บทที่ 67 ลุง พวกคุณจูบกันเหรอ

บ๗ที่ 67 ลุง พวกคุณจูบกันเหรอ มู่เฉินหย่วนเงยหน้าขึ้นมองดูเขาอย่างมืดมน "แล้วที่คุณบอกกับผมก่อนหน้านี้มันคืออะไร?" ผู้ช่วยจางไม่กล้าพูดอะไร จากไปอย่างรวดเร็ว เขาทำงานอย่างรวดเร็ว สามนาทีต่อมาเขาก็กลับมาพร้อมกล้องโทรทัศน์ขนาดเล็กและส่งมอบมันให้กับมู่เฉินหย่วน มู่เฉินหย่วนมองลอดกล้องตัวเล็กไปยังสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ด้านนอกห้องกระจก คนมากมายในสระว่ายน้ำเมื่อถูกมองผ่านกล้องแล้วก็จะเห็นเป็นเพียงคนตัวขาวๆท่ามกลางชุดว่ายน้ำหลากสีสันเหมือนกองดอกไม้ หลังจากการค้นหาอยู่ครู่หนึ่งท่ามกลางฝูงชน ร่างผอมเพรียวก็ปรากฏตัวขึ้นในกล้อง ผมของผู้หญิงคนนั้นถูกมัดแบบลวกๆ ชุดว่ายน้ำวันพีซสีขาวช่วยขับเน้นรูปร่างของเธอให้ดูเพรียวบางยิ่งขึ้น เธอเล่นวอลเลย์บอลน้ำอยู่กับผู้คนในสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ เมื่อเธอลุกขึ้นจากน้ำ รูปร่างสมส่วนก็ปรากฎชัดขึ้นในสายตา เขาขยับกล้องโทรทัศน์เพื่อมองไปด้านข้าง ผู้ชายรอบตัวล้วนจ้องมองไปที่ถังซินเป็นตาเดียว จุดประสงค์ถูกเขียนไว้อย่างชัดเจนบนใบหน้าของพวกเขา ทันทีที่ลูกบอลหล่นลงก็มีคนตะเกียกตะกายไปรับ ราวกับลูกสุนัขประจบเจ้าของ ผู้หญิงคนนี้ดูไม่สวยมาก เทียบกับจู่ซือซือไม่ได้เลย แต่ทำไมเธอถึงได้ดึงดูดพวกผู้ชายมากขนาดนั้น? "ประธานมู่ นี่คุณต้องการกล้องโทรทัศน์เพราะเรื่องนี้เหรอ!" ผู้ช่วยจางมองเห็นสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ด้านล่าง เขาคิดว่าสายตาของมู่เฉินหย่วนมีปัญหาแต่มันก็ไม่ใช่ ผู้ช่วยจางเห็นคนอื่นๆในห้องอาหารมองเขาอย่างระแวดระวังก็กระซิบกับเขาเบาๆว่า "ประธานมู่ ผมลงไปเล่นกับคุณได้นะ ถ้ามัวแต่มองแบบนี้ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา" แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าทำไมประธานมู่ถึงได้สนใจผู้หญิงพวกนี้ แต่เขาก็เห็นแล้ว มู่เฉินหย่วนดึงกล้องโทรทัศน์ออก แล้วเหลือบมองเขาอย่างเย็นชา "คุณถังเล่นน้ำคนเดียวอยู่ด้านล่าง ผมก็แค่อยากรู้ว่าเธอเป็นยังไงบ้าง คุณคิดไปถึงไหน?" ผู้ช่วยจางหมดวาจาจะตอบโต้ เขาก็คิดอยู่ว่าทำไมเขาไม่เห็นถังซิน คิดว่าเธอจะกลับไปที่ห้องหลังจากที่อาหารเย็นเสร็จ กลับกลายเป็นว่าเล่นน้ำอยู่ในสระว่ายน้ำ! "ประธานมู่ ผมไม่ได้คิดอะไรเลยครับ" ผู้ช่วยจางขยับแว่นตาขึ้นโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า พลางส่งเอกสารให้เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจและหาจังหวะเปลี่ยนหัวข้อสนทนาได้อย่างเหมาะสม "ช่วยดูเอกสารพวกนี้หน่อยนะครับ" มู่เฉินหย่วนรับเอกสารและพูดอย่างจงใจว่า "ให้หมาป่าและเฉินคางคอยจับตาดูให้ดี ในสระมีคนมากเกินไป" ผู้ช่วยจางตอบรับ ถังซินสนุกมากในสระว่ายน้ำ เธอพบกับเพื่อนร่วมอาชีพหลายคนและคนหนึ่งเป็นล่ามส่วนตัวให้กับนักการเมืองอาวุโสในประเทศ F ซึ่งทำให้เธอได้รับความรู้ทางวิชาชีพมากมาย เมื่อเห็นว่าจำนวนคนในสระลดน้อยลงไปแล้ว แต่ถังซินก็คิดว่ามันยังไม่ค่ำมาก ผิวขาวๆของเธอเปียกชุ่มไปหมด