ตอนที่184 คงเป็นเพราะหน้าสวย

ต๭นที่184 คงเป็นเพราะหน้าสวย ตอนที่ธนิดากับเฉลิมพลถึงจุดหมายชยานีกับนิธานก็รออยู่ตรงนั้นแล้วชยานีเห็นธนิดากลับเฉลิมพลเดินมาด้วยกันจริงแล้วสองคนนี้ก็เหมาะสมกันดี แน่นอนว่าก็แค่คิด! ถึงชยานีจะรู้ว่าเฉลิมพลเป็นผู้ชายที่ไม่เร็วแต่ไม่เหมาะกับธนิดาโดยเฉพาะผู้ชายยังเฉลิมพลเค้าเป็นพวกเจ้าชู้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเปลี่ยนกันได้ “คิดอะไรอยู่นิธานพูดข้างหูชยานีเอนกายเล็กน้อยแล้วถาม “ คิดเรื่องดากับเฉลิมพล!”ชยานีตอบผ่านไปแป๊บนึงเธอเพิ่งคิดได้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไปแล้วรีบมองไปยังทางนิธานแล้วนิธานก็มองเธออยู่”ผมเตือนคุณนะว่าอย่าคิดแบบนี้อีกพลไม่ใช่คนที่จะดูแลใครได้!”นี่คือคำที่นิธานเตือนชยานี “เฉลิมพลเป็นเพื่อนรักนายไม่ใช่หรอ?”ชยานีถามไปยิ้มไป” นายว่าเพื่อนรักนายแบบนี้ไม่ดีมั้งไม่กลัวเค้าได้ยินหรอ!” นิธานหรี่ตา”เค้ารู้ว่าฉันหมายถึงอะไร!เฉลิมพลเป็นเพื่อนที่ดีแต่ถ้าหากจะหาแฟนหรือคนที่จะแต่งงานด้วยเค้าไม่ใช่คนที่เหมาะ!”ถ้าธนิดาไม่ใช่เพื่อนรักของชยานีไม่ใช่คนที่ชยานีเป็นห่วงมากเขาจะไม่พูดคำพูดพวกนี้ออกมา “เอาล่ะที่จริงฉันก็รู้แหละฉันคิดว่าดาก็คงจะรู้เมื่อกี้ที่ฉันคิดแบบนี้ก็เพราะว่าเค้าสองคนเดินใกล้กันแล้วรู้สึกเหมือนเหมาะกันก็แค่นี้เอง!” “อะไรแค่นี้!”ตอนนี้ธนิดาเดินมาถึงด้านหน้าของชยานีแล้ว”ทำไมฉันรู้สึกเหมือนว่าปาลีสวยขึ้นอีกแล้ว!”ตอนที่ธนิดาพูดเธอส่งสายตาไปทางชยานีกับนิธานสายตาแบบรู้ๆกันอยู่ ชยานีทำตาบนแบบไม่สบอารมณ์”ทำมั้ยเธอสองคนมาเช้าจัง?” “อย่าพูดถึงเลยตอนออกจากบ้านเจอธารีน่ะสิ!”ธนิดาจับมือชยานีทั้งสองเดินไปคุยไปและผู้ชายทั้งสองคนก็เดินตามแล้วจ้องมองพวกเธอ ชยานีฟังธนิดาพูดจบก็ส่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างดังไม่รักษาหน้าเลยแม้แต่น้อย”ธารีนี้ไม่มียางอายจริงเลยแต่ก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งจริงๆแล้วเฉลิมพลพูดแบบนั้นจริงหรอ?” ชยานีมองเฉลิมพลไปหนึ่งทีแล้วพูดต่อ”ผู้ชายปากเสียแบบนี้ยังมีคนชอบอีกเหรอ!” “คงเป็นเพราะ……หน้าสวย?”