ตอนที่ 8 ท้องเหรอ

ต๭นที่ 8 ท้องเหรอ “ขอบ...ขอบคุณค่ะท่านประทานมู่” ถังซินรีบลุกขึ้นยืน ส่วนที่ถูกเล็บของเขาสัมผัส ตอนนี้ยังสั่นอยู่ “ฉันมาจากแผนกนักแปลชื่อถังซิน การเจรจาการค้าในครั้งนี้ ฉันรับหน้าที่เป็นผู้แปลให้กับท่าน” มู่เฉินหย่วนเพียงแค่ “อืม” ด้วยเสียงโทนต่ำ แฝงด้วยมีความสนใจเป็นอย่างยิ่ง “ถ้างั้นก็รบกวนคุณถางด้วย” “ท่านประทานมู่ถ่อมตัวแล้ว” ถังซินฝืนยิ้ม ยังดีมู่เฉินหย่วนไม่ทำเธอลำบากใจ พูดเสร็จก็เดินไปพร้อมกับตัวแทนของอีกฝ่าย ทำให้ถังซินรู้สึกสบายใจมากขึ้น ถังซินเร่งฝีเท้าเดินนำไป ช่วยนำทางให้พวกเขา การเจรจาทั้งสองฝ่ายคนค่อนข้างเยอะ ถังซินจึงตั้งใจจองเป็นห้องอาหารส่วนตัว หลังจากพาคนเข้าห้องอาหาร เธอก็ออกไปพูดกับพนักงานบริการว่า อีกยี่สิบนาทีเสิร์ฟอาหารได้ เมื่อเธอกลับเข้าไปห้องอาหารอยากจะนั่งพักสักครู่ ก็ได้พบว่าที่นั่งมีคนนั่งเต็มหมดแล้ว “คุณถาง เชิญทางนี้” ผู้ช่วยจางยกที่นั่งของเขาให้กับเธอ “การเจรจาครั้งนี้รบกวนคุณมาเป็นผู้แปล ฉันมีธุระจะต้องออกไปจัดการ” ที่นั่งของผู้ช่วยจางก็อยู่ด้านข้างมู่เฉินหย่วน ถัดไปจากมู่เฉินหย่วนก็เป็นตัวแทนของสวิตเซอร์แลนด์ ถังซินทำยังไงก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ เพียงได้แต่นั่งลงไปดีๆ การเจรจาครั้งนี้เกี่ยวกับค่าขนส่งทางทะเล บริษัทอีกฝ่ายได้ซื้อสินค้าของบริษัทในเครือของบริษัทมู่ซื่อในระยะยาว การมาในครั้งนี้ต้องการซื้อเพิ่มอีกหลายงวด แต่ว่าค่าขนส่งทางทะเลค่อนข้างแพง หวังว่าบริษัทมู่ซื่อจะลดราคาให้ คำพูดภาษาโรมานซ์เป็นภาษาที่อ่อนโยน ดังนั้นการพูดของตัวแทนอีกฝ่ายในบางครั้งจะพูดค่อยๆ ถังซินเพื่อที่จะฟังให้ชัดเจน จำเป็นต้องโน้มร่างกายเอียงไปข้างหน้า ด้านข้างของเธอก็คือมู่เฉินหย่วน บางทีศอกก็ไปกระทบโดนมู่เฉินหย่วน เพียงแค่กั้นด้วยเสื้อเชิตบางๆ ถังซินสามารถสัมผัสถึงความร้อนในร่างกายของชายหนุ่ม มันร้อนมากจริงๆ ถังซินบางครั้งก็สติเหม่อลอยคิดถึงเรื่องที่โรงแรมในคืนวันนั้น ทำให้ทั้งเนื้อทั้งตัวร้อนตามขึ้นมา เธอทำไมถึงคิดถึงเรื่องที่ไม่ควรคิดนะ！ ตัวแทนอีกฝ่ายได้ฝากคำพูดให้เธอแปลให้มู่เฉินหย่วนอีกครั้ง ถังซินขยับตัวมาทางด้านหลัง หน้าแดงผิดปกติ เพื่อที่จะปกปิดความเขิน เธอก็ได้หยิบแก้วไวน์บนโต๊ะมาดื่ม ในวินาทีนั้นถังซินรู้สึกมีสายตากำลังจดจ้องตนเองอยู่ ค่อยๆ หันหน้าไปกลับพบว่าเป็นมู่เฉินหย่วนกำลังเอาหนึ่งนิ้วแตะไว้ที่คางแล้วมองเธอด้วยสายตาที่แปลกประหลาด เอานิ้วเขี่ยที่ริมฝีปากเบา ๆ ทำไมเขาถึงมองเธอแบบนี้ ? ในใจถังซินคิดแล้วรู้สึกมีความตึงเครียดอย่างบอกไม่ถูก สายตาก็เหลือบไปบนโต๊ะพบว่าแก้วไวท์แดงของเธอใบนั้นยังวางอยู่ด้านซ้ายของมืออยู่เลย แล้วแก้วที่ถือในมือดูเหมือนจะเป็นแก้วของมู่เฉินหย่วน “......” ที่แท้เธอได้ดื่มไวท์ของมู่เฉินหย่วน มิน่าหล่ะเขาถึงมองเธอแบบนี้ ขณะนี้รู้สึกขึ้นมาทันทีไวท์แดงที่อมอยู่ในปากร้อนเหมือนกับก้อนเหล็กที่เดือดอยู่ กลืนก็ไม่ดี ไม่กลืนก็ไม่ได้ ท้ายสุดเธอก็ต้องกลืนไวท์ลงไป ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นวางแก้วไว้บนโต๊ะเหมือนเดิม มู่เฉินหย่วนมองดูการกระทำเล็กน้อยของเธอ ทำตากลิ้งไปกลิ้งมาแล้วยิ้มอย่างชอบใจ ผู้หญิงคนนี้ช่างนิ่งจริง ๆ มู่เฉินหย่วนมีความใจกว้าง ตอบตกลงตัวแทนอีกฝ่ายลดภาษีศุลกากรท้องทะเล การเจรจาจบลงก่อนครึ่งชั่วโมง ทั้งสองฝ่ายก็ได้รับประทานอาหารด้วยกัน บรรยากาศสนิทสนมกลมกลืนกัน ห้องอาหารห้องใหญ่มีคนเยอะ ดังนั้นจึงเปิดแอร์ความเย็นต่ำ ถังซินกินข้าวได้ไม่กี่คำ ก็รู้สึกมวนท้อง หน้าผากมีเหงื่อไหลมาไม่หยุด มู่เฉินหย่วนก็ยังสังเกตเห็น มู่เฉินหย่วนพูดด้วยเสียงเรียบ ๆ “ ไปพักผ่อนเถอะ การเจรจาได้จบลงแล้ว” “ขอบคุณค่ะท่านประทานมู่” ถังซินขอบคุณและซาบซึ้งเป็นอย่างมาก อยากจะไปอ้วกจริง ๆ เธอเอามือทั้งสองข้างปิดปากรีบวิ่งไปข้างนอก ชายหนุ่มมองเธออย่างไม่ระสายตา หัวคิ้วมีรอยย่นเล็กน้อย พอเข้ามาในห้องน้ำ ถังซินไม่ทันได้ปิดประตู โอบกอดชักโครกอ้วกอย่างหนักหน่วง หลังจากอ้วกเสร็จกระเพาะก็สบายขึ้นมาไม่น้อย เธอกดชักโครก พอหันมาก็เจอกับคนๆ หนึ่ง “ท่าน..ท่านประทานมู่” มองเห็นชายหนุ่มพิงอยู่ตรงวงกบประตู ถังซินพูดออกมาจนเกือบกัดลิ้นตัวเอง “นี่มันห้องน้ำหญิงนะ ห้องน้ำชายอยู่......ด้านข้าง” มู่เฉินหย่วนเงยหน้าขึ้นมา ใช้สายตาอันเฉียบแหลมมองท้องที่ราบเรียบของเธอขึ้นลงไปมา ถังซินเริ่มรู้สึกอึดอัดขึ้นมา มู่เฉินหย่วนเดินเข้ามา มือของเขาข้างหนึ่งสอดไว้ในกระเป๋า เดินมุ่งมายืนด้านหน้าถังซิน ใช้สายตามองเหมือนจะกดขี่เธอ ถามด้วยความเย็นชา “ท้องเหรอ”