ตอนที่132 ชามาอ้างว่าตนคือนิกกี้

ต๭นที่132 ชามาอ้างว่าตนคือนิกกี้ เมื่อเห็นท่าทางที่ระมัดระวังของนิธานแบบนั้น ชยานีก็หัวเราะออกมา “ก็ได้ จริงๆก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ฉันเดินสองรอบก็ย่อยแล้ว ไม่ต้องหรอก” นิธานขมวดคิ้วบางๆ “อย่างนั้นก็ดี งั้นพวกเราเดินกันสองรอบ” นิธานพูดยังไม่ทันขาดคำก็ดึงมือของชยานี แน่นอนว่าปกติเธอต้องอยากเดิน แต่ชยานีกลับดึงนิธานเอาไว้ “พวกเราจะไปอย่างนี้เหรอ แล้วรถหล่ะจะทำอย่างไร” “ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมโทรให้ตีรณมาขับ พวกเราจะเดินเล่น แล้วค่อยกลับ” ว่าแล้วนิธานก็กำลังจะโทรศัพท์ ชยานีจึงรีบหยุดนิธานเอาไว้ “วันหยุดสุดสัปดาห์แบบนี้ คุณไม่ได้บอกว่าตีรณจะไปกับแฟนสาวเหรอ แล้วคุณจะเรียกเขามาเหรอ ถ้าฉันเป็นตีรณฉันคงโกรธนายตายเลย พวกเราเดินแค่สองรอบ แล้วค่อยอ้อมกลับมาก็ได้ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร คุณจะทำให้ยุ่งยากทำไมกัน” “เขาจะกล้าเหรอ” นิธานถาม “ผมจ่ายเงินเดินให้เขา เขาก็ต้องเตรียมพร้อมในหน้าที่ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง นี่คือตำแหน่งผู้ช่วยมือหนึ่งของเขา” แม้ว่านิธานจะพูดแบบนี้ แต่ก็ฟังและวางโทรศัพท์ลง “ก็ได้ งั้นพวกเราเดินกันสองรอบแล้วอ้อมกลับมา” ชยานีรู้สึกว่าเวลาที่นิธานยอมฟังขึ้นมาแทบตายเลยจริงๆ โดยเฉพาะในตอนที่สวมชุดมีราคาแบบนี้ ทำให้ชยานีอดไม่ได้ที่จะลุ่มหลงอย่างลืมตัวจริงๆ หลายวันมานี้นิธานทำตัวเป็นสุภาพบุรุษตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ราวกับว่าเป็นสามีที่ดี มารับมาส่งตอนชยานีเข้างานเลิกงานอย่างตรงเวลา แม้ว่าชยานีจะคัดค้านไม่รู้กี่ครั้ง ว่าตนมาทำงานเองได้ แต่นิธานก็ดึงดัน จะต้องมารับมาส่งชยานีทุกวัน ชยานีก็จนปัญญา ทำได้เพียงยอมให้กับนิธาน สิ่งที่ชยานีไม่รู้ก็คือเพื่อให้ทันเวลาของชยานี นิธานมักจะเข้างานไม่ก่อนก็หลัง งานประชุมช่วงเช้าถูกเลื่อนเวลา เลิกงานก่อนเวลา ปรากฏตัวที่ประตูห้องทำงานของชยานีอย่างตรงเวลา แน่นอนว่า เรื่องนี้นิธานไม่ได้บอกกับชยานี เพื่อได้มีเวลาอยู่กับชยานีมากขึ้น ต่อหน้าชยานีทำเป็นบ้าบอ คุณนิธานของพวกเราในด้านนี้พอจะพูดได้ว่าน่าชื่นชมอย่างยิ่ง ดีที่นิธานคนนี้มีความสามารถ ไม่อย่างนั้นการที่เขามีพฤติกรรมแบบนี้ไม่ช้าก็เร็วบริษัทนี้คงเสร็จเเน่ มีวันหนึ่ง ชยานีลงจากรถของนิธาน เห็นว่าใกล้ถึงเวลาแล้ว จึงรีบปิดประตูเตรียมออกไป นิธานกลับคว้ามือของชยานีไว้ทันที ชยานีไม่รู้เรื่องอะไร กะพริบตามองมาที่นิธาน นิธานโค้งตัวลงมา เข้ามาใกล้ๆชยานี ด้วยระยะที่ใกล้มากทำให้หัวใจของชยานีเต้นแรง เธอค่อยๆกลืนน้ำลาย ความเร็วของการเต้นของหัวใจทำให้ชยานีรู้สึกเหมือนตากำลังจะบอด สายตาก็เห็นริมฝีปากของนิธานกำลังกดลงมา เธอถลึงตา แต่นิธานกลับหัวเราะเสียงทุ้มๆออกมา แล้วจุมพิตเบาๆลงบนแก้มของชยานี แล้วยื่นกล่องข้าวมาให้ “ลืมหยิบไปหน่ะ จำไว้ว่ารีบกินเร็วๆนะ หืม ” “อ๊ะ โอ้ ได้” ชยานีรับกล่องข้าวอย่างลืมตัว มองตามรถของนิธานที่วิ่งไปไม่ทิ้งฝุ่น แล้วก้มหน้าลงมองกล่องข้าว ข้าวกล่องนี้เป็นอาหารเช้าที่พ่อครัวของบ้านภูลพิพัฒน์ทำไว้ให้ เพราะเช้าวันนี้ชยานีไม่รู้สึกอยากอาหาร ที่สำคัญเมื่อคืนก่อนถูกนิธานทำเรื่องบ้าๆแบบนั้น แน่นอนว่าวันถัดมาเธอย่อมไม่มีแรง ดังนั้นจึงกินข้าวไม่กี่คำ เมื่อนิธานเห็นแบบนั้นก็รีบให้พ่อครัวจัดเตรียมอาหารเช้าให้ชยานีพกไปด้วย ถ้าจะบอกว่าไม่รู้สึกอะไรคงเป็นเรื่องโกหก ช่วงนี้นิธานปรากฏตัวตรงหน้าเธอตลอด บางครั้งเธอก็รู้สึกเคยชินกับการที่มีนิธานอยู่ ในตอนที่ไม่เจอกับนิธาน เธอรู้สึกใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ในตอนวาดภาพงานบางครั้งก็คิดถึงนิธานขึ้นมา “อรุณสวัสดิ์คุณปาลี” นลินมาเช้าเป็นพิเศษ เธอจัดการโต๊ะทำงานของชยานีให้เรียบร้อยตั้งแต่เช้า เมื่อเห็นชยานีถือกล่องข้าว ก็อดแปลกใจไม่ได้ “คุณปาลี คุณไม่ได้กินข้าวเช้าเหรอคะ” “อื้ม ไม่ค่อยอยากอาหารตอนเช้า แต่ก็กลัวว่าจะหิวเลยพกมาด้วย คุณกินข้าวรึยัง ให้ฉันแบ่งให้เอามั้ย” “ไม่ต้องค่ะไม่ต้อง ฉันกินมาแล้วค่ะ” นลินรีบโบกไม้โบกมือ แม้ว่าเธอจะอยากกินก็ตาม แต่ก็ไม่กล้า เมื่อเห็นสัญลักษณ์ของกล่องข้าวที่ชยานีกำลังถือ นลินก็รู้ได้ว่ามูลค่าของอาหารมื้อนี้ไม่ใช่ถูกๆเลย “ใช่แล้วคุณปาลี หลังจากเลิกงานเมื่อวานนี้คนของW&Jได้โทรเข้ามา แสดงความประสงค์ว่าอยากคุยกับคุณ คุณดูสิคะ” ชยานีหรี่ตาลง “ใครโทรมานะ” “ผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อตุรีย์ บอกว่าเป็นผู้ช่วยของนิกกี้ คุณปาลีคะ คุณไม่ได้รับจริงเหรอคะ” ในขณะที่นลินกำลังพูด โทรศัพท์ของนลินก็ดังขึ้น เธอจึงพูดแขวะว่า “เฮ้อ อยู่โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา เรื่องอะไรแต่เช้าเนี่ย ก็ไม่รู้ว่าความหมายของพวกเขาฝ่ายนั้นคืออะไรกันแน่ ทำไมจะต้องอยากพบคุณ” ดวงตาของชยานีกะพริบแวบหนึ่ง เธอย่อมรู้ดีว่าทำไมชามาถึงอยากพบเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องภาพต้นฉบับทั้งหมดของเธอก่อนหน้านี้ถูกชามาใช้หมดแล้ว แม้ว่าชามาจะเป็นนักออกแบบ แต่ชามาไม่มีพรสวรรค์ ตอยอยู่มหาวิทยาลัยหลังจากที่ชามามีแฟน หล่อนก็ไม่สนใจด้านการออกเเบบเลย ในตอนแรกชยานีไม่รู้ว่าชามาคบหาดูใจกับใคร มานึกถึงในตอนนี้ เกรงว่าเวลานั้นชามาก็อยู่ด้วยกันกับทัตติเเล้ว ดังนั้นชามาในตอนนี้ที่ตามหาเธออย่างบ้าคลั่ง ก็คงจะเป็นเพราะปัญหาการออกแบบสไตล์ของวิกกี้ เป็นเพราะชามาเข้าใจว่านิกกี้และชยานีได้ตายไปแล้วจริงๆ บนโลกใบนี้คงไม่มีใครออกแบบได้เหมือนวิกกี้จริงๆ ในตอนนี้หล่อนทำได้เพียงตามหาคนที่สามารถออกแบบสไตล์ได้เหมือนนิกกี้ และในตอนที่แบบของเธอปรากฎออกมา ดังนั้นชามาเหมือนกับได้พบผู้ช่วยชีวิต จึงตามหาตัวเธออย่างบ้าคลั่ง หลังจากนั้นก็สวมบทเป็นนักออกแบบนิกกี้ เพื่อให้โลกภายนอกคิดว่านิกกี้ยังอยู่ สิ่งที่ชามาคิดเป็นสอ่งที่งดงาม แต่ก็ควรดูว่าเธอจะยอมหรือไม่ยอม ดวงตาของชยานีมืดลง “รับสิ” เมื่อนลินรับโทรศัพท์ ก็กดเปิดลำโพงให้ชยานีฟัง “ฮัลโหล สวัสดี” “คุณนลินใช่ไหมคะ ตอนนี้นักออกแบบท่านนั้นของพวกคุณอยู่ใช่ไหมคะ รบกวนคุณนลินช่วยให้นักออกแบบท่านนั้นออกมาพบได้ไหมคะ” เสียงที่คุ้นเคยที่ดังออกมานั้น เป็นผู้ช่วยที่เคยอยู่ข้างกายเธอในสมัยก่อน ไม่คิดเลยว่าตอนนี้จะอยู่กับชามา ชยานีบีบมือทั้งสองข้างจนแน่น ระงับจิตใจที่กระสับกระส่ายของตนเองเอาไว้อย่างสุดกำลัง นลินส่งสายตาขอความช่วยเหลือมาที่ชยานี ชยานีขยับปากอย่างไร้เสียง “ไม่อยู่” “ขอโทษด้วยนะคะคุณตุรีย์ เป็นเพราะว่าตอนนี้นักออกแบบของเราจดจ่อกับการออกแบบ ไม่อยากติดต่อกับโลกภายนอก อีกอย่าง พวกคุณต้องการพบนักออกแบบของเราด้วยเรื่องอะไรคะ พวกคุณต้องการติดต่อนักออกแบบของเราเป็นการส่วนตัวแบบนี้ ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยถูกต้องตามระเบียบนะคะ” นลินมองมาที่ชยานี