ตอนที่139 เธอคือมิวส์ของฉัน

ต๭นที่139 เธอคือมิวส์ของฉัน “ยังจะที่รักอีก คุณมีปัญหาใช่ไหม คุณเป็นเด็กไม่รู้จักโตรึไง” ชยานีผลักนิธานออกอย่างไม่สบอารมณ์ คิดว่าช่วงนี้นิธานนับวันก็ยิ่งไม่ซื่อสัตย์เอาสะเลย “ตอนนี้เป็นเวลาทำงาน คุณยังไม่ไปอีก” “คุณเป็นประเภทบรรลุเป้าหมายก็ถีบส่งรึไงนีนี” นิธานพูดอย่างทอนถอนหายใจ แต่ไม่มีอารมณ์ไม่ดีปะปนอยู่เลย เอาแต่มองมาทีชยานีที่มีทางอึดอัดใจในใจของนิธานก็สั่นไหวระลอกหนึ่ง รู้สึกพอใจนิดหน่อย “ก็ได้ ช่วงบ่ายไม่มีเรื่องสำคัญอะไร โดนพื้นฐานแล้วตีรณสามารจัดการได้” “ตีรณตีรณ ทุกครั้งล้วนเป็นตีรณ ฉันวานทีเถอะคุณไม่สามารถทำงานของตัวเองได้เหรอ เเม้ว่าเขาจะเป็นผู้ช่วยของคุณ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องดูแลคุณตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง” “ผมเป็นคนจ่ายเงินเดือนให้เขา ถ้าคุณมาทำงานแทนผม คุณจะรู้ว่าเรื่องนี้มันยุติธรรมมาก อีกอย่าง ถ้าเรื่องแค่นี้เขายังทำไม่ได้ อย่างนั้นเขาก็ไม่สมกับที่เป็นผู้ช่วยมือหนึ่งของผม คุณคิดว่าเงินเดือนของผู้ช่วยผมจะดีขนาดไหนไหม” นิธานบีบจมูกของชยานี เขาค้นพบว่าเขารักภาพของชยานีที่พูดจาเจี้ยวแจ้วแบบนี้มากจริงๆ โดยเฉพาะเวลาที่ชยานีพร่ำสอนเขา ทำให้นิธานดิดว่าเป็นความรู้สึกประเภทหนึ่งที่เรียบง่ายสบายๆและเต็มอิ่มเป็นอย่างมาก “เอาหล่ะ ผมเคยบอกแล้ว พอคุณกินข้าวเสร็จพวกเราจะมาคุยกัน” นิธานจูงมือชยานีให้นั่งลง ชยานีกระพริบตา “พวกเรามีอะไรต้องคุยกัน” เรื่องงานระหว่างทั้งสองคนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน ดังนั้นชยานีไม่รู้จริงๆว่ากำลังจะคุยกับนิธานด้วยเรื่องอะไร เมื่อนิธานได้ฟังก็รู้ว่าชยานีไม่คิดจะแบ่งปันเรื่องนั้นให้ตัวเอง ร่วมแบ่งเบาภาระ แต่ว่าไม่เป็นไร ใครใช้ให้เขาเป็นสามีของเธอ เรื่องอย่างนี้ถ้าภรรยาไม่ลงมือ ทางที่ดีก็ให้สามีเป็นคนทำ “เกี่ยวกับเรื่องที่ผู้รับผิดชอบสตูดิโอW&Jคนนั้นกล่าวหาคุณ คุณคิดจะจัดการอย่างไร” ชยานีหันมามองที่นิธานอย่างเคร่งเครียด ไตร่ตรองนิดหน่อยอยู่ชั่วขณะ “นี่เป็นเรื่องของฉัน ฉันหวังว่าฉันสามารถจัดการได้ด้วยตัวเอง” แท้จริงแล้วเรื่องนี้สัมพันธ์กับตัวตนของเธอ เธอไม่อยากให้นิธานยื่นมือเข้ามา และไม่อยากให้นิธานรู้ตัวตนของเธอในตอนนี้ แต่สำหรับนิธานถ้ามีอะไรฉันก็จะทำความเข้าใจ “นีนี พวกเราคือสามีภรรยากัน เมื่อพบกับปัญหาก็ร่วมกันรับมือ ในตอนนี้คุณพบกับปัญหา ผมก็ควรจะช่วยเหลือคุณ” แน่นอนว่าชยานีรู้ถึงความสามารถของนิธาน เพียงแค่นิธานลงมือ รับประกันว่าชามาจะไม่กล้าเคลื่อนไหวอะไร เพียงแต่ฉากหน้าที่ชยานีปรากฎตัวต่อหน้าผู้คนคือปาลี เป็นเรื่องของภรรยาของนิธาน