ตอนที่ 53 ช่องโหว่ของสัญญา

ต๭นที่ 53 ช่องโหว่ของสัญญา ถังซินไปที่หาหัวหน้าหลิวที่ออฟฟิศ เพื่อจะถามเขาว่าเขาอยากพบเธอด้วยเรื่องอะไร แต่หัวหน้าหลิวไม่อยู่ที่นั่น คุณมาพบหัวหน้าหลิวเหรอ? เขาเพิ่งออกไปเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว" เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งที่มาถึงก่อนพูดขึ้น "แต่หัวหน้าหลิวบอกกับฉันก่อนที่เขาจะออกไปว่า มีเอกสารอยู่สองสามฉบับบนโต๊ะ ถ้าคุณมาถึงแล้วให้ช่วยดูให้หน่อย" “ขอบคุณ” โต๊ะของหัวหน้าหลิวนั้นสะอาดมาก มีแฟ้มอยู่สองแฟ้มถัดจากคีย์บอร์ด ถังซินคิดว่าน่าจะเป็นเอกสารที่หัวหน้าหลิวสั่งเอาไว้ เธอนำเอกสารกลับมาเพื่อเรียบเรียง มันเป็นสัญญาซื้อขายสินค้าหลายชุดที่เป็นภาษาฝรั่งเศสซึ่งจำเป็นต้องแปลเป็นภาษาอังกฤษและมีหัวข้อสำคัญๆที่ทำเครื่องหมายเอาไว้ หัวหน้าหลิวคงมีเหตุผลที่ทำให้ทำได้เพียงครึ่งหน้าอาจเป็นเพราะมีเรื่องบางอย่างต้องทำ เดิมทีถังซินคิดว่ามันเป็นสัญญาธรรมดาเธอจึงแปลมันอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อเธอกลับมาตรวจให้ดีอีกครั้ง เธอพบว่าจำนวนสินค้าและจำนวนเงินไม่เท่ากัน และในสัญญาก็มีการละเว้นข้อตกลงบางอย่างที่สำคัญ ราวกับว่ามีใครซักคนกำลังฟอกเงินด้วยสินค้านี้! หลังจากพบปัญหา ถังซินโทรหาหัวหน้าหลิวทันที "หัวหน้าคะ เลขาของท่านแจ้งให้ฉันแปลเอกสาร 0237 แต่เอกสารนี้มีปัญหาค่ะ" ทันทีที่หัวหน้าหลิวรับสาย ถังซินก็บอกเขาเกี่ยวกับช่องโหว่ของสัญญา “แย่ล่ะ!” หัวหน้าหลิวสบถ "ประธานมู่เพิ่งจะมอบเอกสารนี้ให้ผมเมื่อวานนี้ เขาบอกว่าจะมีการเซ็นสัญญากันสัปดาห์หน้า ผมคิดว่าจะให้คุณจัดการก่อนที่จะส่งให้ผู้ช่วยจาง แต่ว่าคู่สัญญาอีกฝ่ายมาถึงหนานเฉิงเร็วไปหนึ่งสัปดาห์ ดังนั้นพวกเขาจึงจะเซ็นสัญญากันในวันนี้ แผนกเลขานุการจึงต้องเร่งจัดเตรียมเอกสาร ผมคิดว่าน่าจะเอามาให้เมื่อเช้านี้เอง" "ถ้าอย่างนั้นก็น่าจะเป็นไปได้" ถังซินอธิบาย"แน่นอนว่าจะต้องมีคนในแผนกเลขานุการพบช่องโหว่ในระหว่างที่แปล จึงได้แก้ไขสาระสำคัญในสัญญาที่ผู้ช่วยจางเอามาให้" หัวหน้าหลิวกล่าวด้วยน้ำเสียงนิ่งลึกว่า "ถังซิน คุณต้องแก้ไขสัญญาและพิมพ์ออกมาเดี๋ยวนี้ แล้วรีบนำไปให้ประธานมู่ที่โรงแรมกว่างเหม่ย พวกเขาจะเซ็นสัญญากันตอนสิบโมง" ถังซินอดไม่ได้ที่จะถาม "ท่านคะ ท่านคิดว่าแผนกเลขานุการมีส่วนเกี่ยวข้องกับช่องโหว่ของสัญญาฉบับนี้ไหม?" "อย่าเพิ่งถาม คุณต้องรีบแล้ว" “ค่ะ!” หลังจากวางสาย ถังซินก็วุ่นวายทันที ตอนที่เธอพิมพ์สัญญา เธอเห็นว่าเป็นเวลาเก้าโมงยี่สิบนาทีแล้ว เธอเกรงว่าไม่ทัน จึงส่งข้อความถึงมู่เฉินหย่วนทันทีเพื่อบอกเขาว่าสัญญาของผู้ช่วยจางมีปัญหา ทันทีที่พิมพ์สัญญาเสร็จ ถังซินก็รีบคว้าเอกสารและกระเป๋าก่อนจะขึ้นลิฟท์แล้วออกจากบริษัทมู่ซื่อได้ในที่สุด แต่ไม่มีแท็กซี่อยู่ข้างถนนเลย เธอมองที่โทรศัพท์ของเธออีกครั้ง