ตอนที่185 เฉลิมพลเกือบบ้าตายเพราะธนิดาแล้ว

ต๭นที่185 เฉลิมพลเกือบบ้าตายเพราะธนิดาแล้ว ผู้หญิงทั้งสองถือถุงเล็กถุงใหญ่ออกมาจากร้านเสื้อผ้าเห็นนิธานและเฉลิมพลยืนรออยู่หน้าร้านชยานีรู้สึกเกรงใจ”โทษทีนะฉันกับเช้อปจนลืมเวลาเลยลืมไปว่าผู้ชายไม่ชอบเดินช้อปปิ้งกับผู้หญิง!” “ไม่เป็นไร”นิธานพูดพร้องลูบหัวชยานี”ช้อปต่อมั้ย?” ชยานีใส่หัวถึงแม้นิธานจะบอกว่าไม่เป็นแต่ก็ยังมีเฉลิมพลอีกคนอยู่!ที่จริงแค่ขอให้เฉลิมพลมาช่วยก็รู้สึกเกรงใจมากแล้วยังจะให้เฉลิมพลต้องมารออีก”เฉลิมพลโทษทีนะ!” “ไม่เป็นไรครับพี่สะใภ้!”เฉลิมพลยิ้ม”เดี๋ยวพี่สะใภ้เลี้ยงข้าวมื้อใหญ่ก็โอเคแล้วครับ”เฉลิมพลพูดต่อธนิดาขมวดคิ้วเล็กน้อย” ยกไหวหรอ?” พูดเสร็จก็ยื่นมือไปทางธนิดาธนิดาตกใจเดินถอยหลัง”ไม่ไม่เป็นไรฉันถือเองได้!” ตั้งแต่ที่ธนิดามีความรู้สึกแบบนั้นกับเฉลิมพลธนิดาพยายามอยู่ห่างจากเฉลิมพลแบบนี้ถึงจะสามารถห้ามตัวเองได้ เฉลิมพลโกรธจนหน้าดำคว้าของจากมือธนิดาทั้งหมด”ไม่ว่าจะยังไงตอนนี้เธอก็ถือว่าเป็นแฟนในนามของฉันอีกอย่างผู้ชายถือของให้ผู้หญิงมันคือสิ่งที่จำเป็นอยู่แล้ว!”เค้าไม่ชอบการวางตัวที่ห่างเหินของธนิดาแบบนี้ ชยานีมองนิธานชยานีรู้สึกกังวลใจนิธานใส่หัวแสดงให้รู้ว่าไม่ต้องกังวล “ถ้าอย่างนั้นตอนนี้เวลาก็ไม่เช้าแล้วฉันเลี้ยงข้าวพวกเธอแล้วกัน!”ชยานีเปลี่ยนเบนความสนใจแล้วเอาถุงช้อปปิ้งทั้งหมดให้นิธาน”เฉลิมพลแฟนในนามเข้ายังทำขนาดนี้แล้วสามียังนายไม่คิดจะทำเลยเหรอ!” นิธานขมวดคิ้วแล้วมองค้อนไปทางเฉลิมพลพร้อมหัวเราะออกมา”ภรรยาผมพูดถูกผมผิดแล้ว” เฉลิมพลอ้าปากแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรแต่ในใจก็รู้สึกดูถูกนิธาน เมื่อก่อนชยานี้ป็นคนเมืองเมฆาดังนั้นจึงรู้จักร้านอาหารอร่อยๆเกือบทั้งหมดเธอปรึกษากับธนิดาแล้วสรุปได้ว่าไปร้านสุกี้ที่เมื่อก่อนพวกเธอชอบไปกินกันบ่อยๆ นิธานโอเคแต่เฉลิมพลสีหน้าไม่ค่อยดีนัก”สุกี้อีกแล้วเหรอ?” “เฉลิมพลครั้งนี้ไม่เหมือนก่อนนะฉันรับรอง!”ชยานียิ้มดึงธนิดาเดินนำหน้าไปเฉลิมพลมองนิธานแบบไม่สบอารมณ์เดินตามไปแบบจำใจ ที่จริงร้านที่ชยานีกับธนิดาไปไม่ใช่ร้านใหญ่อะไรเทียบกับร้านเฮกี้ที่เมืองนภาไม่ได้เลยบรรยากาศก็ไม่ได้ดีแต่ชยานีแน่นำมากบอกว่าของอร่อยกลิ่นก็หอม ในร้านไม่มีห้องส่วนตัวที่นั่งเหมือนกันหมดตอนที่พวกของชยานีมาถึงที่ร้านคนก็เยอะมากแล้วเฉลิมพลเห็นแบบนี้ถึงกับขนลุกไม่อยากเดินเข้าไปแต่ถูกนิธานจับไว้ก่อน “เถ้าแก่มีที่ว่างมั้ย?” “คงต้องรอแป๊บนึงกี่คนล่ะ?” “สี่คน!”