามมีความรู้สึกให้ตมนาแม้เพียงนิดหน่อย พี่สามเป็นพวกไม่สามารถนั่งรอความตายได้ แต่เขาก็ไม่ เขายอมแต่งงานกับคนที่เขาไม่รักและไม่ยอมเลือกอยู่กับตมนา หรือว่าแค่นี้นายยังดูไม่ออก” นภนันท์ยกมุมปาก “ฉันคิดว่าอย่างน้อยพี่สามก็มีความรู้สึกดีๆกับตมนา” ไม่อย่างนั้นนิธานคงไม่ให้ตมนาอยู่ข้างกายมาหลายปีขนาดนี้ “เกลอ ตื่นสักที ตมนาผู้หญิงคนนั้นไม่เหมาะกับพี่สาม” เฉลิมพลตีไหล่ของนภนันท์ แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยเห็นดีด้วยกับนิธานและปาลี แต่ถ้าเปรียบเทียบกับปาลีแล้ว เฉลิมพลไม่ชอบตมนาผู้หญิงคนนี้เลยจริงๆ เธอเต็มไปด้วยแผนการ ดังนั้นดูแล้วจึงไม่มีอะไรดีเลย “นายไม่ได้กลับมานาน เกรงว่านายคงไม่รู้ว่าเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นในเมืองนภา” “ฉันรู้ว่านายรู้จักกับตมนามานานแล้ว และมีความรู้สึกบางอย่างกับตมนา แต่ในเมื่อพี่สามไม่ชอบ เรื่องนี้คราวหลังนายอย่าพูดต่อหน้าพี่สามเลย เขาไม่ชอบผู้หญิงคนนั้น” เฉลิมพลเป็นมือโปรด้านความรัก มีหรือจะดูอารมณ์ของนภนันท์ไม่ออก เฉลิมพลถอนหายใจออกมา ทำไมใครๆถึงชอบผู้หญิงแผนสูงแบบนั้น หรือว่าพยายามหาเรื่องยุ่งยากกันนะ นิธานโอบชยานีออกจากwhimsyland ชยานีกินอิ่มเกินไป รู้สึกไม่ค่อยสบายไปทั้งตัว แถมนิธานยังเข้ามาใกล้เธอแบบนี้ ชยานีจึงผลักนิธานออกอย่างอารมณ์เสีย “ทั้งหมดเป็นเพราะคุณ” ในขณะที่พูดคำว่าคุณ ชยานีก็เรอออกมา ชยานีรู้สึกอายเป็นอย่างมาก กระทืบเท้าด้วยความโกรธ “นิธาน” นิธานกลับเผลอหัวเราะออกมา “ก็ได้ ไม่สบายตัวใช่ไหม มานี่ผมจะบีบให้คุณ” นิธานเดินมาที่ด้านหลังของชยานีแล้วบีบไหล่ของชยานีที่กำลังดื้อรั้น ชยานีที่เจ็บปวดแยกเขี้ยวยิงฟันร้องอย่างเจ็บปวด “คุณยังจะพูดอีก” ชยานีถลึงตาใส่นิธานอย่างอารมณ์เสีย “ให้ฉันบีบนายแทนไหม ฉันจะดูว่านายจะเจ็บหรือไม่เจ็บ”แรงของมือนิธานเยอะมาก ชยานีรู้สึกเจ็บจริงๆ “ที่รัก ผมขอโทษ ผมจะออกแรงให้เบาลง แต่ว่าวิธีนี้ใช้ได้ผลนะ ตอนผมเล็กๆพอกินเยอะก็จะเรอ คุณปู่ก็จะทำแบบนี้ให้ผม คุณอดทนหน่อย”