บทที่ 37 การระเบิดรถด้วยอุบัติเหตุ

#บḗที่ 37 การระเบิดรถด้วยอุบัติเหตุ " งั้นรบกวนด้วยนะคะ" ทั้ง 2เดินลงบันไดและไปที่ลานจอดรถ เมื่อเข้าไปในลานจอดรถ รถBentley สีดำที่อยู่ไม่ไกลจากเกิดระเบิดขึ้นโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า มู่เฉินหย่วนตอบสนองก่อน เขาสวมเสื้อเชิ๊ตสีขาวบางๆเศษชิ้นส่วนเล็กๆ พุ่งเข้ามาชนเเขนของเขา สร้างความเจ็บปวดรุนแรงทำให้เขาควรคราง ถังซินเเตะโดนของเหลวร้อน เเละพบว่ามู่เฉินหย่วนบาดเจ็บ ใบหน้าของเธอซีด "ประธานมู่" "ไม่เป็นไร" มู่เฉินหย่วน ดึงเธอขึ้นและมองขึ้นๆลงๆ " คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?" ถังซินส่ายหัว รถBentley แค่เพิ่งระเบิดไม่ได้ลุกไหม้ แต่เสียงดัง ยังคงดึงดูด บริกรมาหา มู่เฉินหย่วน อธิบายสถานการณ์แก่บริกร บริกรบอกว่า เขาจะให้ผลการตรวจสอบเเก่มู่เฉินหย่วนโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่เนื่องจากไม่มีตู้ยาไหนวิวล่า จึงทำได้เพียงช่วยพันแผล นำรถส่งเขากลับถังซินไปโรงพยาบาล หลินเฉิงจี๋ออกมาดูคนไม่กี่คนที่กำลัง สื่อสารอยู่ในลานจอดรถ จากนั้นก็จ้องมองไปที่รถที่กำลังระเบิด เขาเม้มริมฝีปาก สีหน้ากดดัน "ท่าน" เสียงจงเซิง ดังขึ้นจากความมืด "ถ้าผม พาเธอไปที่รถ ท่านคิดว่าจุดจบของเธอจะเหมือนกับรถคันนี้หรือเปล่า?” หลินเฉิงจี๋ จับมือของเขาแล้วมองที่รถที่ระเบิดเป็นชิ้นๆ หลังจากนั้นเขาก็ชกเสาด้วยหมัดราวกับว่าบีบมันออกมาระหว่างฟันของเขา มันน่ากลัว " เขากล้าที่จะทำอะไรกับคนของฉัน! ทำไมเขาถึงกล้า!!" "ท่านอย่าได้กังวล คุณชายColbert ไม่รู้เรื่องเหล่านั้น" จงเซิงพูด " เขาแค่คิดว่าเหตุการณ์แบบนี้เหมาะสำหรับการฆ่า และก็แค่โดนท่าน" "คุณชาย Colbert เห็นคนเหล่านั้นด้วยตนเองในตอนแรก เชื่อว่าผู้หญิงที่อยู่รอบตัวท่าน ช่วงหลายปีที่ผ่านมา เป็นเพียง Maki Mowoi " และเขาไม่มีเหตุผลที่จะสงสัยคนอื่น ความสงสัยของเขาหนักกว่าใคร การเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยก็สามารถจับมันได้ หลินเฉิงจี๋ เย้ยหยันและดูถูกเหยียดหยาม "คิดว่า หาผู้หญิงญี่ปุ่นเข้าใกล้ฉัน ฉันจะไม่รู้ว่าเป็นคนของเขา" " ท่านคิดอย่างไรครับ?" "โทรหา Maki Mowoi ให้เธอมา" มองไปยังรถที่ถังซินนั่งออกจากวิลล่า กำปั้นของหลินเฉิงจี๋ ก็ยิ่งแน่นขึ้น "สร้างตัวตนให้เธอใหม่และเข้าใกล้บริษัทมู่" จงเซิงอดไม่ได้ที่จะพูด " คุณ กวนเป็นนักแปลของบริษัทมู่ แบบนี้เหมาะสมหรือเปล่า?" สถานที่ที่อันตรายที่สุดจะปลอดภัยที่สุด" หลินเฉิงจี๋ พูดช้าๆ "คุณชายColbert ไม่ใช่อยากรู้หรอว่าฉันจะทำอะไร ฉันก็จะให้เขาเห็น และก็ต้องการคนติดตามมู่เฉินหย่วน" เขาไม่ต้องการต่อสู้กับมู่เฉินหย่วน มีแต่จะสูญเสียทั้งคู่เเต่ถังซิน เป็นของเขาเหตุผลบางอย่างเขาจึงต้องผลักเธอออกไป และนั่นก็เป็นเหตุผลที่คนอื่นไม่สามารถหยิบมันขึ้นมาได้ ในไม่ช้ารถก็มาถึงโรงพยาบาล ถังซินไม่ได้กลับไปมู่เฉินหย่วนบาดเจ็บเพราะเธอ เธอต้องคอยดูแลและอยู่กับเขาตลอดเวลาเพียงแค่เห็นบาดแผลที่แขนใจอดไม่ได้ที่จะเต้นอย่างหนัก อาการปวดชัด ไม่ต้องพูดถึงคราวนี้ เธอเป็นหนี้บุญคุณมู่เฉินหย่วนอย่างมาก หลังจากแพทย์ทำการรักษามู่เฉินหย่วน ถังซินให้มู่เฉินหย่วน ลงพักแล้วก็ไปเอายา จากนั้นไม่กี่นาทีก็พบว่า เพลงพิงหลังเก้าอี้แล้วหลับไป ถังซิน ถ้าชะลอเท้าลงและเดินเข้าไป เห็นใบหน้าของเขาเหนื่อยล้า ตามีฉันที่ชั้นประมาณว่าเหนื่อยเเล้ว เธอยิ้มมุมปากแล้วถอดเสื้อคลุมให้มู่เฉินหย่วนเบาๆ หน้าผากของมู่เฉินหย่วน ค่อยๆเหงื่อออก คิ้วขมวดแน่นเหมือนอึดอัด หายใจแผ่ว ทำให้ถังซินตกใจกลัว “คุณ..คุณมู่” ถังซินตบไหล่เขา “ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?” มู่เฉินหย่วนจับมือของเธอแน่น จนอยากจะสะบัดออก เหงื่อที่หน้าผากเพิ่มมากขึ้น ใบหน้าที่เจ็บปวดของถังซินเริ่มซีดและเธอก็หายใจไม่ออก “คุณลุงมู่ ปล่อยมือ” ถังซินดึงมือของเธอออกอย่างแรง เธอรู้สึกจริงๆว่า มือของเธอจะแตก หลังจากนั้นพบว่าเสื้อของมู่เฉินหย่วนด้านในเปียกโชกเเนบหน้าอกเเกร่ง ใจถังซีนเต้นเร็วหูของเธอเริ่มแดง เธอต้องรีบข้ามจุดนี้ ลุงมู่ไม่ได้ฝันร้ายใช่ไหม? ถังซินเป็นห่วงเขา อาจจะมีอันตราย เมื่อเธออยากเรียกหมอ ความหนาแน่นของมือที่จับเธอนั้นคลายไปแล้ว เธอก็รีบจับมือของเธอออกมาบีบนวด มองเห็นมู่เฉินหย่วน เหมือนจะกลับมาเป็นปกติแล้ว ถังซินพูดอย่างระมัดระวัง “ประธานมู่?” มู่เฉินหย่วน ค่อยๆลืมตาขึ้นและมองไปที่เธอ “ฉันพึ่งหลับไปหรือ?” ถังซินคิดในใจ มากกว่าแค่หลับไป อีกนิดจะทำลายมือของฉัน หลังจากนั้นผู้ช่วยจางก็มายังโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว เเละใจดีเอาเสื้อผ้าของถังซินมาให้ด้วย “ทั้งชุดของคุณสกปรกแล้วเปลี่ยนชุดเถอะ” “ขอบคุณ” ถังซินมองดูชุดที่ยังไม่แห้งแล้วก็รีบลงไปอาบน้ำพร้อมกับเสื้อผ้าของเธอ ชุดที่เธอใส่ไม่สามารถใช้ได้จริงๆ ผู้ช่วยจังพาเธอไปส่งที่ สิงสุ่ยวาน เมื่อลงจากรถถังซินขอบคุณมู่เฉินหย่วนอีกครั้งและอีกครั้ง “ครั้งนี้ฉันต้องขอบคุณคุณลุงมู่จริงๆฉันจะออกค่ารักษาทั้งหมดให้” มู่เฉินหย่วนหัวเราะเบาๆ “ เป็นเพียงเงินเล็กน้อย” หลังจากรถออกจากสิงสุ่ยวาน มู่เฉินหย่วนลดใบหน้าของเขาลงและถามผู้ช่วยจาง“ คนในคฤหาสน์นั้นตรวจสอบเรื่องนี้แล้วหรือไม่?” “ ตรวจสอบแล้ว รถคันนั้นระเบิดเองดูเหมือนจะไม่ใช่คนประดิษฐ์ขึ้นมา” “งั้นรถBentley นั่นเป็นของใคร?” “หลินเฉิงจี๋” “ เนื่องจากเป็นรถของเขา ใช่อุบัติเหตุทำลายตัวเอง” มู่เฉินหย่วนพึมพำ “ ต้องมีคนทำอะไรบางอย่างบนรถของเขา ฉันกับถังซิน บังเอิญผ่านมาและได้รับผลกระทบ” “ ธุรกิจของเขาไม่ใช่อยู่ในยุโรปหรือ?” ผู้ช่วยจางไม่ค่อยเข้าใจ “ ฉันเคยตรวจสอบหลินเฉิงจี๋ อยู่ในประเทศ H แม้แต่ญี่ปุ่น ก็ไม่เคยเปิดบริษัท แล้วก็ไม่น่าจะ แก้แค้น” " มันอาจจะเป็นใครบางคน ที่ต้องการจัดการเขา" มู่เฉินหย่วนพูดต่อว่า " ท้ายที่สุดหลินเฉิงจี๋ ประสบอุบัติเหตุอยู่ในประเทศเขา พวกเขาก็ยังสามารถล้างความสงสัยออกไปได้" หลังจากคิดเกี่ยวกับมันแล้ว มู่เฉินหย่วนพูดกับผู้ช่วยจางว่า "จุดประสงค์ของการมาที่นี่ของเขา คือการมาหาถังซิน จับตาดูเขาไว้อย่าให้มีโอกาส" "รับทราบครับ" มู่เฉินหย่วน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการที่เขาบาดเจ็บหรือไม่ เขาจึงไม่มาที่บริษัทเป็นเวลา 2 วัน ถังซินกังวลนิดหน่อยเเต่เธอก็ไม่กล้าถาม ดังนั้นจึงขอให้คุณแม่ต้มโจ๊กเห็ดหูหนูและของหวานส่งมายังบริษัท ให้ผู้ช่วยจางและถามสถานการณ์ "ประธานมู่พื้นตัวได้ดีมาก คุณถังไม่ต้องกังวลไป" "งั้นมีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ เช่นการรับรองลูกค้าหรืออะไร" ถังซินรู้สึกไม่ดี "หรือว่าจะให้ฉันไปทำอาหารให้คุณมู่ก็ได้ ฝีมือ อาหารของฉันก็ใช้ได้อยู่" "จริงหรือ?" "จริงๆ ฉันเรียนการทำอาหารจากแม่ของฉัน" ผู้ช่วยจางจับคางครุ่นคิดอยู่นานแล้วก็ตกลง เขาเป็นคนที่ประธานมู่จ้างมา ต้องหาคนดูแลประธานมู่เป็นอย่างดี หลังจากที่ถังซินคิดจัดการเรื่องนี้เสร็จ เธอก็ไปหามู่เฉินหย่วนกับผู้ช่วยจาง ระหว่างทางถามเขา 2-3 คำ รู้สึกโล่งใจ เมื่อรู้ว่ามู่เฉินหย่วน ไม่ได้อยู่กับจู่ซือซือ จู่ซือซือมองเธอเป็นเหมือนศัตรู เเทบจะแยกชิ้นส่วนเป็นชิ้นๆ เธอควรหลีกเลี่ยงเป็นดีที่สุด ที่พักของมู่เฉินหย่วนใกล้สิงสุ่ยวานมาก เป็นบ้านพักตากอากาศแบบครอบครัวเดี่ยว ในพื้นที่ด้านในของชุมชนเงียบสงบมาก เมื่อเขาเปิดประตูเห็นผู้ช่วยจางกับถังซิน ก็ยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย