บทที่ 23 ส่งเขาเข้าคุกเองกับมือ

บ๗ที่ 23 ส่งเขาเข้าคุกเองกับมือ “ ยินยิน ทำไม่พูดไม่จาล่ะ หื้ม? ” หลินเฉิงจี๋ยิ้มบาง แววตาเหมือนมีปางก่อนจะเอื้อมมือไปจับแขนของถังซินอีกครั้ง ชายคนหนึ่งเดินเข้ามายืนข้างๆของถังซิน ก่อนจะยกมือขึ้นวางบนไหล่ของเธอ ร่างสูงหล่อนั่นราวกับกำลังคุ้มครองเธออยู่ เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ มีอะไรกับเพื่อนของผมรึป่าวครับ? ” เฉินมู่หย่วนชายตามองถังซิน เขารับรู้ได้ว่าเธอสั่นไปทั้งตัว กำลังกลัวผู้ชายตรงหน้านี้อยู่หรอ? “ คุณมู่นี่เอง ” หลินเฉิงจี๋จำได้ว่านี่คือเฉินมู่หย่วน เขาขขยับขอบแว่นตาเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นต่ออย่างสง่า “ ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมหลินเฉิงจี๋” “ ยินดีที่ได้รู้จักครับ ” ในเมื่ออีกฝ่ายรู้จักตนเอง มู่เฉินหย่วนก็จับมือทักทายตามมารยาท หลินเฉิงจี๋ละสายตาไปมองคนที่ยังยืนนิ่งอย่างถังซิน ก่อนจะพูดขึ้นด้วยความรู้สึกที่ขอโทษ “ ผมไม่ได้เจอยินยินมาสามปีแล้ว ไม่คิดว่ามาคุยงานแล้วจะได้เจอกัน เลยอยากจะทักทายสักหน่อย แต่ดูเหมือนมันจะทำให้เธอตกใจ ” ว่าแล้วเขาก็ยังถามถึงความสัมพันธ์ของมู่เฉินหย่วนกับถังซิน มู่เฉินหย่วนรู้ว่าความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองไม่ใช่ง่ายๆอย่างแน่นอน เขากำลังจะอ้าปากพูด แต่เสื้อบริเวณหน้าอกก็โดนรวบไว้แน่น ถังซินมองเขาอย่างอ้อนวอนพร้อมกับพูดเสียงสั่น “ ไปเถอะ..พาฉันออกไป....” “ ขอโทษด้วยนะครับ พอดีว่าเพื่อนไม่ค่อยสบาย ” พอนึกถึงเรื่องงานที่ต้องให้ถังซินช่วยและอาการหวาดกลัวของเธอแล้ว มู่เฉินหย่วนก็โอบตัวถังซินไว้แล้วเดินออกมา ถังซินรู้สึกไม่มีเรี่ยวแรง เนื้อตัวอ่อนไปหมด ตอนนี้เหมือนมู่เฉินหย่วนกำลังพยุงเธอไว้มากกว่าและมันก็บ่งบอกได้ว่าเธอกลัวขนาดไหน มู่เฉินหย่วนอุ้มตัวเธอขึ้นมาแล้วเดินออกไปทางประตูหมุนนั่นอย่างรวดเร็ว หลินเฉิงจี๋ที่ยังคงยืนอยู่ด้านหลังไม่ขยับ ยังคงอยู่ในทางท่าที่สง่ามากพร้อมกับรอยยิ้มบนหน้า ผ่านไปสองปี สุดท้ายเขาก็หาเธอจนเจอ สายตาที่บ่งบอกถึงความกลัวและหวาดหวั่นของถังซินที่เจอเขาเมื่อครู่ เป็นสิ่งที่เขาชอบที่สุด เขาชอบท่าทีที่อ่อนแอ อยากจะหนียังไงก็หนีไม่พ้นของเธอที่สุด มันน่าสนใจที่สุด “ คุณหลินคะ ” ผู้ติดตามสาวที่ยืนรออยู่นานเดินเข้ามา ก่อนจะใช้นิ้วเรียวยาวนั่นจับไปที่ข้อมือของผู้ชายตรงหน้า พอเห็นสายตาที่ยังคงมองไปยังประตูทางออกอย่างไม่ละสายตา มุมปากสีแดงสดก็แสยะขึ้น ผู้ติดตามสาวพูดขึ้นด้วยความอิจฉา “ ก็แค่ผู้หญิงที่ดูสวยนิดหน่อย ทำไมคุณถึงยังไม่ลืมสักทีล่ะคะ ฉันสวยกว่าตั้งเยอะ แถมยังเก่งกว่าอีกต่างหาก ” “ เมื่อกี้คุณพูดว่าไงนะ? ” หลินเฉิงจี๋หันไปหาเธอพร้อมกับน้ำเสียงที่ดูอ่อนโยน ถึงท่าทางเขาจะดูสง่า แต่แววตาที่ดูร้ายนั่นกลับทำให้เธอสั่นไปทั้งตัว ก่อนจะถอยออกห่างแต่เธอกำลังขยับปลายคางก็ถูกบีบไว้แน่น เลขาสาวเจ็บจนเกือบจะร้องออกมา “ เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครกันถึงได้กล้าไปเทียบกับเขา? ” หลินเฉินจี๋ออกแรงบีบขึ้นอีก ราวกับอยากจะบีบคางของผู้ติดตามสาวให้แตกคามือ “ เขาไม่ได้สวยเพียงอย่างเดียว แถมยังฉลาดอีกด้วย มีราคาเป็นพันล้าน เธอล่ะ? นมโตแต่ไร้สมอง! ” ผู้ติดตามสาวรู้สึกเกือบหายใจไม่ออก แข้งขาอ่อนแรงไปหมด “ คุณ...คุณหลิน.....” “ กลับสวีเดนซ๊ะไป! ไม่ต้องมาติดตามฉันแล้ว ” หลินเฉิงจี๋สะบัดผู้ติดตามสาวนั่นออก เขารีบออกจากห้องโถงใหญ่ของโรงแรมทันทีโดยไม่ได้หันกลับไป แต่หญิงสาวที่ล้มลงนั่นยังคงนั่งอยู่พร้อมกับใบหน้าที่บอกว่ากำลังเสียใจกับสิ่งที่ตนเองเพิ่งจะทำลงไป “พัง พังหมดแล้วทุกอย่าง!! อีกด้านหนึ่ง... มู่เฉินหย่วนก็อุ้มถังซินขึ้นไปบนรถของตัวเอง แต่ถังซินยังคงอยู่ในลักษณะที่เหม่อลอยและยังคงสั่นอยู่ ราวกับยังคงตกอยู่ในภวังค์ของความกลัว มันทำให้เขายกมือขึ้นนวดหัวคิ้วตัวเองเบาๆ เมื่อครู่มองเพียงแวบเดียวเขาก็รู้ว่าหลินฉิงจี๋คนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา ไม่รวยก็ต้องเป็นลูกคนใหญ่คนโต ถังซินไปรู้จักคนแบบนั้นได้ยังไง ? “ ถังซิน ตั้งสติหน่อย ” เขาใช้มือตบไปที่ตัวของถังซินแรงๆอย่างไม่มีทางเลือก ก่อนจะพูดเสียงครึม “ พวกคุณไม่ต้องกลัว พวกเราไม่ได้อยู่ที่โรงแรมนั่นแล้ว คนนั้นก็ไม่ได้อยู่แล้วด้วย” ถังซินเงยหน้าขึ้น สายตากลับมาโฟกัสอีกครั้งหนึ่ง เธอถึงได้รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่บนรถ ข้างๆมีเพียงมู่เฉินหย่วนเท่านั้น อาการหายใจไม่ทั่วท้องนั่นก็ค่อยๆหายไป ถังซินรับน้ำที่มู่เฉินหย่วนยื่นให้มา ก่อนจะดื่มไปสองสามอึก เธอสบายใจขึ้นมาก ส่วนมู่เฉินหย่วนก็นั่งไขว้ห้างอยู่ข้างๆเพื่อตอบข้อความสำคัญ “ ผู้ชายคนนั้น...