ตอนที่133 หล่อนคือชยานีไม่ใช่ปาลี

ต๭นที่133 หล่อนคือชยานีไม่ใช่ปาลี หลังจากที่ชยานีรับโทรศัพท์ของชามาในครั้งนี้ก็ไม่เป็นตัวของตัวเอง รู้สึกไม่ค่อยดีไปทั้งร่างกาย นลินเห็นแล้วก็อดห่วงไม่ได้ แต่ก็คิดไม่ออกเหมือนกัน ชยานีมีท่าทีกดดันแบบนี้ตลอดทั้งบ่าย แต่โชคดีที่โทสะของชยานีคนนี้ไม่มากมาย จึงไม่ลงกับคนอื่น นลินเห็นแบบนั้นก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ในเวลาเดียวกันก็เป็นห่วงชยานีเป็นอย่างมาก ชยานีที่ยังไม่ถึงเวลาก่อนเลิกงาน ก็ออกจากสตูดิโอไป เดินเล่นบนถนนอย่างไร้จุดมุ่งหมาย ภายในหัวนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาขึ้นหลายๆเรื่องเต็มไปหมด ทั้งเรื่องระหว่างเธอกับทัตติ ทั้งเรื่องของเธอกับชามา จนถึงทุกวันนี้ชยานียังคงรับไม่ได้กับความแปรผันของทัตติและชามา เห็นได้ชัดว่าในตอนนั้นพวกเขาทั้งสองปฎิบัติกับเธอไม่เหมือนกับการเสแสร้งความรู้สึก ในคือนก่อนที่รถจะประสบอุบัติเหตุ ทัตติยังพาเธอออกไปกินข้าวด้วยกัน ตอนนั้นทัตติดูดีใจมาก ราวกับมีเรื่องจะพูดกับเธอ แต่ในตอนนั้นทัตติไปรับโทรศัพท์ หลังจากที่กลับมาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ชยานีนึกในตอนนี้ได้ว่า คนที่โทรศัพท์มาในตอนนั้นก็คือชามา ส่วนที่ทัตติในตอนนั้นกำลังพูดอะไรกับเธอไว้ ที่จริงชยานีไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว เธอแค่รับไม่ได้ ที่ทั้งสองคนแต่ก่อนสนิทสนมกับตนเองแบบนั้น สุดท้ายกลับเป็นคนที่ส่งเธอสู่ความตาย ที่จริงแล้วพักนี้เธอไม่ค่อยนึกถึงเรื่องก่อนหน้านี้ ในตอนที่เข้านอนเธอก็ฝันน้อยลงมาก แต่ว่าที่ชามาโทรมาในวันนี้กระตุ้นความเจ็บปวดในห้วงลึกของหัวใจชยานีขึ้นมา ความเจ็บปวดนี้ไม่ว่าเธอจะกดไว้อย่างไรก็กดไม่ลง ชามา ทัตติ! ชยานีกำลังยิ้มเจื่อนๆ เดินซวนเซเข้าไปในร้านเหล้าแห่งหนึ่ง นั่งลงหน้าเคาน์เตอร์บาร์ “เอาวิสกี้แก้วนึง” ชยานีพูด บาร์เทนเดอร์เห็นชยานีผู้หญิงตัวคนเดียว ก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “คุณผู้หญิง ผมเปลี่ยนเป็นเหล้าที่นุ่มกว่านี้ให้คุณดีกว่าไหม วิสกี้ไม่ค่อยเหมาะที่จะให้สุภาพสตรีผู้เลอโฉมอย่างคุณดื่ม” บาร์เทนเดอร์นั้นหวังดี