已经是第一章了
ตอนที่ 17 การมาของพี่เมธีรา
ตอนที่ 17 การมาของพี่เมธีรา
“ตึกคานเขตนี้ก็มีอายุมากแล้วนี่นะ”ทั่วทุกบริเวณล้วนมีร่องรอยของการบูรณะใหม่อย่างชัดเจน ดารุไม่เข้าใจนัก ธวลิตที่รวยถึงขนาดนี้จะอยากเก็บตึกหลังเก่านี้ไว้ทำไมกัน เพียงแค่เขานึกถึง ไม่ว่าตึกนั้นจะมีคุณภาพที่ดีเลิศเลอถึงเพียงไหนและคนมักจะซื้อมันไม่ถึงนั้น ว่ากันว่าเงินของเขามากพอที่จะสามารถซื้อตึกเหล่านั้นได้ทั้งเมืองเลยทีเดียว
“อื้อ”เธอพยักหน้า น้าธารีเผยอยิ้มกว้างตามนิสัย ใต้หน้าผากสว่างนั้นเป็นดวงตาคู่สวยน่ามองที่แม้จะมีร่องรอยเหี่ยวย่นอยู่ แต่ก็ยังหลงเหลือร่องรอยจางๆที่ทำให้เห็นถึงความงดงามในช่วงสมัยสาวๆได้
ดารุชอบช่วงเวลาหลังจากทำงานเสร็จแล้วมากที่สุด เพราะเธอจะได้พูดคุยกับน้าธารีอย่างเบิกบานใจทุกท่วงท่าของเธอนั้นช่างงดงาม แม้กระทั่งยืนเฉยๆอยู่บนพื้นเธอยังดูพิเศษกว่าคนทั่วไป น้ำเสียงที่เธอใช้พูดนั้นนุ่มนวล คำพูดล้วนเต็มไปด้วยความหมายลึกซึ้ง ดารุคิดว่าเธอต้องได้รับการศึกษามาอย่างดีแล้วแน่นอน
ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงตรงและทุกคนล้วนกำลังพักผ่อน ทว่าดารุไม่ได้มีนิสัยแบบนั้น ยามเมื่อรอบกายไร้ซึ่งคนอยู่แล้วเธอก็มักจะเดินเล่นอย่างตามใจไปยังหน้าประตู พลางยืดแขนและยืดหลังออก ยาทาของคฤหาสน์คานเขตนี่ได้ผลดีจริงแฮะ แผลบนร่างกายเธอตอนนี้ก็ดีขึ้นพอสมควร
เธอใช้มือปัดชุดตัวเองไปมาพลันนึกอยากจะเต้น จึงกางแขนทั้งสองข้างออกมา ขณะที่ทำท่าเต้นสวยงามอย่างเป็นสเต็ปอยู่นั้น เสียงข้างหูก็ดังขึ้น“ดารุ ดารุ!”
เธอหันไปตามเสียงเรียก พี่ธีรากำลังยืนอยู่ที่หน้าประตูด้านนอกและโบกมือมาทางเธอ รูปลักษณ์ภายนอกของเขานั้นถึงแม้จะหล่ออย่างถึงที่สุดเท่ากับธวลิต แต่ก็ทำให้คนรู้สึกจับต้องได้จริงมากกว่า
“พี่ธีรา”เธอนึกไม่ถึงว่าธีราจะมาหาได้ ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคนนั้นเป็นทั้งเพื่อนสนิทและเพื่อนร่วมงาน ในช่วงที่ทำงานอยู่นั้นเขาก็คอยช่วยเหลือเธอตลอด
บนใบหน้าของธีราปรากฏให้เห็นดวงตาดำคล้ำสองข้าง และแก้มทั้งสองด้านก็ตอบลงด้วย ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วันเขาดูผอมลงไปไม่น้อยเลย สภาพก็ยังดูโทรมๆอีกด้วย ทั้งนี้เมื่อมองไปที่ใบหน้าเขาเธอก็เห็นถึงไรหนวดที่รกรุงรังนั่นจนดารุถึงกับตกตะลึงอีกครั้ง เขามักจะใส่ใจกับบุคลิกภาพอยู่เสมอ ถึงแม้จะรู้จักกันมานานแล้ว ทว่านี่ก็เป็นครั้งแรกเลยที่เห็นเขาในสภาพที่ไม่ได้โกนหนวดออก