เป็นแฟนเก่าฉันเอง ” ถังซินลังเลอยู่นาน แต่สุดก็พูดขึ้น “ ฉันรู้จักเขาตอนเรียนอยู่มองนอกเมื่อหลายปีก่อน ชื่อเขาคุณก็คงจะรู้แล้ว ” “ เล่าต่อสิ ” มู่เฉินหยวนพูดขึ้นเสียงเรียบเพราะบอกว่าเขาเองพร้อมจะรับฟัง ถังซินพูดขึ้นต่อ “ แรกๆความสัมพันธ์ของพวกเราก็ดี มีครั้งหนึ่งที่ออกไปข้างนอก เขาเหมือนกับเป็นคนละคน คิดที่จะข่มขืนฉันแถมยังอยากจะฆ่าฉันด้วย ฉันก็เลย....ก็เลยรีบหนีออกมา แล้วก็แจ้งตำรวจ ” เธอรู้ว่าบ้านของหลินเฉิงจี๋มีเงินมากมาย แถมคนในครอบครัวยังอยู่ในกลุ่มชนกระดับสูงในประเทษ Y เรื่องแบบนี้คนในครอบครัวเขาหาคนมาช่วยคุยแบบเดียวก็สามารถหลุดพ้นได้ เธอเองก็ไม่ได้หวังอะไรไว้มากมาย แต่เรื่องที่เธอคิดไม่ถึงก็คือ หลินเฉิงจี๋ยอมรับการตัดสินโดนจำคุกหนึ่งปี ในตอนที่โดนตำรวจพาตัวไปนั่น ในตอนที่เขาเดินผ่านเธอยังพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูสง่าว่าให้เธอรอเขากลับออกมา หลังจากที่หลินเฉิงจี๋ติดคุกไปหนึ่งอาทิตย์ถังซินเอาแต่ฝันร้ายตลอด เธอกลัวว่าหลินเฉิงจี๋จะกลับมาแก้แค้น ก็เลยรีบกลับประเทศ เปลี่ยนชื่อ จนถึงขั้นที่ว่ายอมรับการจีบของมู่หยางซิว เพียงเพราะอยากจะลืมเรื่องนั้นไป แต่คิดไม่ถึงว่าผ่านไปตั้งสามปีแล้ว หลินเฉิงจี๋กลับมาถึงที่นี่ ในตอนที่โดนหลินเฉิงจี๋เรียกนั่น ทั้งตัวเหมือนโดนตะปูตอกไว้กับที่ไม่กล้าขยับ นี่ถ้าไม่ได้มู่เฉินหย่วนมาช่วยลากเธอออกมาจากตรงนั้น เธอคงจะไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงเหมือนกัน “เธอคิดว่าเขามาเพื่อตามหาเธองั้นหรอ? ” มู่เฉินหย่วนหรี่ตาลงมองถังซิน เขาเคยลืบดูและพบว่าถังซินมีปัญหาเรื่องนิสัย แต่ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นจากเรื่องนี้ ในใจพลางก็นึกสงสารขึ้นมา ผู้หญิงคนนี้ก็น่าสงสารอยู่เหมือนกัน “ ธุรกิจของครอบครัวเขาอยู่ที่ทวีปยุโรป ทางเอเชียมีไม่เท่าไหร่ ” ถังซินลังเลใจก่อนจะพยักหน้า “ ฉันไม่รู้ว่าเขามาที่นี่ทำไม