บทที่ 21 การแสดงที่ยอดเยี่ยม

บ๗ที่ 21 การแสดงที่ยอดเยี่ยม พอเห็นว่าถังซินได้สติขึ้นมาแล้ว กวนหลิงเอ๋อก็ถามขึ้นเสียงเบา “ ไม่เป็นอะไรใช่มั้ยคะพี่? ” “ กวงหลิงเอ๋อ ชาติก่อนฉันไปทำอะไรเธอไว้กันห้ะ? ” ถังซินจ้องไปยังกวนหลิงเอ๋อแล้วถามขึ้นเสียงเบา “ พมาชาตินี้ถึงต้องมารับเคราะห์กรรมเพราะเธอ จะต้องให้ฉันตายใช่มั้ย เธอถึงจะพอใจ ? ” กวนหลิงเอ๋อไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกไป และเวลานี้เอง ทางด้านจู่ซือซือก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว และจูงมือของมู่เฉินหย่วนออกไปด้านนอก ด้วยสีหน้าที่อิ่มอกอิ่มใจ ราวกับกำลังบอกว่าผู้ชายคนนี้เป็นของเธอเพียงคนเดียว “ เฮ้ยย ... น่าอิจฉาความโชคดีของจู่ซือซือจิงๆ ” กวนหลองเอ๋อพูดขึ้นด้วยความอิจฉา และพอเธอเห็นว่ามู่เฉนหย่วนมองมาทางนี้พร้อมกับเดินเข้ามาด้วย สายตาก็บ่งบอกในสิ่งที่เธอคิดทุกอย่าง เธอคิดว่ามู่เฉินหย่วนจะถามเกี่ยวกับเรื่องราวเมื่อวันก่อน ก็เลยเข้าไปหลบหลังถังซินด้วยความกลัว ถังซิน : “ ........ ” ถังซินเองก็คิดว่ามู่เฉนหย่วนอยากจะมาถามเรื่องอะไร ก็เลยลุกขึ้นได้ แต่คิดไม่ถึงว่ามู่เฉินหย่วนจะมองไปยังข้อมือที่มีผ้าพันแผลพันไว้อยู่ก่อนจะถามขึ้น “ เป็นอะไรมากรึป่าว? ” ถังซินพูดขึ้น “ พอโอเค ไม่ได้เจ็บมากเท่าไหร่ ” “ พี่เฉินคะ พวกเราไปกันเถอะ ! ”จู่ซือซือว่าพลางเขย่าแขนของเขา “ ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว ” มู่เฉินหย่วนมองต่ำ ก่อนจะลากมือของจู่ซือซือไปยืนอยู่ตรงหน้าของถังซิน จู่ซือซือยังคงทำตัวไม่รู้ร้อนรู้หนาว มู่เฉินหย่วนพูดขึ้นเสียงต่ำ “ ขอโทษเธอเดี๋ยวนี้ ” “ ไม่! ” มีผู้คนอยู่รอบๆมากมาย แถมยังมีบางส่วนที่มองมาทางนี้ด้วย มีคนมองมาขนาดนี้แล้วจู่ซือซือจะยอมง่ายๆได้ยังไง “ น้องของเขาบอกให้ฉันตี ไม่ใช่เพราะฉันอยากจะตีสักหน่อย ฉันไม่ผิด ! ” “ ซือซือ ฉันตามใจเธอมากไปจนเธอไม่เห็นใครอยู่ในสายตาแล้วใช่มั้ย? ” มู่เฉินหย่วนว่าแล้วบีบที่แขนของจู่ซือซือแน่นจนเธอหน้านิ้วคิ้วขมวดแล้วร้องเจ็บออกมา มู่เฉินหย่วนไม่ได้สนใจก่อนจะพูดขึ้นอีก “ อย่าลืมว่าเธออยู่ในฐานะคนของมู่ซือ ถ้าเกิดเรื่องที่เธอตบถังซินถูกแพร่ออกไป ชื่อเสียงของมู่ซือก็จะเสียหายไปด้วย และฉันก็ไม่อยากให้เรื่องมันจบแบบนั้น ” จู่ซือซือเบ้ปาก แต่เมื่อเห็นดวงตาที่แหลมคมเหมือนไร้ความปรานีของมู่เฉินหย่วนแล้วเธอก็รู้ว่าเขากำลังโกรธ ถ้าขืนยังหัวแข็งต่อไปเขาก็ไม่สนใจเธออยู่ดี เพราะแบบนี้เองเธอก็เลยต้องจำยอมพูดออกไป “ ขอโทษ ” มู่เฉินหย่วนพูดขึ้น “ ซือซือ! ” จู่ซือซือร้องร้องเชอะ ก่อนจะเดินเข้าไปจับมือของถังซินขึ้นมาแล้วขอโทษอย่างเสแสร้ง “ พี่สาวคะ ขอโทษด้วยจริงๆน้า ฉันไม่ควรที่จะใช้แซ้ตีพี่เลย ยกโทษให้ฉันเถอะนะ ” ถังซินคิดไม่ถึงว่าเรื่องมันกลับเป็นแบบนี้ได้ เธอนิ่งไปพักหนึ่งกว่าจะหลุดจากภวังค์ “ คุณเหนื่อยกับการแสดง น้องของฉันก็เหนื่อย แต่ละคนก็ไม่ต่างกัน ” ถังซินดึงมือกลับมา “ แค่หวังว่าการแสดงครั้งหน้าคุณจะดูและน้องสาวฉันดีๆหน่อย ” จู่ซือซือพยักหน้า แล้วก็หันกลับไปจูงมือมู่เฉินหย่วนอีกครั้ง ก่อนจะพูดอย่างออดอ้อน “พี่เฉินคะ ฉันขอโทษไปแล้ว พอได้รึยังอ่า ” “ อืม ” มู่เฉินหย่วนกำลังจะพาจู่ซือซือเดินกลับไป แต่ถังซินก็เรียกไว้ซะก่อน “ เดี๋ยวก่อนค่ะ ท่านประธานมู่ ” “ ท่านประธานคะ ฉันต้องขอโทษแทนน้องสาวฉันด้วย ” ถังซินโค้งตัวขอโทษมู่เฉินหย่วนอยู่ไกลๆ ไม่ว่ามู่เฉินหย่วนอยากจะให้เธอช่วยอะไร เธอก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่ง ถังซินพูด “ น้องสาวฉันไม่รู้เรื่อง ในตอนนั้นก็แค่พูดไปเรื่อยเปื่อย ฉันไม่รู้จักภาษาอะไรพวกนั้นหรอกนะเรื่องเงินห้าแสนนั่น อย่างช้าที่สุดสามวันฉันจะหามาคืนให้ แค่หลังว่าคุณจะเอาสัญญานั่นมาให้ฉัน ” มู่เฉินหย่วนแสยะยิ้มก่นจะพูดขึ้น “ เรื่องเงินห้าแสนนั่นไม่ต้องพูดถึงมันหรอก เรื่องจิ๊บๆ เดี๋ยวผมจะให้ผู้ช่วยจางเอาสัญญานั่นส่งไปให้ พอคุณอ่านสัญญาเสร็จ ค่อยคิดว่าจะพูดกับผมยังไง ” พอพูดจบเขาก็พาจู่ซือซือเดินไป จู่ซือซือหันมามองถังซินด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าไม่ค่อยจะชอบใจเท่าไหร่ เป็นเพราะผู้หญิงคนนี้คนเดียวทำให้เธอโดนพี่เฉินตำหนิ จนต้องหันไปขอโทษ แต่ตอนนี้ ผู้หญิงนั่นกลับยังคุยกับพี่เฉินอีกตั้งนาน จะต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ๆ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ! พอมู่เฉินหย่วนเดินออกไปไกล ถังซินก็ดึงตัวน้องสาวโง่ๆของเธอออกมาจากด้านหลังอย่างไร้มารยาท ก่อนจะบีบบังคับให้ตอบคำถาม “ สัญญานั่นเธอเห็นมันชัดๆแล้วรึยัง ที่เขาพูดเมื่อกี้หมายความว่าไง? ” “ ฉัน...ฉัน....ฉันก็จำไม่ค่อยได้ ” กวนหลิงเอ๋อพูดขึ้นอย่างอ่อนแอ “ ฉันดูแค่หน้าสุดท้าย ที่บอกว่าเป็นคนติดตามเพื่อแปลภาษา อย่างอื่นก็ไม่มีแล้ว ” “ เธอมันอยากจะฆ่าฉันจริงๆใช่มั้ย! ” ถังซินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่โกรธจัด เธอรู้ว่ามันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น ! เพราะไม่อย่างงั้น ยิ่งเป็นคนระดับมู่เฉินหย่วน และยังยุ่งขนาดนั้น จะลดตัวเองที่สูงศักดิ์ไปร่วมงานแบบนั้นได้ยังไง ถังซินผลักหัวน้องสาวโง่ๆของเธอไปสองสามครั้งเพื่อบ่งบอกว่าถ้ายังหาเรื่องไม่หยุดอีกจะต้องตัดพี่ตัดน้องกันไปให้มันรู้แล้วรู้รอด ก่อนจะเก็บความโมโหนั้นไว้แล้วกลับไปยังบริษัท