“เธอสบายดีมั้ย”เสียงของธีราสั่นเครือ วันนี้ที่จริงแล้วเขาคิดว่าจะมาลองเสี่ยงโชคดูเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอเธอเข้าจริงๆ
ดารุปัดชุดไปมาอย่างเก้ๆกังๆพลางตอบ“หนูสบายดีค่ะ”
“ไม่ เธอเปล่า!”จู่ๆธีราก็ขึ้นเสียงสูงทำเอาดารุสะดุ้งเฮือก เธอเห็นเขากำลังใช้สายตามองมายังตนและบนใบหน้านั้นก็มีสีหน้าของความทุกข์ทรมาน
ดารุไม่ได้ตอบอะไรอีก เธอชินกับการปกปิดความรู้สึกผิดบาปนี้ไว้ให้มันลึกลงไปข้างใน ประสบการณ์ชีวิตหลายปีที่ผ่านมา ทำให้เธอได้ขัดเกลาความคิดความอ่านของเธอเองจนแสดงออกมาด้วยท่าทางที่ยิ่งยโสนี้ เธอนั้นไม่เต็มใจที่จะเปิดเผยความรู้สึกต่อหน้าใครมาก่อน
“พี่รู้อยู่แล้ว ว่าถ้าแต่งกับคนแบบนั้นไม่มีทางมีความสุขได้หรอก!”ธีรามองเห็นชุดสาวใช้ที่เธอสวมใส่อยู่ “และเขาจะทำกับเธอแบบนี้ไม่ได้!”
แววตาของดารุเปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมาทันที เธอพูดด้วยน้ำเสียงเบาหวิว“เรื่องนี้อย่าไปโทษเขาเลย!”ถ้าจะโทษ ต้องโทษพี่สองที่แสนจะขี้อิจฉานั่นต่างหาก
“ไม่ให้พี่โทษมัน หรือว่ามันให้ผู้หญิงคนหนึ่งมาแต่งงานด้วยเพื่อมาใช้โขกสับอย่างนั้นเหรอ!”ธีราโมโหเพิ่มเข้าไปอีก เขาทุบไปบนประตูเหล็กหนาอย่างรุนแรง พลางเผยความรู้สึกไม่พอใจที่อยู่ข้างในนั้นออกมา มือเขาที่ควบคุมไว้ไม่อยู่ค่อยๆมีเลือดไหลซึมออกมาอย่างช้าๆ“ดารุหย่ากับมันเถอะนะ แล้วพี่จะ พี่จะแต่งงานกับเธอเอง จะดูแลเธอให้ดีเอง!”
คำคำนี้เก็บซ่อนไว้อยู่ข้างในมานานมากแล้ว เขาทนมันมานับร้อยครั้งได้
ดารุมีสีหน้าเรียบนิ่งดุจคลื่นน้ำที่เรียบสงบก็ไม่ปาน ด้านหลังมีสายลมหนาวพัดผ่านเข้ามาทำให้เส้นผมที่เธอมัดไว้อย่างง่ายๆบริเวณท้ายทอยนั้นปลิวไสวมากระทบกับหัวไหล่ และแม้จะยังสวมชุดสาวใช้อยู่ เธอก็ยังคงเป็นหญิงสาวผู้งดงามสูงส่งคนนั้นซึ่งเขาอดไม่ได้ที่คิดอยากจะดูแล
“พี่ดูแลเธอได้อย่างดีแน่ดารุ เพราะว่าพี่เพิ่งจะ…”ภายในกระเป๋านั้นห่อหุ้มสมุดบัญชีธนาคารเล่มหนึ่งไว้ ซึ่งเงินภายในบัญชีนั้นก็มากพอที่พวกเขาจะซื้อห้องชุดย่านใจกลางเมืองได้ถึงสองห้องด้วยกัน
已经是最新一章了
加载中