เธอเดินไปตามทางและหยิบผ้าเช็ดตัวที่บริกรมอบให้มาเช็ดตัว บริเวณสระว่ายน้ำมีลิฟท์เชื่อมต่อกับส่วนของห้องพักโดยตรง ถังซินไปรับเสื้อผ้าของเธอและคิดว่าจะกลับไปที่ห้องพัก ขณะที่กำลังสวมผ้าเช็ดตัวอยู่ เธอดูเหมือนจะได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เธอหันมามองและเห็นผู้ชายสองคนกำลังคุยกันอยู่ ชายคนหนึ่งมีผิวคล้ำและใบหน้าด้านหนึ่งของเขาที่เธอเห็นนั้นช่างเหมือนกับกวนชิงเฟิง! เป็นไปไม่ได้ เจ้าเด็กหน้าเหม็นอย่างกวนชิงเฟิงจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? เมื่อเห็นว่าชายทั้งสองเข้าไปในลิฟต์ ถังซินก็วิ่งตามและอยากจะดูให้แน่ใจ โดยไม่ทันระวังทาง เธอจึงชนคนที่เดินสวนมาอย่างแรง จนโทรศัพท์มือถือและเสื้อผ้าร่วงลงไปและคนเกือบจะล้มลง มืออีกข้างยื่นออกมาดึงมือของเธอเอาไว้ มือนั้นซีดและเย็นเล็กน้อยและข้อมือของเขาสวมนาฬิการุ่นลิมิเต็ด เมื่อเธอเห็นนาฬิกาเรือนนี้ถังซินก็นึกถึงมู่เฉินหย่วนขึ้นมาทันที ว่าแล้วเชียว! เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น ก็เผชิญหน้ากับดวงตาที่เยือกเย็นของมู่เฉินหย่วน ริมฝีปากของเธอยิ้มกว้างจนเกือบจะหัวเราะ ถังซินรู้สึกเขินอาย เธอคลายมือที่จับเสื้อเชิ้ตของเขาออกอย่างรวดเร็ว แล้วย่อตัวลงเพื่อหยิบโทรศัพท์และข้าวของอื่น ๆ เมื่อเธอลุกขึ้นเธอก็ชนเข้ากับชายหนุ่มอีกครั้งโดยไม่ตั้งใจ บรรยากาศดูเหมือนจะหยุดนิ่ง "ลุง พวกคุณกำลังจะจูบกันเหรอ?" เด็กชายอายุสี่ห้าขวบที่มีผมสีน้ำตาลไม่รู้ว่าจะวิ่งมาจากไหน เขามองมาที่มู่เฉินหย่วนและถังซินด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น เด็กชายตัวเล็กมองไปที่ถังซินและพูดประโยคที่น่าอัศจรรย์เป็นภาษาอังกฤษ "รีบหน่อยสิลุง ดูสิพี่สาวเขินจนหน้าแดงเหมือนแอปเปิ้ลลูกใหญ่แล้ว" ถังซินยิ่งอายหนักกว่าเดิม เจ้าลูกหมีตัวนี้ออกมาจากไหนเนี่ย? ถังซินหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาจากกองเสื้อผ้าของเธอและพยายามอธิบายให้เด็กชายตัวน้อยเข้าใจด้วยการพิมพ์ ทันใดนั้นเด็กชายตัวน้อยก็วิ่งเข้ามาแล้วยัดอะไรบางอย่างไว้ในมือของเธอ "พี่สาว ต่อไปถ้าคุณจะแต่งงานอย่าเลือกลุงแก่ๆคนนี้นะ" หลังจากพูดจบเด็กน้อยก็วิ่งหนีไป ถังซินหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก เมื่อแบมือออกก็เห็นว่ามันเป็นแหวนของเล่นสีชมพูสุดเท่ห์ มู่เฉินหย่วนล้วงมือข้างหนึ่งเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของเขาก่อนจะทำปากยื่นมองตามหลังเด็กชายตัวน้อยที่วิ่งหนีไป รอบตัวของเขาถูกปกคลุมไปด้วยบรรยากาศหนาวเหน็บ "ผมอารมณ์เสียมาก" เมื่อนึกถึงคำพูดก่อนจากไปของเด็กชายตัวน้อย ถังซินพยายามกลั้นหัวเราะและมองไปที่ชายคนนั้นอีกครั้ง ผู้ชายที่อายุเกือบสามสิบปีเป็นเรื่องปกติที่จะถูกเรียกว่าลุง! ถังซินและมู่เฉินหย่วนเข้าไปในลิฟต์ด้วยกัน บรรยากาศในลิฟต์เงียบสนิทและน่าเบื่อ เธอแสดงโทรศัพท์มือถือให้มู่เฉินหย่วนอ่าน "ประธานมู่ ทำไมคุณถึงลงมา คุณบอกว่าคุณไม่ชอบที่ที่มีคนเยอะไม่ใช่เหรอคะ?" หลังจากมู่เฉินหย่วนอ่านข้อความในโทรศัพท์ของเธอแล้วกวาดหางตามองเธอ "คิดว่าเล่นน้ำเสร็จแล้ว เลยลงมาดู ครั้งหน้าคุณถังควรสวมกระโปรงว่ายน้ำ จะได้ไม่โป๊เกินไป" เขาคิดไปถึงพวกคนที่เล่นวอลเล่ย์บอลโดยเฉพาะพวกผู้ชายที่อยู่รอบๆถังซิน ตอนแรกเขาจะให้เฉินคางและหมาป่าพาคนกลับ แต่ก็เกรงว่าพวกเขาจะหยาบคายเกินไป เขาจึงต้องลงมาด้วยตัวเอง ถังซินมองดูตัวเองตามจิตใต้สำนึก ชุดว่ายน้ำวันพีซสีขาวดูธรรมดาจะตายไป โป๊ตรงไหนกัน? แต่เธอไม่พูดอะไรและพยักหน้า อย่างไรก็ตาม หลังจากความร่วมมือสิ้นสุดลง ทั้งสองก็ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันอีกหลังจากกลับไปเธออยากใส่อะไรก็สามารถใส่ได้มากเท่าที่เธอต้องการ เธอสามารถไปที่โรงแรมเพื่อจองห้องพักและวิ่งเปลือยกายได้ด้วยซ้ำ เธอไม่เชื่อว่าลุงมู่จะสามารถจัดการอะไรกับเธอได้อีก! อาจเป็นเพราะถังซินสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระแล้ว หลังจากที่มาถึงชั้นที่พัก มู่เฉินหย่วนก็อนุญาตให้ถังซินกลับไปยังห้องพักเดิมของเธอ คราวนี้มีคนอีกสองคนอยู่ข้างหน้าประตูของเธอ บอดี้การ์ดตัวโต หนึ่งในนั้นดูคุ้นเคย ถังซินเข้ามาในห้องได้ไม่ถึงสามนาทีแล้วก็ออกมาเพื่อมองพิจารณาเฉินคางอย่างใกล้ชิด เฉินคางเคยถ่ายรูปกับถังซินมาก่อน เมื่อเห็นเธอมองตัวเอง เขาก็ยิ้มอวดฟันขาวซี่โต "คุณถัง" ใช่แล้ว เสียงนั่น! ถังซินจำได้ว่าตอนอยู่ที่สระว่ายน้ำ เขากำลังพูดคุยกับชายที่ดูเหมือนกวนชิงเฟิง หลังจากพิมพ์บนโทรศัพท์มือถือ เธอก็ส่งให้เฉินคาง "ใครคือคนที่อยู่กับคุณที่สระน้ำก่อนหน้านี้?" "โอ้ เขาคือหมาป่า"เฉินคางพูดต่อ "เขายังเป็นหัวหน้าของเราด้วย" แม้ว่ากลุ่มของพวกเขาจะถูกจัดตั้งขึ้นชั่วคราว แต่กวนชิงเฟิงก็ทำงานอย่างแข็งขันในการวางแผนและการจู่โจมได้เป็นอันดับหนึ่ง มู่เฉินหย่วนมอบหมายภารกิจให้เขาและพวกเขาก็ถือว่าเขาเป็นหัวหน้าโดยอัตโนมัติ หมาป่า? ถังซินคาดว่ามันเป็นรหัสและพิมพ์ให้เฉินคังอีก "ชื่อจริงของเขาคืออะไร?" "ผมไม่รู้เรื่องนี้" เฉินคางเกาหัว "เราทุกคนใช้ชื่อรหัสในการทำภารกิจและเราไม่ได้สอบถามเกี่ยวกับความเป็นส่วนตัวของผู้อื่นโดยพลการ หรือไม่คุณถังโปรดถามจากประธานมู่" ถังซินพยักหน้าให้เขาและเข้าไปในห้อง หลังจากมาที่ตุรกี เธอพบคนที่ดูเหมือนกวนชิงเฟิงถึงสองครั้ง พวกเขาเหมือนกันเกินไปหรือไม่? ตอนที่คุยโทรศัพท์กันวันนั้น กวนชิงเฟิงบอกว่าเขาอยู่ในโรงเรียน เป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่ที่ตุรกี นอกจากนี้ คนสองคนที่อยู่ด้านนอกประตูเป็นต่างก็เป็นบอดี้การ์ด ถ้าเจ้าเด็กหน้าเหม็นของเธอมาด้วย นั่นก็หมายความว่าเขาเป็นบอดี้การ์ดด้วยใช่หรือไม่? จะเป็นไปได้ยังไง! ถังซินไม่เต็มใจที่จะเชื่อ แม้ว่ากวนชิงเฟิงจะไม่ได้เป็นเด็กเล็ก ๆ ในสายตาของเธอ แต่เขาก็จะไม่มีวันเล่นกับมีดและปืน เขาเป็นนักเรียนที่ดี ถังซินไม่ได้คิดมากอีกต่อไป เธอไปที่ห้องน้ำและชำระล้างร่างกายเธอ เมื่อเธอสวมเสื้อคลุมอาบน้ำแล้วออกมา เสียงกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น และประตูก็เปิดออก แล้วเธอก็เห็นว่ามีบริกรผลักรถเข็นอาหารเข้ามา