หลังจากนั้น ก็ได้รับอีเมลจากผู้ช่วยจาง ผ่านไปหลายวัน ถังซินถึงได้เข้าใจเนื้อหาในสัญญาที่กวนหลิงเอ๋อเซนต์ไปนั่นเป็นการร่วมเดินทางไปต่างประเทศกับมู่เฉินหยวนเพื่อเป็นล่ามในการคุยเรื่องการร่วมลงทุนธุรกิจ เงินห้าแสนนั่นก็ถือเป็นค่าจ้าง แต่ในสัญญานั่นบอกเอาไว้อย่างชัดเจนว่าในการไปครั้งนี้ถังซินจะต้องไปโดยห้ามปฏิเสธ และยังไม่สามารถบอกคนอื่นได้ ส่วนเรื่องเวลานั้นก็ต้องรอให้อีกฝ่ายติดต่อมา และเธอจะต้องปฏิบัติตามจนกว่าการปรึกษาร่วมลงทุนครั้งนี้จะจบ สรุปง่ายๆเลยก็คือ มันมีผลตั้งแต่เริ่มเซนต์สัญญา ถึงแม้เธอจะหาเงินไปคืนมู่เฉินหย่วนก็ไม่มีประโยชน์ เธอจะต้องร่วมเดินทางไปกับมู่เฉินหย่วนกระทั่งงานนี้สำเร็จ และมู่เฉินหยวนก็เป็นคนเดียวที่จะสามารถทำลายสัญญานั่นได้ พอดูสัญญานั่นจบ ถังซินก็อยากจะฆ่าน้องสาวโง่ๆของเธอคนนั้นให้ตายๆไปซะ เธอคิดไว้แล้วเชียว ว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่ง่ายๆ ขณะที่ถังซินพลางคิดพลางรำคาญเรื่องนี้อยู่ ก็มีเพื่อนร่วมงานทยอยกันเข้ามาในห้องทำงาน คุยไปเดินไปทำให้ถังซินที่นั่งอยู่ไม่ไกลได้ยินอย่างชัดเจน “ ฉันบอกแล้ว ว่าผู้จัดการมู่กับเจ้านายมีซัมติงกัน พวกเธอก็ไม่เชื่อ ก็ดูตอนที่แม่ของผู้จัดการมู่มาสิ ว่าใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสขนาดไหน แทบอยากจะเอาผู้จัดการเฉียวเป็นลูกสะใภ้ซะให้ได้ ” “ ฉันได้ยินว่าผู้จัดการมู่แต่งงานตั้งนานแล้วไม่ใช่รึไง? มาทำเรื่องไม่ดีไม่งามในบริษัทแบบนี้ ภรรยาผู้จัดการไม่รู้หรอ? ” “ ก็ต้องเป็นเพราะภรรยาไม่ได้เรื่องน่ะสิ ถึงได้มาทำเรื่องแบบนี้ในบริษัท ” “......” “ เฮ้อออ ..สามีไม่รัก แม่สามีก็อยากเปลี่ยนสะใภ้ ภรรยาของผู้จัดการมู่นี่ น่าสงสารจริงๆ ” “.........” จนกระทั่งเพราะว่าคนพวกนั้นจะต้องทำงานก็เลยหยุดพูดเรื่องนี้ไป ห้องทำงานถึงได้สงบลง ถังซินยังคงนั่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับ สีหน้าเหมือนจะไม่ใส่ใจ แต่กลับจับโทรศัพท์ในมือแน่น จนเห็นข้อกระดูกที่นูนขึ้นมา ถึงแม้ว่ามู่หยางซิวจะนอกใจจริงๆ แต่เธอก็ยังอดทนอดกลั้นกับสองแม่ลูกนั้น ไม่อยากจะฉีกหน้าคนพวกนั้น แต่แม่สามีกลับมาถามไถ่สารทุกข์สุกดิบเมียน้อยถึงที่ทำงาน ถังซินมองที่โทรศัพท์ครู่หนึ่ง เธอนิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนจะแสยะยิ้มขึ้นมา ไม่ว่ามู่เฉินหย่วนจะลงทุนเรื่องอะไร ความเสี่ยงมันก็ต้องมากอยู่แล้ว อีกอย่างเธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปทำลายสัญญานั่น และในเมื่อเป็นอย่างนี้ก้ถือโอกาสตอบตกลงไปเลยแล้วกัน เฉียวมั่นหลัวอยากจะใช้โอกาสในงานวันเกิดของหัวหน้าแผนกเพื่อให้เธอพ่ายแพ้ย่อยยับและโดนไล่ออกจากมู่ซือ เธอก็จะถือโอกาสลงมือก่อน เพราะยังไงตอนนี้เธอก็ถือว่าอยู่ฝั่งของมู่เฉินหย่วน และเขาก็จะต้องช่วยเธอแน่ๆ เธอไม่มีเบอร์โทรของมู่เฉินหย่วน ก็เลยตอบกลับอีเมลของผู้ช่วยจางไป เพื่อตอบตกลงในการร่วมออกนอกประเทศเพื่อช่วยในการปรึษาการลงทุน ยังไม่ทันได้กดออกหน้าอีเมลก็ได้รับข้อความจากธนาคาร ที่บอกว่าในบัตรของเธอไม่มีเงินแล้ว จะต้องรีบเติมเงิน ไม่งั้นจะส่งผลต่อการส่งข้อความ ถังซินจำได้ว่าบัตรนี้เธอเตรียมไว้ให้สำหรับลูกเธอในอนาคต ในทุกๆเดือนก็จะเก็บเงินออมไว้ส่วนหนึ่งพอคิดๆดูแล้วถึงตอนนนี้ก็ควรจะมีแสนกว่าๆแล้ว จะบอกว่าไม่มีเงินในนั้นได้ยังไง? เธอใช้คอมพิวเตอร์ตรวจสอบเงินเข้าเงินออก เห็นว่าเมื่อครึ่งเดือนก่อนเงินแสนกว่าๆก็โดนถอนออกไปภายในครั้งเดียวจนหมด ไม่ได้โดนแฮกบัตรอะไร แต่เป็นการถอนปกติ รหัสของบัตรนอกจากตัวเธอเอง ก็มีแต่มู่หยางซิวที่รู้ ถังซินโมโหจนตัวสั่น รายได้แต่ละปีของมู่หยางซิวก็ล้านกว่าบาท แต่เธอไม่ยุ่งกับเงินของเขาเลยสักนิด ของใช้ในบ้านก็เงินเธอทั้งนั้น เงินที่เตรียมไว้ให้ลูกก็เป็นของเธอ พอมาเป็นสะใภ้ของบ้านตระกูลมู่ เธอก็หาเงินและทำหน้าที่ไม่เคยขาดตกบกพร่อง แต่สองแม่ลูกนั่นกลับเห็นเธอเป็นเอทีเอ็ม! หลังจากนั้นถังซินก็หารายละเอียดรายจ่ายของบัตรตัวเองต่อ คิดรวมๆแล้วทั้งปีมานี้เธอโอนเงินให้แม่สามีเกือบๆสามแสน ซึ่งมันไม่ใช่น้อยๆ กวนหลิงเอ๋อพูดถูก แม่สามีของเธอมันไม่มีความเป็นคน ถังซินเพ่งมองคอมพิวเตอร์อยู่นาน ก่อนจะจับโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความให้ลูกพี่ลูกน้องผู้ชายของเธอ เรื่องแม่สามีขี้งกไม่ใช่ปัญหา เพราะเธอมีวิธีของเธอเอง ในเมื่อจะหย่ากับมู่หยางซิวแล้วเธอก็ต้องเอาเงินที่ตัวเองเคยให้กับแม่สามีกลับมาให้หมดทุกบาททุกสตางค์ ไม่นาน ผู้ช่วยจางก็เอาวีว่าที่ทำเสร็จแล้วมาให้ถังซิน “ คุณหนูถังครับ การไปครั้งนี้ใช้เวลาค่อนข้างนาน ท่านประธานมู่ก็เลยบอกให้คุณจัดการธุระขอตัวเองให้เรียบร้อย หรือถ้าต้องการอะไรก็สามารถบอกผมได้ตลอด ” ผู้ช่วยจางบอกพร้อมกับสีเคร่งขรึม ราวกับมีคนติดเงินเขาเป็นพันๆล้าน ถังซินพยักหน้ารับ “ ขอบคุณค่ะ ” ดูเหมือนว่ามู่เฉินหย่วนจะให้ความสำคัญกับโอกาสครั้งนี้มาก ไม่งั้นก็คงไม่บอกให้เธอจัดการกับธุระตัวเองให้เสร็จก่อน ในตอนบ่ายมีเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งพูดขึ้นมาในห้องทำงานว่าวันนี้เป็นวันเกิดของหัวหน้าแผนก ก็เลยเชิญทุกคนไปกินข้าวที่โรงแรมแห่งหนึ่ง แถมยังให้ทุกคนระวังกิริยาท่าทางเพราะจะมีหัวหน้าหลายคนไปร่วมด้วย รอมาตั้งนาน การแสดงที่ยอดเยี่ยมนั่นในที่สุดก็จะเริ่มแล้วขึ้นหรอ?