แล้วกัดฟันวิ่งหารถแท็กซี่ วันนี้แท็กซี่หายากไปไหม? ถังซินรีบวิ่งเกินไป แขนของเธอจึงข่วนเข้ากับเสาโทรศัพท์ แล้วผิวของเธอก็กลายเป็นสีแดงทันที เธอรู้สึกเจ็บ แต่เมื่อเห็นรถแท็กซี่ขับมาเธอก็รีบโบกรถด้วยมืออีกข้างหนึ่งทันที แต่รถแท็กซี่คันนั้นก็ถูกบีบแตรไล่จึงขับผ่านเธอไป “......” หลังจากเสียงแตรเงียบไปก็มีรถสีดำตามหลังมา รถสีดำคันนั้นจอดเทียบอย่างรวดเร็วก่อนที่กระจกหน้าต่างด้านหลังจะถูกลดลง เผยให้เห็นใบหน้าที่สวยงามและอ่อนเยาว์ของคนผู้หนึ่ง “ไหนดูสิว่าใคร ช่างน่าสมเพชจริงๆ”คนผู้นี้ก็คือจู่ซือซือ เมื่อมองไปที่ถังซินเห็นว่าที่แขนของเธอดูเหมือนจะมีรอยขีดข่วน และดูท่าทางเหมือนกำลังตกที่นั่งลำบาก ทันใดนั้นก็รู้สึกสะใจ “ให้แท็กซี่จอดหน่อยไม่ได้รึไง?” ถังซินมุมปากกระตุก ทำไมเธอถึงต้องพบกับจู่ซือซือในทุกที่ที่เธอไป? "คุณหนูจื่อ ตอนนี้ฉันกำลังรีบ คุณช่วยไปส่งฉันหน่อยได้ไหมคะ?"มู่เฉินหย่วนไม่ตอบวีแชทกลับมาหาเธอตอนนี้เกือบสิบโมงแล้ว ถังซินกลัวว่ามู่เฉินหย่วนจะเซ็นสัญญากับอีกฝ่ายด้วยสัญญาที่ไม่ถูกต้อง "เฮอะ ทำไมฉันจะต้องไปส่งเธอด้วย!" จู่ซือซือจ้องมองถังซินอย่างเอาเรื่อง เพราะผู้หญิงคนนี้ทำให้เธอต้องร้องไห้และต้องคัดหนังสือสำนึกผิดร้อยจบ! “แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไปส่งไม่ได้หรอกนะ” จู่ซือซือเชิดหน้าขึ้นแล้วพูดอย่างเย่อหยิ่ง "ถ้าเธอเรียกฉันว่าพี่สาวสามครั้งบางทีฉันอาจเปิดประตูให้เธอขึ้นมาก็ได้" "ถ้าคุณจู่ไม่เต็มใจก็ลืมมันไปซะเถอะค่ะ" ถังซินส่ายหน้า กระชับเอกสารในมือแล้วยิ้ม "ฉันต้องรีบไปส่งเอกสารนี้ให้ประธานมู่เพราะเขาจำเป็นต้องใช้ แต่ก็ช่วยไม่ได้ที่วันนี้ฉันเรียกรถแท็กซี่ไม่ได้ เมื่อไปถึงแล้วก็คงต้องเรียนประธานมู่ตามตรง" “เธอโกหก” ใบหน้าของจู่ซือซือเต็มไปด้วยสงสัย "แผนกเลขานุการมีคนตั้งเยอะตั้งแยะ แล้วไหนจะยังมีผู้ช่วยจางอีก ไม่เห็นจำเป็นจะต้องให้แผนกแปลอย่างเธอไปส่งเอกสารเลยสักนิด" "คุณไม่เชื่อฉันก็ช่วยไม่ได้" ถังซินหอบเอกสารเดินจากไปอย่างรวดเร็ว จู่ซือซือมองด้านหลังของถังซินที่กำลังวิ่งเหยาะๆ อยู่ก็รู้สึกลังเลขึ้นมา ถ้าถังซินต้องมอบสิ่งนี้ให้มู่เฉินหย่วนจริงๆล่ะ ยิ่งไปกว่านั้นถังซินยังดูวิตกกังวล แขนของเธอก็ถลอกแล้วเธอก็ไม่มีความจำเป็นต้องโกหก หลังจากเล่นตัวอยู่พักหนึ่ง จู่ซือซือก็บอกให้คนขับจอดรถและเปิดประตู "นี่ ขึ้นมาสิ! ฉันจะไปส่งเธอเอง แต่ถ้าเธอโกหกฉัน ฉันจะไม่ปล่อยเธอเอาไว้แน่! " ถังซินถอนหายใจด้วยความโล่งอก รีบเข้าไปในรถอย่างรวดเร็วและแจ้งสถานที่ให้กับคนขับ "นี่ ขยับไปห่างๆฉันเลยนะ สกปรก" จู่ซือซือขยับเข้าไปข้างในเล็กน้อย พูดอย่างฮึดฮัดว่า "มีกล่องยาอยู่ด้านหลัง จัดการเอาเอง" “ขอบคุณ” ถังซินเห็นกล่องยาเล็ก ๆ อยู่ข้างหลังเธอ จึงหันไปหยิบไอโอดีนออกมาทำแผล จู่ซือซือขยับขาของเธอเป็นครั้งคราวและโทรออก "หมาป่าตัวโต