ตอนที่ 50 แม่หนูคนนั้นเป็นคนเลือกให้

ต๭นที่ 50 แม่หนูคนนั้นเป็นคนเลือกให้ สีหน้าชายชราเปลี่ยนไปไม่น้อย“ทานไรมารึยัง? ให้ป้าเหมยมาทำมื้อดึกให้ทานไหม?” “ทานตอนกลับมาแล้วครับ ตอนนี้ไม่หิว” “งั้นฉันเอาเครื่องดื่มมาให้แกสักหน่อยดีกว่า”พูดพลางเดินไปที่ห้องครัวแล้วถือชานมแก้วออกมาจากตู้เย็นแล้ววางลงตรงหน้ามู่เฉิงหย่วน และพูดต่อว่า“เก็บไว้ตู้เย็นตลอด ไม่เสียหรอก” “ชานม?”มู่เฉิงหย่วงร้องไห้ก็ไม่ได้ก็หัวเราะไม่ออก“ชานมนี้ครีมเทียมเยอะเกินไป ผมไม่ดื่ม” “ดื่มเป็นครั้งคราวเท่านั้นเอง ไม่เป็นไรหรอก”ชาชราจ้องไปที่มู่เฉิงหย่วนครั้งหนึ่งแล้วพูดอีกว่า“แกบอกอายุยังไม่เข้าสามสิบ ทำไมถึงเริ่มดูแลตัวเองแล้วล่ะ ยังเทียบคนแก่อย่างฉันไม่ได้เลย!” “……” เมื่อปฏิเสธไม่ได้ มู่เฉิงหย่วนก็เสียบหลอดดูดลงบนแก้ว ดื่มสองคำ คิ้วก็ขมวดเข้าหากัน หวานเลี่ยน แต่ก็พอรับได้ “พอใช้ได้”มู่เฉิงหย่วนมองแก้วชานมยิ้มแล้วพูดว่า“ที่พ่อรอจนดึกดื่นค่อนคืนก็ยังไม่เข้านอนไม่ใช่ว่าเพื่อจะเอาชานมแก้วนี้ให้ผมหรอกนะ?” “ใช่แล้ว วันนี้ฉันออกไปเที่ยวเล่นและมีแม่หนูคนหนึ่งแนะนำฉันมา”ชายชราพูด และยังถอนหายใจออกมาสองรอบแล้วพูดต่อว่า“แต่ว่าฉันคงแก่เกินไปแล้วแหละ ไปดูของที่ร้านยังโดนรังเกียจอีก” ได้ยินที่ชายชราพูด สีหน้าของมู่เฉิงหย่วนก็เปลี่ยนเป็นมืดมนลงมา พูดอย่างหนาวเย็นว่า“ร้านไหนบอกผมมา ผมจะให้ผู้ช่วยจางไปไล่คนที่รับผิดชอบออกให้หมด” “ช่างเถอะ คนเขาก็ไม่ได้จะทำงานกันง่ายๆ อาจจะเป็นเพราะฉันเองที่แต่งตัวธรรมดาเกินไปก็ได้”ชายชราโบกมือไปมา แล้วดันกล่องของขวัญที่อยู่บนชานมให้มู่เฉิงหย่วน พูดว่า“ใกล้ถึงวันเกิดแกแล้ว ฉันเลือกของขวัญมาให้ ลองดูซิ” มู่เฉิงหย่วนเปิดกล่องของขวัญออกก็พบว่าเป็นเนกไทแบรนด์ Armani สีทางการสองเส้น “ดูดีมาก”มู่เฉิงหย่วนพูด “ใช่ไหม ฉันก็ว่าดูดีเหมือนกัน” มู่เฉิงหย่วนที่จู้จี้จุกจิกพอเห็นปุบก็รู้สึกถูกใจเนกไทเป็นอย่างมาก ชายชรายืดหลังตรง ค่อนข้างที่จะภูมิใจ“อันนี้แม่หนูคนนั้นก็เป็นคนเลือกให้” “พ่อพูดถึงเธอบ่อยขนาดนี้ พึ่งรู้จักกันวันนี้วันแรกเหรอ?”มู่เฉิงหย่วนยิ้มแล้วพูดว่า“ดูท่าผู้หญิงคนนั้นจะทำให้พ่อมีความสุขมากเลย มีเวลาผมก็อยากเจอเธอดูหน่อยแล้วล่ะ” ยิ่งไปกว่านั้นน้อยครั้งที่เห็นท่านออกไปเที่ยวแล้วกลับมาอย่างมีความสุขได้แบบนี้ “กลัวแต่ว่าจะไม่มีโอกาสแล้ว”ชายชราถอนหายใจแล้วพูด เขาเห็นว่าแม่หนูคนนั้นหน้าตาสระสวย ใจดี คาดว่าคงแต่งงานแล้วล่ะ คนอื่นเขาคงไม่ปล่อยให้เหลือรอดหรอก พอคิดถึงเรื่องนี้ ชายชราก็มองไปทางมู่เฉิงหย่วน ลองถามหยั่งเชิงดูว่า“เฉิงหย่วนอ่า เธอยุ่งอยู่ที่ต่างประเทศมาตลอด ได้พบผู้หญิงในดวงใจบ้างหรือยังล่ะ” “ยังไม่พบ”มู่เฉิงหย่วนตอบ ชายชราเริ่มถอนหายใจแล้วเริ่มพล่ามสอน“แกก็ไม่ต้องเลือกมากเกินไป หาผู้หญิงในแบบที่แกชอบ ฉันก็ไม่ได้หัวโบราณขนาดนั้นและแกก็ไม่ต้องไปสนใจสิ่งที่พวกลุงของแกพูดมากนัก” “เฉิงหย่วน แกเป็นคนที่ฉันเลี้ยงมากับมือ ตั้งแต่เล็กจนโตก็ตัวคนเดียวมาตลอด ฉันไม่อยากเห็นตอนที่ฉันจากไปแกก็ยังตัวคนเดียว ฉันอยากที่จะเห็นภรรยาแก ลูกของแก” พูดไปพูดมา ชายชราก็พูดเล่นขึ้นมาว่า“แกดูลุงของแก ลูกพวกเขาหลายคนต่างก็แต่งงานไปแล้ว ยังมีบางคนมีลูกตั้งสามคน หากว่าฉันจากไปจริงๆล่ะก็ ทรัพย์สมบัติก็คงถูกคนพวกนั้นเอาไปหมด แกมันตัวคนเดียว ไม่มีภรรยา ลูกก็ไม่มี จะได้ส่วนแบ่งสักเท่าไรเชียว” “พ่อจะต้องอายุยืนร้อนปี”มู่เฉิงหย่วนพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“ไม่ว่าต้องจ่ายเท่าไร ผมก็จะทำให้พ่อสุขภาพแข็งแรง” ชายชราได้ยินคำๆนี้ก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก แต่กลับพูดออกมาว่า“เมื่อคนเราแก่ตัวลง ก็ต้องพบเจอกับการเกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องธรรมดา ฉันไม่ได้สนใจอะไรแล้วแต่แค่ยังไม่วางใจแกเท่านั้น” เขามองดูมู่เฉิงหย่วนที่หล่อเหลา ในสายตามีความสับสนแวบผ่านไป บ้านตระกูลมู่ติดค้างเด็กคนนี้ไว้วากจริงๆ เวลาผ่านไปสักพักมู่เฉิงหย่วนก็พูดขึ้นว่า“รอหน่อยเถอะครับ อีกไม่กี่วันข้างหน้าผมจะไปจัดการธุระที่ต่างประเทศ หลังจากจัดการธุระเสร็จหมดแล้วผมจะพาลูกสะใภ้มาไว้ตรงหน้าพ่อแน่นอน” “ตกลงตามนี้ เมื่อถึงเวลาอย่าพูดว่าติดงานนะ”ในที่สุดชายชราก็หัวเราะ แล้วยังแนะนำมู่เฉิงหย่วนว่า“เงินอ่าหาเมื่อไรก็ได้ แกยังเด็ก มีความรักบ้างก็ดี” มูเฉิงหย่วนยิ้ม ชายชราคนนี้ทำให้เขาวุ่นวายจริงๆ แต่สำหรับเรื่องการมีความรักเขาไม่มีความสนใจเลย สองพ่อลูกกำลังคุยกันอยู่ โทรศัพท์ของมู่เฉิงหย่วนก็ดังขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นสายเรียกเข้าจากผู้ช่วยจาง มู่เฉิงหย่วนคิดว่ามีเรื่องเลยกดรับสาย“มีอะไร?” “ประธานมู่เรื่องมันเป็นแบบนี้ เฉินคางที่สะกดรอยคุณถังซินรายงานมาว่า คุณถังซินดื่มเหล้าเมาอยู่ที่คลับเทียนเล่อกง”เลขาจางพูด“เพื่อนอีกคนของคุณถังก็เมาแล้วเหมือนกัน ตอนนี่เฉินคางไม่รู้ว่าจะจัดการยังไงดี” “มันไม่รู้ว่าจะทำยังไง หรือว่านายก็ไม่รู้ว่าควรจะจัดการยังไงเหรอ?”มู่เฉิงหย่วนหัวเราะแบบมีน้ำโหแล้วพูดว่า“แล้วนายโทรมาหาฉัน ฉันจะช่วยนายแก้ปัญหาได้ไหม?” ผู้ช่วยจางพูด“เฉินคางบอกว่าเหมือนยังมีคนจับตาดูคุณถังอยู่ด้วย ผมเดาว่าคงเป็นคนของหลินเฉิงจี๋ อีกไม่กี่วันก็จะไปต่างประเทศแล้ว ผมกลัวว่าจะเกิดเรื่องกับคุณถังในช่วงนี้ ” มู่เฉิงหย่วนบีบไปที่หว่างคิ้วตัวเอง เขาเกือบลืมไปแล้วว่า ถังซินเคยติดต่อกับหลินเฉินจี๋ คราวนี้ที่หลินเฉิงจี๋มาก็เพื่อการร่วมมือกันนั้น หากมีโอกาสจะต้องลงมือแน่นอน “ไม่ต้องให้เฝ้าแล้ว