ธนิดาพูดตอนนี้พูดก็อดไม่ได้ที่จะมองไปทางเฉลิมพลแล้วละสายตากลับมา”ไม่ว่ายังไงก็ตามเฉลิมพลก็ถึงว่าช่วยฉันถึงคำพูดพวกนั้นจะทำให้รู้สึกไม่ดี!” “รู้สึกไม่ดีก็จริงแต่ก็ตลกดี!”ชยานีอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดังออกมาอีกดูแล้วเธอคงมาความสุขมากจริงๆ นิธานจ้องหลังของชยานีอย่างไม่ห่างจ้องจนกลายเป็นดอกไม้ได้แล้ว “นี่ฉันว่านายไม่จำเป็นต้องแสดงความรักแบบนี้ต่อหน้าฉันก็ได้มั้ง!”เฉลิมพลทนดูต่อไม่ไหวแล้ว”อย่างน้อยๆวันก็ขอให้ฉันช่วยเห็นใจกันหน่อยได้มั้ย?” นิธานขมวดคิ้วแล้วมองไปทางเฉลิมพลพูดแบบยิ้มๆกับเฉลิมพล”วันนี้นายกับเธอนี้ใจตรงกันจริงนะ!” เฉลิมพลขมวดคิ้วก้มหน้ามองการแต่งตัวของตัวเองแล้วสะบัดผม”ก็แค่เลือกใส่มั่วๆจะว่าไปเมื่อวันนายเป็นคนบอกฉันเองว่าให้ปรึกษากับธนิดาดีไม่ใช่เหรอ?ไม่ทำยังงี้จะทำให้ไตรภบเชื่อได้ยังไงล่ะ?” เฉลิมพลพูดไปสายตาก็จ้องไปทางธนิดา นิธานหรี่ตาเล็กน้อยมือข้างหนึ่งพาสไปวางอยู่บนไหล่ของเฉลิมพล”คิดยังไง?” “คิดอะไรยังไง?”เฉลิมพลไม่เข้าใจนิธานมองไปทางธนิดา”นายว่าเธอเป็นยังไง?” “ก็ดีทำไมล่ะ?”เฉลิมพลเริ่มพูดธนิดาแบบจริงจัง”โครงหน้าไม่ถือว่าดีที่สุดแต่ก็ถือว่าสวยหุ่นก็โอเคส่วนนิสัย……ไม่ค่อยได้คุยกันอย่าไม่แน่ใจนายถามพวกนี้ไปทำไม?” “นายไม่ได้คิดอะไรกับเธอเลย?”นิธานมองเฉลิมพลแบบสนใจเฉลิมพลกลับขมวดคิ้ว”เธอ?นายว่าฉันคิดกับเธอ?”เฉลิมพลคิดไม่ถึงเลยว่านิธานจะถามเค้าแบบนี้เลยคิดไม่ออกมาจะตอบเค้ายังไง เมื่อก่อนเค้าเป็นคนตรงตรงชอบก็อยู่ด้วยกันไม่ชอบก็เลิกกันไปต่อหน้าผู้หญิงเขาเป็นคนใจกว้างมากและแน่นอนว่าต้องชอบพอกันทั้งสองฝ่ายนอกจากนั้นเลิกกันก็ต่างคนต่างไปไม่วุ่นวายต่อกัน ผู้หญิงยังธนิดาสวยก็จริงแต่เล่นด้วยไม่ได้เพราะถ้าหากเล่นด้วยแล้วล่ะก็เจอปัญหาใหญ่แน่นอน เฉลิมพลมองออกง่าธนิดาจริงจังกับความรักมากโดยเฉพาะเรื่องที่เธอไม่เคยมีแฟนยิ่งทำให้รู้ได้เลยว่าเธอให้ความสำคัญกับความรักมากแต่เค้าเฉลิมพลให้เธอไม่ได้ “นายลังเลเหรอพล!”นิธานตบไหล่เฉลิมพล”ก่อนหน้านี้นายไม่เคยลังเลมากก่อนเลย!” “นายนี้รู้จักฉันดีจริงๆ!”