ตอนที่ 19 หวังว่าครั้งนี้คุณจะพอใจ

ต๭นที่ 19 หวังว่าครั้งนี้คุณจะพอใจ มู่เฉินหย่วนรวบรวมสติ เดินออกมาอย่างช้าๆ จัดการรอยยับบนเสื้อเชิ้ต พูดกับถังซิน “คุณตั้งท้องปลอม หย่ากับมู่หยางชิวคืออยากได้เงินเขาจากการหย่าเพียงเท่านั้น ฉันจะช่วยคุณสักครั้ง” “ไม่ต้อง ก่อนหน้านั้นตอนกินข้าวคุณช่วยฉันมาครั้งหนึ่งแล้ว” ถังซินไม่อยากติดหนี้บุญคุณใคร “ฉันมีวิธีและอยากจะจัดการด้วยตัวเอง เพื่อจะได้เห็นพวกเขาต้องเสียชื่อเสียง” เธอพูดมาอย่างนี้ มู่เฉินหย่วนก็ไม่อยากยุ่งเรื่องของชาวบ้าน ตอนออกไป ชายหนุ่มทิ้งท้ายไว้หนึ่งประโยค “จัดการเรื่องบริษัทให้ดี เดือนหน้าไปทำงานนอกสถานที่กับฉัน” ออกไปทำอะไร？ ในใจถังซินรู้ว่าทางนิวยอร์กก็มีทีมนักแปลอยู่ไม่ใช่เหรอ อยากจะถามมู่เฉินหย่วนต่อว่าหมายความว่าอย่างไร ก็พบว่าชายหนุ่มได้หายไปแล้ว กลับเป็นว่าที่ระเบียงเธอได้เจอกับแม่สามี “เธอหายไปไหนมา ไม่เห็นแม้แต่เงาตั้งครึ่งชั่วโมง？” หลิวฟางคิดที่จะด่าเธอ พอมองไปที่ท้องของเธอ น้ำเสียงก็เปลี่ยนไป “ตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์ ระวังหน่อย” “ฉันรู้แล้วค่ะ” ถังซินพยักหน้า ในสายตามเต็มไปด้วยการหัวเราะเยาะเย้ย เธอไม่รู้ว่าหลิวฟางกำลังคิดจะทำอะไรอยู่หรือเปล่า？ ก็เพราะว่าก่อนหน้านั้นมู่เฉินหย่วนได้พูดประโยคนั้น “ได้” หลิวฟางคิดถึงตอนมู่เฉินหย่วนมาร่วมงานครบรอบเดือนของเด็ก เด็กจะได้เงินจากเขาเยอะๆ ดีที่สุดก็คืออยากให้มู่หยางชิวได้มีโอกาสผูกไมตรีกับเขา เฮ้อ..วางแผนได้ไม่เลว แต่ว่าเธอไม่ได้ตั้งท้อง คิดว่าฝันสวยงามของหลิวฟางต้องแตกสลายแล้ว เดิมทีวันนี้ถังซินทำแบบนี้ ก็ไม่คิดที่จะกลับไปบ้านตระกูลมู่แล้ว เกรงว่าถ้ามู่หยางชิวโกรธอาจจะลงไม้ลงมือกับเธอ แต่ว่าพอหลังจากได้ยินแผนการของเฉียวมั่นหลัวที่ห้องน้ำ ได้สิ เธอจะดำเนินตามแผนของพวกเขา！ จนกระทั่งงานเลี้ยงจบ ถังซินก็ไม่เห็นมู่หยางชิวกับเฉียวมั่นหลัว หลิวฟางก็แสร้งทำเป็นไม่รู้อะไร กลัวว่าถังซินจะสงสัยก็ขึ้นรถกลับบ้านไปกับเธอ เวลาห้าทุ่มกว่าในช่วงดึก มู่หยางชิวจึงจะกลับมา เขาได้ถีบประตูเข้ามาในห้อง ตั้งคำถามถังซินนี่หมายความว่าอะไร ไม่คิดเลยว่าจะตั้งท้องกับชายคนอื่น ถังซินแสร้งทำเป็นต่อว่าเรื่องเขากับเฉียวมั่นหลัวอยู่ด้วยกัน หลังจากนั้นก็มีน้ำตานองหน้าพูดว่าฉันเพียงแค่เลอะเลือนไปชั่วขณะ ทำแบบนั้นในงานเลี้ยงก็เพราะว่ารักคุณมาก ไม่อยากเสียคุณไปเท่านั้นเอง