บทที่ 68 นอกจากครอบครัวเขาแล้ว ผู้หญิงทุกคนล้วนเหมือนกันหมด

บ๗ที่ 68 นอกจากครอบครัวเขาแล้ว ผู้หญิงทุกคนล้วนเหมือนกันหมด ถังซินมองดูที่รถเข็นอาหารด้วยหน้าตาที่งุนงง เธอสั่งอาหารมื้อเย็นตั้งแต่เมื่อไหร่? "คุณถัง นี่เป็นสิ่งที่สุภาพบุรุษท่านนั้นเตรียมไว้สำหรับคุณ" หลังจากเข้ามาในห้อง บริกรวางอาหารมื้อเย็นที่สวยงามบนโต๊ะพร้อมกับยาสองกล่อง "คุณถัง นี่เป็นยาทาแผล จะช่วยให้แผลหายเร็วขึ้น นี่คือยารักษาอาการบาดเจ็บภายใน คุณชายนำมันมาจากประเทศ D เพื่อรักษาเส้นเสียงของคุณ" ด้วยกลัวว่าถังซินยังไม่เข้าใจชัดเจน บริกรจึงเปิดกล่องยาและบีบมันออกมาในมือของเขาเพื่อลองมันให้ดู เขาพูดกับเธออย่างสุภาพเพื่อบอกให้เธอรู้ว่าอันไหนใช้สำหรับภายในอันไหนใช้สำหรับภายนอก ถังซินพยักหน้าหลังจากได้ยินที่เขาพูด เธอพิมพ์บนโทรศัพท์มือถือเพื่อขอบคุณบริการ ก่อนที่จะส่งมันให้เขาดู หันกลับไปหยิบครีมบนโต๊ะ เธอคิดว่ามีแค่มู่เฉินหย่วนรู้เรื่องอาการบาดเจ็บของเธอ "คุณชาย" ที่บริการพูดถึง คงจะหมายถึงลุงมู่กระมัง? ถังซินเม้มปาก ในใจพลันรู้สึกอบอุ่น บริกรเพิ่งออกมาจากห้องก็มีชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่งเดินสวนกันตรงทางเดิน เขาสวมแจ็กเกตหนังและหมวกขนสัตว์สีดำ ลักษณะท่าทางดูอ่อนเยาว์แต่เต็มไปด้วยความเย็นชา "เดี๋ยวก่อน" กวนชิงเฟิงหยุดอยู่ตรงหน้าบริกร ดวงตาของเขามืดลง จากนั้นจึงถามบริกรเป็นภาษาอังกฤษว่า "แล้วคนที่ส่งอาหารอยู่เป็นประจำหายไปไหน? “ เขามีธุระส่วนตัวที่บ้านต้องจัดการ เขาเลยขอลางานครับ” บริกรตอบ และเป็นเพราะความกดดันจากกวนชิงเฟิง เหงื่อหยดหนึ่งไหลลงมาตามแก้มของเขา "ผู้จัดการขอให้ผมมาแทนเขาครับ" บริกรเผยพิรุธเล็กน้อย ในตอนเย็นมีชายชาวเอเชียคนหนึ่งมาพบเขาพร้อมกับเสนอเงินสองพันเหรียญให้เขา พร้อมกับยื่นกล่องยาให้สองกล่องบอกให้เขาส่งไปที่ห้องนั้นในเวลากลางคืน เงินนั้นน่าดึงดูดเกินไปและเขาก็ยอมรับมัน "งั้นเหรอ?" กวนชิงเฟิงใช้ปลายนิ้วจุดไฟแช็กรูปหมาป่าสีดำ ขึ้นลงหนึ่งครั้ง คำพูดลอยๆนั้นกลับเหมือนแรงกดดันที่ถาโถมอย่างหนักต่อบริกร ในขณะที่บริกรกำลังพิจารณาว่าจะรับสารภาพดีหรือไม่ เฉินคางที่อยู่ตรงประตูก็เดินไปตบไหล่ของกวนชิงเฟิงและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "หัวหน้าอย่าทำให้เขากลัวสิ เขามาส่งอาหารจริงๆ ผมดูอยู่!" ก่อนจะหันมาขยิบตาให้บริกร บริกรจึงรีบเข็นรถเข็นอาหารออกไปอย่างรวดเร็ว กวนชิงเฟิงหันหลังไปมองบริกรอีกครั้ง "เอาน่า ไม่เป็นไรหรอก!" เมื่อเห็นเขาเป็นแบบนี้ เฉินคางก็ทนไม่ไหว "ผมลองชิมอาหารทุกมื้อที่ส่งมาแล้วน่า" "แค่อาหารเหรอ?" ทันใดนั้น เฉินคางก็นึกออกว่า “อ้อ มียาอีกสองกล่อง