บทที่ 70 คุณหนูจู่ โกรธจนควันออกหู

บ๗ที่ 70 คุณหนูจู่ โกรธจนควันออกหู คืนนี้เป็นคืนที่ถังซินได้นอนหลับอย่างสบายใจที่สุดในห้องของเธอ นับตั้งแต่วันที่ถูกลอบสังหารเธอต้องนอนอยู่ห้องเดียวกับมู่เฉินหย่วน เธอไม่กล้าส่งเสียงดังและต้องคอยเจียมเนื้อเจียมตัวอยู่ตลอด เธอผล็อยหลับไปก่อนจะตื่นขึ้นมาอย่างสดชื่นตอนแปดโมงสามสิบนาทีในตอนเช้า ถังซินเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อบางเบาและเสื้อโค้ทตัวหลวม แม้ว่ามันจะไม่ได้เป็นแบรนด์ดัง แต่ก็ยังช่วยขับรูปร่างผอมเพรียวของเธอให้ดูสดใสมีเสน่ห์ เธอแต่งหน้าเบาๆแล้วออกไปข้างนอก ด้านนอกประตูไม่ใช่เฉินคาง แต่เป็นชายแปลกหน้าอีกสองคน ทั้งสองทักทายถังซิน ถังซินยิ้มเล็กน้อยและหันไปเคาะประตูของมู่เฉินหย่วนที่อยู่ถัดไป เธอต้องการถามเกี่ยวกับเรื่องของมู่หยางซิว มู่หยางซิวมีคุณย่าเป็นคนของตระกูลมู่ พ่อของเขาเสียชีวิตตั้งแต่เขายังเด็ก หลังจากสำเร็จการศึกษา เขาก็สามารถเข้าทำงานในบริษัทมู่ซื่อได้ ประมุขของตระกูลมู่เอ็นดูเขาอยู่ไม่น้อยจึงส่งเสริมเขา ถังซินไม่เข้าใจ ในเมื่อมู่หยางซิวเองก็รู้ดีว่ามู่เฉินหย่วนอยู่ไกลเกินกว่าเขาจะเอื้อมมือเข้ามายุ่งได้ แล้วเขามีใครคอยให้ท้ายไหนกันแน่ หรือว่าจะเป็นคุณหนูสี่มู่? "อรุนสวัสดิ์ครับคุณถัง" ถังซินเพิ่งจะกดกริ่งได้สองครั้ง ผู้ช่วยจางก็เดินมาจากทางเดิน "ผมเพิ่งส่งประธานมู่ไปที่ห้องอาหาร ELEVEN มาครับ วันนี้ประธานมู่ต้องไปเจรจาธุรกิจสำคัญ" "อย่างนั้นเหรอคะ?" ถังซินผิดหวังเล็กน้อย เธอคิดไม่ถึงว่ามู่เฉินหย่วนจะมีธุระอื่น ๆ ในตุรกีอีก "ถ้าอย่างนั้นฉันจะกลับไปรอที่ห้องนะคะ ถ้าประธานมู่กลับมาแล้ว รบกวนแจ้งฉันด้วย" ผู้ช่วยจางหยับแว่นตาที่เลื่อนลงมา "คุณถัง เส้นเสียงของคุณหายดีแล้วเหรอครับ?" ถังซินพยักหน้าสัมผัสคอระหงของเธอและพูดว่า "ฉันคิดไม่ถึงเลยว่ายาจะได้ผลดีขนาดนี้ ยาอีกตัวที่ใช้ทาภายนอกก็เหมือนกัน รอยฟกช้ำที่คอของฉันก็หายไปแล้วด้วย เลยอยากจะมาขอบคุณประธานมู่" "ครับ" ในขณะเดียวกันกับที่ผู้ช่วยจางยอมรับฝากคำขอบคุณ เขาก็สงสัยว่านั่นเป็นยาที่คุณหมอสั่งให้เมื่อหลายวันก่อน ดังนั้นถ้าคุณถังอยากจะขอบคุณ ทำไมไม่ขอบคุณหมอ ไปขอบคุณประธานมู่ทำไม? เมื่อเห็นว่าเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ของผู้ช่วยจางดังขึ้น ถังซินก็ไม่พูดมากอีก "คุณยุ่งอยู่ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ" เธอยังไม่ได้ทานอาหารเช้า จึงเดินไปชั้นล่างเพื่อทานอาหารเช้าก่อนจะกลับมาทำงาน ถังซินลงไปยังชั้นที่มีห้องอาหารและเลือกอาหารเช้าจากอาหารเช้าหลากหลายชนิด หลังจากมองหาที่นั่งและนั่งลงแล้ว คาดไม่ถึงว่าผู้ช่วยจางจะมานั่งด้วย "คุณถังครับ บริษัทที่เราจะไปเจรจาด้วยมีปัญหานิดหน่อยต้องใช้ล่าม และจะต้องคุยกันให้จบภายในวันนี้ คุณรู้ภาษาสเปนด้วยใช่ไหมครับ คุณสามารถช่วยหน่อยได้ไหม แน่นอนว่าค่าจ้างงานนี้จะถูกคิดแยกต่างหากครับ" ถังซินเกือบจะพ่นข้าวโอ๊ตในปากของเธอ เธอเช็ดมุมปากของเธอด้วยกระดาษทิชชูแล้วพูดอย่างงุ่มง่ามว่า "ฉันเพิ่งรู้ว่าประธานมู่นั้นอ่อนเรื่องภาษา และทุกครั้งที่พูดถึงการเจรจาก็มักจะมีปัญหา" ก่อนหน้านี้มันเป็นช่องโหว่ในเอกสาร คราวนี้มาถึงตุรกีแล้วก็ยังต้องใช้นักแปลอีก มันคงเกิดขึ้นเป็นประจำผู้ช่วยจางลดแว่นตาลง "รอให้คุณถังทานอาหารเสร็จแล้ว ผมจะส่งคนมารับนะครับ การเจรจาจะเริ่มขึ้นตอนสิบโมง ห้ามสายนะครับ" "ค่ะ" ถังซินนั้นยังไม่เก่งในการปฏิเสธ ใครใช้ให้เธอเป็นพนักงานของบริษัทมู่ซื่อแถมยังต้องติดตามเจ้านายมาทำงานอีกล่ะ ถ้าเจ้านายสั่งให้ทำอะไร เธอก็ต้องทำตามสิ! หลังจากทานอาหารเช้าแล้ว ถังซินก็ไม่มีเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอรีบลงบันไดไปยังชั้นล่าง แท็กซี่เพิ่งมาถึงประตูโรงแรมและคนขับรถก็เลื่อนกระจกหน้าต่างลงมา "คุณถังเชิญขึ้นรถ" ภาษาอังกฤษของคนขับค่อนข้างคล่องแคล่ว "ผมจะพาคุณไปส่งที่ร้านอาหาร ELEVEN ก่อนสิบโมงเช้า" คนขับไม่เพียงแค่เรียกแซ่ของถังซินได้ถูกต้อง แต่ยังรู้เวลาและสถานที่ ถังซินคิดว่าคนที่ผู้ช่วยจางส่งมาต้องเป็นเขาอย่างไม่ต้องสงสัยจึงขึ้นรถ "คลิก" เสียงประตูรถถูกล็อค ถังซินไม่ได้สนใจ เธอหาโทรศัพท์มือถือของเธอเพื่อเปิดค้นหาเส้นทางไปยังร้านอาหาร ELEVEN ซึ่งอยู่ไม่ไกล ห่างออกไปเพียงสี่สิบนาที คนขับบอกถังซินว่าเส้นทางข้างหน้ามีรถติด ทันทีที่หมุนพวงมาลัย แท็กซี่ก็เลี้ยวรถกลับ ถังซินก้มศีรษะลงเฝ้าดูเส้นทางบนโทรศัพท์มือถือยังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลง หากเส้นทางไม่เปลี่ยน คนขับก็กำลังโกหกและเขาไม่ได้ต้องการจะพาเธอไปที่ร้านอาหาร ELEVEN ถังซินกดปุ่มเปิดหน้าต่างแต่พบว่าปุ่มเสีย ในขณะเดียวกันประตูรถก็ถูกล็อค และเธอก็รู้สึกว่าความเร็วกำลังเพิ่มขึ้น ซึ่งยืนยันว่าเธอสิ่งที่เธอคาดเดานั้นถูกต้อง คนขับชำเลืองมองที่ถังซินผ่านกระจกมองหลัง เขายิ้มและยังคงแสร้งทำเป็นพูดว่า "คุณถังไม่ต้องตกใจ ผมแค่จะใช้ทางลัดเพื่อไปให้ถึงร้านอาหารเร็วขึ้นเท่านั้น" "ฉันดูเหมือนตกใจเหรอ? ฉันแค่ต้องการเปิดหน้าต่างเพื่อหายใจ" ถังซินยกริมฝีปากสีแดงของเธอขึ้นและเธอยังคงสงบ เธอใช้มือคลำโทรศัพท์ในมุมที่คนขับมองไม่เห็น กลิ่นภายในรถแย่ลงเรื่อย ๆ เหมือนอีเธอร์ ถังซินกดโทรออก เธอต้องใช้เสื้อของเธอปิดจมูก คนขับปิดปากและจมูกของเขาแล้วตั้งแต่ก่อนหน้านี้ เธอสูดดมอีเธอร์มากเกินไปทำให้รู้สึกวิงเวียน เมื่อถังซินตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เธอก็กำลังนั่งบนเก้าอี้พร้อมมือและเท้าที่ถูกมัด มีคนนั่งอยู่บนเก้าอี้ ห่างจากเธอไปหนึ่งเมตร "โอ้ โอ้ ตื่นแล้วเหรอ?" ดูเหมือนว่าจู่ซือซือจะชอบสีแดงเป็นอย่างมาก วันนี้เธอสวมกระโปรงลายสก๊อตสีแดงแสนงดงาม กึ่งนั่งกึ่งนอนไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้ ดูเหมือนเจ้าหญิงที่ไม่มีใครเทียบได้ เมื่อเห็นจู่ซือซือ ถังซินก็สงบลง