มู่หยางชิวพูดต่อหน้าถังซินว่าจะลบวิธีการติดต่อกับเฉียวมั่นหลัวทั้งหมด รับรองว่าจะไม่ติดต่อกับเธออีกต่อไป เขายังพูดว่าสุขภาพของถังซินไม่ค่อยดี ลูกคนนี้ก็เก็บไว้ เขาเต็มใจเลี้ยงดู แต่ว่าให้เธอลบคลิปวิดีโอนั้นออกไป หลังจากนั้นยังเช็คที่เก็บข้อมูลของเธอว่าได้ก๊อบปี้ไว้มั้ย เมื่อเห็นใบหน้าของมู่หยางชิวในตอนนี้ ความเศร้าสลดก็ผุดขึ้นมาในใจของถังซิน เธอรักมู่หยางชิวมากจริงๆ อยากจูงมือของเขาไปตลอดชีวิต แต่ว่าเขานอกใจ ยักยอกเงินของเธอ แถมยังคิดวางแผนกับเมียน้อยทำให้เธอแม้แต่บริษัทก็ไม่สามารถอยู่ได้ นี่เธอมีความจำเป็นจะต้องใจอ่อนกับเขาเหรอ ？ เธอไม่ได้โง่นะ ประโยชน์ของคลิปวิดีโอนั้นยังมีอีกมาก เธอได้ก๊อบปี้ไว้ในแฟลชไดร์ฟอีกอันแล้ว ..... จัดการเรื่องสำคัญเสร็จแล้ว ถังซินก็คิดถึงน้องสาวงี่เง่าคนนั้น ในห้องน้ำวันนั้น เธอไม่ทันได้ดูเนื้อหาในสัญญา มู่หยางชิวกับเฉียวมั่นหลัวก็มา ไม่กี่วันมานี้ก็ไม่เจอมู่เฉินหย่วนที่บริษัท เพราะฉะนั้นจนถึงบัดนี้ก็ยังไม่รู้เนื้อหาในสัญญาเลย คิดถึงประโยคทิ้งท้ายของมู่เฉินหย่วน ในใจถังซินรู้สึกไม่สงบ เหมือนกับว่าถูกน้องสาวงี่เง่าเอาไปขาย กวนหลิงเอ๋อคงหวาดผวา ไม่ยอมรับโทรศัพท์เธอเลย ถังซินโทรหาเพื่อนร่วมห้องของเธอ รู้ว่ากวนหลิงเอ๋อกำลังถ่ายละครในสถานที่แห่งหนึ่ง เธอก็นั่งรถแท็กซี่ไป เมื่อถึงแล้วก็พบว่าเป็นการถ่ายละครการแจ้ง สถานที่จริงเต็มไปด้วยรางกับเครื่องมือทั้งหลาย เธอแกล้งทำเป็นคนทำงานในกองถ่ายแทรกเข้าไป ฝ่ากลุ่มคนเข้าไปในกองถ่าย เห็นหญิงสาวสองคนสวมชุดกระโปรงโบราณกำลังแสดงบทประมือกัน เสื้อสีเหลืองคนนั้นก็คือกวนหลิงเอ๋อ ถังซินไม่เคยแสดงละคร แต่เธอก็สามารถมองออก ท่าทีของกวนหลิงเอ๋อจริงจังกับการแสดงมาก ความโกรธในใจของเธอก็เริ่มหายไปบ้าง ยังดีกวนหลิงเอ๋อเรียนโรงเรียนการแสดงไม่ใช่แค่เรียนเล่นๆ ไม่งั้นเธอคงถูกโกรธไปมากกว่านี้ หญิงสาววัยรุ่นสวมกระโปรงสีฟ้าเขียวดูเหมือนจะเป็นนางเอก สัดส่วนสูงเรียวผิวขาวเนียน ใบหน้าสะสวยงดงาม ดูเหมือนจะเกิดมาเพื่อออกหน้าจอโดยเฉพาะ บนคิ้วมีร่องรอยจางๆ ของความบอบบาง ถังซินได้เห็นก็คุ้นตามาก เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน แต่ว่าตอนนี้ยังคิดไม่ออกว่าเธอเป็นใคร หญิงสาวรูปร่างบอบบาง แสดงบทบาทนี้นิสัยก็ยังเป็นคนบอบบางอ่อนแอ มีการโต้ตอบกับกวนหลิงเอ๋อไม่กี่ประโยค แส้ในมือคล้ายดั่งกับงูก็ลอยไปบนตัวของกวนหลิงเอ๋อ แส้เส้นนั้นคล้ายกับแขนหยาบๆ ของคนสูงวัย อัปลักษณ์ดูน่ากลัว ถ้าฟาดไปบนตัวของคน เนื้อหนังจะต้องถลอกออกมาอย่างแน่ มองเห็นหัวไหล่น้องสาวกำลังสั่น ถังซินไม่ทันได้คิดอะไรมาก ถลาเข้าไปในกลองถ่าย ใช้ตัวปกป้องกวนหลิงเอ๋อ แส้เส้นนั้นก็ฟาดโดนตัวของถังซิน ในทันใดความเจ็บแสบก็กระจายไปทั่วร่างกาย “พี่สาว？” กวนหลิงเอ๋อพลั้งปากร้องออกมา คิดไม่ถึงถังซินจะเข้ามา “พี่เจ็บมั้ยคะ” “พูดเหลวไหล ฟาดมาโดนตัวเธอ เธอจะเจ็บมั้ยหล่ะ” ถังซินด่าตะคอก แส้เส้นนั้นเจ็บมาก เธอกัดฟันพยุงกวนหลิงเอ๋อลุกขึ้นมา ในการปรากฏตัวของเธอ ทำให้กองถ่ายตอนนี้วุ่นวายขึ้นมา “นี่ เธอมาจากไหน รู้มั้ยว่าพวกเรากำลังถ่ายละครอยู่” หญิงสาวถือแส้พูดมาทางถังซิน ดูสีหน้าท่าทางไม่พอใจ “ตาบอดเหรอ？ ช่างไม่มีกาลเทศะจริง ๆ” “ฉันเป็นพี่สาวของเธอ” หญิงสาวคนนี้แสดงความยิ่งใหญ่ออกมา ถังซินก็เริ่มขมวดคิ้ว คนในวงการการแสดงเขาแสดงกันอย่างนี้เหรอ ？ แต่ว่าเธอยังคงสภาพสงบนิ่งเมื่อพูดกับหญิงสาว “ฉันไม่เคยแสดงละครมาก่อน แต่ฉันรู้ว่าอะไรคือการแสดงแทน เธอฟาดแส้หยาบๆ มาที่ตัวของน้องสาวฉัน เธอรู้มั้ยว่ามันเจ็บแค่ไหน” “ไม่ใช่ฉันที่อยากฟาด แต่เป็นความต้องการของน้องสาวของเธอเอง” หญิงสาววัยรุ่นพูดพึมพำ “น้องสาวของเธอพูดเองให้ฟาดบนตัวจะได้มีอารมณ์ความรู้สึก ไม่เชื่อลองถามเธอเอง！” ถังซินรีบหันหน้ามองไปทางกวนหลิงเอ๋อ มองด้วยสายตา “เธอนี่มันโง่กว่าหมาที่เลี้ยงไว้อีก” กวนหลิงเอ๋อห่อไหล่ พูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ “ก่อนหน้านี้ฉันไม่ระวังไปแย่งบทของเธอ ทำให้เธอโกรธแค้น ฉันแค่ต้องการให้เธอฟาดมาสองแส้เพื่อระบายความโกรธ เพื่อวันข้างหน้าจะได้อยู่อย่างเป็นสุข” “เธอเรียนโรงเรียนการแสดงที่มีชื่อเสียง ยังจะกลัวไม่มีบทให้เล่นเหรอ？” ถังซินใช้นิ้วทิ่มไปที่เธอแรงๆ “ทำไมฉันถึงมีน้องที่โง่แบบนี้！ แถมยังเป็นน้องแท้ๆ อีกด้วย！” “กวนหลิงเอ๋อ เธอจะแสดงต่อมั้ย？” หญิงสาววัยรุ่นชักอดไม่ได้ “ชักช้าจริง ๆ” เธอยังไปหาผู้กำกับเรียกร้องความเป็นธรรม “ผู้กำกับ ไล่คนๆ นี้ออกจากกองถ่ายเลย เธอทำให้ทุกคนต้องเสียเวลา เธอให้ฉันฟาดจริงๆ สุดท้ายก็ให้พี่สาวของเธอมาด่าฉัน ฉันรู้สึกได้รับความไม่เป็นธรรมจริงๆ” ถังซินนี่ยอมจริงๆ ฉันได้ไปด่าเธอตอนไหนไม่ทราบ？ กวนหลิงเอ๋อรีบพูดกับถังซิน “พี่สาว บทบาทนี้ฉันใช้เงินสีแสนหยวนซื้อมา พี่ไปรอข้างนอกเถอะ แค่เพียงแส้เดียวเท่านั้นเอง ฉันทนได้” “สีแสนหยวน？” ถังซินกัดฟันไปมา เธอถึงได้รู้ว่ากวนหลิงเอ๋อไปเอาเงินจากมู่เฉินหย่วนมาทำอะไร ใช้ 400,000 หยวน ซื้อบทบาท ช่างร้ายจริงๆ ผู้กำกับก็ชักทนไม่ได้ ก็ให้คนในกองถ่ายไล่ผู้หญิงคนนั้นไป กวนหลิงเอ๋อไม่หยุดที่จะขอโทษกับทุกๆ คน ถังซินได้เพียงแต่มองเธอ ใครให้เธอเป็นน้องสาวแท้ๆ ของฉันหละ ถึงแม้ในใจยังโกรธเธอแต่ยังไงก็ต้องจัดการเรื่องนี้ ถังซินถอดชุดแสดงที่สวมอยู่บนตัวกวนหลิงเอ๋อออกมาสวมให้กับตัวเองแล้วสวมใส่ผมปลอม ผลักกวนหลิงเอ๋อไปข้างนอกแล้วพูดกับหญิงสาว “สุขภาพของเธอไม่ค่อยดี ฉันแสดงแทนเธอเอง ยังไงซะเธอไม่มีบทที่ต้องพูด กล้องก็ถ่ายเป็นมุมหลัง” หญิงสาววัยรุ่นหัวเราะออกมา “อย่างนั้นก็ได้ แต่ว่าน้องสาวของเธอให้ฉันฟาดจริงๆ นะ” หญิงสาวคนนี้มีชื่อเสียง แม้แต่ผู้กำกับยังต้องตามใจเธอ เธอแค่มองด้วยสายตา ผู้กำกับก็ให้คนไปเปลี่ยนมุมกล้อง หญิงสาวใช้อารมณ์แก้แค้นที่เก็บเอาไว้ การฟาดในครั้งนี้รุนแรงกว่าครั้งก่อน ฟาดจนชุดละครฉีกขาด ร่างกายถังซินถึงกับทรุดจนเกือบจะล้มลงไป “โอ๊ะ..ฉันลืมพูดบท” หญิงสาวตบกระหม่อม หงุดหงิดอย่างมาก แล้วมองถังซินด้วยสายตาที่ท้าทาย “คุณพี่คะ ถ่ายซ้ำอีกรอบได้มั้ยคะ？” เนื้อหนังบนแขนของถังซินก็ปริออกมา เลือดอุ่นๆ ก็ไหลหยดลงมา หยดลงไปบนชุดละคร เธอค่อยๆ กำมือจนแน่น รับรู้ได้ว่าทำไมวงการบันเทิงถึงอยู่ได้ยาก “พี่คะ” กวนหลิงเอ๋ออยากจะเดินมา ถังซินให้สายตาห้ามไว้ เธอยังทนไม่ได้ อย่าพูดถึงกวนหลิงเอ๋อเลย ถังซินพยุงตัวเองขึ้นมา สูดลมหายใจลึกๆ “ได้ หวังว่าครั้งนี้จะทำให้เธอพอใจ” หญิงสาวหัวเราะอย่างหยิ่งยโส บนถนนนอกกองถ่าย มีรถไมบัคสีดำคันหนึ่งขับเข้ามา จอดห่างจากกองถ่ายไป 2 เมตร “ท่านประทานมู่ ถึงแล้วครับ” ผู้ช่วยจางบอกมู่เฉินหย่วนที่นั่งอยู่ด้านหลังรถ “คุณจู่ยังถ่ายละครอยู่ จะให้ฉันเข้าไปรับคุณจู่มั้ยครับ？” “ฉันโทรศัพท์ก่อน” มู่เฉินหย่วนพูด ปกติเรื่องนี้ผู้ช่วยจางเป็นคนรับผิดชอบ แต่ครั้งนี้พันธมิตรการค้ามาโรงแรมก่อนนัด 3 ชั่วโมง เขาก็ผ่านทางมารับจู่ซือซือ มู่เฉินหย่วนคว้ามือถือขึ้นมา กำลังจะโทรออกไป ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยมาดังมาแว่วๆ เขาลดกระจกรถที่ติดฟิล์มมองจากข้างนอกไม่เห็นลง บังเอิญมีคนได้หลีกทาง เขาก็ได้เห็นนักแสดงในกองถ่ายหลายคน ในมุมนี้บังเอิญได้เห็นใบหน้าคนที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นคนนั้น ถ้าไม่ใช่ถังซิน จะเป็นใครได้？