บทที่ 30 ดีที่ได้คุณคุณอามู่ช่วยไว้

บ๗ที่ 30 ดีที่ได้คุณคุณอามู่ช่วยไว้ คนรอบรอบก็เริ่มลังเลไม่แน่ใจ ไม่รู้ว่าควรอยู่ฝ่ายไหน ถึงแม้การที่เฉียวมั่นหลัวกับมู่หยางซิวอยู่ด้วยกันมันไม่ถูกแต่ ทว่าถังซิวก็ไม่ได้ขาวสะอาด ถึงกับนัดผู้ชายไปผับ ในเวลานี้ จอ LCD ที่ถูกปิดอยู่ๆก็ถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง เป็นรูปภาพของโรงแรมภายในห้องที่ถังซินไปจับเมียน้อย เสียงพูดกลับเป็นเสียงของเฉียวมั่นหลัวกับมู่หยางซิว เฉียวมั่นหลัวพูด “ รอถึงวันเลี้ยงวันเกิดของหัวหน้า ถึงเวลานั้นให้เธอดื่มให้เมาแล้วหาคนอุ้มเธอเข้าไปในโรงแรม เธอดิ้นไม่หลุดแน่ คอยดูว่าเธอยังจะมีหน้าอยู่ที่มู่ซือต่อไปยังไง” มู่หยางซิวชื่นชม “ ที่รัก คุณนี้ฉลาดจริงๆวางแผนซะรอบคอบอย่างนี้ เหมาะสมเป็นที่รักของผมซะจริงๆ” “แน่นอนอยู่แล้ว ฉันก็รอพวกคุณหย่ากันอยู่” “......” คลิปเสียงสั้นสั้นไม่กี่ประโยค แต่ทำให้ทุกคนถึงกับอ้าปากค้าง เฉียงมั่นหลัวตกตะลึง เขาไม่คิดว่าถังซินได้บันทึกเสียงไว้ คลิปเสียงนี้ทำให้เธอแก้ตัวยากกว่าคลิปวีดีโอนั้นอีก มันทำให้ถังซินหลุดพ้นจากข้อกล่าวหาทั้งหมด “นี้ไม่ใช่เรื่องจริง เสียงนั่นเป็นการตัดต่อขึ้นมาทั้งหมด ” เฉียวมั่นหลัวร้อนรนพูด “ ฉัน ฉันจะพูดแบบนั้นได้ยังไง ฉันไม่ได้เป็นคนพูด” กลุ่มคนมีคนหนึ่งพูดขึ้น “ ผู้จัดการเฉียว คุณคิดว่าพวกเราโง่หรอ ถ้ามันโดนตัดต่อขึ้นมาจริงพวกเราจะฟังไม่ออกหรอ? คุณนี้ร้ายกาจจริงๆ แย่งสามีของถังซินไม่พอ แล้วยังคิดที่จะทำให้ชีวิตเธอพังอีก ” “ใช่แล้ว ฉันว่ารูปพวกนี้ต่างหากปะที่ปลอมแปลงขึ้นมา !” “ถังซินเขาใส่ร้ายฉัน เธอใส่ร้ายฉัน! ”ไม่ว่าเฉียวมั่นหลัวจะอธิบายยังไง ทุกคนก็ไม่มีใครเชื่อเขา เฉียวมั่นหลัวเกือบจะเป็นบ้าไปแล้ว เขาคิดว่าตัวเองฉลาดกว่าคนอื่น คิดไม่ถึงจะตกอยู่ในกำมือของถังซิน เฉียวมั่นหลัวหันหน้าไป ก็พบว่าถังซินกำลังยิ้มอยู่ราวกับว่ากำลังหัวเราะเยาะเธออยู่ เธออดทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ก็เลยร้องออกมาแล้วพุ่เข้าไปหาถังซิน “ถังซิน แกมันคนเลว! ” เขาพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว เล็บมือเข้าไปถึงตัวถังซิน พอดีว่าถังซินสีรองเท้าส้นสูง ในตอนที่ถอยหลบไปข้อก็เลยพลิกจนต้องขวมดคิ้ว แต่โชคดีที่มีคนพยุงไว้ด้านหลัง ลมหายใจเย็นๆที่ออกจากปลายจมูกนั่น ทำให้เธอเย็นแข็งทื่อหันหน้าไปก็พบกับมู่เฉินหยวน ไม่รู้ว่ามาได้ยังไง ดีที่มีเขาพยุงไว้ทำให้เธอไม่ล้มลงไป “ลุง…..