นี่ยังนับว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย ไม่มีอันตรายอะไร ถังซินกล่าวว่า "คุณจู่ ถ้าคุณต้องการจะคุยกับฉันก็พูดมาตรงๆได้เลย ไม่จำเป็นต้องมัดฉันหรอกค่ะ" "เธอคิดว่าฉันอยากคุยกับเธอเหรอ?" จู่ซือซือเชิดหน้าเล็ก ๆ ของเธอก่อนจะลุกขึ้นมา เดินตรงไปที่ถังซิน เล็บของเธอจิกอยู่บนแก้มและกัดฟันพูดว่า "คนอย่างเธอ ไม่คู่ควรแม้แต่จะถือรองเท้าให้ฉันด้วยซ้ำ!" "ฉันรู้จักผู้หญิงอย่างเธอดี ยัยจิ้งจอก! ตอนอยู่ในประเทศเธอก็จ้องพี่เฉินตาเป็นมัน ตอนนี้ใช้มารยาตามพี่เฉินมาถึงต่างประเทศ แล้วยังหน้าด้านไปนอนห้องเดียวกับพี่เฉินอีกเหรอ?" เมื่อจู่ซือซือนึกถึงสิ่งที่ได้ยินทางโทรศัพท์ในวันนั้น เธอก็โกรธจนควันออกหู เธอติดตามมู่เฉินหย่วนมาตั้งนานแล้ว ยังได้ไปเยี่ยมที่พักของเขาแค่ไม่กี่ครั้ง แต่ผู้หญิงคนนี้บังอาจถึงขั้นเข้าออกห้องพักของพี่เฉินเป็นว่าเล่น พี่เฉินเคยพาเธอไปทุกที่เวลาที่ไปเจรจาธุรกิจ เดี๋ยวนี้อย่าว่าแต่พาเธอไปเลย แม้แต่เลขาที่บริษัทก็ยังไม่พาไปด้วย กลับพาไปแต่ยัยปีศาจจิ้งจอกนี่! เธอไม่สามารถกล้ำกลืนฝืนทนได้อีกต่อไป หลังจากเข้าร่วมงานเปิดกล้องที่ยุโรปแล้ว เธอก็บินมาตุรกีภายในชั่วข้ามคืน เธอต้องสั่งสอนถังซินให้หลาบจำ ให้รู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นเจ้านาย! "คุณหนูจู่ เรื่องระหว่างประธานมู่กับฉัน เป็นเพียงความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายกับผู้ใต้บังคับบัญชาเท่านั้นค่ะ" คิ้วของถังซินขมวด เธอเชื่อแล้วว่าจู่ซือซือและผู้หญิงหลายคนในบริษัทมองเห็นว่าเธอเป็นคู่แข่งจริงๆ จู่ซือซือมองดูเธออย่างเหยียดหยาม "ถึงเธอจะพูดแบบนี้ ฉันก็ไม่เชื่อเธอหรอก วันนี้ฉันจะสั่งสอนเธอให้หลาบจำ ให้เธอรู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นผู้หญิงของพี่เฉิน!" “......” เมื่อเห็นเธอโกรธจนควันออกหูไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น ถังซินก็ลนลาน "ถังซิน ฉันรู้ว่าเธอกำลังรีบไปช่วยพี่เฉิน เจรจาธุรกิจ แต่ ..." จู่ซือซือเสียงแหลม นัยน์ตาของเธอเปล่งประกายด้วยความชั่วร้าย "ฉันจะไม่ปล่อยเธอไป! ฉันจะทำให้เธอไม่สามารถไปปรากฏตัวที่ภัตตาคารแห่งนั้นได้ในวันนี้ หากการเจรจาธุรกิจล้มเหลว พี่เฉินก็จะไล่เธอออกจากบริษัทมู่ซื่อ" ถังซินยิ้มเล็กน้อย "ฉันไม่สน ฉันสามารถใช้ทักษะการแปลของฉันไปทำงานได้ทุกที่ แต่ที่น่าเศร้าก็คือ คุณจู่ซือซือที่ทำให้การเจรจาล้มเหลว ประธานมู่ต้องโกรธคุณแน่จริงไหม?" "เฮอะ ก็แค่ความร่วมมือ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร" จู่ซือซือไม่ได้กังวลเลย "ฉันสามารถสร้างรายได้จากหนังบ็อกซ์ออฟฟิศ แค่นี้ก็ได้เงินคืนแล้ว!" จากนั้นเธอจ้องที่ถังซินอย่างมาดร้าย "ฉันเคยเขียนหนังสือสำนึกผิดแล้ว และฉันก็ไม่กลัวที่จะต้องเขียนมันอีกครั้ง! อย่างไรก็ตามฉันจะไม่ปล่อยให้เธอไปร้านอาหารตามนัดในวันนี้" ถังซินเสียใจแทนลุงมู่อยู่ในใจ