เมื่อถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างนั้นก็ต้องออกมา แต่ชยานีกลับไม่คิดแบบนี้ เธอรอโอกาสนี้มานาน รอให้ชามาออกมาก่อเรื่อง ถ้าชามาหวาดกลัวนิธานแล้วไม่กล้าลงมือกับตัวเธอ ถ้าเป็นอย่างนั้นหลังจากนี้ควรทำอย่างไร “นิธาน ฉันรู้ว่าพวกเราเป็นสามีภรรยากัน แต่คุณอย่าลืมสิว่า พวกเราเป็นสามีภรรยาตามสัญญา คุณไม่มีความรู้สึกอะไรกับฉัน ฉันก็เหมือนกัน ถ้าพวกเราเขียนสัญญากันตั้งแต่แรก ถ้าอย่างนั้นทั้งคู่ก็ควรจะปฎิบัติตาม อีกทั้งเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ฉันจัดการเองได้” ในตอนที่ชยานีพูด ยิ่งพูดออกมาเท่าไหร่ ชยานีก็รู้สึกว่าบรรยากาศก็ยิ่งอึดอัดขึ้น ชยานีรู้สึกถึงกลิ่นอายความเยือกเย็นเข้ามาจากรอบทิศทาง ราวกับเป็นตู้แช่เข็งขนาดใหญ่ ที่จริงแล้วเป็นนิธานที่ได้รับสมญานามว่าผู้พิพากษาไร้หัวใจ ราชาพยายม เธอก็บอกแล้วใช่ไหม นิธานก็คือนิธาน จะเปลี่ยนเป็นใครได้หล่ะ ที่ผ่านมาคงจะเป็นเพราะตัวเองไม่มีท่าทีขัดขืน ดังนั้นเขาถึงได้มาพูดด้วยท่าทีอ่อนโยนกับตัวเองแบบนี้ ชยานีเม้มปาก ไม่รู้จะพูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง เป็นเพราะสีหน้าของนิธานทำให้คนกลัวมาก โดยเฉพาะแววตา แม้ว่าชยานีจะมีความกล้าหาญอยู่มาก แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนที่มีมีอำนาจแบบนี้อย่างนนิธาน แน่นอนว่าในใจของเธอก็ต้องขลาดกลัวไม่มากก็น้อย ราวกับว่านิธานจะรับรู้ได้ เพียงครู่เดียวเงก็จัดเก็บอารมณ์ได้ ทั่วทั้งร่างกายผ่อนคลายเป็นอย่างมาก แม้ว่าสีหน้ายังคงน่ากลัวอยู่ก็ตาม ชยานีกำลังประหลาดใจกับการจัดเก็บอารมณ์อย่างเป็นธรรมชาติของนิธาน ก็ได้ยินนิธานพูดว่า “ก็ได้ นีนี เรื่องนี้ในเมื่อคุณไม่ยินยอม อย่างนั้นผมก็จะไม่ยื่นมือ แต่ถ้าคุณพบเรื่องรำบากอะไรก็จำไว้เสมอว่ามาหาผมเป็นอันดับแรก อีกอย่าง คำพูดแบบเมื่อครู่นี้ วันหลังผมไม่อยากได้ยินอีกแล้ว” นิธานกุมมือชยานีไว้ ค่อยๆแน่นขึ้น ชยานีรู้สึกถึงแรงของนิธาน ก็รู้ว่านิธานไม่ได้แค่พูดจริงๆ เธออดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย มองมาที่ดวงตามืดหม่นคู่นั้น รู้สึกตัวเเล้วพยักหน้า “อืม” เมื่อนิธานได้รับการตอบรับ ก็พอใจ สีหน้าดูดีขึ้น หัวใจดวงน้อยของชยานีก็ถูกปลอบโยนลงในพริบตา “นีนี จริงๆแล้วถ้าคุณใส่ใจกับสัญญาแผ่นนั้นมาก ผมสามารถรีบทำให้มันเป็นโมฆะได้ คุณก็รู้ ถ้าเป็นเรื่องที่ผมไม่ยินยอม ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดผมก็จะไม่แยแส ขอเพียงคุณได้อยู่ข้างกายผม” หัวใจที่เพิ่งจะวางลงของชยานี ก็บีบขึ้นมาอีกครั้งเพราะคำพูดครั้งนี้ของนิธาน