บทที่ 36 คุณถัง ยังไม่ไปหรอ

บ๗ที่ 36 คุณถัง ยังไม่ไปหรอ เธอมองดวงตาลึกซึ้งของชายหนุ่มเเละถามเสียงเเข็งว่า “หลิน....เฉิงจี๋?” เขาใส่คอนเเทคเลนส์สีน้ำตาล? “ดูเหมือนว่าเทคนิคการพรางตัวของผมล้มเหลว ยินยินยังคงจำผมได้” หลินเฉิงจี๋หมุนวนไปรอบๆพร้อมหัวเราะเบาๆข้างหู “นานเเล้วที่ไม่ได้เต้นรำกับคุณ” ถังซินจำเขาได้ในขณะนั้นร่างกายไม่เพียงเเต่ย่างเท้าตามมาด้วยความฝืดอย่างไม่ฟังคำสั่ง หลินเฉิงจี๋กลับมีวิธีการทำให้เธอก้าวขาเเละทำตามจังหวะของเขา เพลงค่อยๆหายไป ชายหญิงกอดกันเเละโยกเบาๆ หลินเฉิงจี๋ถอดหน้ากากออกมาเผยให้เห็นรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลา เขาเอนตัวไปทางด้านข้างคอของถังซินได้กลิ่นหอมจางๆ ทำให้เขาคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอคิด อยากกอดเธอมาก ถังซินถูกเขาจับมือไว้เเน่น ทำอย่างไรก็ดึงมันออกมาไม่ได้ เธอถามอย่างไม่พอใจ “หลินเฉิงจี๋ คุณมาประเทศ H ต้องการทำอะไร!” เธอพอเเล้วสำหรับเกมส์เเมวกับหนูนี้ “ยินยิน มู่เฉินหย่วนไม่ใช่คนดี” หลินเฉิงจี๋ พูดอย่างไม่ต้องการคำตอบ “เขาสนใจคุณ” “เเล้วคุณล่ะ?” เธอรู้เเน่นอนว่ามู่เฉิงหย่วนช่วยเหลือตนเองไว้มากเเต่ว่ามีเรื่องอยากให้เธอช่วยเเละเธอรู้สึกว่ามู่เฉินหย่วนน่าเชื่อถือกว่าหลินเฉิงจี๋มาก หลินเฉิงจี๋ทิ้งเงามืดไว้ในใจเธอ ชีวิตนี้เธอลืมไม่ลง! “คุณเป็นยินยินของผม เบบี๋คุณเป็นคนสำคัญที่สุดของผม” หลินเฉิงจี๋จูบผมของเธอ พูดเสียงอบอุ่น “เเม้ว่าผมจะโกหกคนทั้งโลก เเต่ผมก็จะไม่โกหกคุณ” จูบอย่างอ่อนโยน ถังซินกลับเเข็งทั้งตัว “ยินยินมู่เฉินหย่วนสัญญากับพระคุณเล็กๆของคุณว่าจะให้ประโยชน์อะไรมากมาย การร่วมมือนั้นอันตรายเกินไป คุณต้องอยู่กับผมมีเเค่ผมที่จะไม่ทำใหเคุณเจ็บ” ทำไมเป็นการร่วมมือกันอีก! เพราะการร่วมมือนั้น มู่เฉินหย่วนได้ให้ชุดเเหวนสไตล์ถังหมิงกับเธอไว้ ทำให้เธอไม่สามารถไม่ช่วยเหลือเขาได้ วันนี้หลินเฉิงจี๋มาหาเธอก็เพราะการร่วมมือนั่น! “หลินเฉิงจี๋คุณเก่งกว่ามู่เฉิงหย่วน” ถังซินเยาะเย้ยเเล้วมองเขา “ถ้าเลือกได้ฉันก็อยากช่วยเขา” หลินเฉิงจี๋ยิ้มบนใบหน้าเเละริมฝีปากของเขา “ยินยิน ไม่ต้องงี่เง่า คุณรู้อารมณ์ของผม” ถังซินรู้เเน่นอน มิฉะนั้นเขาคงไม่ฝันร้ายเพราะถูกส่งตัวเข้าคุกทั้งคืนเเล้วหนีกลับไปประเทศจีนเพื่อเปลี่ยนชื่อเเละเเต่งงาน ไม่คิดเลยว่าเขาจะมาหา “ยินยินไม่ต้องไปร่วมมือกับคนเเบบนั้น คุณจะเสียเปรียบ”หลินเฉิงจี๋ยื่นมือของเขาออกมาเเละทัดผมของเธอไว้ข้างหู คนสองคนใกล้ชิดกัน “มีเเต่ผมเท่านั้นที่สามารถเป็นที่พักพิงปกป้องคุณได้” ถังซินดึงริมฝีปากล่าง “ปกป้องยังงัย? ฆ่าฉันหรือ?” ได้ยินว่าดวงตาหลินเฉิงจี๋ส่องประกายดูซับซ้อนเเต่มันก็หายวับไป เขายังคงดูถังซินด้วยความนุ่มนวลเเละอ่อนโยน “ยินยิน บางเรื่องไม่สามารถมองเเค่ภายนอกได้ มันซับซ้อนกว่าที่คุณคิด” เขาก้มศีรษะลงไล้ริมฝีปากเบาๆที่แก้มของถังซินเเต่ถังซินรู้สึกหนาวจัดใช้เเรงอย่างหนักดิ้นรนสองครั้งกลับไม่สามารถหลุดพ้นจากพันธการของเขา ในช่วงกลางของสถานที่จัดงานมู่เฉินหย่วนเเละจู่ซือซือก็เต้นรำเช่นกัน มีผู้คนจำนวนมากเต้นรำ มู่เฉิงหย่วนมองดูรอบๆเเละเห็นถังซินกับชายคนหนึ่งอยู่ด้วยกันไม่รู้ทั้งสองพูดอะไรท่าทางใกล้ชิด ในตอนเเรกเขาคิดว่าถังซินเป็นที่ชื่นชอบของผู้ชาย เขาผ่านไปด้วยรอยยิ้ม เเต่เมื่อเเสงโดนใบหน้าของถังซิน เขาจึงเห็นว่าการเเดงออกของเธอไม่ค่อยถูก ผู้ชายก็เหมือนจะเป็นคนคุ้นเคย หลินเฉิงจี๋!! หลินเฉิงจี๋เดินทางมาที่ประเทศ H อย่างลับๆเเละได้ติดต่อกับถังซินหลายครั้ง อาจจะเป็นเพราะความร่วมมือนั้น ในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีมู่เฉิงหย่วนก็คิดไปไกล เขาทำท่าเรียกบริกรเเละพูดอะไรบางอย่างข้างหูของบริกร บริกรพยักหน้าเเล้วหายไปอย่างรวดเร็วในฝูงชน ในไม่ช้าเพลงเต้นรำในศาลาก็เริ่มกระฉับกระเฉงเเละทุกคนก็ปรับตัวให้เข้ากับการเต้นรำอย่างรวดเร็ว มู่เฉิงหย่วนได้ใช้โอกาสนี้เพื่อให้จู่ซือซือเข้าไปด้านใน ในขณะที่ชายหญิงหมุนวนรอบ มู่เฉิงหย่วนผลักฝ่ามือเบาๆที่ด้านหลังของจู่ซือซือ ให้เธอเข้าสู่อ้อมกอดของหลินเฉิงจี๋เเละดึงถังซินออกมา กระบวนการทั้งหมดไม่ถึงสามวินาที เมื่อหลินเฉิงจี๋ตอบสนอง คนที่อยู่กับเขากลายเป็นจู่ซือซือ เขาจ้องมองที่มู่เฉิงหย่วนอย่างเศร้าโศก จู่ซือซือโมโหมาก พี่เฉินเปลี่ยนเธอกับถังซินได้อย่างไร มันมากเกินไปเเล้ว! “ประธาน...ประธานมู่”ถังซินมองมู่เฉิงหย่วยที่ยังไม่รู้สึกตัวอยู่ข้างหน้า “เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น?” มู่เฉิงหย่วนส่งเสียงครวญครางเเละพาเธอออกไปอย่างใจเย็น “วางใจได้ผมจะดูเเลคุณอย่างดีภายในเดือนนี้ เพราะคุณเป็นพนักงานของผม” “ขอบคุณค่ะ” ถังซินกระซิบบอก มู่เฉิงหย่วนยังมีสิ่งที่ต้องทำหลังจากพาถังซินออกจากสถานที่จัดงานก็ปล่อยมือ คาดไม่ถึงว่าจู่ซือซือจะติดตามมาทางด้านหลังเเล้วผลักหลังของถังซินอย่างรุนแรง ถังซินยังยืนได้ไม่มั่นคง คนทั้งหมดรีบไว้ไปอยู่ด้านข้างของโต๊ะจัดงานเเก้วไวน์ที่สร้างขึ้นด้านบนตกลงมาเเชมเปญส่วนใหญ่ถูกเทลงบนตัวของถังซิน มู่เฉิงหย่วนไม่ได้ไปไกลเมื่อได้ยินการเคลื่อนไหวจึงกลับมาช่วยถังซิน ชุดที่ถังซินใส่อยู่เดิมทีก็เเนบร่างกายของเธออยู่เเล้ว เมื่อเปียกน้ำยิ่งเห็นชัดเจนไม่สามารถปกปิดอะไรได้ มู่เฉิงหย่วนไม่สบายใจ จึงถอดเสื้ออย่างรวดเร็วเมื่อคลุมปกปิดร่างกายเธอ “ซือซือ” เพียงเเวบตาเดียวมู่เฉินหย่วนจับจ้องไปยังจู่ซือซือที่อยู่ท่ามกลางผู้คน ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ จู่ซือซือร่นคอเล็กลง เม้มปากแล้วพูดว่า “มันมืดเกินไป ฉันมองเห็นไม่ชัดเจน เเละไม่ได้ตั้งใจ ไม่เห็นจะเป็นไร ฉันจะชดเชยกระโปรงให้เธอ” “ตอนนี้กลับไปก่อน ผู้ช่วยจางรออยู่ด้านนอก” มู่เฉินหย่วนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ทำโทษหันหน้าเข้าหากำแพงสามวัน” “พี่เฉิน ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ” “หกวัน” พูดหนึ่งประโยคก็ทำให้จำนวนวันของการลงโทษเพิ่มมากขึ้นเป็นสองเท่า จู่ซือซือกำลังจะร้องไห้ด้วยความโกรธเเต่ก็ไม่กล้าต่อต้านโดยตรง เมื่อเดินไปก็กระเเทกไหล่ของถังซินอย่างเเรง ต้องโทษผู้หญิงคนนี้! ถังซินเจ็บจากไหล่ที่ถูกชน มู่เฉินหย่วนเอ่ยปากขอโทษ “ขอโทษนะ เธออ่อนเเอนิดหน่อย ถ้าไม่มีใครไปส่ง คุณรอผมข้างนอกสักครู่ ผมจัดการเรื่องเสร็จจะไปส่งคุณกลับ” “ไม่ต้องหรอกฉันจะโทรหาน้องสาว” ถังซินปฏิเสธความเมตตาของเขา เมื่อถังซินออกไปด้านนอกบังเอิญเห็นจู่ซือซือใช้กระเป๋าตีไปที่ผู้ช่วยจาง หลังจากนั้นฮึดฮัดด้วยความโกรธไปนั่งเบาะหลังริมฝีปากไม่หยุดพ่นลม นั่นเป็นคนอ่อนเเอหรอ? ถูกทำให้นิสัยเสียหรือเปล่า? ถังซินโทรหากวนหลิงเอ๋ออีกครั้ง ครั้งนี้กวนหลิงเอ๋อรับอย่างรวดเร็ว “ขอโทษค่ะพี่ ฉันมีธุระจึงกลับมาก่อน พี่พูดกับบริกรที่นั่น พวกเขาจะส่งรถมาเพื่อพาพี่กลับ” “กวนหลิงเอ๋อ!!” ถังซินรู้สึกรำคาญมาก “เธอให้พี่ช่วยเเละเธอทำกับพี่เเบบนี้เหรอ?” “โอ้พี่! ครั้งหน้าฉันจะไปขอโทษพี่ด้วยตัวเอง พี่ไม่ต้องพูดเเล้ว ดูเเลตัวเองดีๆนะ” มองไปที่โทรศัพท์ที่เพิ่งวางสาย ถังซินเเทบจะทุบโทรศัพท์ทิ้งเเล้ว ไอ้นี่ หลอกพี่! ถังซินพยายามหาบริกรที่วิลล่าช่วย เเต่บริกรเหล่านั้นทุกคนล้วนยุ่งมาก ไม่มีเวลาสนใจเธอ เธอยืนอยู่บันไดเพียงลำพังเป็นเวลานานเเละมีคนค่อยๆขยับมาใกล้อย่างเงียบๆ “คุณถัง ยังไม่ไปหรือ?” เมื่อเห็นมู่เฉินหย่วนออกมาจากด้านใน หลินเฉิงจี๋ซึ่งกำลังจะไปหาถังซินหันหลังกลับเเละซ่อนตัวอยู่หลังเสา “ประธานมู่” ถังซินรู้สึกเขินอายมากเพราะเธอเพิ่งปฏิเสธ ไม่ยอมให้มู่เฉินหย่วนไปส่ง “ ใช่ค่ะ น้องสาวของฉันกลับไปก่อนแล้ว ฉันอาจต้องขอให้ใครสักคน จากบ้านพักไปส่ง” มู่เฉินหย่วนยิ้ม “ไม่จำเป็นต้องยุ่งยากขนาดนั้น ผมจะไปส่งคุณ เป็นทางผ่านพอดี”