ตอนที่135 ความจงเกลียดจงชังและความสับสนของชามา

ต๭นที่135 ความจงเกลียดจงชังและความสับสนของชามา ชยานีไม่กล้ามองมาที่ดวงตาคู่นั้นของนิธาน เธอกลัวว่าเมื่อมองแววตาที่ลึกซึ้งคู่นั้นของนิธานแล้วเธอจะถอนตัวไม่ได้ “คุณออกไปนะ เหนียวตัวจะตายอยู่แล้ว” “ก็ได้ พวกเราไปอาบน้ำกัน” เช้านี้นิธานอิ่มหนำสำราญใจ อารมณ์ดีมากๆ แต่อารณ์ของชยานีไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เธออยากจะผลักนิธานออก แต่ร่างกายของเธอราวกับไม่มีแรงอย่างไรอย่างนั้น ทำได้เพียงปล่อยให้นิธานอุ้มเธอไปของน้ำตามสบาย นิธานอาบน้ำให้ชยานีด้วยความเอาใจใส่อย่างละเอียดละออ แล้วอุ้มชยานีกลับห้อง กระทั่งเตรียมหยิบเสื้อผ้าส่งให้ชยานีสวมใส่ ชยานีอดทนไม่ไหวแล้วจริงๆ จึงผลักนิธานออก แล้วแยกเขี้ยวยิงฟัน “นิธาน คุณพอได้แล้ว ฉันเองก็มีมือมีเท้า คุณอย่ามาทำเหมือนฉันเป็นคนพิการได้ไหม” ชยานีทำหน้าน่ากลัว กัดฟันกรอด ท่าทีที่อยากจะกัดเขาทำให้นิธานรู้สึกอุ่นใจขึ้นมา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ได้ๆ คุณใส่เอง แต่ว่าที่รัก ผมก็หวังว่าคุณจะพิการ ถ้าเป็นแบบนั้นคุณคงจากผมไปไหนไม่ได้ ไม่ได้แม้แต่ก้าวเดียว” ชยานีรู้สึกเหมือนขมับกำลังเต้นตุบตุบ อยากจะบีบคอนิธาน “คุณนั่นแหละพิการ พิการทั้งตระกูล” “ที่รัก ตระกูลของผมก็เป็นของคุณ” นิธานยักคิ้ว อย่างมีความสุขมาก ตั้งแต่เมื่อคืนหลังจากที่ตัวเองรู้ว่าเธอคือชยานีไม่ใช่ปาลี นิธานก็ไม่เต็มใจที่จะเรียกเธอว่าปาลี เพราะว่านิธานรู้แล้ว ว่าเธอคือชยานี ไม่ใช่ปาลี ชยานีก็รู้สึกว่าวันนี้อารมณ์ของนิธานแปลกไป แต่ก็พูดไม่ถูกว่าแปลกตรงไหน ทั้งหมดที่เธอรู้สึกคือแววตาที่นิธานมองมาที่เธอร้อนแรงมากขึ้น นี่ไม่ใช่สัญญาณที่ดีเลย “ใช่แล้ว เมื่อวานคุณพาฉันกลับมาเหรอคะ” ชยานีรู้สึกสงสัยขึ้นมานิดหน่อย เพราะว่าครั้งสุดท้ายที่ชยานีจำได้คือภาพที่ตัวเองสับสนอยู่ภายในจิตใจแล้วแล้ววิ่งไปร้านเหล้า คอของชยานีไม่นับว่าแข็งมาก สภาพแบบพอถูไถไปได้บ้าง แต่เมื่อวานนี้กลับดื่มเข้าไปเยอะ แต่เหล้าที่ชยานีดื่มก็ถือว่าเหมาะสม เธอไม่ได้เมาขนาดที่ทำเรื่องน่าอับอายออกมา แต่คนที่พาเธอกลับมาคือนิธาน เรื่องนี้ ในหัวของชยานีรู้สึกประทับใจนิดหน่อย แต่ชยานีไม่รู้ว่าเมื่อวานนี้หลังจากที่เธอเมาได้เกิดอะไรขึ้น ที่จริงแล้วความทรงจำในตอนที่เธอเมาเมื่อวานนี้เต็มไปด้วยเรื่องแย่ๆ ถ้าหากว่าถูกนิธานได้ยินเข้า แบบนั้นเขา… เขาน่าจะไม่ได้ยินนะ ไม่อย่างนั้นเช้าวันนี้นิธานคงไม่มีท่าทีแบบนี้ ถ้าหากว่ารู้ว่าตนเองไม่ใช่ปาลีแต่เป็นชยานี เกรงว่านิธานคงบีบคอเธอแล้วตายแล้วหล่ะ ชยานีคิดแบบนี้ ดังนั้นเธอจึงไม่คาดคิดว่านิธานจะรู้ตัวตนของเธอแล้วจริงๆ เมื่อชยานีคิดแบบนี้ ก็แอบโล่งใจ ในตอนที่มองมาที่นิธานก็ไม่ได้ระมัดระวังอะไร