เธอกลัวจนตัวสั่นมองมาที่นิธานที่มีท่าทางน่ากลัวแบบนี้ ก็รู้ว่านิธานเป็นคนที่พูดจริงทำจริงอย่างแน่นอน ในใจของชยานีก็อดร้องอย่างโหยหวนไม่ได้ ที่สุดท้ายตัวเองก็ไปยั่วโมโหแบบนี้ ตอนนี้ถึงแม้ว่าเธอไม่มีความรู้สึกอะไรกับนิธานเลย นั่นก็เพราะเธอไม่อาจถอยได้แล้ว “นิธาน คุณอย่ามองฉันแบบนี้ ฉันกลัว” นิธานเก็บอารมณ์ร้ายบนร่างกาย แววตาเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนขึ้นมา “นีนี ผมไม่อยากจะขู่คุณ เพียงแต่อยากให้คุณเข้าใจความรู้สึกของผม คุณเป็นที่แรกที่ผมนิธานรัก และจะมีแค่คนเดียว นอกจากคุณผมก็ไม่อยากมีใครแล้ว เข้าใจไหม หืม” “ฉันเข้าใจ เข้าใจแล้ว” ไร้สาระเธอกล้าไม่เข้าใจเหรอ สีหน้าของนิธานมืดมน เธอกล้ารับประกัน ถ้าเธอกล้าพูดประโยคที่ไม่ใช่แบบนั้น นิธานก็จะโกรธทันที “มาสิ นีนี” นิธานมองมาที่กิริยาอันน่ารักของชยานีอย่างพอใจ “ก็ได้ เรื่องนี้ผมจะไม่ยื่นมือ ผมเชื่อในการจัดการของคุณ” “อืม ฉันสามารถจัดการเองได้” ชยานีแทบจะร้องไห้ออกมา นิธานน่ากลัวจริงๆ เป็นพญามารจริงๆ “งั้นคุณทำงาน ผมจะรอคุณอยู่ในนี้” นิธานเห็นท่าทางน่าเอ็นดูของชยานี ก็ปล่อยชยานี ชยานีกลับถลึงตา “เอ่อ แล้วคุณไม่ไปทำงานเหรอ คุณ...” “นีนี ผมเพิ่งจะพูดไป เรื่องในบริษัทไม่ได้ด่วนอะไร มีตีรณแล้ว ก็ให้ตีรณจัดการไม่ได้ เขาก็จะเรียกผม หน้าที่ที่ผมต้องทำเป็นอันดับแรกในตอนนี้ก็คือมาทำงานกับคุณ หลังจากเลิกงาน เย็นนี้พวกเราจะกลับไปกินข้าวหรือไปกินข้างนอกหรือคุณอยากกินอะไรไหม” เสียงของนิธานอ่อนโยนมาก อ่อนโยนขนาดที่อีกนิดนึงชยานีก็จะลืมไปแล้วว่าผู้ชายที่มีแววตาสีหม่นคนนั้นคือนิธาน ชยานีตกใจกับความเร็วในการเปลี่ยนสีหน้าของนิธาน เปลี่ยนสีหน้าได้ง่ายกว่าผู้หญิงจริงๆ แต่ว่าเมื่อได้ยินนิธานพูดถึงอาหาร ท้องของชยานีที่เพิ่งจะอิ่มก็หิวขึ้นมา เธอเม้มบากอย่างมีความหวัง แล้วมองมาที่นิธาน “ออกไปกินข้างนอกได้ด้วยเหรอ” เธอจำได้ว่าพักนี้พวกเธอเอาแต่กินนอกบ้าน “ทางด้านท่านปู่ไม่ได้ว่าอะไรเหรอ” “ท่านปู่ภาวนาให้พวกเราออกไปกิน ให้เหมือนกับบนโลกมีแค่สองคน” คุณท่านบวรวิชญ์เป็นคนเปิดเผย นิธานเป็นหลานชายคุณท่านบวรวิชญ์ ย่อมรู้ว่าท่านปู่ของตระกูลตนวางแผนอะไรไว้ ในตอนนี้ท่านภาวนาให้ความรู้สึกของพวกเขาทั้งสองคนก้าวหน้าขึ้น หลังจากนั้นชยานีก็จะกลายเป็นที่รัก แบบนี้ก็พึงพอใจแล้ว ชยานีที่น่าสงสารที่ถูกนิธานและท่านบวรวิชญ์สองคนปู่หลานวางแผนเอาไว้ แน่นอนว่าไม่รู้ว่าสองคนปู่หลานกำลังวางแผนอะไรกัน “นิธาน ถ้าคุณกำลังพูดจาเหลวไหล คุณรีบออกไปเถอะ” ชยานีหน้าแดงอย่างอดไม่ได้ ที่แท้ท่านก็ก็หมายถึงแบบนี้ใช่ไหม “ก็ได้ ตระกูลของพวกเราทำเรื่องน่าโมโห” นิธานส่งยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นผมไม่พูดแล้ว