ชยานียิ้มแล้วหันหลังกลับไปเห็นธนิดายืนอยู่ข้างๆเฉลิมพลเหมือนกำลังคุยกับเฉลิมพลอยู่ชยานีดึงชายเสื้อของนิธาน”เฉลิมพลไม่ชอบร้านแบบนี้หรือเปล่า!” “ไม่หรอกถ้าไม่ชอบก็ให้มันไปหากินเองที่อื่น!”นิธานพูดแบบไม่ใส่ใจแล้วถามพนักงานว่า”เมื่อไหร่จะมีที่!” “มีแล้วมีแล้วที่นี้โต๊ะนั้นเพิ่มลุกไปรอทำความสะอาดแป๊บเดียว!” จริงๆแล้วชยานีดีใจมากที่นิธานมากินร้านแบบนี้กับเธอเพราะคนอย่างนิธานอาหารอะไรก็ค่อยกินหมดแต่คงไม่ค่อยมาร้านแบบนี้แน่นอนว่านอกจากร้านที่เธอพาไปครั้งก่อน “ยิ้มอะไร?”นิธานจับมือชยานีแล้วเดินไปโต๊ะที่ว่างอยู่ “เดี๋ยว!”ชยานีเห็นนิธานกำลังจะนั่งรีบเรียกนิธานไว้แล้วเอากระดาษทิชชูจะเช็คเก้าอี้ให้นิธานแต่นิธานห้ามไว้แล้วใส่หัว”ผมทำเอง!” ชยานียิ้มแบบซื่อๆสองทีเห็นนิธานเช็คเก้าอี้ทั้งสองอย่างสะอาดแล้วใบหน้ายิ้มแย้ม”ให้นายออกมากินข้าวที่นี้กับฉันลำบากนายเลย!” “ไม่หรอกเธอบอกว่าอร่อยนี่!”นิธานยิ้มหันไปมองเฉลิมพลกับธนิดา ก็ไม่รู้ว่าทังสองคุยอะไรกับสุดท้ายก็เดินเข้ามาแล้ว ธนิดาเอาทิชชูเช็คเก้าอี้ให้เฉลิมพลเฉลิมพลก็ไม่ได้รู้สึกอะไรแต่พอนั่งลงก็พูดทันทีว่า”พี่สะใภ้ถ้ามื้อนี้ไม่อร่อยไม่นับว่าเลี้ยงแล้วนะ!” “โอเค!”ชยานียิ้ม ชยานีกับธนิดาชอบกินเผ็ดแต่นิธานกินไม่ค่อยได้ดังนั้นชยานีจึงสั่งสองชุปแล้วสั่งอันที่ไม่เผ็ดมากนิธานแสดงท่าทางว่าไม่ต้องคิดเพื่อเขาแต่ชยานีคิดว่ามากินด้วยกันก็ต้องกินแบบมีความสุขทุกคน ตอนของมาลงตอนนั้นหอมมากจริงๆปกตินิธานเป็นคนไม่ได้ชอบของพวกนี้แต่ชยานีชอบเขาก็สามารถลองได้ ระหว่างนั้นชยานีก็ลวกผัดให้นิธานพวกกระเพาะวัวไส้เป็ดอะไรพวกนี้ที่เธอคิดว่าอร่อยก็ลวกให้นิธานทุกอย่างนิธานก็กินทุกอย่างที่ชยานีคีบให้แล้วทุกครั้งก็จะมีการตอบสนองเสมอ กลับการทางเฉลิมพลไม่ได้แฮปปี้ขนาดนั้นแค่เห็นนิธานกับชยานีแบบนั้นก็รู้สึกอิ่มแล้วโดยเฉพาะตอนที่เห็นหน้านิธานตอนกินอย่างมีความสุขเฉลิมพลกำลังจะพูดเหน็บแนมก็เห็นผู้หญิงข้างข้างกินอย่างมีความสุข เฉลิมพลหรี่ตาแล้วมองหน้าธนิดา แรกๆธนิดาก็กินยังมีความสุขพอกินไปกินมาก็รู้สึกว่ามีสายตาจ้องตัวเองอยู่ธนิดารู้สึกอึดอัดเลยเงยหน้าขึ้นมามองเฉลิมพลแล้วยิ้มให้เท่ากับว่าทักทายแต่ใครจะไปคิดว่าเฉลิมพลจะยื่นถ้วยมาให้ ธนิดาอึ้งจ้องเฉลิมพลไม่เข้าใจว่าเฉลิมพลต้องการอะไรเฉลิมพลก็มองธนิดาแบบเย่อหยิ่งธนิดารีบกืนอาหารที่อยู่ในปากชี้ตัวเองแล้วชี้ถ้วยของเฉลิมพล”นายจะกินอันที่ฉันกินเมื่อกี้เหรอ?” เฉลิมพลไม่ได้ตอบแต่สายตาเขาแสดงให้รู้ว่าใช่ “อ่อหมดแล้วเมื้อกี้ฉันกินหมดแล้ว”ธนิดาพูดณตอนนั้นรู้สึกได้ว่าบรรยากาศค่อนข้างแข็งไปหมด ชยานีกับนิธานเงยหน้าขึ้นมาดูชยานีอยากขำแต่ถูกนิธานกดไว้ชยานีจึงเสแสร้งไอไปนึงที”ตรงนี้ยังมีอยู่!” เฉลิมพลพยักหน้าธนิดาก็ตะโกนขึ้นมาเสียงดัง”อ้อคุณเฉลิมพลอยากให้ฉันลวกให้ใช่มั้ย?” เฉลิมพล”…… เค้าไม่เคยเจอผู้หญิงที่ความรู้สึกช้าขนาดนี้มาก่อนแล้วยังพูดออกมาแบบตรงตรงทางนี้ไม่ใช่แค่ชยานีที่ขำแล้วนิทานก็อดไม่ได้ที่จะขำออกมานิทานตบไหล่เฉลิมพล”น้องชายอยากกินก็ลงมือเองนะ!”พูดเสร็จก็มองเฉลิมพลแบบเห็นใจ เฉลิมพลโกรธจนจะเป็นบ้าแต่ก็ทำอะไรเธอไม่ได้ทำได้เพียงจ้องธนิดาแบบโกรธ”บอกว่าฉันคือผู้มีพระคุณของเธอหรอ?ก่อนหน้านี้บอกว่าจะตอบแทนฉันไม่ใช่หรอ?ทำไม?ให้เธอลวกผักให้ผู้มีพระคุณแค่นี้ก็ไม่ได้เหรอ!” “คุณเฉลิมพลคุณกิน!”ธนิดาก็รีบลวกกระเพาะวัวแล้วคีบใส่ถ้วยเฉลิมพลพร้องยิ้มให้”นายจะเอาอะไรอีกมั้ย!” เฉลิมพลเจอธนิดาทำแบบนี้ให้ถึงกับกลืนไม่เข้าคายไม่ออกรู้สึกไม่ดีมากแต่คนบางคนกลับมองเค้าแบบมีอะไรเหรอแถมยังถามอีกว่าจะเอาอะไรอีกมั้ย “ฉันเอาทุกอย่าง!” “อ้องั้นเดี๋ยวฉับรีบลวกให้นะคุณเฉลิมพล!”จากนั้นธนิดาก็ก้มหน้าก้มตาลวกผักให้เฉลิมพลแต่ตอนนี้ธนิดาฉลาดขึ้นแล้วลวกทุกอย่างวนไปหนึ่งรอบเฉลิมพลทำได้แค่ลืมตาโตจ้องธนิดาไว้ ธนิดานี้สิทำเหมือนม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเฉลิมพลโกรธเรีองอะไร ชยานีกับนิธานจ้องตาแล้วใช่สายตาคุยกัน นิธาน:ทีนี้เธอว่าใจเรื่องพวกเขาสิงคนได้แล้ว! ชยานี:ก็ใช่ระดับความคิดของดาฉันว่าถ้าเฉลิมพลกับเธออยู่ด้วยกันแล้วจริงๆเฉลิมพลก็คงจะโกรธจนกระอักเลือดตาย! นิธาน:ใช่พลตอนนี้ใกล้กระอัดเลือดอยู่แล้วผมไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่สามารถทำให้พลโกรธขนาดนี้แล้วตัวเองยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำเพื่อนเธอป็นคนแรก ชยานี: ถ้าอย่างนั้นฉันจะรู้สึกดีใจมั้ย? เฉลิมพล:อย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ว่าพวกนายกำลังมีความสุขกับเรื่องนี้ “นีใช่คุณมั้ยนี!” ข้างๆมีเสียงที่คุ้นเคยแววเข้ามาหลังจากนั้นชยานีก็ถูกคนดึงขึ้น ชยานีชาไปทั้งตัวรู้สึกเหมือนเลือดในตัวแข็งไปหมดแล้วแขนของเธอถูกจับอย่างแน่นใบหน้าที่อยู่ตรงหน้าเป็นที่คุ้นเคยมาก เขามองเธออย่างตื่นเต้นใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ”นีใช่เธอมั้ย?ใช่เธอจริงๆช่ายมั้ย?ดีจริงๆพวกเขาบอกว่าเธอตายไปแล้วแต่ฉันไม่เชื่อฉันรู้ว่าธอยังอยู่เสมอ!”