นิธานหรี่ตาลง รับรู้ถึงเรื่องที่ชยานีแอบซ่อนไว้ในใจ แน่นอนว่าไม่ว่าจะยังไงจะไม่ยอมให้เธอนำมันออกมา แต่เมื่อวันนั้นมาถึง วันที่นิธานไม่ต้องการอะไรแล้ว เขามีเวลาและความอดทนพอ สำหรับทัตติและชามา ในเมื่อชยานีอยากจะสะสางด้วยตนเอง เขาจะไม่เข้าไปขวางแน่นอน แต่ก่อนที่จะถึงเวลานั้น เค้าควรจะสั่งสอนพวกนั้นสักหน่อย ในเมื่อตอนนี้ชยานีเป็นคนของนิธาน ในเมื่อพวกนั้นกล้าทำร้ายคนของเขา จำเป็นต้องชดใช้ ทัตติและชามาไม่รู้ว่าสิ่งที่ตนเองทำลงไปได้กระตุ้นพระโพธิสัตว์อย่างนิธาน ชามาในเวลานี้กำลังหุนหันพลันแล่นแบบสุดๆ เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า “ปาลี” คนนี้จะหัวแข็งไม่ย่อย ในเมื่อเธอยื่นข้อเสนอที่ดีขนาดนั้นให้ ผู้หญิงคนนั้นกลับบอกว่าตนเองไม่ขาดแคลนเงิน ก็แค่เล่นขำๆ ได้อย่างไร ผู้หญิงน่ารังเกียจคนนี้ การเล่นขำๆสามารถทำให้ชญาภาคนระดับนั้นสวมใส่เสื้อผ้าของเธอได้ การเล่นขำๆสามารถออกแบบชุดที่วงการบันเทิงสั่นสะเทือนได้งั้นหรือ ดูเหมือนว่าผู้หญิงที่ชื่อปาลีคนนี้จะคิดว่าตนเองมีชื่อเสียง หล่อนชามาเป็นคุณหนูตะกูลกองแก้ว ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยมีอะไรที่ไม่ได้ ตั้งแต่ที่ทุ่มทั้งกายและวิญญาณให้ทัตติของชยานีจนสุดท้ายไม่ได้อยู่ด้วยกัน หักหลังชยานี ชยานี เมื่อคิดถึงผู้หญิงคนนั้นชามาก็รังเกียจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เธอตายไปตั้งนานขนาดนั้น ทำไมยังมาหลอกหลอนกันอีก ไม่มีสักวันที่ทัตติไม่คิดถึงชยานี จนถึงทุกวันนี้ตระกูลคำล้อมยังคงรับเรื่องของเธอกับทัตติไม่ได้ แม้ว่าในตอนนี้เธอจะได้สตูดิโอของชยานีแล้วเป็นอย่างไร ภาพแบบร่างของชยานีถูกใช้ไปจนใกล้จะหมดแล้ว บนโลกนี้จะไม่มีการออกแบบของชยานีอีกแล้ว นี่หมายความว่านิกกี้กำลังจะหายไป แล้วจะทำไมหล่ะ นิกกี้ในทุกวันนี้คือหล่อนชามา หล่อนไม่เชื่อว่าชีวิตที่ใหญ่โตของหล่อนจะมาจากคนตาย ในความเป็นจริงทุกคนล้วนรู้จักนิกกี้ เหมือนที่รู้จักตระกูลคำล้อมและทัตติ จนถึงตอนนี้พวกเขารู้เพียงชยานีเป็นคู่หมั้นของทัตติ แม้ว่าชยานีจะตายไปแล้ว ชามากำหมัดแน่น ทุบลงบนโต๊ะอย่างรุนแรง เอกสารในมือของผู้ช่วยที่ตกใจกลัวร่วงกระจากเต็มพื้น “ก่อนเข้าห้องไม่ต้องเคาะประตูรึไง” ชามาที่โกรธจนไม่รู้จะลงที่ไหน จึงลงกับผู้ช่วยของตนเอง ผู้ช่วนคนนั้นช่างโชคร้าย หลังจากที่ทำงานกับชามาก็จะถูกชามาดุด่าทุกวัน ที่จริงก็ไม่ใช่ผู้ช่วย ดูเหมือนเป็นหมาตัวหนึ่ง ผู้ช่วยมองมาที่ชามาอย่างน้อยใจ “คุณชามา ฉันเคาะประตูแล้ว คุณ…” “หุบปาก เรียกฉันว่านิกกี้” ชามาแผดเสียงใส่ผู้ช่วยอย่างอารมณ์เสีย “แล้วที่ให้หาข้อมูลของปาลีหล่ะ” “อยู่ อยู่ที่นี่ค่ะ” ผู้ช่วยยื่นเอกสารให้ชามาอย่างกล้าๆกลัวๆ ชามารับอย่างไร้มารยาท มองจิกมาที่ผู้ช่วย “เรื่องแค่นี้ยังทำไม่ได้เรื่อง ใช้อะไรก็ไม่ได้ แก้ไม่หายรึไง” “คุณชามา ขอโทษนะคะ” ผู้ช่วยร้องไห้ออกมาอย่างรวดเร็ว “ไสหัวไป” ชามาเปิดเอกสารอย่างสับสน ชั่วพริบตาที่เธอเห็นเอกสารของปาลี สีหน้าของชามาก็เปลี่ยนเป็นซีดทันที รีบโยนเอกสารของปาลีทิ้ง “ชยานี!” ใบหน้านั้นไม่ผิดแน่ เหมือนกับชยานีมาก มือทั้งสองของชามากำลังสั่น เธอจ้องมองเอกสารที่กระจายอยู่บนโต๊ะราวกับเห็นผี ชยานี ชยานีผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ตายไปแล้วหรอกเหรอ แต่ว่าเธอเห็นกับตาตัวเองว่าชยานีผู้หญิงคนนั้นประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ รถบรรทุกคันนั้นปะทะกับรถของชยานี จากนั้นก็รถของชยานีก็ถูกกดลงอย่างหนัก ต่อมาน้ำมันก็ไหลออกมาจากถังน้ำมันรถของชยานี แล้วรถก็ระเบิด แม้ว่าชยานีไม่ได้ตายในตอนนั้น แต่ขาทั้งสองของเธอขาด ช่วงบนเป็นอัมพาต และใบหน้าของชยานีก็ถูกไฟไหม้ ไหม้หมดทั้งหน้า เธอเห็นกับตาทั้งหมด แต่สุดท้ายชยานีถูกฉีดยาทำให้สมองตาย และเธอก็ฉีดด้วยตัวเอง เธอเห็นชยานีตายอย่างเจ็บปวดทรมานกับตาตัวเอง หล่อน…ไม่น่าจะยังมีชีวิตอยู่ “มีใครอยู่ไหม มานี่หน่อย” ผู้ช่วยรีบผลักประตูเข้ามา เมื่อมองมาบนโต๊ะและบนพื้นที่ระเกระกะ “คุณชามา คุณเป็นอะไรคะ” “เร็วเข้า เอาของพวกนี้ออกไป” ชามาเหมือนกำลังเป็นบ้า เมื่อเห็นผู้ช่วยเก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว เธอเอามือข้างหนึ่งมาจับมือของผู้ช่วยอย่างคนบ้า “ออกไป รีบออกไป” “คุณชา…” “ออกไป!” ชามาเหมือนกับเป็นบ้า ผู้ช่วยกล้าๆกลัวๆรับปาก รีบทิ้งสิ่งของแล้ววิ่งออกไป แต่ก่อนที่จะวิ่งไปผู้ช่วยคนนั้นแอบมองเอกสารที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น ใบหน้าที่คุ้นเคยก็ปรากฎอยู่ตรงหน้าของผู้ช่วย ชยานี เป็นชยานีจริงๆ เจ้านายคนก่อนของเธอ และเป็นหัวหน้าที่ดี ตั้งแต่ที่ชยานีจากไป บรรยากาศของสตูดิโอนี้ก็เปลี่ยนไป “ยังไม่ไปอีก” ชามาแผดเสียงใส่ผู้ช่วยอย่างประสาท หลังจากที่รอให้ผู้ช่วยเดินออกไปอย่างหัวซุกหัวซุน ชามาจึงใช้มือดันตัวเองให้ยืนขึ้น เธออยากจะหยิบเอกสารเหล่านั้นขึ้นมา แต่ภาพก่อนที่ชยานีจะตายกลับผุดขึ้นมาในสมองของเธอในทันที สีหน้าที่อาฆาตแค้นแบบนั้นของชยานี หล่อนพูดว่าแม้ว่าหล่อนจะกลายเป็นวิญญาณก็จะไม่ปล่อยเธอไป ไม่ ไม่ใช่หล่อน เธอเห็นกับตาตัวเองว่าชยานีตายแล้ว ดังนั้นผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ชยานีแน่นอน ชามาให้กำลังใจตัวเอง แล้วหยิบเอกสารขึ้นมาดูอีกครั้ง ปาลี ลูกสาวที่ไม่ได้รับความชื่นชอบของตระกูลมะเด็ง แม้ว่าจะเกิดมาเหมือนกัน แต่เป็นที่ชื่นชอบไม่เหมือนกัน เป็นลูกที่เกิดจากชู้ของลูกชาย ลูกชายคนนั้นชื่อจริม