ตอนที่ 13 สวมเขา

ต๭นที่ 13 สวมเขา ซ้ำยัง...... ถังซินหนีบกระเป๋าจนแน่น คืนนี้เธอเตรียมที่จะเซอร์ไพรส์มู่หยางชิวไว้หนึ่งอย่าง ถ้าหากมู่เฉินหย่วนมา มีบางเรื่องเธออยากจะอธิบายก็ไม่สามารถอธิบายได้ “คุณอาของคุณน่าจะยุ่ง คงไม่มาหรอกมั้ง” หลิวฟางเป็นคนรักษาภาพลักษณ์เป็นอย่างมาก ลูกชายของเธอไม่สามารถประจบมู่เฉินหย่วนสำเร็จได้ ก็อย่าให้ใครหน้าไหนได้ไปประจบ “เมื่อก่อนเธอกับมู่ซางแต่งงานกัน ก็ส่งบัตรเชิญให้มู่เฉินหย่วน เขาก็พูดว่าจะมา สุดท้ายมีเพียงแต่ผู้ช่วยมามอบซองแดงให้ ครั้งนี้ก็คงไม่มามั้ง” มุมปากหลานสะใภ้หุบลงนิดหน่อย แต่ก็พยายามรักษารอยยิ้ม “เชิญคุณป้าเข้าไปนั่งก่อนค่ะ แขกมาเยอะ ฉันไม่สะดวกต้อนรับคุณป้า” หลิวฟางยิ้มแล้วพยักหน้า เหมือนกับแม่ไก่ได้รับชัยชนะ เดินก้าวขาเข้าไปในงานเลี้ยง ตลอดการสนทนาถังซินไม่พูดเลยสักคำ นึกไม่ถึงเลยแม่สามีของเธอจะเป็นมือฆ่าอันดับหนึ่ง ทำให้หลานสะใภ้โกรธจนหน้าเขียวแล้ว สุดยอดจริง ๆ ！ เมื่อเข้ามาในห้องโถงงานเลี้ยง ถังซินก็พบว่ามู่หยางชิวอยู่ดีๆ ก็หายไป เมียน้อยก็มาด้วย สวมชุดพิธีการสีเสี้ยวจันทร์ ยืนกับเขาด้วยความสนิทสนม ยิ่งไปกว่านั้นมู่หยางชิวยังพาเฉียวมั่นหลัวมาทักทายหลิวฟางอีก ถังซินเห็น 3 คนนี้เล่นละครต่อหน้าตนเอง ก่อนหน้านี้เคยกินข้าวด้วยกันแท้ๆ ในตอนนี้ทำเป็นเหมือนเพิ่งรู้จักกัน เธอเห็นแล้วอยากหัวเราะอย่างมาก เดิมทีเฉียวมั่นหลัวเป็นคนนอก ควรต้องนั่งอีกโต๊ะ หลิวฟางอยากจะพูดขอบคุณเธอที่ดูแลมู่หยางชิว แล้วยังดึงเธอมานั่งข้างตัวเอง ทำดูเหมือนถังซินเป็นคนนอกยังไงยังงั้น โต๊ะใหญ่สำหรับยี่สิบคน ยังมีว่างอยู่ ประจวบเหมาะอยู่ข้างถังซินพอดี เธอมีความตื่นเต้นนิดหน่อย แต่พอมองไปรอบ ๆ ความตื่นเต้นก็ได้มลายหายไปหมดสิ้น ตอนนี้ห้าหกโต๊ะล้วนมีคนนั่งเต็มแล้ว รอเพียงรับประทานอาหาร ดูท่ามู่เฉินหย่วนคงไม่มาแน่ ญาติของบ้านตระกูลมู่กลุ่มนั้นล้วนแต่หน้าไหว้หลังหลอก เห็นคนนอกนั่งอยู่ข้างหลิวฟาง ถึงปากไม่พูดออกมา สายตาที่มองถังซินกับหัวเราะเยาะเย้ยในความทุกข์ของคนอื่น เหมือนกับว่าค่อยพูดกันวันหลัง ทำหน้าที่สะใภ้ก็ยังทำได้ไม่ดีเลย ในช่วงแรกมู่หยางชิวยังใช้ตะเกียบคีบอาหารให้ถังซิน พูดปลอบใจด้วยเสียงค่อยๆ ประมาณสองประโยค หลังๆ พอเบื่อ ก็หันไปส่งความรักกันด้วยสายตาให้เฉียวมั่นหลัว ทำให้ใจของถังซินเหมือนมีไฟโทสะเผาไหม้ลุกโชนขึ้นข้างบน เธอก็อดทนต่อไป ให้โอกาสมู่หยางชิวหลายครั้ง เขากับไม่ไว้หน้าเธอเลย！ “ทุกท่าน” ถังซินไม่อดทนอีกต่อไป โยนผ้ากันเปื้อนไปบนโต๊ะ ยกแก้วไวน์แดงแล้วลุกขึ้น เสียงของเธอดึงดูดสายตาของทุกคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะเพ่งมองมาที่เธอ “วันนี้เป็นวันมงคล พวกเรามาดื่มอวยพรให้เวยเวยด้วยกัน！” ถังซินยื่นแก้วเหล้าไปทางน้องสะใภ้ แกว่งแก้วนิดหน่อย “เวยเวย เธอเหนื่อยลำบากแล้ว” “ขอบคุณค่ะ พี่สะใภ้” น้องชายกับน้องสะใภ้รีบลุกขึ้นมา ทุกคนต่างก็ลุกขึ้นมาชนแก้ว ถังซินยังไม่นั่งทันที แต่กวาดสายตาไปที่มู่หยางชิว ไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรกับเฉียวมั่นหลัว ใบหน้าเต็มด้วยรอยยิ้ม สายตาถังซินก็ต่ำลงมา “ถือโอกาสในวันนี้ อาศัยวันดีของน้องสะใภ้ ฉันอยากจะประกาศเรื่องหนึ่งให้ทุกคนได้ทราบ” เธอหยิบใบตรวจเช็คครรภ์จากกระเป๋า ยื่นให้หลิวฟางอย่างเคารพนอบน้อม ยิ้มอย่างมีความสุข แสดงสีหน้าที่เขินอายเล็กน้อย “แม่คะ อีกไม่นานก็จะได้อุ้มหลานแล้ว” เรื่องนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน คนที่อยู่บนโต๊ะยังไม่มีการตอบสนองมา โดยเฉพาะมู่หยางชิว มู่หยางชิวยังพูดคุยกับเฉียวมั่นหลัว ในปากยังกินอาหารอยู่ พอได้ยินข่าวนี้ ก็สำลักสิ่งที่อยู่ในปากจนหน้าแดง แล้วเขาหันมามองถังซิน มือสั่นระริกชี้มาทางเธอ “เธอ เธอ เธอ.....” “สามี ！คุณไม่เป็นอะไรใช่มั้ย？” ถังซินถอดสีหน้า แล้วดันเก้าอี้ออกไป ใช้มือสะบัดตบไปที่หลังของมู่หยางชิวสองครั้งจนมู่หยางชิวทำตาเหลือก “เธอทำอะไร คิดจะตบเขาให้ตายเหรอ？” เฉียวมั่นหลัวใช้แรงผลักมือถังซินออกไป ถังซินเหมือนไม่ได้รับความเป็นธรรม “มีอาหารติดอยู่ในคอสามีของฉัน ฉันลูบหลังในเขาไม่ได้เหรอ ？ฉันรู้ว่าคุณเป็นหัวหน้าของสามีฉัน แต่ว่าผู้จัดการเฉียว คุณดูจะเป็นห่วงเกินไปรึเปล่า？” เฉียวมั่นหลัวรู้สถานะของตัวเองในตอนนี้ ไม่สะดวกที่จะพูด ได้เพียงแต่ทำตาโตใส่ถังซิน หลังจากมู่หยางชิวซดน้ำแก้วใหญ่ ในที่สุดอาหารที่ติดอยู่ที่คอก็ถูกกลืนลงไป เขารีบลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว สายตาสองลูกที่โกรธเคืองเพ่งมองไปที่ถังซิน กัดฟันไปมา “ถังซิน ทำไมคุณถึงท้องได้！” เขาไม่เคยมีอะไรกับเธอ เธอท้องกับใคร？ นอกจาก！ คิดว่าคนเรียบร้อยอย่างถังซินจะกล้าไปหาผู้ชายไม่มีชาติสกุลนอกบ้านแล้วสวมเขาให้เขา สายตามู่หยางชิวโกรธแค้นอย่างมาก แทบอยากบีบคอผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าให้ตาย