เฉลิมพลยิ้ม”แต่นายวางใจได้ถึงฉันจะมาความรู้สึกดีกับเธอแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรกับเธอผู้หญิงแบบนี้เล่นไม่ได้ต้องแต่งยังเดียวแต่นายก็รู้ว่าฉันไม่ชอบเรื่องยุ่งยาก!” คำพูดนี้ก็ถือว่าให้คำสัญญาไว้กับนิธาน”ดังนั้นต่อจากนี้ไปนายไม่ต้องมาหลอกถามฉันอีกถึงเพื่อนจะเป็นคนเฟรนลี่แต่ก็ไม่ใช่คนเลวผู้หญิงแบบเธอเล่นไม่ได้!” “นายรู้อย่างนี้ก็ดีเธอเป็นเพื่อนปาลีคนสำคัญดังนั้นฉันหวังว่าหลังจากนี้พวกเราจะไม่มีเรื่องทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้!”นิธานรู้ว่าเฉลิมพลเป็นคนเชื่อถือได้และไม้กลัวว่าเฉลิมพลจะไม่ยอมรับ “โอ้ยนายนี้มันตกเข้าไปในหลุมแล้วจริงๆนายแน่ใจแล้วเหรอว่าเธอคือคนที่นายรอ?”เฉลิมพลไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่นิธานยึดติดอยู่กับชยานี แน่นอนว่าเฉลิมพลก็เริ่มมองชยานีใหม่แต่เฉลิมพลก็ยังรู้สึกว่าคนที่คู่ควรกับนิธานไม่ใช่คนแบบชยานีแต่นิธานเหมือนโดนคาถา”เธอนี้แหละ”นิธานตอบ “เอาละถ้านายแน่ใจแล้วงั้นเพื่อนอย่างฉันก็จะสนับสนุนเต็มที่”เฉลิมพลพูด”แต่ฉันอยากรู้มาเลยว่าปาลีไปรู้จักกับธนิดาได้ยังไง?คนนึงอยู่เมืองนภาอีกคนอยู่เมืองเมฆาไม่น่าจะรู้จักกันได้เลย!” นิธานสายว่องไว”ลีเป็นแฟนคลับธนิดาหัวหน้าแฟนคลับ!”หลังจากที่นิธานพูดจบก็ทำปากแบบภูมิใจมาก “เรื่องแบบนี้มันหน้าภูมิใจเหรอ?”ใช่เหรอ? เฉลิมพลรู้สึกหมดคำจะพูด”ไม่ว่าปาลีจะทำอะไรนายก็จะรู้สึกภูมิใจ?แล้วเอาออกมาเป่าประกาศทุกเรื่องเลยใช่มั้ย?” “คนโสดแบบนายจะไปเข้าใจอะไร!”นิธานใส่หัวรู้สึกเบื่อแต่ก็ยังยิ้มออกมาในรอยยิ้มนั้นหวานจนหน้าหมั่นไส้เฉลิมพลคิดแบบนั้นจากนั้นนิธานก็ตบไหล่เฉลิมพลอีกที”รอนายแต่งงานแล้วนายก็จะเข้าใจเอง!ไม่ถูกคนเจ้าชู้แบบนายทั้งชาติก็ไม่มีทางเข้าใจ!” “นิธาน!”เฉลิมพลเรียก”นายรู้สึกไม่ได้เหรอว่านายเป็นโรค?และเป็นเอามากด้วย!” “ใช่ปาลีก็คือยาของฉัน!” เฉลิมพล”……”คุยต่อไม่ไหวแล้ว! กลับมาทางชยานีกับธนิดาผู้หญิงสองคนควงแขนกันเดินช้อปปิ้งชอบซื้อของมากโดยเฉพาะชยานีที่แบบดีไซเนอร์กับเสื้อผ้านี้สุดๆไปเลยและธนิดาก็เป็นดาราเสื้อผ้าที่ใส่นอกจากผู้สนับสนุนแล้วก็คือชุดที่ธนิดาซื้อเองดังนั้นธนิดาก็ถือว่าเป็นนักช้อปเหมือนกัน