บทที่ 75 ถ้ายาช่วยไม่ได้ พี่ก็ช่วยเถอะ

บ๗ที่ 75 ถ้ายาช่วยไม่ได้ พี่ก็ช่วยเถอะ “ถึงขนาดนี้แล้ว ยังจะมาดูแลเอาใจใส่อีกนะ” กวนชิงเฟิงด่าด้วยความโกรธ น้ำแร่ที่ถืออยู่บนมือของเฉินคางก็ได้เทเข้าไปในปากของจู่ซือซืออย่างทันทีทันใด เขาเทน้ำลงอย่างรวดเร็วทำให้จู่ซือซือสำลักไอออกมา น้ำจำนวนมากก็ไหลย้อยลงมาตามมุมปาก “ฮือ! พี่ใหญ่ พี่ใจเย็นหน่อย” เฉินคางตกใจแล้วพูดอย่างตัวสั่นๆขึ้นว่า “นี่เป็นแก้วตาดวงใจของประธานมู่ ถ้าเกิดปัญหาอะไรขึ้นพวกเราจะรับผิดชอบไม่ไหว” กวนชิงเฟินทำเสียงหัวเราะจางๆ ถ้าเป็นแก้วตาดวงใจจริงๆ ประธานมู่จะมีผู้หญิงคนอื่นทำไม? หลังจากที่แน่ใจแล้ววว่าจู่ซือซือได้กลืนยาลงไปแล้ว กวนชิงเฟิงก็ได้เอาตัวเธอทิ้งลงไปในอ่างอาบน้ำอีกครั้ง จู่ซือซือลื่นไถลลงไปในอ่างอาบน้ำทั้งตัว เฉินคางตกใจจึงรีบงมเธอขึ้นมาจากน้ำ “ค่อก ค่อก ค่อกค่อก” จู่ซืซือไออยู่นาน ทั้งตัวเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ เธอลืมตาขึ้นมาครึ่งนึง ในตาไม่มีจุดรวมแสงแม้แต่นิดเดียว เธอยังคงทำเสียงฮัมเบาๆ เห็นได้ชัดว่าเธอทุกข์ทรมานมาก “รอดูอีกสามนาที” กวนชิงเฟิงดึงถอดหมวกสีดำไหมพรมออก ทำให้เห็นถึงผมสั้นที่ยุ่งเหยิง ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง คนที่เหนื่อยที่สุดก็คือเขา ไปที่นั่นแล้วยังต้องมาที่นี่อีก “ฉันหวังว่าจะได้ผลนะ” ยาตัวนี้เป็นยาที่กวนชิงเฟิงนำกลับมาจากโรงเรียนเมื่อนานแล้ว แต่ยังไม่เคยได้ใช้ วันนี้นำเอามาใช้จู่ซือซือกินทั้งหมด “ถ้าหากยังช่วยไม่ได้…” “แล้วจะทำยังไง?” กวนชิงเฟิงชำเลืองตาของเขา ทันใดนั้นก็ยกริมฝีปากข้างหนึ่งขึ้น แล้วยิ้มอย่างชั่วร้าย “ถ้าอย่างนั้นคงจะมีเพียงนายที่ช่วยได้” “ฉันหรอ? อะไรวะเนี่ย!” เฉินคางสั่นไปทั้งตัว รีบเอาตัวจู่ซือซือพิงไว้ที่ในอ่างอาบน้ำ หลีกเลี่ยงออกมามากกว่าปกติ “ผมยังเป็นหนุ่มบริสุทธิ์นะ ผมไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้” “นายโกหกแล้ว!” กวนชิงเฟิงหัวเราะและพูดอย่างดูถูกขึ้นว่า “กลับมาตอนเช้า นายยังดูหนังโป๊และช่วยตัวเองอยู่อย่างนั้นหรอ? และนายดูลักษณะแบบนายนี่นะ” กวนชิงเฟิงเพ่งเล็งไปที่กางเกงและส่วนนั้นของเฉินคาง จากนั้นเอามือตบไปที่บนไหล่ของเขา “แม้แต่เด็กก็ยังดูรู้ นายคิดว่าฉันตาบอดหรอ?” เฉินเฟิงรีบปกปิดส่วนนั้นทันที แล้วพูดด้วยใบหน้าอันกลัดกลุ้ม “อย่ามาโทษฉันได้มั้ย แรงจูงใจของผมมีไม่มากพอ ผมยอมเป็นขอทานดีกว่า ยังไงผมก็ไม่แตะต้องตัวคุณจู่” “เธอเป็นคนของประธานมู่นะ ถ้าแตะต้องแล้วอาจจะตายได้ พูดก็พูดเถอะนิสัยของคุณจู่พี่ยังไม่รู้อีกหรอ ถ้าหากรู้ว่าตนเองโดนทำอะไรไป คาดว่าคงจะต้องถือมีดมาฟันฉันแน่นอน” “พี่บอกว่าประธานมู่มีผู้หญิงคนอื่น เธอหน้าตาเป็นยังไง?” เฉินถางรีบเปลี่ยนเรื่อง