ฉันมีอะไรจะให้ แต่คุณต้องทำข้าวกลางวันส่งไปให้ที่กองถ่ายด้วย ฉันจะรอ" ทันทีที่อีกฝ่ายรับสาย จู่ซือซือก็เจ้ากี้เจ้าการว่า "ฉันอยากกินเต้าหู้หม้อไฟเหมือนคราวที่แล้ว เอาแบบไม่เผ็ดนะ" "ฉันไม่ใช่พ่อครัวของเธอ สั่งกลับไปกินเอง" "ใครใช้ให้คุณทำอาหารอร่อยกันล่ะ" จู่ซือซือฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี "เอาล่ะ ยังไงฉันก็จะไม่กินอาหารที่ซื้อมา ถ้าคุณไม่ทำส่งมาให้ฉัน ฉันจะโทรจิกคุณตลอดเวลาจนกว่าคุณจะรำคาญเลยล่ะพี่เฉิน" "คุณหนูจู่ คนอย่างคุณควรอยู่บนดาวอังคารไม่ควรออกไปทำร้ายคนอื่น" "ฉันสวยมาก ไม่อยากให้เกิดสงครามบนดาวอังคาร!" จู่ซือซือเพิ่งจะโต้เถียงได้ไม่กี่คำ โทรศัพท์ก็ถูกตัดสายไปอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย เธอจ้องโทรศัพท์และเกือบจะกรีดร้องว่า "เขากล้าวางสายใส่ฉันเหรอ? เล่นแบบนี้เหรอ! ฉันเพิ่งขึ้นเงินเดือนให้ นอกจากจะไม่เอาใจฉันแล้วยังกล้าวางสายใส่ฉันเนี่ยนะ?" ถังซินทนไม่ไหว หลุดหัวเราะออกมา เธอได้ยินการสนทนาของพวกเขา มู่เฉินหย่วนช่างเป็นคนที่กล้าหาญ เขากล้ามีเรื่องกับองค์หญิงจู่และวางหูโทรศัพท์ใส่อย่างไม่ไว้หน้า "เธอหัวเราะอะไร?"จู่ซือซือมองไปที่ถังซินแล้วพูดอย่างโมโหว่า "เธอนั่งในรถของฉัน แล้วหัวเราะเยาะฉันเนี่ยนะ" “ไม่ใช่นะ ฉันแค่ดูแผลของฉัน มันดูตลกมาก”ถังซินโชว์บาดแผลที่ถูกเคลือบไว้ด้วยไอโอดีนให้เธอดู "ไม่ใช่คิดเรื่องคุณจู่อยู่หรอกเหรอ?" จู่ซือซือตะคอกและใช้เท้าเขี่ยด้านหลังของเบาะ อา ทั้งหมดนี้ต้องโทษบอดี้การ์ดของเธอที่ไม่ไว้หน้าเธอเลยสักนิดทำให้เธอกลายเป็นตัวตลกต่อหน้าศัตรูของเธอ ขายหน้าจะตายอยู่แล้ว! สิบโมงตรง รถสีดำก็มาถึงหน้าประตูของโรงแรมกว่างเหม่ย ทันทีที่ประตูเปิดออกถังซินก็รีบออกมา ส่วนจู่ซือซือก็สวมรองเท้าแล้วรีบตามไป การเจรจาถูกจัดขึ้นในห้องประชุมขนาดเล็กบนชั้น 33 ของโรงแรม หลังจากขึ้นไปถึงชั้น 33 ถังซินมองไปที่ประตูที่ถูกปิดอยู่ของห้องประชุมแล้วเธอก็เร่งฝีเท้าเร็วขึ้นไปอีก เธอไม่สามารถเคาะประตูได้ จึงผลักประตูที่หนักมากนั่นแล้วเดินเข้าไป มีผู้ชายตัวโตหลายคนในชุดสูทและชุดหนังนั่งอยู่ที่โต๊ะประชุมรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า พวกเขากำลังพูดคุยกันก่อนจะถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเปิดประตู "ขออภัยที่ต้องเข้ามารบกวนทุกท่านค่ะ"หลังจากเข้ามาถังซินก็คำนับและกล่าวขออภัยกับตัวแทนคนอื่นก่อน เมื่อเห็นว่าสัญญายังอยู่ในมือของมู่เฉินหย่วนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเดินไปหาเขาอย่างรวดเร็ว มู่เฉินหย่วนขมวดคิ้ว "วิ่งเข้ามาแบบนี้ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?" "หัวหน้าหลิวบอกว่าสัญญาฉบับนี้มีปัญหา" ถังซินกระซิบพลางเปลี่ยนสัญญาที่นำมากับสัญญาฉบับเดิม "สองฉบับนี้หัวหน้าหลิวสั่งให้ฉันเป็นคนจัดการ"