แก่กว่าปาลีครึ่งหนึ่ง เพราะเป็นลูกที่เกิดจากชู้ของลูกชาย ท่านย่ามะเด็งจึงปฎิบัติต่อแม่ของปาลีอย่างโหดร้าย ดังนั้นหลายปีที่ผ่านมาปาลีและแม่ของเธอต้องตกระกำลำบาก จากนั้นเป็นเพราะปาลีโชคดี ได้แต่กับนิธาน กลายเป็นภรรยาของคุณชายตระกูลภูลพิพัฒน์แห่งเมืองนภา ดังนั้นผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ชยานีแน่นอน เธอคือปาลี แต่ว่าทั้งสองคนหน้าเหมือนกันอะไรอย่างนี้ จนกระทั่งเธอสามารถแทนทีชยานีได้จริงๆ ชามากำเอกสารแน่น ดวงตาส่องประกายหนาวเย็นออกมา ไม่ว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นชยานีหรือปาลี เธอจะไม่ยอมให้หล่อนปรากฎตัวต่อหน้าตระกูลคำล้อมและทัตติแน่นอน ไม่ได้เป็นอันขาด ว่าแต่การออกแบบของปาลี หล่อนไม่ได้บอกว่าหล่อนไม่สนใจเงิน ที่เปิดสตูดิโอก็แค่เล่นขำๆไม่ใช่เหรอ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องกลัวว่าเธอจะโหดร้ายอะไรแล้ว ในเอกสารบอกว่าปาลีอยู่กับบ้านภูลพิพัฒน์ไม่ค่อยดี แม้ว่านิธานจะแต่งกับหล่อน แต่ที่จริงแล้วไม่ได้รักเธอ กระทั่งไม่เปิดเผยปาลีสู่สาธารณะ คนที่นิธานรักคือตมนาคนรักสมัยเด็กที่โตมาด้วยกัน ดังนั้นปาลีจึงเอาเงินมาเปิดสตูดิโอด้านนอก คิดว่าถ้าวันนิธานไม่ต้องการอยู่กับเธอแล้ว ก็จะหย่ากับเธอ ชามาที่กำลังคิดในแง่ร้าย ก็หัวเราะดังออกมา เมื่อรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ชยานีแต่ใครกันที่ทำให้ปาลีคนนี้มีชีวิตอย่างชยานี ราวกับว่าถอดออกมาจากพิมพ์เดียวกัน ดังนั้นขอโทษนะปาลี ถ้าอยากจะโทษก็โทษชีวิตที่ไม่ดีของเธอ โตมาไม่ดีเหมือนใคร เหมือนกับชยานีผู้หญิงต่ำๆคนนั้น ชามากัดฟันกรอด ฉีกเอกสารของปาลีอย่างแรง ในเมื่อปาลีจะไม่มีประโยชน์กับเธอ อย่างนั้นเธอก็จะทำลายหล่อนซะ หล่อนจะไม่มีแม้แต่โอกาสเสียใจ เมื่อมองดูการออกแบบของปาลี แล้วมองดูการออกแบบของชยานีอีกครั้ง ทั้งสองคนไม่เพียงเติบโตมาเหมือนกัน แม้แต่สไตล์การออกแบบยังเหมือนกันยังไงยังงั้น ปาลี โชคของคุณไม่ดีจริงๆ ในขณะที่ชามาคิดแบบนี้ โทรศัพท์กลับดังขึ้นทันทีในขณะนั้น เธอยกโทรศัพท์ขึ้นเมื่อเห็นสายบนหน้าจอ แววตาเต็มไปด้วยความดีอกดีใจ “ฮัลโหล ทัตติ คุณหา...” “ชามา ผมว่าผมเคยเตือนคุณแล้วนะ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรอย่าไปที่บ้านคำล้อม อย่าพูดถึงการตายของชยานีต่อหน้าพ่อแม่ของผม คุณทำเป็นหูทวนลมกับคำพูดของผมใช่ไหม” เสียงที่เย็นเฉียบหนาวเหน็บของทัตติดังเข้ามา ชามาอดไม่ได้ที่จะหนาวสั่นขึ้นมา เธอบีบโทรศัพท์ แน่นมากๆ ดวงตามีสีหน้าที่ซ่อนเร้นอยู่ “ทัตติ ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร นีนีตายฉันเองก็ทำใจรำบาก คุณไม่ควรเรียกร้องให้คนอื่นเหมือนคุณ ที่จนถึงทุกวันนี้ก็ยังคิดว่าชยานียังมีชีวิตอยู่”