ประธานมู่ ” ถังซินรีบเปลี่ยนคำพูด ก่อนจะอดทนความเจ็บแล้วรีบลุกออกจากเขา รอบรอบเต็มไปด้วยผู้คน เรื่องพวกนี้ถูกพวกเขาเห็นเข้าไม่ดี จะต้องกลายเป็นข่าวลืออีกแน่ๆ มู่เฉินหยวนเก็บมือกลับอย่างไม่ใส่ใจ เหมือนกับว่าไม่ทันสังเกตถังซิน เพราะสถานการณ์ด้านหน้ามันรีบรัด ใบหน้าเขาเยือกเย็นและน่าเกรงขาม “เกิดอะไรในบริษัทถึงได้มารวมตัวกับแบบนี้! ” เขาพูดขึ้น กลุ่มคนที่โหวกเหวกก็เงียบทันที ทุกคนพึ่งรู้ว่าว่าประธานมาแล้ว น่าแปลก ประธานมู่ไม่ใช่ว่าประหารแค่เรื่องสาขาต่างประเทศหรอ พอกลับเข้ามาในประเทศก็ไม่ค่อยจะมาที่บริษัทเท่าไหร่ไม่ใช่รึไง? แต่อย่างก็ตามทุกคนไม่กล้าที่จะถาม ต่างก็แต่ได้ก้มหน้าทักทาย “ ประ..ประธานมู่ ”เฉียวมั่นหลัวเองก็รุกรี้ลุกร้นเล็กน้อย เธอคิดไม่ถึงว่ามู่เฉินหยวนกลับมา และมู่เฉินหย่วนเองก็ไม่ชอบพนักงานที่ชอบโวยวาย เรื่องนี้ชักจะไปกันใหญ่แล้ว มู่เฉินหยวนมือหนึ่งล่วงในกระเป๋ากางเกงเหลือบมองไปที่รอบแล้วพูดเสียงเข้ม “เกิดอะไรขึ้น ไม่มีอะไรทำกันหรอมาอยู่ที่ห้องโถงนี้ โดยเฉพราะคุณ ผู้จัดการเฉียว” พอถูกเรียกชื่อ เฉียวมั่นหลัวก็หน้าขาวฉีด เขากัดฟันมือชี้ไปที่ถังซินแล้วพูด “ ประธานมู่ ถังซินเสียงได้ชื่อว่ามีโรคผิดปกติด้านอารมณ์ทางเพศไม่ให้สามีแตะเนื้อต้องตัวแต่กลับไปผับนัดเจอผู้ชาย ซ้ำยังใช้คลิปเสียงใส่ร้ายฉันอีกต่างหาก ” “ ผู้จัดการเฉียวคุณจะเกินไปแล้วนะ ” หลี่ซูเจ๋ยืนออกมา อดไม่ได้ที่จะพูดแทนถังซิน “เมียน้อยอย่างเธอรวมหัวกับสามีของถังซินเพื่อจะมาจัดการกับเขา แล้วยังพูดว่าเขาทำร้ายเธอ คลิปเสียงนั้นพวกเราฟังอย่างชัดเจน หูไม่ได้หนวกสักหน่อย” มู่เฉินหยวนขนวดคิ้วขึ้นเหมือนกับว่ากำลังพิจารณาว่าใครพูดความจริงและเห็นรูปที่อยู่ด้านล่างแค่เห็นแวบหนึ่งก็ดูออกว่าเป็นแผ่นหลังของตนเอง เขามองไปผู้ช่วยจางที่ยืนอยู่ด้านข้างด้วยสายตาที่เยือกเย็น “ ผมแน่ใจว่าที่นั้นไม่มีนักข่าวไม่ทราบเหมือนกันว่ามีของพวกนี้ได้อย่างไร ”ผู้ช่วยจางพูดด้วยเสียงทต่ำ “รอผมไปตรวจสอบแล้วจะรายงานประธานมู่ทันที ” ผ่านไปสักพักจอLCD ก็เปิดคลิปเสียงที่เฉียวมั่นหลัวพูดกับมู่หยางซิวขึ้นอีกครั้ง มู่เฉินหยวนฟังจบคิวก็ขมวดหนักขึ้น สายตามองไปที่เฉียวมั่นหลัวแล้วพูดขึ้น “ผู้จัดการเฉียว ช่วยอธิบายที ” “ประธาน ประธานมู่ฉัน……” เฉียวมั่นหลัวตะกุกตะกัก ในเวลานี้ หัวหน้าซ่งแผนการจัดการบุคลากรรีดเบียดเข้ามา เขาพบว่ามู่เฉินหยวนก็อยู่ “ประธานมู่ คุณทำไมมาที่บริษัทได้หละ? ” “เข้ามาจัดการเรื่องนิดหน่อย ” มู่เฉินหยวนเห็นเขาลนลาน เลยถามขึ้น “ ทำไมล่ะ? ” หัวหน้าซ่งปาดเหงื่อที่หัวออก แล้วพูดแก้ตัวว่า “ คือเรื่องมันเป็นแบบนี้นักออกแบบที่มู่ซื่อของเราไปเชิญมาจากมหาลัยไม่รู้ไปไหนแล้ว ผมกำลังตามหาเธออยู่ ” “คุณหมายถึงฉันหรอ? ” หลี่ซูเจ๋เดินออกมา “ คุณผู้หญิงลี่คุณยังอยู่หรอ? ” พอเห็นหลี่ซูเจ๋ หัวหน้าซ่งถอนหายใจออกมา “ไม่ทันได้กลับก็ดีละ ถ้าเกิดคุณไม่พอใจกับการต้อนรับของเรา ก็สามารถยื่นข้อเสนอได้นะครับ ” “ ให้ฉันพอใจงั้นหรอ? ผู้จัดการเฉียวเป็นคนไล่ฉันออกเอง” หลี่ซูจู๋ถือตุ๊กตาหัวหอมพร้อมสีหน้าเศร้า “ในตอนนั้น ถังซินมาที่แผนกมาหาผู้จัดการเฉียว เพื่อบอกกับผู้จัดการเฉียวว่าตนเองไม่ได้รับเงินสินบน แต่ผู้จัดการเฉียวไม่เชื่อ” “ฉันถึงพึ่งเข้ามาในมู่ซื่อ แต่ก็รู้มาก่อนเรื่องจรรยาบรรณของพนักงานและกฎของมู่ซื่อดี ก็แค่พูดกับผู้จัดการเฉียวว่าไม่ควรทำงานข้ามแผนกก็เท่านั้นผู้จัดการเฉียวก็ดันโมโห” “ผู้จัดการเฉียว คุณทำแบบนี้ไม่ถูกนะ ” หัวหน้าซ่งมองไปทางเฉียวมั่นหลัวแบบไม่พอใจ “คนของแผนกแปลมีปัญหาขึ้นก็ควรให้หัวหน้าของคณะนั้นรับผิดชอบ คุณไปก้าวก่ายทำไม? ” หัวหน้าซ่งรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก การที่มู่ซื่อจะเชิญคนเข้ามาทำงานนั้นน้อยมาก ในตอนนั้นเพื่อที่จะเชิญหลี่ซูจู่เข้ามาทำงานต้องแข่งกับบริษัทอื่นจนเลือดตาแทบกระเด็นกว่าจะเชิญเธอเข้ามาทำงานได้ และอีกอย่างเฉียวมั่นหลัวคนนี้มีปัญหาด้านสมองรึไง ตัวเองเป็นแผนการจัดการยังไม่รู้อีกหรอว่าการหานักออกแบบที่เก่งขนาดนี้มันยากขนาดไหน แถมยังไล่พนักงานออกแทนหัวหน้าอีก “เพราะ เพราะหัวหน้าหลิวไม่อยู่ ฉันเลย…. ” เฉียวมั่นหลัวลุกลี้ลุกลนสุดๆ เธออยู่ในมู่ซื่อล้มลุกคลุกคลานกว่าจะมาอยู่ในตำแหน่งนี้ได้มันไม่ใช่ง่ายๆเลย จะต้องไม่ให้โดนไล่ออกง่ายๆ เธอแสดงความอ่อนแอออกมา “ มันเป็นความผิดฉันเอง ฉันต้องขอโทษคุณหลี่ด้วยค่ะ ” เฉียวมั่นหลัวรีบขอโทษหลี่ซูเจ๋ หันไปทางมู่เฉินหยวนก้มเอวลงต่ำกว่าเดิม “ประธานมู่ ฉันขอโทษจริงๆ สมองฉันคงฟั่นเฟือนไปแล้ว” “ความจริงก็คือฉันรู้อยู่ว่ามู่หยางซิวแต่งงานแล้ว ฉันยังเคยปฏิเสธเขาไปแล้วแต่เขาตื้อฉันไม่ยอมเลิกรา เกลี้ยกล่อมฉัน และยังพูดว่าภรรยาตัวเองไม่ได้เรื่อง ฉันถูกเขาหลอกลวงจนกลายเป็นแบบนี้ ” ถังซินจองมองเฉียวมั่นหลัวที่กำลังแสดงอยู่ ก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมเขา ฝีมือระดับสูงจริงๆ พอรู้อยู่แล้วว่ามู่เฉินหยวนต้องซักถามก็เลยยอมรับตัวเอง แล้วยังปัดความรับผิดชอบให้กับมู่หยางซิว เหอะๆ ไม่รู้ว่ามู่หยางซิวที่นอนอยู่ที่โรงพยาบาลมาได้ยินคำพูดของเฉียวมั่นหลัวเหล่านี้แล้วในใจจะรู้สึกอย่างไร “ประธานมู่ ฉันอยู่มู่ซื่อมาก็นานแล้ว เนื้องานเป็นยังไงคุณก็คงรู้ดี ” เฉียวมั่นหลัวร้องไห้จนเครื่องสำอางหลุดออกหมดแล้วน้ำเสียงสะอึกสะอื้น “ไม่ว่าบทลงโทษจะเป็นยังไงฉันก็ยอมรับได้หมด” “ ให้ฝ่ายบริหารบุคลากรจัดการเรื่องเงินเดือน ”มู่เฉินหยวนพูดตัดคำพูดของเขาด้วยหน้าเข้มครึ่ม “ประธาน...ประธานมู่? ”เฉียวมั่นหลัวไม่อยากจะเชื่อ มู่ซื่อจะไล่เธอออก เพียงเพราะเรื่องแค่นี้ “ หลายปีผ่านมานี้ฉันทุ่มแรงทุ่มใจให้กับบริษัท คุณ……” มู่เฉินหยวนถามกลับ “ความหมายของคุณคือ คนอื่นๆไม่ทุ่มแรงทุ่มใจให้กับบริษัทอย่างนั้นหรอ?”