แต่ชยานีในวันนี้อารมณ์ไม่ดี “ฉันต้องการวิสกี้ ฉันพูดว่าร้านเหล้าของพวกคุณไม่ได้ขายเหล้าหรือไง พวกคุณจะสนใจว่าลูกค้าจะดื่มอะไรทำไม รีบเอามาให้ฉันแก้วนึง” “ก็ได้ คุณผู้หญิงรอสักครู่” บาร์เทนเดอร์จนปัญญา ทำได้เพียงเทเหล้าให้เธอ ชยานีรับมาแก้วก็ดื่มไปแก้ว ราวกับดื่มน้ำเปล่า กระทั่งดวงตาไม่ทันได้กระพริบเหล้าทั้งขวดก็หมดอย่างรวดเร็ว แต่ดูเหมือนชยานียังคงไม่พอ “เอาอีก รีบๆเอามา” “เอ่อ คุณผู้หญิง คุณดื่มหมดขวดแล้ว เปลียนเป็นเหล่าอีกอย่างไม่ดีกว่าหรือ” บาร์เทนเดอร์เห็นชยานีเป็นผู้หญิงมาตัวคนเดียว ดังนั้นเมื่อเห็นท่าทางที่ถูกทิ้งของชยานี ก็คิดว่าเธอกำลังอกหัก ก็เลยมาเมาในเวลาแบบนี้ จึงเตือนสองสามประโยคด้วยความหวังดี เพราะในร้านเหล้ามีทั้งคนดีและเลวอยู่ปะปนกัน บาร์เทนเดอร์พบเห็นมามาก และก็รู้ด้วยว่าผู้หญิงสะสวยอย่างชยานีย่อมมีคนอยากได้ไม่น้อย ไม่เพียงเท่านี้ ยังมีผู้ชายสองสามคนกำลังส่งสายตาถ่อยๆมาบนเรือนร่างของชยานี แต่ชยานีในตอนนี้จะไปสนอะไรมากมายที่ไหนกัน เธอในตอนนี้มีแต่เรื่องราวก่อนที่เธอจะตายเต็มหัวไปหมด ชามาที่กำลังแทงเข็มเย็นยะเยือกเข้ามาในร่างกายของเธอ ใบหน้าที่โหดร้ายของชามาเขียนคำว่าเกลียดชังอยู่เต็มหน้า ทำให้ชยานีอดสะดุ้งตกใจไม่ได้ เธอรีบเงยหน้าทันที ดวงตาเต็มไปด้วยความรู้สึกอยากฆ่าคน ฝ่ามือข้างหนึ่งตบลงบนเคาน์เตอร์บาร์ ตวาดใส่บาร์เทนเดอร์คนนั้นอย่างดุดัน “ฉันให้คุณเทเหล้าก็เทเหล้ามา เอาอะไรมาพูดไร้สาระมากมายแบบนี้ หรือว่าคุณกลัวว่าเงินของฉันจะไม่พอ” ชยานีล้วงบัตรระดับสูงสีดำโยนลงบนเคาน์เตอร์บาร์ เมื่อบาร์เทนเดอร์ได้เห็น ดวงตาก็เบิกกว้าง ไม่พูดต่อทันที เอาแต่เทเหล้าให้ชยานีอย่างรู้ชะตาชีวิต ชยานีที่รับแก้วดื่มแก้วแบบนี้ ดูเหมือนวจะไม่มีที่สิ้นสุด ชยานีดื่มแล้วดื่มอีก ในสมองของชยานีก็ปรากฎภาพบ้านคำล้อมขึ้นมา นั่นเป็นตอนที่เธอยังเล็ก ครั้งแรกที่ถูกสามีภรรยาคำล้อมพามาที่ตระกูลคำล้อม หลังจากนั้นก็ได้พบกับทัตติ เด็กชายที่อ่อนโยนราวกับหยก ทัตติยกมือมาทางเธอ เขาพูดว่า “นีนี นับจากนี้เป็นต้นไปฉันก็คือครอบครัวของเธอ ฉันคือพี่ชายของเธอ วันหลังฉันจะปกป้องเธอ ไม่ยอมให้ใครมารังแกเธอ” “โกหก นายมันคนโกหก” ชยานีกลืนเหล้าไปหนึ่งแก้ว ชั่วพริบตาที่เธอเงยหน้ากลับมีน้ำตาเต็มหน้าอยู่ก่อนแล้ว ครอบครัวอะไร ปกป้องตลอดชีวิตอะไรกัน ไม่ยอมให้ใครมารังแกเธองั้นเหรอ ผลสุดท้าย เขากลับเป็นฆาตกรที่ฆ่าเธอ เขาฆ่าเธอด้วยมือของเขาเอง ทัตติ “นายโกหก คนโกหก” “ปาลี!” มือขนาดใหญ่ที่อ่อนโยนคู่หนึ่งกำลังลูบปลอบใจอยู่ที่แผ่นหลังของชยานี ทันใดนั้นชยานีก็เข้ามาอยู่ในอ้อมแขน “ทำไมถึงเดินมาที่นี่หล่ะ” น้ำเสียงของฝ่ายชายอ่อนโยนมาก และคุ้นหูมาก ชยานียืดคอ มือทั้งสองดึงเสื้อของฝ่ายชาย น้ำจำนวนมากจากดวงตาของเธอไหลลงบนร่างกายของฝ่ายชาย และแล้วเธอก็ร้องเสียงดังออกมา “ทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก พวกคุนต่างก็หลอกลวง คนโกหก มาพูดว่าจะดูแลฉันไปตลอดชีวิต มาบอกว่าจะไม่ยอมให้ใครมารังแกฉัน เเต่คุณและหล่อนก็ร่วมกันฆ่าฉัน พวกคุณฆ่าฉัน” อารมณ์ที่ถูกกดเอาไว้ตลอดของชยานีดูเหมือนกำลังระเบิดออกมา เธอดึงเสื้อของฝ่ายชายอย่างโรคประสาท “คุณโกหก คนโกหก” นิธานค่อยๆหรี่ตาลง มองมาที่ชยานีที่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เมื่อได้ยินคำพูดทั้งหมดของชยานี ก็ขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้ “ผมฆ่าคุณเหรอ พวกผมคือใคร” เขามั่นใจว่าชยานีไม่ได้พูดถึงตน ในเมื่อเธอบอกว่า“ฆ่าตัวตาย” มาตั้งแต่แรกไม่รู้จักกี่ครั้ง แต่สาบานได้ว่าไม่มีเรื่องเหล่านี้ที่ชยานีพูดเลย “ปาลี เงยหน้าขึ้นมามองผม ผมคือใคร” “ปาลี ปาลีคือใคร ฉันคือชยานี ฉันไม่ใช่ปาลี ฉันไม่ใช่ปาลี” ชยานีดึงคอเสื้อของนิธาน “ทัตติ คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง คุณหลอกฉันได้ยังไง ทำไมคุณถึงฆ่าฉัน ทัตติ คุณบอกฉันสิว่าเป็นอย่างนี้ได้ไง” ทัตติ นิธาจับชยานีไว้เพื่อให้เธอลดอารมณ์ลง ในสมองกลับปรากฏภาพของวันแรกที่ชยานีตื่นขึ้นมาที่โรงพยาบาล ในวันนั้นเหมือนว่าเธอค้นหาข่าวของทัตติบนโทรศัพท์ แต่ในตอนนั้นนิธานกลับไม่ได้ใส่ใจผู้หญิงคนนี้ แน่นอนว่าเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ย่อมไม่ใส่ใจ เพียงแต่ในตอนนี้… เขามีคำตอบบางอย่างขึ้นมาในใจ เพียงแต่นิธานกลับมองผู้หญิงในอ้อมแขนอย่างเหลือเชื่อ เหมือนว่าเธอจะร้องจนเหนื่อยแล้ว ในตอนนี้จึงเอาแต่เงียบอยู่ในอ้อมแขนของนิธาน ใบหน้านั้นแดงระเรื่อ ดูเหมือนจะดื่มเข้าไปเยอะ นิธานขมวดคิ้ว ถ้าไม่ใช่เพราะนลินเห็นว่าวันนี้ชยานีอารมณ์ไม่ค่อยดี แล้วรีบโทรมาหานิธาน เขาในตอนนี้คงไม่รู้ว่าชยานีอยู่ที่ไหน แน่นอนว่าคงยังจะไม่ได้เห็นหน้าของชยานี นิ้วที่เรียวยาวแยกเส้นผมยาวๆของชยานีออก เผยให้เห็นใบหน้าอันเกลี้ยงเกลาของเธอ ใบหน้าที่เหมือนกันกับปาลี ในตอนนี้กลับพูดว่าตัวเองชื่อชยานี น่าแปลก น่าแปลกใจที่เขารู้สึกกับตัวเองมาโดยตลอดว่าหลังจากการ ”ฆ่าตัวตาย” ครั้งนั้น เธอก็เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ที่แท้พวกเธอเป็นคนละคนกันเหรอ เเค่เป็นคนที่คล้ายกันหรือ แต่ใบหน้านี้ก็ไม่เหมือนของปลอม ถ้าผู้หญิงในอ้อมกอดของเขาเป็นชยานีแต่ไม่ใช่ปาลี แล้วปาลีตัวจริงไปอยู่ที่ไหน และชยานีคนนี้รู้เรื่องราวของปาลีได้อย่างไร กลุ่มหมอกควันในตอนนี้ ดูเหมือนว่าเพียงกดเปิดมันก็สามารถรู้ข้อเท็จจริงได้ เพียงแต่นิธานในตอนนี้กลับไม่อยากรู้เรื่องการเกิดใหม่นี้ เพราะถ้ารู้แล้ว กลัวว่าคงจะไม่มีทางรับได้ไปสักพัก “ชยานี คุณบอกว่าคุณชื่อชยานีใช่ไหม” มุมปากของเขาสำรอกหัวเราะออกมา “ดีมาก ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ก็ล้วนแต่เป็นภรรยาของนิธาน” ที่น่าแปลกใจก็คือหลังจากที่เธอฟื้นขึ้นมา ทำไมถึงตอบรับคำหย่ากับตนเองอย่างง่ายดาย ถ้าเธอไม่ใช่ปาลี ถ้าอย่างนั้นทั้งหมดก็อธิบายได้อย่างดี ในตอนนี้เมื่อนิธานมองมาชยานีก็หลับไปเรียบร้อยแล้ว ที่มุมตาของเธอยังมีหยาดน้ำตาอยู่ เขาค่อยๆเช็ดใบหน้าของชยานีอย่างสงสาร น้ำตาที่อยู่บนใบหน้าของชยานีก็ถูกเช็ดจนแห้ง ไม่ว่าคนในใจของคุณที่สุดแล้วจะเป็นใคร นวีนก็ดี ทัตติก็ดี นับจากนี้เป็นต้นไป ฉันจะเขี่ยพวกเขาออกไป ภายในใจของคุณจะต้องมีแต่ตำแหน่งของฉันนิธาน นิธานค่อยๆอุ้มชยานีด้วยท่าเจ้าหญิงขึ้นอย่างระมัดระวัง หลังจากนั้นสายตาอันประหลาดใจของบาร์เทนเดอร์ก็มองตามชยานีที่ถูกอุ้มอย่างอ่อนโยนจากไป ในตอนที่กลับถึงคฤหาสน์ภูลิพิพัฒน์ก็เที่ยงคืนกว่าแล้ว