已经是第一章了
บทที่ 24 เอาของฉันคืน
บ๗ที่ 24 เอาของฉันคืน
“ ประธานมู่ นี่มันจะมากเกินไปรึป่าว? ” ถังซินคิดไม่ถึงว่าเขาจะเล่นแบบนี้ เธอแทบจะหยุดหายใจ “ ไม่ใช่คุณรึไง ที่บอกให้ฉันจัดการเรื่องของตัวเองใบเสร็จ แล้วค่อยออกไปคุยงานกับคุณที่ต่างประเทศ? ”
“ คุณถัง ผมบอกเมื่อไหร่ว่าจะช่วยคุณฟรีๆ? ”
“......”
นายทุนพวกนี้ถ้าไม่มีเรื่องผลประโยชน์ก็จะไม่คุยกันสินะ
ถังซินสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อไม่ให้ตัวเองหลุดจากสติสัมปชัญญะ มู่เฉินหย่วนยังคงอยู่ในท่าทีที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาว แล้วยังถามถังซินอีก “ คุณถัง จะให้ผมไปส่งคุณที่โรงแรมนั่น หรือว่ายังไง? ”
“ รบกวนประธานมู่ไปส่งฉันที่บ้านด้วยค่ะ ” ถังซินกัดฟันพูดเสียงแข็งด้วยใบหน้าที่ยังคงมีรอยยิ้มอยู่ เธอยังมีเรื่องสำคัญที่จะต้องจัดการ “ ขอบคุณค่ะ ”
“ ไม่ต้องเกรงใจ ”
ถังซินไม่ได้บอกที่อยู่กับคนขับรถ แต่ผ่านไปสิบกว่านาทีรถก็จอดอยู่ตรงหน้าประตูบ้านตระกูลมู่
พอเธอตั้งสติได้อยากจะถาม ก็เห็นแค่ท้ายรถเสียแล้ว ลมเย็นๆพัดเข้ามากระทบกับขาของเธอจนสั่น เธอมองดูไฟในห้องที่ยังสว่าง แววตาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที
“ ยังไม่นอนอีกหรอคะแม่ ? ” พอเข้ามาในบ้าน ถังซินก็เห็นว่าหลิวฟางยังคงนั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับแขก แต่พอดูที่ประตูแล้วกลับไม่เห็นรองเท้าของมู่หยางซิว เลยมั่นใจว่าม่เฉินหย่วนจะต้องหลอกให้มู่หยางซิวออกไปแล้ว
ถังซินรู้สึกมั่นใจเรื่องเฉียวมั่นหลัวขึ้นมา และก็รู้สึกขอบคุณมู่เฉินหย่วนในเวลาเดียวกัน
ในตอนที่กลับมา เธอยังกังวลอยู่เลยว่ามู่หยางซิวจะอยู่ที่บ้านและทำให้เธอจัดการเรื่องไม่สะดวก คิดไม่ถึงว่ามู่เฉินหย่วนจัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว ราวกับรู้ทุกๆอย่างว่าเธอกำลังจะทำอะไร
“ นอนไม่หลับ ” บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าถังซินท้อง หลิวฟางถึงได้ดีกว่าเมื่อก่อนมาก ไม่ได้มีสีหน้าเย็นชา “ กำลังท้องกำลังไส้ อย่าออกข้างนอกบ่อย ถ้าเกิดอะไรกับลูกในท้องขึ้นมาจะทำยังไง ? ”
“ ฉันก็ระวังอยู่เหมือนกัน สบายใจได้เลยค่ะ ” ถังซินยิ้มเล็กๆ ก่อนจะนั่งลงข้างๆหลิวฟาง
“ แม่ พอดีว่าฉันอยากจะยืนเงินแม่สักหน่อย ”