แต่ก็ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี ” “ หลินเฉิงจี๋นั่น รู้สึกจะมีความอยากควบคุมค่อนข้างสูง ” มู่เฉินหย่วนพูดในเชิงวิเคราะห์ “ ที่คุณไม่สบายใจ คงเป็นเพราะกลัวว่าเขาจะทำอะไรบ้าๆ หรือลักพาตัวคุณสินะ ” หลังจากนิ่งไปพักหนึ่ง มู่เฉินหย่วนก็แสยะยิ้มทีเล่นทีจริงขึ้นมา “ คุณถัง คุณเพียงแค่ไปจะช่วยคุยงานกับผมที่ต่างประเทศ แต่กลับจะให้ผมช่วยสะบัดแฟนเก่าของคุณออก เรื่องแบบนี้คิดยังไงก็ไม่คุ้มกันสักนิด ” “ คุ้มไม่คุ้ม ฉันก็เชื่อว่าคุณคุณอามู่....ประธานมู่น่าจะรู้ดี ” ถังซินเผลอเรียกออกมาแบบไม่ได้ตั้งใจ แต่พอเห็นสายตาของชายตรงหน้าแล้วก็รีบเปลี่ยนคำพูดทันที แถมใจยังเต้นแรงอีกด้วย มู่เฉินหย่วนลุบคางตัวเองเท่านั้น ยังไม่ได้วิเคราะห์อะไร ถังซินผ่อนคลายลงนิดหน่อยก็เริ่มพูดอีกครั้ง “ ประธานมู่ ฉันรู้ว่าการคุยงานครั้งนี้ไม่ง่าย เพราะไม่อย่างงั้นก็คงไม่หาวิธีต่างๆนาๆเพื่อดึงฉันเข้ามาหรอก ฉันจะช่วยคุณครั้งนี้ให้สำเร็จ ส่วนคุณต้องปกป้องฉันหนึ่งเดือน ” “ เดือนเดียวก็พอหรอ? ” “ ใช่ หนึ่งเดือน ” ในระหว่างที่ยังหาที่ปลอดภัยไม่ได้ เธอก็ยังต้องอยู่ในมู่ซื่อ เลยไม่อยากจะหาเรื่องทะเลาะกับมู่เฉินหย่วน“ พอคุยเรื่องงานสำเร็จ เราก็แยกย้าย ประธานมู่คิดว่าไง? ” “ เป็นเพราะคุณรู้ว่าหลินเฉิงจี๋นั่น จะไม่กล้ามายุ่งกับมู่ซื่อสินะ ” มู่เฉินหย่วนเกิดรู้สึกสนใจขึ้นมา ผู้หญิงคนนี้ฉลาดกว่าที่เขาคิดไว้ “ ภายในเวลาหนึ่งเดือน คุณสามารถทำงานได้หลายอย่าง ” ถังซินไม่ได้พูดอะไรออกมา ถือว่ายอมรับละกัน และแน่นอนอยู่แล้วว่ามู่ซื่อมีชื่อเสียงโด่งดังระดับโลก ธุรกิจกว้างไกล หลินเฉิงจี๋ก็เป็นนักลงทุนเหมือนกัน ถ้าเกิดรู้ว่าเธอช่วยมู่ซื่อทำงานละก็ จะต้องกลัวกันบ้างล่ะ เธอเหมือนกำลังพนันอยู่ มู่เฉินหย่วนอยากให้เธอ เธอก็เลยถือโอกาสใช้ชื่อเสียงของมู่ซื่อมาปกป้องตัวเอง มู่เฉินหย่วนเอาแต่เล่นโทรศัพท์ ไม่ยอมพูดอะไรออกมา ถังซินเดาว่าเขาคงจะกำลังวิเคราะห์เรื่องประโยชน์ของการร่วมมือครั้งนี้ ในใจก็แอบตื่นเต้น จนต้องกำมือไว้แน่น “ ฉันตกลง แต่ว่าคุณถัง อย่าลืมว่าคุณติดหนี้น้ำใจผมหนึ่งครั้ง ” มู่เฉินหย่วนพูดขึ้นอย่างช้าๆ “ และผมคิดว่าตอนที่คุณรับคีรย์การ์ดนั่นไป เราก็หายกันแล้ว ”