แต่ผมตรวจสอบแล้ว หัวหน้าไม่ต้องเข้มงวดขนาดนั้นหรอก เราป้องกันไว้หมดแล้ว ถ้ายังเกิดอะไรได้อีกก็แปลกแล้ว” "คุณต้องระมัดระวังมากกว่านี้ อย่าประมาทเด็ดขาด" กวนชิงเฟิงตวัดมือของเขาออกไปพิงกำแพง "ครั้งที่แล้วก็เกิดเหตุภายในที่พักภายใต้สายตาของผม" เมื่อเขานึกถึงเรื่องนี้ทีไรเขาก็รู้สึกหดหู่ ต้องขอบคุณการอบรมที่ยอดเยี่ยมจากโรงเรียนของเขา ในโรงเรียนเขาคิดว่ามีเพียงไม่กี่คนที่เทียบเคียงกับตัวเขาได้ แต่เขาไม่อาจสบประมาทคนร้ายที่ประธานมู่นำมาได้เลย กวนชิงเฟิงถามเฉินคาง "ผมได้ยินมาว่าเส้นเสียงของผู้หญิงคนนี้บาดเจ็บ ดีขึ้นแล้วเหรอ?" "ยังไม่ดีเลยครับ ตอนที่เธอกลับมา ยังพิมพ์บนโทรศัพท์คุยกับผมอยู่เลย" เฉินคางส่งยิ้มยียวนให้กวนชิงเฟิง "หัวหน้า คุณถังถามว่าชื่อจริงของคุณคืออะไร คุณว่าเธอชอบคุณรึเปล่า? คุณถังคนนี้สวยมาก ถ้าพวกคุณคบกันและคุณจะไม่เสียดายเลย!" "เธอจะสวยไม่สวยแล้วมันเกี่ยวอะไรกับผมด้วย?" กวนชิงเฟิงทำปากยื่น ยกเว้นผู้หญิงสองคนในครอบครัวเขาแล้ว เขาเห็นผู้หญิงทุกคนก็เหมือนกันหมด แม้แต่จู่ซือซือก็ดูเหมือนหมู “สวยจริงๆนะ ตอนที่ไปเฝ้าที่สระว่ายน้ำ คุณไม่เห็นเหรอ?” "ผมไม่ได้ดูแล้วผมก็ไม่สนใจด้วย" กวนชิงเฟิงตอบอย่างเกียจคร้าน เขารู้ว่า "คุณถัง" สวมชุดว่ายน้ำวันพีซสีขาว ก่อนที่เขาจะหันไปมอง ก็มีสายจากจู่ซือซือเข้ามา นอกจากนี้ยังการเฝ้าระวังจากเฉินคางอยู่ ทำให้เขาเบาใจ หลังจากประธานมู่ส่งข้อความมา ทั้งสองก็จากไป "จุ๊จุ๊ ช่างใจแข็งจริงๆ" เฉินคางถอนหายใจ อย่างไรก็ตามถ้าดูจากการกระทำของถังซินแล้ว เขารู้สึกว่าถังซินสนใจกวนชิงเฟิง ไม่เช่นนั้นจะถามชื่อจริงของเขาทำไม? เฉินคางกลอกตา ก่อนจะหัวเราะใส่กวนชิงเฟิง "หัวหน้า คุณเพิ่งพูดว่าผู้หญิงสองคนในครอบครัว คุณมีพี่สาวสองคนหรือ? สวยไหม?" กวนชิงเฟิงทำเสียงอืมในลำคอ "ถ้างั้น คุณช่วยแนะนำให้ผมหน่อยสิ!" เฉินคางตื่นเต้น กวนชิงเฟิงอายุน้อยกว่าเขา พี่สาวทั้งสองคาดว่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับเขา "ได้สิ" กวนชิงเฟิงไม่ลังเลที่จะส่งวีแชทของกวนหลิงเอ๋อร์ให้เฉินคางด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "แต่ตอนนี้เธอกลายเป็นดาราไปแล้วนะ คุณจะคว้าเธอไว้ได้หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับดวงของคุณแล้ว" เขาอยากให้กวนหลิงเอ๋อร์แต่งงานไปซะเร็วๆ "โอ้โห สวยสุดๆไปเลย!" เมื่อเห็นภาพโปรไฟล์ของกวนหลิงเอ๋อร์แล้ว เฉินคางก็ตาโต "หัวหน้า แล้วพี่สาวของคุณอีกคนล่ะ ทำไมไม่เห็นส่งให้ผมเลย?" ใบหน้าของกวนชิงเฟิงจมลงทันที พูดแค่หนึ่งคำว่า "ไป!" “......” เมื่อมองท่าทางมืดมนของกวนชิงเฟิงแล้ว เฉินคางก็ไม่เซ้าซี้อะไรอีกเพื่อรักษาชีวิตของเขาเอาไว้ รีบเพิ่มเป็นเพื่อนกับกวนหลิงเอ๋อร์อย่างรวดเร็ว พร้อมกับถ่ายภาพเซลฟี่ตัวเองด้วยท่าทีจริงจังแล้วเปลี่ยนเป็นรูปโปรไฟล์ เขาเป็นโสดมานานกว่ายี่สิบปี ตราบใดที่มีโอกาสจะมีแฟนสาว อย่าเลือก! กวนหลิงเอ๋อร์ไม่ได้เพิ่มเขาเป็นเพื่อน ไม่รู้ว่าเธอยุ่งอยู่รึเปล่า เฉินคางเล่นกับโทรศัพท์มือถือของเขาอย่างเบื่อหน่าย ไม่ได้คุยกับกวนหลิงเอ๋อร์แม้แต่คำเดียว "หัวหน้า" "อืม" "ทำไมคุณถึงร้อนเงินเหรอ?" เฉินคางอดไม่ได้ที่จะถาม เขาเห็นกวนชิงเฟิงดูท้อแท้ พอประธานมู่เสนอให้เงิน เขาก็สามารถทำได้ทุกอย่าง กวนชิงเฟิงตอบกลับสั้นๆแค่สองคำว่า "ยากจน" “......” เฉินคางเหลือบมองเขาสองสามครั้งอย่างสงสัย “แต่หัวหน้า ถ้าดูจากชุดที่คุณใส่ ผมไม่คิดว่าคุณจะยากจน นอกจากนี้ ที่จริงแล้วคุณสามารถออกมาทำเรื่องเหล่านี้หลังเรียนจบก็ได้" "ผมจำได้ว่าที่โรงเรียนมีกฎระเบียบอยู่ว่า ห้ามทำงานในระหว่างเรียน หากมีอะไรผิดพลาดคุณจะถูกยกเลิกการลงทะเบียน คุณไม่กลัวที่จะถูกไล่ออกหรือ?" เฉินคางก็จบมาจากโรงเรียนนั้น เขารู้ดีว่ากฎของโรงเรียนเข้มงวดแค่ไหน และหากการลงทะเบียนของพวกเขาถูกยกเลิก เท่ากับที่พวกเขาทำมาทั้งหมดก็สูญเปล่า ต้องเปลี่ยนสายอาชีพเท่านั้น ถึงแม้การทำงานให้กับคนรวยจะได้เงินเยอะ แต่มันก็ไม่คุ้มถ้าถูกไล่ออกจากโรงเรียน "ผมไม่สนกฎเกณฑ์ใดๆทั้งนั้น ในสายตาของผมเงินสำคัญกว่า" กวนชิงเฟิงก้มหน้าลงเล่นกับไฟแช็คอย่างไม่มีท่าทีเกรงกลัว "ถึงโรงเรียนจะรู้ก็ไม่ไล่ผมออกหรอก" เฉินคางเบิกตากว้าง "ห๊ะ อะไรทำให้คุณมั่นใจขนาดนั้น?" กวนชิงเฟิงยิ้มอย่างเสียมิได้ เหลือบตามองคนช่างสงสัย "จริงสิ สำหรับคุณแล้วสิ่งที่เรียกว่าห้าอันดับแรกของโรงเรียนหมายถึงอะไร คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ" "หัวหน้า อย่ามาย้อนว่าเป็นเพราะผมมันแย่จะได้ไหม?" เฉินคางหลั่งน้ำตา ผลการจัดอันดับของเขามันก็ไม่ได้เลวร้ายนักหรอกนะ! "เพราะความยากจน ผมถึงต้องทำทุกอย่างเพื่อหยุดความยากลำบาก" กวนชิงเฟิงปิดไฟแช็คด้วยท่าทางไม่แยแส "ผมอยากปกป้องครอบครัวของผม" ตอนที่กวนชิงเฟิงยังอยู่ในท้องคุณแม่ถัง คุณพ่อกวนของเขาก็ล้มละลาย เขาทิ้งคุณแม่ถังไปอย่างไม่ลังเล ก่อนจะเปลี่ยนสัญชาติไปแต่งงานกับผู้หญิงญี่ปุ่นที่ร่ำรวย ในเวลานั้นสถานการณ์ทางการเงินในครอบครัวของพวกเขาไม่ค่อยดีนัก พวกเขากลายเป็นตัวตลกที่ถูกเพื่อนบ้านนินทา เมื่อกวนชิงเฟิงไปโรงเรียนเพื่อนๆก็พากันล้อเลียนเขา ทำให้เขารู้สึกมีปมด้อยในใจเรื่อยมา หลังจากเริ่มเข้าเรียนชั้นมัธยมตอนต้น เขาก็เริ่มทำตัวเกเร ไม่สนใจครอบครัว ชีวิตนี้เป็นของเขา ต่อมาเมื่อเขาถูกเพื่อนร่วมชั้นหลายคนทำร้ายในตรอก ถังซินก็รีบเข้ามาช่วยเขาพร้อมกับท่อนไม้