ผมจะไปจองร้านอาหาร รอคุณเลิกงานแล้วจะมารับ หืม” เมื่อเห็นชยานีพยักหน้า นิธานก็จูบหน้าผากของชยานีด้วยความอ่อนโยน “ไปทำงานเถอะ” ทำอย่างไรได้ คนๆนี้จะหนีก็หนีไม่ได้ ชยานีทำได้เพียงปล่อยไปตามนิธาน เดิมทีชนานีคิดว่าตัวเองจะไม่มีกะจิตกะใจทำงานเพราะนิธานอยู่ด้วย แต่เห็นได้ชัดว่าชยานีคิดผิด ในตอนแรกเธอก็รู้สึกไม่สบอารมณ์อยู่บ้าง แต่ที่สุดแล้วหลังจากที่ไม่สนใจนิธาน ชยานีก็เข้าโหมดการทำงานอย่างรวดเร็ว ก่อนหน้านี้เธอก็มีแรงบันดาลใจ ดังนั้นตอนนี้ในขณะที่มีแรงบันดาลใจก็เริ่มวาดภาพ แต่นิธานกำลังยืนอยู่ด้านข้าง ในตอนที่ดวงตาลึดกซึ้งคู่นั้นมองมาทางชยานีแววตาก็มีประกาย ความรักที่อยู่ในดวงตาคู่นั้นไม่อาจซ่อนเร้นได้ เมื่อชยานีเข้าสู่โหมดการทำงานก็ไม่สนใจโลกภายนอก นิธานมองมาที่ชยานีสักพัก ก็หยิบโทรศัพท์แล้วเปิดประตูห้องทำงานออกไป เขาหยิบบุหรี่มวนหนึ่งขึ้นมาจุด ยืนอยู่ด้านนอกทางเดินที่ไม่มีคน แล้วกดโทรออกไป “สวัสดีครับ อาจารย์ ไม่เจอกันนานเลยนะครับ” ในตอนที่นิธานพูด น้ำเสีงมีความเคารพ เพียงได้ฟังก็รู้คนปลายสายโทรศัพท์อยู่ในตำแหน่งที่สำคัญในมุมมองของนิธาน ปลายสาย ในตอนที่ผู้หญิงกำลังรับโทรศัพท์ของนิธานก็เห็นได้ชัดว่าประหลาดใจ “นิธานเหรอ พระเจ้า ไม่คิดเลยว่านายจะโทรมาหาฉัน นี้มันกี่ปีแล้ว อาจารย์ก็กำลังคิดอยู่ว่านายลืมอาจารย์ไปแล้ว” “จะเป็นได้ยังไงครับ” นิธานหัวเราะตื้นๆ เอานิ้วเคาะเถ้าบุหรี่ “คุณเป็นอาจารย์ของผม นั่นก็จะเป็นอาจารย์ไปตลอดชีวิตผม” “นิธาน นายเปลี่ยนไปนะ แต่ก่อนนายไม่พูดคำหวานๆแบบนี้” แม้จะพูดแบบนี้ แต่ก็ฟังออกไม่ยากเลยว่าอาจารย์ของนิธานท่านนี้กำลังมีความสุขมากๆ “ไม่รู้ว่าเป็นเพราะผู้หญิงคนไปมาเปลี่ยนนาย” นิธานหรี่ตาลง มองไปทางห้องทำงานของชนานี “อาจารย์ครับ ที่วันนี้ผมโทรหาอาจารย์ก็เพราะเรื่องนี้” “หืม” อาจารย์ของนิธานแสดงความสนใจอย่างชัดเจน “วางแผนจะแนะนำให้อาจารย์รู้จักเหรอ” “ประมาณนั้นแหละครับ” นิธานหัวเราะตื้นๆ “อาจารย์ ผมหามิวส์ของผมเจอแล้ว ไม่ทราบว่าคุณจะมาดูไหมครับ ยิ่งไปกว่านั้น เธอคือนักออกแบบที่มีความสามารถที่สุดที่ผมพบเจอ ผมคิดว่าอาจารย์คุณต้องอยากพบเธอแน่นอน” เวลาที่นิธานพูดถึงชยานี ดวงตาดวงใจเต็มไปด้วยความสุข แม้ว่าอาจารย์จะมองไม่เห็น แต่ก็สามารฟังได้จากน้ำเสียงของนิธาน ก็ยิ้มออกมาจากหัวใจ ไม่เลวเลย “พระเจ้า นิธาน ไม่คิดเลยว่ามิวส์ของนายจะเป็นนักออกแบบ ถ้าอย่างนั้นฉันจะไป” ถ้าในตอนแรกยอมทิ้งงานอดิเรกของตนเองเพราะตระกูลของนิธาน ไม่มาเป็นอาจารย์ของนิธาน เธอก็คงรู้สึกเสียดายมาก “นิธาน ถ้าอย่างนั้นฉันจะจองตัวไปหานายที่เมืองนภา”