นายไปหาเธอด้วยตัวเองแล้วพาตัวเธอกลับมา”มู่เฉิงหย่วนสั่ง “ประธานมู่ เรื่องมันยากตรงที่……”ผู้ช่วยจางพูดตะกุกตะกะ“คือเอลิซาเบธของผมมันท้องเสียผมกำลังอยู่ดูมันให้น้ำเกลืออยู่ที่โรงพยาบาลครับ” มู่เฉิงหย่วนพูดอย่างไม่สบอารมณ์“กะอีแค่แมวตัวเดียว ปล่อยมันไว้ที่โรงพยาบาลสัตว์มันก็ไม่หนีนายไปไหนหรอกมั้ง?” “ประธานมู่ มันคือเอลิซาเบธของผมนะครับ ไม่ได้เป็นแค่แมว”ผู้ช่วยจางพูดแก้ไข้อย่างจริงจังอีกว่า“ที่ผมหาเงินก็เพื่อที่จะมาเลี้ยงมัน ผมไม่ปล่อยให้มันเป็นอะไรเด็ดขาดครับ” “……”ประธานมู่ มู่เฉิงหย่วนตัดสายทิ้ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความทะมึน หากไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องยากที่จะหาผู้ช่วยที่ทำได้ทุกอย่างเหมือนผู้ช่วยจางแล้วล่ะก็ มู่เฉิงหย่วนอยากไล่เขาออกจริงๆ “พ่อ นี่ก็ดึกมากแล้ว ตามคนใช้ขึ้นไปนอนเถอะ”มู่เฉิงหย่วนลุกขึ้นมาจากโซฟา เขาต้องไปดู จะให้หลินเฉินจี๋ลงมือไม่ได้“ผมจะออกไปจัดการธุระนิดหน่อย” “คงจะเป็นเรื่องผู้หญิงใช่ไหม?”คุยโทรศัพท์เมื่อกี้ชายชราได้ยินบ้าง ยิ้มขึ้นมาอย่างอบอุ่นแล้วพูดว่า“ดูเหมือนว่ารอบตัวแกจะยังมีผู้หญิงอยู่” มู่เฉิงหย่วนพูดอย่างทำอะไรไม่ถูกว่า“ไม่ใช่ แค่เพื่อนกันเท่านั้น” “เพื่อนก็ดี ไปจัดการเถอะ”ชายชราทำหน้าราวกับว่า“ฉันเข้าใจทุกอย่าง”บอกให้เขาขับรถระวังๆแล้วรีบเดินขึ้นบันได มู่เฉิงหย่วนได้แต่ยอมแพ้ ถึงอธิบายไปชายชราก็ไม่เชื่ออยู่ดี มู่เฉิงหย่วนเลือกรถในโรงรถมาขับอย่างไม่ใส่ใจ สิบนาทีก็มาถึงที่คลับเทียนเล่อกง “ประธานมู่”เฉิงคางที่มองหามู่เฉิงหย่วนอยู่ที่หน้าประตู ก็เห็นว่าเขาได้มาถึงแล้ว ก็เดินเข้าไปหาเขาทันที มู่เฉิงหย่วนเงยหน้าขึ้นไปมองที่ป้ายชื่อร้าน นึกถึงเรื่องที่เจอถังซินที่สถานที่แห่งนี้ ไม่นึกว่าผ่านไปยังไม่นาน ผู้หญิงคนนั้นยังจะมาที่แห่งนี้อีก ยังไม่ได้บทเรียนหรือยังไงกัน ด้านหนึ่งเดินเข้าไปข้างในด้านหนึ่งมู่เฉิงหย่วนก็หันมาถาม“สถานการณ์ข้างใน เป็นยังไงบ้าง” “พูดไปก็แปลก”เฉินคางเกาหัว พูดอย่างสงสัยว่า“คนพวกนั้นคอยเล่นเกมกับคุณถังและเพื่อนของเธอตลอด ไม่มีอะไรผิดปกติ เหล้าก็ดื่มปกติ” สายตามู่เฉิงหย่วนเย็นเยียบลง มาเที่ยวในสถานที่แบบนี้นี้ เป้าหมายต้องไม่ธรรมดา ที่เป็นไปได้คือคนพวกนั้นเป็นคนของหลินเฉินจี๋ทั้งหมด ขาที่เดิมไปข้างในของชายหนุ่มเริ่มเร็วขึ้น ผลักประตูที่ขวางออก ก้าวยาวๆเข้าไปด้านใน พอเข้าข้างในก็มีเสียงดนตรีที่ดังกระหึ่มและอากาศเย็นเข้ามาปะทะ ไฟด้านในเป็นแสงมืดสลัวให้บรรยากาศอบอุ่น “ประธานมู่ คุณถังเธออยู่ตรงนั้น”เฉินคางชี้มือ มู่เฉิงหย่วนมองตามลงไป ในตู้นั้นมีชายหญิงอยู่หลายคน เล่นเกมกันอย่างแนบชิด ถังซินเงยหน้าขึ้นมาชนแก้ว หน้าแดงๆบ่งบอกว่าเธอเมาแล้ว