ชยานีจึงส่งสายตาชื่นชมให้นลิน เสียงฝ่ายนั้นเงียบไปทันที หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นอีกเสียงดังออกมา “สวัสดีค่ะ ฉันคือนิกกี้” ชามา! เส้นประสาทของชยานีก็ตึงไปชั่วขณะ เธอบีบมือแน่นอีกครั้ง ดวงตาทั้งสองข้างก็แดงจนน่ากลัว น้ำเสียงของชามาต่อให้เธอกลายเป็นเถ้าถ่านก็ไม่มีวันลืม นั่นเป็นเพราะน้ำเสียงนี้ ในตอนที่กำลังตายดวงตาของเธอได้แต่มองชามาที่ฉีดยาบนตัวของเธอเพื่อให้สมองหยุดการทำงาน หลังจากนั้นที่คุณหมอควักหัวใจและมดลูกของเธออย่างโหดร้าย ก็เป็นเพราะผู้หญิงคนนี้ “ฮัลโล ได้ยินไหมคะ ฉันคือนิกกี้ของW&J ฉันมีเรื่องต้องการพบกับนักออกแบบชุดเกิดใหม่ชุดนี้ของพวกคุณ รบกวนคุณช่วยไปบอกเธอให้หน่อยได้ไหมคะ” เสียงของชามาดังออกมาอีกครั้ง ชยานีกัดฟันกรอด อดทนความรู้สึกที่อยากจะไปจัดการกับชามา นลินรู้สึกได้ว่าอารมณ์ของชยานีไม่ค่อยดี จึงรีบตอบว่า “ต้องขอโทษด้วยนะคะคุณผู้หญิง นักออกแบบของพวกเราไม่อยู่ คุณมีอะไรไม่บอกฉันหล่ะคะ ฉันเป็นผู้ช่วยของผู้รับผิดชอบสตูดิโอนี้ ฉันชื่อ…” “คุณเป็นผู้ไม่เกี่ยวข้อง อีกทั้งไม่มีคุณสมบัติที่จะพูดกับฉัน ให้นักออกแบบของคุณออกมา” ชามาคนนั้นพูดออกมาอย่างไม่อดทน “ฉันคือนิกกี้ หรือว่าพวกคุณไม่รู้จักหรือ” “ไม่ว่าคุณจะเป็นนิกกี้หรือเป็นใคร พวกคุณเป็นคนในอาชีพเดียวกันกับพวกเรา มาลุกล้ำความเป็นส่วนตัวของนักออกแบบของพวกเราแบบนี้ เกรงว่าจะไม่ค่อยดีนะคะ แม้ว่าคุณมีจะมีธุระ พูดกับฉันก็เหมือนกันค่ะ” “ฉันเตือนคุณดีดีไม่ฟังต้องบังคับถึงจะฟังใช่ไหม”ชามาอดทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ที่สำคัญก็เพราะคนของฝ่ายชยานีไม่ค่อยให้เกียรติ ในเมื่อโทรมาตั้งสามสี่ครั้ง คาดไม่ถึงว่าหนึ่งครั้งก็แล้วสองครั้งก็แล้วที่ฝ่ายนั้นหลีกเลี่ยง ถ้าวันนี้หล่อนมาด้วยตัวเอง ดูเหมือนฝ่ายนั้นก็คงไม่ให้เกียรติหล่อนแม้แต่น้อย “อย่างนั้นเหรอ พวกเราจะรอดู ว่าคุณจะสามารถทำอะไรได้ไหม” ชยานีรับสาย น้ำเสียงเงียบขรึม “นิกกี้ใช่ไหม ดูเหมือนว่าการออกแบบของคุณยังคงทำให้ผู้คนชื่นชอบอยู่ แล้วทำไมมาพูดจาดุร้ายกับฉันแบบนี้ คนอย่างคุณสามารถออกแบบสไตล์ของนิกกี้แบบนั้นได้ด้วยเหรอ” ทุกๆคำพูดของชยานีเต็มไปด้วยเจตนาร้าย แต่ชามาในสายนั้นกลับตกใจ น้ำเสียงนี้ฟังดูคุ้นมาก