ตอนที่ 5 เครื่องกำเนิดลูก

ต๭นที่ 5 เครื่องกำเนิดลูก ออกมาจากห้องโถงของโรงแรม หัวใจของถังซินยังเต้น ตุบๆ ตุบๆ พอเมื่อมีลมเย็นมากระทบใบหน้า สติของเธอก็เริ่มฟื้นขึ้นมา เธอคิดไม่ถึงว่าจะได้นอนกลิ้งบนเตียงกับบุคคลสำคัญอย่างมู่เฉินหย่วน！ นี่ไม่ใช่ฝัน นี่คือความจริงใช่มั้ย！ เขาคือมู่เฉินหย่วนนะ！เธอไม่รักชีวิตตัวเองเหรอ？ความเจ็บปวดตรงจุดซ่อนเร้นที่หว่างขาทั้งสอง ยังเตือนสติเธอเรื่องทั้งหมดเมื่อคืน ถังซินเอามือโขกกะโหลกตัวเองแรงๆ แล้วควานหาธนบัตรท่านปู่เหมาใบสุดท้ายในกระเป๋าออกมา แล้วโบกเรียกรถแท็กซี่ คันหนึ่ง ไม่สนใจอะไรแล้ว กลับบ้านตระกูลมู่ก่อนค่อยว่ากัน ก่อนจะเข้าประตูบ้าน ถังซินตรวจเช็คส่วนล่างของร่างกายอย่างละเอียดถี่ถ้วนว่าไม่มีร่องรอยอะไรที่น่าสงสัยแล้วจึงเดินก้าวเข้าบ้าน พอเข้ามาในบ้าน ถังซินได้เจอกับแม่สามีกำลังรับประทานอาหารเช้าอยู่ตรงหน้าโต๊ะกินข้าว “แม่คะ” เธอยังทักทายตามปกติ “เธอยังกล้ากลับมาอีกเหรอ？！” นึกถึงคำพูดถังซินในโทรศัพท์เมื่อคืนที่ได้เถียงกับตน พอเห็นหน้าของถังซินในตอนนี้ หลิวฟางก็เกิดบันดาลโทสะ “หย่า！รีบไปหย่ากับลูกของฉันเลย！！” เมื่อได้เห็นแม่สามีไม่ชอบตนเอง เธอแทบอยากจะไสหัวออกจากบ้านตระกูลมู่ซะตอนนี้เลย ถังซินกำมือแน่น ค่อยๆ ทำให้ใจสงบลง เธอรู้ว่าภูมิหลังของเธอไม่ดี แต่งงานกับมู่หยางชิวก็คือสร้างฐานะเพื่อยกระดับตนเอง แต่ว่าเธอก็พยายามทำงานที่บริษัทมู่ซื่อในแผนกนักแปลภาษา เป็นนักแปลผู้ชำนาญการ ความสามารถของเธอก็ไม่ได้ด้อยอะไร แต่แม่สามีของเธอกลับมองไม่เห็นคุณค่าของเธอ ตั้งแต่เธอเข้ามาในบ้านตระกูลมู่ก็ได้แต่บ่นมาตลอด ผ่านไปแล้วหนึ่งปี ไม่เห็นท้องของเธอมีการเปลี่ยนแปลงก็ยิ่งหน้าดำหน้าแดงขึ้น ซ้ำยังพูดเสียๆ หายๆ ต่อหน้าญาติทั้งหลายว่าไก่ในรังไม่ยอมออกไข่ ซ้ำยังมีการแนะนำลูกสาวของเพื่อนให้มู่หยางชิวได้รู้จักต่อหน้าต่อตาของเธออีกด้วย เพื่อความรักของฉันกับมู่หยางชิวและบ้านหลังนี้ เธอต้องอดทนแล้วอดทนอีก ไม่คิดเล็กคิดน้อยกับแม่สามี เงินทองที่หามาได้ก็ให้บ้านนี้ทั้งหมดแต่มู่หยางชิวกลับนอกใจเธอ！ ถังซินบอกกับตัวเองจะต้องอดทนไว้ หลังจากสูดหายใจลึกๆ ก็พูดกับแม่สามีว่า “แม่คะ ฉันไม่ได้ตั้งใจผิดนัดกับหมอคนนั้น พอดีบริษัทมีปัญหา ฉันจึงรีบไปจัดการเรื่องนี้ เพื่อนร่วมงานก็ทำงานได้ไม่ดี ฉันก็เลยโมโหนิดหน่อย เมื่อคืนถึงพูดกับคุณแม่แบบนั้น” หลิวฟางยังไม่คิดบัญชีนี้ เหมือนว่าอยากให้ถังซินกับมู่หยางชิวรีบหย่ากันตอนนี้เลย “ไม่ต้องเรียกฉันว่าแม่ ฉันรับไม่ได้ เธอไม่ท้องก็รีบหย่ากับลูกฉัน！” “แม่คะ ฉันรู้ว่าแต่งงานเข้าตระกูลมู่มาหนึ่งปีแล้ว ยังไม่มีลูก ในใจก็เสียใจมากเหมือนกัน” ถังซินจับแขนของหลิวฟางอย่างละอายใจแล้วพูดว่า “คุณแม่วางใจได้ ถ้าครั้งนี้ไม่ท้อง ฉัน....ฉันก็จะหย่ากับมู่หยางชิว ฉันไม่อยากเป็นตัวถ่วงของเขา” เธอพูดมาอย่างนี้ สีหน้าของหลิวฟางก็ดีขึ้นมาทันที.หลิวฟางเดินไปมองท้องของถังซิน “ถังซิน ท้องของเธอยังไม่การเปลี่ยนแปลงอีก ไม่ว่าจะพูดอะไร ฉันจะไม่ยอมรับเธออีกแล้ว จะต้องให้เธอหย่ากับมู่หยางชิวให้ได้！” ใบหน้าถังซินยังคงไว้ซึ่งรอยยิ้ม ในใจก็ต้องเก็บความขมขื่นเอาไว้ ในสายตามู่หยางชิวไม่มีเธอ แล้วในสายตาของแม่สามีเธอเป็นเพียงแค่เครื่องกำเนิดลูก ถังซินก็ไม่ได้คุยกับแม่สามีต่อไป หลังจากขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วจึงขับรถไปบริษัท แม้ว่าเธอกับมู่หยางชิวจะทำงานในบริษัทมู่ซื่อ แต่อยู่คนละหน่วยงานกัน มู่หยางชิวอยู่แผนกวางแผน ส่วนเธออยู่แผนกนักแปล ตึกบริษัทตระกูลมู่ใหญ่โตมาก แผนกของเธอกับเขาห่างกันสามสิบกว่าชั้น เมื่อแรกเข้ามาบริษัทตระกูลมู่เมื่อหลายปีก่อน มู่หยางชิวบอกกับถังซินว่าบริษัทไม่อนุญาตให้มีความสัมพันธ์หนุ่มสาว ไม่ให้ถังซินประกาศความสัมพันธ์ของทั้งสองคน. ดังนั้นทั้งบริษัทตระกูลมู่จึงไม่มีคนไหนรู้ว่าทั้งสองเป็นสามีภรรยากัน ถังซินกำลังคิดว่า ตัวเองนี่โง่จริง ๆ บริษัทตระกูลมู่เป็นบริษัทใหญ่ที่ติดอันดับหนึ่งในร้อยของประเทศ ล้วนแต่มีผู้มากด้วยความสามารถ สาวสวยมากมาย มู่หยางชิวกลัวว่าการแต่งงานแล้วจะกลายเป็นข้อจำกัดขัดขวางการไปเกี้ยวพาราสีสาวสวย แม้แต่แหวนแต่งงานก็ไม่ยอมใส่มาทำงาน ตอนกำลังเก็บกุญแจใส่กระเป๋า เธอได้เห็นในกระเป๋ามีกระดุมข้อมือรูปสี่เหลี่ยม เป็นแบรนด์ดังที่เธอรู้จัก เป็นสินค้าฟุ่มเฟือยอย่างหนึ่ง บ้านของพวกเขาขนาดกระดุมข้อมือยังต้องใช้เงินสองแสนกว่าหยวน ถังซินใช้มือหยิบกระดุมข้อมือยกขึ้นมาดูอย่างละเอียด มู่หยางชิวไม่ใช้กระดุมข้อมือผลึกแก้วนี้อย่างแน่นอน ในสมองก็ผุดภาพใบหน้าอันเยือกเย็นขึ้นมา หัวใจของเธอก็เต้นดังตุบๆ ตุบ ๆ