พอถังซินพูดเรื่องเงินขึ้นมา สีหน้าของหลิวฟางก็เปลี่ยนทันที “ ฉันไม่มีเงิน ! เธอแต่งงานกับมู่หยางซิวมาตั้งนาน เงินของพวกเธอก็จัดการเองทั้งหมด ฉันเอาเงินของพวกเธอมาเมื่อไหร่กัน? ”
ถังซินไม่รู้ว่าทำไมแม่สามีถึงหน้าไม่อายกล้าพูดคำๆนี้ออกมาได้
ในตอนนั้นที่เธอแต่งงานกับมู่หยางซิว แม่สามีก็มักจะพูดอ้อมๆให้เธอได้ยินบ่อยๆว่าไม่มีเงินอะไรทำนองนั้น ก็เลยไม่กล้าออกไปเจอเพื่อนข้างนอก เธอก็เลยเอาเงินให้ไป
หลังจากนั้นมาก็ยังไม่พอใจ เดือนๆหนึ่งยังพูดอ้อมๆแบบนี้หลายครั้ง แถมยังโมโหอีกต่างหาก มู่หยางซิวก็ทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราว จนสุดท้ายก็กลายเป็นว่าในทุกๆเดือนถังซินต้องเอาเงินครึ่งหนึ่งให้แม่สามี
ถังซินเก็บสายตาที่เคืองๆนั่นไว้ ก่อนจะพูดเสียงต่ำ “ แม่ ฉันหมดหนทางแล้วจริงๆ แม่ฉันนอนป่วยหนักอยู่ที่โรงพยาบาล ถ้าขืนยังไม่จ่ายเงินค่ารักษา หมอก็จะไล่แม่ฉันออกจากโรงบาลแล้ว ”
“ ฉันไม่มีเงิน ! ” ไม่ว่าถังซินจะพูดยังไง หลิวฟางก็ยังยืนยันคำเดิมว่าไม่มีเงิน “ เธอนี่จริงๆเลย เอาแม่ตัวเองย้ายไปโรบาลเล็กๆก็จบแล้วม่ใช่รึไง จะได้ไม่ต้องใช้เงินเยอะ ”
ถังซินเริ่มสงสัยว่าเมื่อก่อนเธอโง่รึป่าว หลิวฟางปวดเอวต้องเข้าโรงบาล ส่วนเธอทำงานยุ่งไปถึงโรงบาลได้ไม่ทันกาล แม่สามีก็ยืนชี้หน้าด่าเธอต่อหน้าพยาบาล
ทั้งๆที่เป็นแค่โรคเล็กๆ แต่กลับดันทุรังนอนโรงบาลถึงครึ่งเดือน และยังตรวจสุขภาพ เงินทั้งหมดก็เป็นเธอที่ออกให้ แต่ตอนนี้กลับพูดคำแบบนี้ออกมาได้
“ ไปโรงบาลเล็กๆก็ต้องใช้เงินเยอะเหมือนกัน ” ในเมื่อแม่สามีไม่เกรงใจ เธอก็ไม่เกรงใจเหมือนกัน “ ที่ผ่านมานี้คุณเอาเงินจากฉันไปหลายแสน ตอนนี้กลับพูดมาไม่มีเงิน? ”
แม่สามีราวกับโดนไฟลวกที่ก้นถึงได้รีบลุกขึ้นจากโซฟา แล้วชี้หน้าด่าถังซิน “ ดี! ตอนนี้เธอคิดเล็กคิดน้อยกับฉันใช่มั้ย? เธอแต่งงานกับลูกฉัน ฉันก็เป็นแม่เธอ เธอให้เงินฉันมันก็สมควรแล้วไม่ใช่รึไง? ”
“ ฉันเห็นคุณเป็นแม่ แล้วคุณเห็นฉันเป็นสะใภ้บ้างรึป่าว? ” ถังซินยิ้มเยาะ “ แม่ฉันป่วยต้องใช้เงิน แต่คุณดูน้ำเสียงที่คุณพูดออกมา เหมือนกับอยากให้แม้ฉันเป็นอะไรไปงั้นแหละ ”
หลิวฟางนึกไม่ถึงว่าคนที่ดูอ่อนโยนมาตลอดและไม่กล้าเถียงเธออย่างถังซิน เย็นวันนี้กลับกล้าขึ้นเสียงใส่ แถมตัวเองยังโดนถังซินว่าให้จนพูดไม่ออกหลายครั้ง จนลืมคำด่าไป
หรือว่าเธอกำลังฝันอยู่ ?
