บทที่ 40 ผู้หญิงตุ้งติ้งดีที่สุด

บ๗ที่ 40 ผู้หญิงตุ้งติ้งดีที่สุด มู่หยงซิวถูกนอกใจ หรือว่ายังไม่ถูกนอกใจยังคงส่งเสียงต่อหน้าผู้สื่อข่าว คืนนั้นเห็นชัดๆว่าเป็นพี่เฉินพาคุณไปที่โรงแรมแล้ว พวกคนอยู่โรงแรมกัน 1 คืน ถังซินตกใจมาก ไม่คาดหวังว่าจู่ซือซือจะรู้เรื่องนี้ แต่ว่าไม่นานเธอก็นิ่งไปและเข้าใจความสงสัยบางอย่าง "รูปเหล่านั้นเธอให้เฉี่ยมั่นหลัว?" ถ้าเป็นเช่นนั้นก็สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมรูปภาพมู่เฉินหย่วนล้วนเป็นด้านหลังแล้ว "เป็นฉันแล้วทำไม? ไม่ชอบผู้หญิงแบบคุณที่สุด" จู่ซือซือไม่ได้ปิดความลับ "มือสกปรก คิดว่าขึ้นมาบนที่นอนของพี่เฉิน พี่เฉินจะชอบแกหรอ?" ถังซินฟังเธอพูดแล้วก็โกรธ คืนนั้นเธอหลังพบมู่หยาวซิวที่กำลังถูกนอกใจ เธอไปที่บาร์ ด้วยความโกรธ เพียงต้องการหาชายหนุ่มรูปงามหน้าตาดีตามประสา แต่เธอบังเอิญพบมู่เฉินหย่วนลูกพี่ลูกน้องของมู่หยางซิว เธอเข้าไปหาพร้อมกับเหล้า เเต่วันที่ 2 ตื่นมาก็เสียดายทีหลังเเล้ว อยากคุยกับคุณลุงมู่อย่างสมบูรณ์แต่ไม่ได้คิดว่าลุงมู่อยากหาเธอเพื่อช่วยงาน และมอบชุดแหวนสไตล์ถังหมิงให้เธอ ทำไมเธอถึงรร่วมมือกับมู่เฉินหย่วน มู่เฉินหย่วนก็ไม่ได้ไร้เดียงสา "ฉันพูดแทงใจดำ ไม่กล้าพูดเลยหรอ?" เมื่อเห็นถังซินเม้มริมฝีปากไม่พูดจาริม จู่ซือซือ ยิ่งหยิ่งผยอง "ไม่ใช่แค่แก แต่น้องสาวของแก ก็ไม่ใช่คนดี" น้องสาวแกไม่รู้ใครเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด ไม่เพียงแต่คว้าเอาทรัพยากรของฉัน การรับรองของฉัน แต่ยังกล้าที่จะชนะฉัน ฉันเกรงว่าพี่เฉินจะดุฉันไม่เป็นเช่นนั้นน้องสาวของเเกจะไม่สามารถอยู่ในวงการบันเทิงได้อีกต่อไป" ถังซินทนไม่ไหวใช้มือขวาของเธอตอบอย่างรวดเร็ว"เพี๊ยะ!" จู่ซือซือโดนตบ เธอสัมผัสถึงความชาของแก้มเเละเบิกตากว้างเพื่อจ้องมองถังซิน " แก..แกตบชั้น!" "เพราะเธอติดหนี้อยู่" ถังซินพูดด้วยน้ำเสียงไม่มีอารมณ์ เเละพูดขึ้น "ฉันเห็นความสามารถของเธอ เธอได้รับการสนับสนุน แต่เธอไม่สามารถปฏิเสธความพยายามของคนอื่นได้" "พี่เฉินไม่เคยที่จะตบตีฉัน เเกกล้าตบฉัน!" ไม่ว่าคำพูดของถังซินจะเป็นเช่นไรจู่ซือซือก็โกรธแค้น เธอเข้าไปตบถังซิน ครั้งนี้ถังซินไม่สามารถหลบได้แล้วล้มลงกับพื้น จู่ซือซือกรีดร้องดึงผมของเธออย่างหนัก ตบที่ใบหน้าของเธอถังซินไม่ยอมแพ้ สองคนตบกันไปมาบนพื้น