ตอนที่136 เธอเคยเป็นดั่งเลือดเนื้อเชื้อกระดูกของเขา

ต๭นที่136 เธอเคยเป็นดั่งเลือดเนื้อเชื้อกระดูกของเขา “ผมสั่งให้คุณหุบปาก” ทัตติเปลี่ยนเป็นดุดันขึ้นมาในทันที “ถ้าวันนั้นไม่ใช่เพราะคุณ ผมก็คงไปพบชยานีได้ทันเวลา ชามา แม้ว่าคุณจะเป็นเพื่อนของชยานี แต่คุณอย่าลืมนะ ว่าคุณในตอนนี้คือทั้งหมดของชยานี ผมยอมให้คุณ ถ้าไม่ใช่ว่าคุณกำลังดูแลหัวใจและมดลูกของชยานี ไม่เช่นนั้นคุณอย่าหวังว่าผมชายตามองคุณ” “ทัตติ” ตาของชามาแดงก่ำ เธอคิดไม่ถึงชยานีจะจากโลกนี้ไปได้ครึ่งปีแล้ว ทัตติยังคงไม่ลืมชยานีที่จากโลกนี้ไปแล้วคนนั้น “และคุณอย่าลืมนะว่า คุณตกลงตั้งแต่ทีแรกแล้ว ว่าจะแต่งกับฉัน” “เเต่งกับคุณ” ทัตติหัวเราะเบาะอย่างเย็นชา ไม่มีอารมณ์ที่จะสนใจ “ถ้าไม่ใช่เพราะคุณปีนขึ้นมาบนเตียงผม แกล้งทำเป็นชยานีแบบนั้น คุณคิดว่าผมจะมีความสัมพันธ์กับคุณเหรอ ชามา คุณกับผมต่างก็รู้อยู่ในใจกันดี แต่ไหนแต่ไรผมไม่เคยรักคุณ ที่คุณมีอยู่ทั้งหมดในตอนนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะชยานี ถ้าชยานีไม่เป็นเพื่อนกับคุณ ถ้าไม่ทำพินัยกรรมยกสิ่งของก่อนตายเหล่านั้นให้คุณ คุณคิดว่าผมจะเอาของๆชยานียกให้คุณเหรอ” คำพูดของทัตติแทบจะไร้ซึ่งความเมตตา ได้ทำลายความหวังเล็กๆสุดท้ายของชามาอย่างถึงที่สุด “ทัตติ ฉันอยู่ข้างกายคุณมาสามปี ไม่ใช่สามเดือน และไม่ใช่สามวัน แม้จะเป็นก้อนหิน แต่คุณก็ต้องอ่อนไหวบ้างไม่ใช่หรือ แล้วทำไมถึงทำทางรังเกียจใส่ฉันแบบนี้” ชามาไม่ยอมรับ “ถ้าชยานีอยู่บนโลกนี้ก็ว่าไปอย่าง คุณไม่รักฉันฉันก็ไม่มีทางเลือก แต่จนถึงตอนนี้ชยานีได้จากโลกนี้ไปแล้ว ทำไมคุณถึงยังไม่ยอมปล่อยวางสักที คุณก็รู้ดี ชยานีจะไม่กลับมาอีกแล้ว ทัตติ คุณได้ยินไหม ชยานีไม่มีทางกลับมาอีกแล้ว ร่างของเธอถูกคุณเผาไปหมดแล้ว และก็กลับมาไม่ได้แล้วด้วย” “ชามา ผมบอกให้คุณหุบปาก” ทัตติตัดสายอย่างรุนแรง ดวงตานั้นมีแสงที่ซ่อนเร้นอยู่ “ท่านประธานทัตติ” ทันใดนั้นผู้ช่วยของทัตติก็เคาะประตูเข้ามา เมื่อเห็นท่าทางที่เต็มไปด้วยอารมณ์และความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่แบบนั้น ก็อดตกใจไม่ได้ “มีเรื่องอะไร”ทัตติในตอนนี้กำลังสับสน ผู้ช่วยจิรันดน์กลับเข้ามาในเวลาแบบนี้ “ผมไม่เคยบอกรึไง ถ้าไม่มีเรื่องอะไรสำคัญอย่ามารบกวนผม” “ท่านประธานทัตติ เรื่องครั้งนี้เกี่ยวกับเรื่องใหญ่” จิรันดน์มองมาที่ทัตติอย่างกังวล “เป็นเรื่องความร่วมมือกับอัลฟ่าฝ่ายนั้น ครั้งที่แล้วอีกนิดเดียวก็จะลงนามในสัญญาแล้ว แต่ว่าเป็นเพราะสัญญามีปัญหานิดหน่อย ดังนั้นจึงถูกเลื่อนออกไป” “ประเด็นคือ” ทัตติตัดบทสนธนาของจิรันดน์ด้วยความเหนื่อยล้า จิรันดน์นำเอกสารส่งให้ทัตติ “ท่านประธานทัตติ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม” “ผมไม่เป็นไร พูดธุระมา” ทัตติบีบที่ตำแหน่งของขมับ ทันใดนั้นก็นึกได้ว่าในตอนที่เขาที่เขาเหนื่อยล้า ชยานีมักจะนวดให้เขา ชยานีมีฝีมือที่ดีมาก อีกทั้งชยานียังมีเอกลักษณ์ ราวกับว่าไม่ว่าเรื่องอะไรเขาก็ไม่ต้องกังวล ถึงอย่างไรเขาก็เนรคุณกับเธอ หักหลังเธอ แม้ว่าจะเกิดเหตุเกินความคาดหมายนั้น แต่กลับกลายเป็นความเจ็บปวดที่ทัตติไม่สามารถพูดได้ไปตลอดชีวิต ทุกครั้งที่ต้องเผชิญหน้ากับชยานี เขาก็รู้สึกว่าทำเรื่องที่ร้ายแรงเอาไว้ แม้ว่าอยากจะได้เธอเเค่ไหน กลับคิดว่าตนเองสกปรกเกินไป ทำได้เพียงกดความรักที่ตัวเองมีให้เธอเอาไว้ แต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยคิดว่าจะสูญเสียเธอไป แต่สุดท้ายก็เสียเธอไปอย่างนั้น ทัตติเอาแต่คิดว่า ถ้าวันนั้นเขาไม่รับโทรศัพท์ของชามา ไม่ได้ถูกชามาคุกคาม พูดได้ว่าเขาคงขอชยานีแต่งงานไปแล้ว พวกเขาคงแต่งงานกัน แล้วมีความสุขด้วยกันไปตลอดชีวิต ชยานีคงจะให้กำเนิดเด็กสักคนสองคน นั่นจะเป็นเรื่องที่สมบูรณ์แบบที่สุดในชีวิตของเขา แต่ทั้งหมดก็พังทลาย ถูกทำให้พังทลาย ชยานีตายแล้ว เขารู้ดี แต่เขาเกลี้ยกล่อมตัวเองไม่รู้จักเท่าไหร่ว่าชยานีตายไปแล้วมาโดยตลอด ถ้าหากมีสักเสี้ยววินาทีที่พวกเขาได้พูดกัน ถ้าหากในเวลานั้นเขาคิดที่จะพูดออกไปกับชยานี แต่กลับนึกไม่ถึงเลยว่าวินาทีต่อมา ชยานีจะประสบอุบัติเหตุทางรถ เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ทัตติก็รู้สึกเจ็บในอกเบาๆ มีอาการชักรุนแรงหลังจากนั้น ความเจ็บปวดนั้นราวกับทั่วร่างของทัตติกำลังลุกลาม จากหัวใจโดยตรง “ชยานี คุณลงโทษผมใช่ไหม” ทัตติกำลังขดตัวอย่างเจ็บปวด แล้วล้มลงบนพื้น สีหน้ามีความเจ็บปวดรวดร้าว “ท่านประธาน” จิรันดน์กำลังจะเข้ามารายงานการทำงาน กลับเห็นทัตติล้มลงอยู่บนพื้น ท่าทางแบบนั้นดูแล้วราวกับเจ็บปวดทรมานเป็นอย่างมาก “ท่านประธานทัตติ คุณเป็นอะไรครับ” จิรันดน์ประคองทัตติขึ้น แล้วเอาน้ำแก้วมาให้ทัตติ เมื่อเห็นสีหน้าที่ดูไม่ค่อยดีของทัตติ “ท่านประธาน พักนี้คุณเหนื่อยมากไปใช่ไหมครับ ร่างกายคงทนไม่ไหว คุณควรจะไปโรงพยาบาลนะครับ” จิรันดน์ทำหน้าที่เป็นเลขาของทัตติ แน่นอนว่ารู้เรื่องที่เกิดขึ้นที่ตระกูลคำล้อมในช่วงนี้ ตั้งแต่เล็กทัตติก็หลงรักชยานีน้องสาวคนนี้ แม่จะพูดว่าเป็นน้องสาว ที่จริงแล้วเป็นคู่หมั้นของทัตติ ทั้งสองคนไปถึงขั้นที่หารือเรื่องการแต่งงาน กลับคิดไม่ถึงเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนั้นกับชยานี จิรันดน์ยังจำได้ว่าในช่วงที่เกิดเกิดเรื่องของชยานีทัตติยังทำงานอยู่ที่บริษัท เลิกงานก็รีบไปที่โรงพยาบาลในช่วงเวลานั้นทัตติยุ่งเป็นอย่างมาก แต่สุดท้ายชยานีก็ทิ้งชีวิตไม่กลับมาอีกแล้ว หลังจากที่คุณหมอรายงานว่าสมองของชยานีหยุดการทำงาน ทัตติล้มลงไปทั้งตัว ราวกับว่าท้องฟ้าได้พังทลายลงมา จิรันดน์ทำหน้าที่เป็นเลขาของทัตติ ทั้งหมดนี้เขาเห็นกับตาตนเอง เขาเห็นอารมณ์ของทัตตินับวันยิ่งเปลี่ยนเป็นดุร้าย และที่จิรันดน์ไม่เข้าใจก็คือทัตติมอบหัวใจและมดลูกให้ชามา และหลังจากที่ชยานีตายชามาผู้หญิงคนนั้นทำเหมือนไปมาหาสู่อย่างสนิทสนมกับทัตติ ความสัมพันธ์ระหว่างทัตติกับชามาล้ำลึกมาก ชามาเก็บซ่อนความรักที่มีต่อทัตติเอาไว้ไม่อยู่ แต่ในทุกๆวันที่ทัตติมองมาที่ชามาราวกับมองชามาเป็นใครอีกคนหนึ่ง จิรันดน์รู้ว่า ทัตตินั้นเอาชามาทำเป็นชยานี เพราะในร่างกายของชามามีหัวใจกับมดลูกของชยานีอยู่ ทัตติเป็นคนนอกที่เห็นมากที่สุดในเกม แต่จิรันดน์กลับเป็นคนที่ดูอยู่ข้างอีกคนหนึ่ง เขารู้ดีว่าชยานีตายไปแล้ว ไม่กลับมาอีกแล้ว แต่ในเมื่อทัตติเป็นเจ้านาย เป็นผู้บังคับบัญชาของเขา เรื่องเหล่านี้เดิมทีเขาก็ไม่สามารถเข้าไปก้าวก่ายได้ ทัตติเมื่ออาการดีขึ้นก็จ้องเขม็งมาที่จิรันดน์ “ไม่ได้มาเพราะมีเรื่องจะพูดเหรอ” “ครับ เกี่ยวกับความร่วมมือกับอัลฟ่า เดิมทีตกลงทำสัญญากันได้แล้ว เหลือแค่การลงนาม แต่ในวันนี้ฝ่ายนั้นกลับคำพูด ไม่ยอมลงนามในสัญญา” มีบางเรื่องอยู่ในใจของจิรันดน์ เขาจดจ่อกับการทำงาน รายงานให้ทัตติด้วยท่าทางที่จริงจัง ทัตติขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้น ไม่ใช่ว่าคุยกันเรียบร้อยตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว อีกฝ่ายไม่พอใจกับสัญญา ด้านราคาเหรอ” “ไม่ใช่ทั้งหมดเลยครับ” จิรันดน์รู้สึกประหลาดใจ “คนของพวกเราสนิทกับพวกเขาฝ่ายนั้น ที่จริงแล้วเป็นเพราะว่าพบกับผู้ให้ความร่วมมือรายใหม่ ดังนั้น…” “ผู้ให้ความร่วมมือรายใหม่ ใคร”ในเมืองเมฆายังมีบริษัทไหนที่ให้ข้อเสนอที่มีสิทธิพิเศษกว่าบริษัทคำล้อมจำกัดอีกเหรอ “ครับ…” จิรันดน์มีความลังเลเล็กน้อย ดูเหมือนทัตติจะทนไม่ไหวแล้ว “เรียนท่านประธาน เป็นบริษัทเอ็ม.เจจำกัด” “นายพูดว่าอะไรนะ” ทัตติตกตะลึง คิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าจะเป็นบริษัทเอ็ม.เจจำกัดที่ชิงตัดหน้า “ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่บริษัทเอ็ม.เจจำกัดขยายธุรกิจมาถึงเมืองเมฆา” จะว่าไปแล้วบริษัทเอ็ม.เจจำกัดมีความสามารถสูงมาก ราวกับว่านิธานเป็นบุคคลที่เป็นตำนานคนหนึ่ง นิธานคนนี้ ก่อนหน้านี้ทัตติได้เจอหน้าไม่กี่ครั้ง แค่พยักหน้าทักทาย แต่ทัตติประทับใจในนิธานเป็นอย่างมาก ความสามารถและวิธีการของนิธานหาผู้ใดเปรียบเทียบไม่ได้จริงๆ ก่อนหน้านี้ทัตติยังมองนิธานด้วยความเคารพ ถึงขนาดที่คิดว่าเขาคือเป้าหมายที่ควรศึกษาในบรรดาผู้นำทั้งหมด แต่ทัตติไม่เคยคิดเลยว่าคนที่ตัวเองชื่นชมวันหนึ่งจะกลายเป็นคู่แข่ง ที่สำคัญก็คือ ถ้าเป็นบริษัทอื่น ทัตติยังคงมีแผนที่จะเอาชนะได้ แต่คนๆนั้นคือนิธาน นิธานคนนี้ในด้านธุรกิจนั้นขึ้นชื่อว่าเป็นผู้พิพากษาไร้หัวใจ ขนาดที่มีอีกชื่อหนึ่งว่าราชาพยายม ในการต่อกรกับนิธาน แน่นอนว่าไม่มีทางชนะ “ท่านประธานทัตติ แล้วตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไรครับ” ทัตติเม้มปาก “ข้อมูลน่าเชื่อถือรึเปล่า” ที่จริงแล้วเมืองเมฆาเมืองนี้ไม่ได้อยู่ใต้ฟ้าของบริษัทเอ็ม.