ถังซินก็ลุกขึ้นก่อนจะพูดเสียงเรียบ “ เงินนั่น คุณจะให้หรือไม่ให้? ”
“ ไม่มี! ” อาจเป็นเพราะถังซินที่ขึ้นเสียงใส่ ทำให้หลิวฟางโกรธจนหน้าเขียว “ ถังซิน ถ้าเธอไม่อยากจะอยู่ร่วมกับลูกชายฉันแล้วก็บอกมาตรงๆ หย่ากันไปเลย!! ”
“ ฉันรักมู่หยางซิวมากขนาดไหนคุณก็รู้ ซ้ำยังมีลูกด้วยกันอีกต่างหาก จะให้หย่าได้ยังไง? ” ถังซินยิ้มขึ้นเล็กน้อย เธอรู้ว่าถ้าไม่เด็ดขาดหน่อย หลิวฟางก็จะไม่มีทาให้เงินแน่ๆ
ถังซินล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า กดเข้าที่วิดีโอ แล้วยกขึ้นสูงเพื่อให้หลิวฟางเห็น
แรกๆหลิวฟางก็ไม่รู้ว่าถังซินทำอะไร แต่พอวิดีโอที่ตัวเองอยู่ในนั้นเริ่มเล่น ก็รีบเอื้อมมือไปหมายจะดึงโทรศัพท์ถังซินมา แต่ถังซินก็หลบอย่างง่ายดาย
“ วิดีโอแบบนี้ไม่ได้มีแค่อันเดียว ฉันยังมีอีกเยอะ ” ถังซินพูดขึ้น “ คุณว่าเพื่อนของคุณพวกนั้นที่รู้ว่าทุกๆครั้งที่เล่นไพ่กับคุณจะโดนคุณโกงตลอด แถมยังขโมยของของพวกเขาอีก คนพวกนั้นจะคิดยังไงนะ? ”
“ เธอ..เธอ เธอพูดบ้าอะไรกัน! วิดีโอนั่นจะเธอจะต้องตัดต่อมาแน่ๆ ” หลิวฟางด่าหยาบๆ แต่ในใจกลับลุกลี้ลุกลน ทั้งจับทั้งหยิกถังซิน “ เธอมันต่ำช้า! ”
ในตอนที่หลิวฟางพุ่งเข้ามาอีกรอบ ถังซินก็ถีบเข้าที่หัวเข่าของเธออย่างไม่เกรงใจ
แม่สามีล้มลงบนพื้นร้องโอดอวย หน้าผากกระทบกับขอบโต๊ะน้ำชาจนเกิดแผลขึ้นมาพร้อมกับเลือดที่ไหลออก
“ เลือด! เลือด! ” หลิวฟางพอรู้ว่าตัวเองเลือดออก ก็ร้องออกมาเสียงแหลม “ รีบพาฉันไปหาหมอเร็วเข้า! ”
คนรับใช้ที่ได้ยินก็รีบวิ่งจากห้องข้างๆเข้ามาในห้องรับแขก สายตาที่เคร่งขึ้นและดุดันของถังซิน ทำให้คนที่รับใช้ที่กำลังจะเข้ามาช่วยทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นแล้วเดินจากไป
ถังซินย่อตัวนั่งลงตรงหน้าแม่สามีตัวเองพร้อมกับสีหน้าที่อ่อนโยน “ แม่คะ วีแชทของเพื่อนแม่พวกนั้นฉันมีทุกคนเลย ถ้าเกิดแม่คิดว่าวิดีโอนี้เป็นของปลอม งั้นฉันจะส่งวิดีโอนี้ให้เพื่อนแม่ช่วยดูว่าของจริงหรือของปลอมดีมั้ยคะ? ”
“ ถังซิน เธอมันใจทรามยิ่งกว่าสัตว์! ” แม่สามีปิดแผลที่หน้าผากตัวเองไว้ และโกรธจนตัวสั่นไปหมด “ ลูกฉันดูและเธอไม่ดีรึไง ถึงได้ทำกับแม่ของเขาแบบนี้ ”