เสียงในห้องนั่งเล่นดึงดูดความสนใจของมู่เฉินหย่วนได้อย่างชัดเจน เขาผูกเชือกคลุมอาบน้ำแล้วรีบไปที่บันไดเห็นผู้หญิง 2 คนกอดกันบนพื้นเสียงกรีดร้องหลาย ร้อยเดซิเบลของจู่ซือซือส่งเสียงราวกับเเตร ใบหน้าของมู่เฉินหย่วนดูซีด แล้วเขาก็ตะโกนเสียงดัง "พวกเธอทำอะไร?" "ฮือฮือ พี่เฉิน" มองเห็นมู่เฉินหย่วนออกมา จู่ซือซือก็คลานมันขึ้นมาจากพื้นแสดงให้เขาเห็นใบหน้าบวมครึ่งหนึ่ง "ผู้หญิงคนนี้ตบฉัน พี่ไม่เคยที่จะตบฉัน เเต่เธอกล้าตบฉัน" เธอร้องไห้ออกมา มู่เฉินหย่วนเห็นว่าเธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากและกระอักกระอ่วนใจเเละใบหน้าของเธอบวม เช็ดน้ำตาให้เธอแล้วมองที่ถังซิน "คุณถัง อธิบายหน่อย" ถังซินยืนอยู่ที่พื้นอย่างนอบน้อมและพูดช้าๆว่า "เป็นคุณจู่ อยู่ที่ปรากฏตัวออกมาด่าว่าฉันและด่าน้องสาวฉัน เธอลงมือก่อน ฉันเลยตบกลับ" " เธอโกหก ฉันไม่เคยตบเธอเลย" อย่างไรก็ตามมู่เฉินหย่วนไม่เห็นเหตุการณ์ ให้ตายจู่ซือซือก็ไม่ยอมรับมัน เป็นเธอที่ตบฉัน ไร้ยางอาย!" "ซือซือ" มู่เฉินหย่วนดุ ตาของเธอหม่นหมอง "เป็นจริงอย่างที่เขาพูดหรือเปล่า?" "ไม่" จู่ซือซือกกระทืบเท้าของเธอ เห็นว่าเขาใส่เสื้อคลุมอาบน้ำ จึงเริ่มเปลี่ยนหัวข้อ " ไม่ใช่พี่พูดว่าไม่ชอบเธอหรอ? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่แล้วยังใส่ชุดที่เปิดเผยแบบนั้น" "คุณจู่ รบกวนคุณเปิดตากว้างๆดูว่าใครใส่ชุดเปิดเผย" ถังซินชี้ไปที่เสื้อบนร่างกายของเขา เสื้อหนามากจะเปิดเผยอะไรอีก นอกจากแขนของฉันที่ออกมา ? พูดว่าเปิดเผย ฉันยังไม่เท่าคุณจู่เลย ใส่เเค่เสื้อแขนสั้นกางเกงขาสั้น กางเกงขายาวของฉันเทียบไม่ได้กับคุณเลย" จู่ซือซือจ้องที่เธออย่างดุเดือด"หุบปาก ไม่มีอะไรจะพูดแล้วหรอ" ที่นี่บ้านประธานมู่ ฉันมีหรือไม่มีอะไรจะพูด รอให้ประธานมู่พูด" ถังซินกอดอกเเล้วยิ้ม "แก!!" "พอเเล้ว" มู่เฉินหย่วนขัดจังหวะในการทะเลาะระหว่างคนทั้งสอง ใบหน้ามืดมน จู่ซือซือเหยียบเท้าดึงเเขนมู่เฉินหย่วนเขย่าไปมา "พี่เฉิน เห็นได้ชัดว่าฉันไม่ได้แกล้งเธอ เป็นเพราะเธอตบฉันพี่ต้องตัดสินให้ฉัน" "ถ้าน้องไม่รังแกเธอ ถ้าน้องพูดอะไรที่เป็นจริง เธอจะไม่สามารถโจมตีน้องได้" มู่เฉินหย่วนไม่เห็นเหตุการณ์เเต่เขารู้นิสัยของจู่ซือซือ "คราวนี้ช่างมันเถอะ" "พี่เฉิน!!" มู่เฉินหย่วนมองอย่างเย็นชา จู่ซือซือไม่กล้าที่จะโวยวาย เม้มปากด้วยความโกรธ "เธอเป็นพนักงานของบริษัทมาจัดการงานต่างๆให้พี่" มู่เฉินหย่วนกวาดประตูที่ยุ่งเหยิง "น้องเอาเค้กมาใช่ไหม โปรดทำความสะอาดด้วยตัวเอง" "ไม่ทำไม่ทำ!" จู่ซือซือไม่พอใจมาก ให้เธอทำความสะอาดถ้าไม่ใช่เธอเปิดประตูมาเจอฉัน เค้กก็ไม่ต้องตกลงไป" ถังซินยิ้มมุมปาก "โอ้!! ฉันอยากจะบอกว่าคุณทำฉันกลัว" "ซือซือ พูดเหมือนเดิม พี่ไม่อยากพูดรอบสอง" "คุณวิ่งมาหาฉันก่อนที่เวลาจะหมด ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับคุณ" "รู้ไหมผมทำความสะอาดก็เป็นเเล้ว" จู่ซือซือไม่กล้าเอ่ยปากเสียใจที่ต้องทำความสะอาดขยะ ถังซินเอามือทาบอก เธอเป็นกังวลเพียงใดเมื่อรู้ว่ามู่เฉินหย่วนรักจู่ซือซือ และกลัวเขาจะจู่ซือซือสอนตัวเอง โชดดีที่มู่เฉินหย่วนไม่ได้ปกป้องจู่ซือซืออย่างสุ่มสี่สุ่มห้า เธอไปที่ห้องครัวเพื่อเก็บอาหารและเมื่อเธอจากไป เธอพูดกับมู่เฉินหย่วนว่า "ประธานมู่ พรุ่งนี้ฉันจะมาใหม่" จู่ซือซือเปิดประตูอย่างรวดเร็ว "ไม่ต้องมา ให้ผู้ช่วยจางมา!" เธอเกลียดผู้หญิงคนนี้จริงๆ "ซือซือ อย่าทำอะไรโง่ๆ" มู่เฉินหย่วนตำหนิ เเละพยักหน้ารับถังซิน " ระวังรถด้วย" ถังซินพยักหน้า หลังจากก้าวลงบันไดเเล้ว ถังซินก็อดหาไม่ได้ที่จะหันกลับเเละเห็นจู่ซือซือคุกเข่าที่หน้าประตูและถูพื้น น้ำตาไหลร้องไห้เสียใจบอกว่าพมู่เฉินหย่วนไม่รักตัวเอง มู่เฉินหย่วนออกมา จากนั้นมู่เฉินหย่วนก็เช็ดน้ำตาให้เเละขอให้เธอล้างมือเเละเรียกพนักงานทำความสะอาดมา ถังซินรู้สึกอิจฉาในใจ เธอเห็นว่ามู่เฉินหย่วนนั้นชอบจู่ซือซือจริงๆกลัวจู่ซือซือจะเสียงดังขึ้นมาอีกครั้ง มู่เฉินหย่วนดูเธอเช็ดน้ำตาให้ เเละไม่ให้เธอทำอีก โชคของจู่ซือซือนั้นดีมาก มู่เฉินหย่วนให้การสนับสนุนเเละผู้คนชื่นชอบ เช้าวันรุ่งขึ้น ถังซินไปที่บริษัทเพื่อจัดการกับงานก่อนเเละมาถึงบ้านของมู่เฉินหย่วนตอนสิบโมงกว่า อย่างไรก็ตามจู่ซือซือนั่งที่หน้าประตูเเละเล่นโทรศัพท์อยู่บนบันได เธอไม่ใช่ดาราหรือ? นั่งอยู่ตรงนี้ทำไม? ไม่ต้องรายงานหรือ? ถังซินไตร่ตรองเเล้วเดินผ่านจู่ซือซือไปราวกับว่าเธอไม่เห็น “นี่เธอมีคีการ์ดเหรอ?” จู่ซือซือเก็บโทรศัพท์เเล้วลุกขึ้น หน้าคิ้วขมวดถามถังซิน “คีการ์ดประตูนี้ นอกจากผู้ช่วยจางเเล้ว พี่เฉินไม่ได้ให้เเม้เเต่ฉัน เธอขโมยมันไปเหรอ?” ไม่ชอบใจเเปลกๆ เธอต้องการคีย์การ์ดประตูนี้เเละเคยขอมู่เฉินหย่วนหลายครั้ง ซึ่งเขาก็ไม่ได้ให้ เเต่ผู้หญิงคนนี้มี!!