ก่อนที่เขาจะเลิกงานตอนเย็นหลังจากที่ได้รับโทรศัพท์ของนลินก็รีบวางมือจากงานไปตามหาชยานี หาอยู่สองสามชั่วโมงก็ไปเจอชยานีในร้านเหล้าแห่งหนึ่ง ตอนนี้คนในตระกูลหลับกันหมดแล้ว เหลือเพียงพ่อบ้านคนหนึ่งรออยู่ในห้องรับแขก พ่อบ้านเห็นนิธานอุ้มชยานีอย่างระมัดระวัง การกระทำที่แสนอ่อนโยนค่อยๆเข้ามาในสายตาของพ่อบ้าน เขามองมาที่นิธานอย่างเหลือเชื่อ “คุณชายน้อย คุณกลับมาแล้วเหรอ” “อืม” นิธานพยักหน้า แล้วขมวดคิ้วขึ้นมาทันที “เบาๆหน่อย แล้วก็ คุณไม่นอนเถอะนะ” พ่อบ้านชนัตรู้สึกลังเลใจนิดหน่อย เป็นเพราะเข้าได้กลิ่นเหล้าแรงมาก “คุณชายน้อย ต้องการให้ผมต้มน้ำแกงทำให้สร่างเมาไหมครับ” นิธานขมวดคิ้วบางๆ แล้วตามด้วยพยักหน้า “ต้มเสร็จแล้วเอามาให้ด้วยนะ” แล้วก็อุ้มชยานีขึ้นคฤหาสน์ไปอย่างรวดเร็ว เมื่อวางชยานีลงบนเตียง นิธานก็จัดแจงเปลี่ยนชุดนอนให้ชยานี เมื่อเห็นชยานีที่นอนหลับปุ๋ยแบบนี้ นิธานก็ยืนอยู่ข้างเตียงพักหนึ่ง พ่อบ้านชนัตกำลังยกน้ำแกงทำให้สร่างเมาขึ้นมา ก็เห็นคุณชายน้อยของตนกำลังยกกะละมัง หยิบผ้าเช็ดตัว มาเช็ดหน้าของชยานี พ่อบ้านชนัตกลัวว่าตัวเองจะตาฝาด จึงกระพริบตา ก็เห็นคุณชายของตัวเองกำลังเช็ดหน้าของชยานีจริงๆ “คุณชาย เรื่องอย่างนี้ให้คนรับใช้ของคฤหาสน์ทำก็ได้ ผมจะไปเรียกคน…” “ไม่ต้องหรอก เรื่องเล็กแค่นี้จะทำให้เป็นเรื่องใหญ่ไปทำไม” นิธานตอบอย่างไม่สนใจ เพราะแรงของมือกำลังดี แม้ว่านิธานจะไม่คิดอะไร แต่สำหรับพ่อบ้านชนัตกลับรู้สึกว่าน่ากลัว ในใจของพ่อบ้านชนัต นิธานนั้นเป็นเจ้านายสูงศักดิ์ของบ้านหลังนี้ เขาเคยทำเรื่องเช็ดอึเช็ดฉี่แบบนี้ที่ไหนกัน มือทั้งสองของนิธานเพื่อทำเรื่องใหญ่โต และไม่ใช่เพื่อเช็ดตัวให้ผู้หญิงเลย “คุณชาย…” “ส่งน้ำแกงทำให้สร่างเมาให้ผม แล้วคุณออกไปเถอะ” สีหน้าของนิราบเย็นชา “จำไว้ด้วย ว่าเรื่องในวันนี้อย่าไปบอกให้ใครฟัง ไม่อย่างนั้นคุณจะได้รู้ว่าตอนนี้ใครเป็นเจ้าของคฤหาสน์ภูลพิพัฒน์” พ่อบ้านชนัตรู้สึกกลัว “คุณชายน้อย ผมทำเกินเลยไปหน่อย ผมจะรีบออกไป” “อืม” นิธานพยักหน้า รับน้ำซุปทำให้สร่างเมา แล้วประคองชยานีขึ้นมา ป้อนคำแล้วคำเล่าให้ชยานี “ปาลี…ค่อยๆ ลุกขึ้นมาดื่มน้ำแกง”