หรือว่าจะเป็นคนที่หล่อนรู้จัก อีกทั้ง เมื่อกี้เธอเพิ่งพูดว่าหล่อนไม่ใช่นิกกี้ เธอรู้อะไรใช่ไหม “คุณเป็นใคร” “คุณกับคนของคุณไม่ได้ตามหาฉันมาตลอดเหรอ ขนาดฉันเป็นใครคุณยังไม่รู้ แล้วจะตามหาฉันทำไม” ชยานีตอบด้วยน้ำเสียงเยือกแข็ง ราวกับมีเข็มทิ่มออกมา เต็มไปด้วยน้ำเสียงที่เคืองแค้นทำให้ชามารู้สึกตกใจกลัว แม้ว่าชามาจะไม่เห็นใบหน้าของชยานี แต่ก็ทำให้ชามารู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก ชามาถึงกับหนาวสั่นอย่างไม่รู้ตัว “คุณ คุณคือนักออกแบบชุดเกิดใหม่ชุดนั้นใช่ไหม” “อือหืม หรือว่าคุณก่อนหน้านี้ไม่ได้ฟังเลยสักนิด ตามหาฉันอย่างไร้มารยาทแบบนี้ มีเรื่องอะไรกันแน่คะ” ชยานีต้องระงับอารมณ์ขนาดไหนถึงจะพูดกับชามาได้แบบนี้กันนะ แต่ว่าตั้งแต่ต้นจนจบชยานีไม่เคยเรียกชามาว่านิกกี้ เพราะชามาไม่คู่ควร ไม่ควรเอาชื่อของเธอมาโอ้อวดต้มตุ๋น “สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิง ฉันขอแนะนำตัวใหม่อีกครั้ง ฉันคือชามานิกกี้ เป็นนักออกแบบของW&J และเป็นผู้รับผิดชอบสตูดิโอ ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงมีชื่อเรียกว่าอย่างไรคะ” “ปาลี” ชยานียิ้มตอบ “นิกกี้เหรอ ฟังแล้วเหมือนนีนีเลยเนอะ ทำไมคุณชามาถึงไม่ใช้ว่ามามาหล่ะคะ” “คุณ…” ชามากลับหยุดพูดอย่างรวดเร็ว บีบที่จับของโทรศัพท์แน่น สายตาก็เปลี่ยนเป็นดุดันขึ้น “เอามาจากชื่อภาษาอังกฤษตัวหนึ่งค่ะ ไม่เกี่ยวข้องกับชื่อภาษาจีนของฉัน” “งั้นเหรอ” ชยานียิ้มจางๆ “ถ้าอย่างนั้นดูเหมือนว่าฉันจะเข้าใจผิดหล่ะนะ” “คุณปาลีใช่ไหมคะ สวัสดีค่ะ เมื่อเห็นชุดที่คุณออกแบบในงานประกาศรางวัลครั้งก่อน ทำเอาอึ้งไปเลย ไม่ทราบว่าคุณปาลีสนใจมาทำงานกับW&Jไหมคะ ฉันรับประกันให้คุณปาลีได้ ว่าจะได้รับค่าตอบแทนมากกว่าสวัสดิการที่สตูดิโอของคุณให้อยู่ในตอนนี้หลายเท่า” ชามาสูดลมหายใจเข้า เพื่อให้เสียงของตัวเองฟังดูปกติ เธอคิดเอาเองว่าข้อเสนอที่ตัวเองเสนอมีสิทธิพิเศษมาก เธอคงไม่เชื่อเลยว่ามันไม่สะทกสะท้านชยานีผู้หญิงคนนี้เลย แต่ว่าแน่นอนว่ามันจะทำให้ชามาผิดหวัง ชยานีหัวเราะเบาๆ พูดด้วยอารมณ์ชื่นชอบ “หนรือว่าคุณชามาที่มาหาฉันก่อนหน้านี้คงไม่ได้ฟังเลยว่าฉันปาลีเป็นใคร ฉันขาดเงินตรงไหน คุณไม่รู้เหรอว่าที่ฉันเปิดสตูดิโอทั้งหมดก็เพราะเล่นขำๆ”