เจจำกัด “ไปทำให้ชัดเจนว่าทำไมนิธานถึงอยู่ๆมาหยิบเอาความร่วมมือรายการนี้” จากที่ทัตติดูๆแล้ว นิธานไม่สมควรมาไกลถึงขนาดนี้ ดังนั้นเขาจึงเดาใจนิธานไม่ออกเลย เมืองเมฆาด้านนั้นเต็มไปด้วยเมฆครึ้ม แต่เมืองนภาด้านนี้กลับท้องฟ้าปลอดโปร่ง เป็นเพราะการโฆษณาไร้ค่าใช้จ่ายครั้งก่อนของชญาภา สตูดิโอของชยานีในตอนนี้มีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก แม้ว่าจะไม่สุดยอดเท่าสตูดิโออื่นๆเหล่านั้น แต่ถ้าพูดถึงสตูดิโอที่เพิ่งดำเนินการแล้ว ชยานีคิดว่าเทียบไม่ติด ชยานีคนนี้ไม่ได้เป็นคนเก่งกาจมาจากไหน เธอชื่นชอบค้นหาคนที่มีความสามารถ เหมือนกับตอนที่อยู่W&J ภายในสตูดิโอเต็มไปด้วยคนที่มีความสามารถ พวกเธอโดยส่วนใหญ่สามารถออกแบบทั้งหมดได้อย่างอิสระ แต่เรื่องที่ชยานีได้ยินในภายหลัง หลังจากว่าตนเอง “ตาย” ไปแล้ว นักออกแบบเหล่านั้นถูกชามาไล่ออกจนหมด ชามาใช้คนอื่นที่ชื่อเสียงไม่ค่อยดีทำแทน หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเอานักออกแบบของตัวเองออกทั้งหมด ดังนั้นสตูดิโอW&Jในตอนนี้สไตล์การออกแบบเทียบแต่ก่อนไม่ติด ชยานีรู้ว่าผลงานที่ตัวเองแต่ก่อนสร้างสรรค์ถูกชามาโยนทิ้งไปแล้ว แต่ตอนนี้ชยานีก็ปล่อยวางแล้ว ถ้าหากว่าเธอจะต่อสู้กับชามาหล่ะก็ ก็หมายความว่าจะต้องเอาชนะตัวเองที่เคยเป็นก่อน เธอจึงดิ้นรนในตอนนี้อย่างขยันขันแข็ง อยากจะให้ดีกว่าแต่ก่อน “คุณปาลี ประวัติสองสามฉบับที่ส่งมาเมื่อหลายวันก่อนมาถึงฉันเอาไปวางไว้บนโต๊ะของคุณแล้วนะคะ” ในเวลาแรกที่นลินเดินเข้ามาในสตูดิโอของชยานีก็เริ่มรายงานการทำงาน “ไม่ต้องรีบนลิน ค่อยๆเข้ามา” ชยานีก็อดคิดไม่ได้ว่าตลก ดูเหมือนผู้ช่วยคนนี้จะดีมาก ทำงานทุกอย่างเรียบร้อยมาก ไม่มีความสับสน ก็รู้ว่าในบางครั้งลายเส้นของชยานีไม่ค่อยเรียบร้อย แต่ก็จำไม่ได้ว่าตอนไหนกัน แต่เมื่อมีนลินอยู่ข้างกาย หลายครั้งที่ทำงานแล้วไม่เปลืองแรงได้ผลงานมาก แบบนี้ทำให้ชยานีเบาใจไม่น้อย “ฉันจะกลับไปดู” “ค่ะ ดีเลยค่ะ คุณปาลี ประวัติสองสามฉบับที่อยู่ในนั้นฉันจัดการแยกให้เรียบร้อยแล้วนะคะ จากด้านหน้าเรียงจากผู้ที่ค่อนข้างมีความสามารถไปค่ะ อย่างเช่นผู้ที่มีความอดทนในการทำงาน ผู้ที่มีความสามารถที่อาจารย์ที่ปรึกษาแนะนำมาค่ะ” “ดีมาก ฉันทราบแล้วนลิน คุณรีบไปทำธุระเถอะ อีกเดี๋ยวฉันจะดูเอง”