ทั้งสองเห็นเสื้อผ้าที่เป็นราวๆพวกนั้นตาเป็นประกายเลยทีเดียวนิธานเฉลิมพลก็แค่เดินตามเห็นผู้หญิงสองคนช้อปกระจายนิธานใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มแต่คนที่ลำบากคือเฉลิมพล ผู้หญิงของเขาเยอะก็จริงแต่ปกติก็แค่รูดการ์ดอย่างเดียวเดินช้อปกับผู้หญิงมันคือเรื่องยุ่งยากสำหรับเฉลิมพล ผู้หญิงคนก่อนๆของเขาขอแค่ชอบอะไรก็บอกเขาเขาจะให้ผู้ช่วยไปซื้อมาให้หรือไม่ก็ให้เงินไปหรือไม่ก็ซื้อแล้วมาเอาเงิน การเดินช้อปแบบวันนี้คือครั้งแรกดังนั้นเห็นชยานีกับธนิดาลองไปลองมาเฉลิมพลดูจนเวียนหัว นิธานนั่งอยู่บนโซฟาในมือจับนิตยสารไว้ เฉลิมพลรู้สึกปวดหัวจึงเดินออกจากร้านไปยืนนอกร้านถึงได้รู้สึกดีขึ้นแต่ในใจกลับรู้สึกว่างเปล่าหันกลับไปสายตาจ้องอยู่ที่ธนิดาความรู้สึกว่างเปล่าแบบนั้นก็หายไป เฉลิมพลขมวดคิ้วอย่าแรงนี้ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่ควรเกิดขึ้นโดยเฉพาะเกิดขึ้นกับตัวเค้า เฉลิมพลเอาบุหรี่ออกมาแต่หาไฟแช็กไม่เจอ ตรงหน้ากลับมีคนยื่นไฟแช็กมาให้นิธานมองเฉลิมพล”อยากบุหรี่ล่ะสิ?” เฉลิมพลเม้มปาก”ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมผู้หญิงพวกนี้ถึงได้ช้อปปิ้งขนาดนี้” “ผู้หญิงรักสวยรักงามเป็นเรื่องธรรมชาติ!”นิธานยิ้มสายตาก็ยังจ้องชยานีที่อยู่ในร้านอยู่ชยานีก็รู้สึกได้ว่านิธานมองเธออยู่เธอก็เงยหน้ามามองนิธานทั้งสองจ้องกันไปมาด้วยความรักถึงแม้จะอยู่ห่างกันมากก็ตาม “ความเปรี้ยวของความรัก!”เฉลิมพลบ่น”นายไม่มียารักษาแล้ว!” “ฉันว่าแบบนี้ก็ดีออกนายไม่เคยมีความรักนายไม่เข้าใจหรอก”นิธานเริ่มพูดอีกเฉลิมพลสูบบุหรี่หนึ่งที่”นิธานนายรอวันที่ตกอยู่ในกำมือผมเถอะ!” นิธานขมวดคิ้วแต่ก็ยังคงรอยยิ้มไว้”ฉันว่าชาตินี้มันคงไม่มีวันนั้นแล้ว!” “ตรงนี้ยังอีกนานแค่ไหน?”เฉลิมพลยกมือขึ้นมาเหมือนจะจับเนคไทเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้ใส่เสื้อสูท”นายคงไม่ให้ฉันรออยู่ตรงนี้ตลอดหรอกใช่มั้ย!” นิธานมองค้อนใส่เฉลิมพล”ฉันไม่เคยรู้ว่าก่อนเลยนะว่านายเป็นเจ้านายที่ขยันขันแข็ง!” “งั้นตอนนี้ฉันขยันแล้วไม่ได้เหรอ?”เฉลิมพลพูด”หืม?” “พลฉันเตือนนายอีกครั้งนะว่าธนิดาเล่นไม่ได้!” “โอเคๆๆนายไม่ลำคานฉันเริ่มลำคานแล้วฉันรู้ถ้านายยังจะเป็นแบบนี้ไม่แน่เดี๋ยวฉันก็จะเล่นล่ะ!”