“ แม่คะ คนที่ใจทรามยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานเป็นใคร แม่รู้ดีอยู่แก่ใจ ” ถังซินเอาโทรศัพท์ของแม่สามีมาก่อนจะยื่นให้ “ โอนเงินมาให้ฉันตอนนี้แสนห้า ไม่งั้นฉันจะเอาวิดีโอนี้ส่งไปในกลุ่ม ”
พรุ่งนี้จะมีการแสดงที่น่าชมที่โรงแรม เธอเลยไม่อยากจะเสียเวลากับหลิวฟาง
เธอง่วง และก็อยากจะไปนอนแล้ว
หลิวฟางคิดว่าถังซินแค่ขู่ตัวเองเท่านั้น ก็เลยปากแข็งไป ใครจะรู้ว่าถังซินจะส่งวิดีโอนั่นให้เพื่อนคนหนึ่งต่อหน้า ในตอนนั้นมันทำให้เธอกังวลไม่น้อย
“ ฉันโอน! ฉันโอน! ” หลิวฟางเอาตัวเองเข้ามาอยู่ในสังคมนี้ได้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ถึงได้มีหน้ามีตาในหมู่ญาติพี่น้อง ถ้าเกิดเรื่องที่เธอกงการพนันแพร่ออกไป เธอจะต้องขายขี้หน้ามากแน่ ๆ
หลิวฟางแบ่งโอนเป็นสามครั้ง เพื่อโอนเงินแสนห้าให้ถังซินอย่างรวดเร็ว แล้วเพ่งมองที่ถังซินด้วยความเกลียดชัง “ โอนแล้ว ทีนี้เธอจะลบวิดีโอนั่นได้รึยัง ? ”
“ โอนเงินหลังเที่ยงคืนมันช้า พอฉันได้รับเงินแล้วจะลบเอง ” ถังซินพูดจบก็เก็บโทรศัพท์
หลิวฟางคิดไม่ถึงว่าจะโดนถังซินหลอก เลยด่าออกไปด้วยความโกรธ แต่ขากลับพลิกซะได้ อยากจะลุกแต่ก็ลุกไม่ขึ้น
พอได้เงินกลับมาแล้ว ถังซินก็ไม่ได้พักที่บ้านตระกูลมู่ ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเธอตั้งนานแล้ว เธออยู่ก็รู้สึกสะอิดสะเอียด ก็เลยย้อนกลับไปที่โรงแรมต้าตูหุ้ย แล้วเปิดห้องพัก
“ คุณถังซินใช่มั้ยคะ? ” พนักงานเคาท์เตอร์ยื่นคียร์การ์ดให้อย่างนอบน้อม “ นี่เป็นห้องที่เพื่อนของคุณจองไว้ค่ะ บอกว่าถ้าคุณมาก็เอาให้คุณเลย ”
8084，อยู่ตรงข้ามกับห้อง 8082 พอดี
พอถังซินเห็นคียร์การ์ด ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นมู่เฉินหย่วนจัดการให้ แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ เธอไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะกลับมาที่ต้าตูหุ้ย ทำไมมู่เฉินหย่วนถึงจัดการเรื่องห้องพักให้?
พอคิดถึงมู่เฉินหย่วน ถังซินก็รู้สึกขนลุกขึ้นมา ทุกๆฝีก้าวของเธอโดนมู่เฉินหย่วนดูออกหมดแล้ว
已经是最新一章了
加载中