เขาสนใจอย่างเห็นได้ชัด “เป็นสาวสวยที่นี่หรือเป็นคุณถังคนนั้น?” “ฉันไม่ได้เข้าไป ฉันจะไปรู้ได้ยังไง” กวนชิงเฟิงมองเขาด้วยสายตาว่างเปล่า “น่าเสียดายจริงๆ” เฉินคางแสดงความผิดหวังออกมา “ฉันคิดว่าพี่จะพูดอะไรให้ฟังสักหน่อย?” ในระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังคุยกัน ที่อ่างอาบน้ำก็ยังคงมีการเคลื่อนไหวอยู่ตลอด จู่ซือซือที่ถูกมัดด้วยมือทั้งสองได้อยู่ในอ่างอาบน้ำตลอดเวลา ในปากบ่นเสียงอุบอิบๆมองมาที่กวนชิงเฟิงและเฉินคางอย่างน่าสงสาร เธอมองมาที่กวนชิงเฟินแล้วเอ่ยขึ้นว่า “ฮือฮือ หมาป่าฉันทรมานเหลือเกิน” เจ้าหญิงน้อยทอดถอนใจ ดวงตาแดงก่ำ เหมือนกับอยากที่จะร้องไห้ออกมาจริงๆ “นายมากอดฉันหน่อย ดีมั้ย?” เสียงอ่อนหวานออดอ้อน ดั่งกับน้ำผึ้งบนขนม ที่ทั้งหวานและร่วน เฉินคางทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ส่วนนั้นของเขาแข็งขึ้นอย่างน่าอับอาย เขารู้สึกเก้อเขินจนแดงไปทั้งหน้า กวนจิงเฟิงที่อยู่ข้างๆเขานั้นนิ่งสงบ ขมวดหัวคิ้วจนเป็นรอยย่น “คุณจู่สภาพแบบนี้แต่เธอก็ยังจำพี่ได้” เฉินคางผลักที่ตัวของกวนชิงเฟิงไปมาด้วยท่าทีที่มีเลสนัย “ฉันคิดว่าคุณจู่ต้องชอบพี่แน่นอน” “พี่ ไม่เช่นนั้น พี่อย่าทำให้คุณจู่ต้องทุกข์ทรมานแบบนี้เลย?” กวนชิงเฟิงขานรับด้วยการแทงเข่าใส่เฉินคางอย่างแรง “โอ๊ยโอ๊ย” เฉินคางเจ็บปวดไปทั้งสองขาจนโค้งตัวลงอย่างบิดปวด “พี่ใหญ่ พี่นี่ไร้มโนธรรม ฉันยังเป็นหนุ่มบริสุทธิ์อยู่นะ” “ฉันจะทำให้นายหุบปากซะ!” กวนชิงเฟิงยิ้มอย่างเยือกเย็น เมื่อเห็นจู่ซือซือเอาคางเกยไว้ที่อ่างอาบน้ำ ใบหน้าเรียวเล็กที่น่าสงสารมองมาที่ตนเอง คาดหวังที่จะให้ตนเองทำอะไร กวนชิงเฟิงกระวนกระวายใจอย่างไม่มีใครเข้าใจ โยนขวดน้ำแร่ทิ้งแล้วเดินเข้าไป จู่ซือซือเงยหน้ามามองเขาเหมือนกับแมวน้อย แล้วพูดฮึมฮัม “อยากกอด” กอดห่าอะไรหล่ะ! กวนชิงเฟิงยิ่งกระวนกระวายใจมากขึ้น กุมจับไปที่ผมบริเวณท้ายทอย แล้วกดตัวเธอลงไปในอ่างอาบน้ำอย่างแรง จู่ซือซือที่ไม่สามารถหายใจได้นั้นกำลังต่อสู้ดิ้นรน แต่แขนของกวนชิงเฟิงก็ยังไม่ขยับเขยื้อนออกไปแม้แต่นิดเดียว เมื่อนับเลขในใจเสร็จ เขาก็ดึงตัวเธอเงยขึ้นมาจากน้ำ จู่ซือซือไออย่างรุนแรง สีหน้าก็ยังคงแดงระเรื่อ กวนชิงเฟิงรอให้เธอหายใจซักครู่แล้วจึงกดเธอลงไปอีกครั้ง “พี่ใหญ่ พี่บ้าไปแล้ว” เฉินคางหวาดกลัวจึงเดินเข้ามาอย่างลุกลี้ลุกลนและพูดด้วยความตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก “พี่อยากจะให้เธอจมน้ำตายทั้งเป็นใช่มั้ย รีบปล่อยมือออกเดี๋ยวนี้” กวนชิงเฟิงชำเลืองมองมาที่เขา “นายหุบปากจะได้มั้ย?” กวนชิงเฟิงที่ดูยังวัยรุ่นอยู่ แต่เค้าหน้ากลับเข้มแข็งอดทนและเย็นชา ขนคิ้วอันดกหนารับกับดวงตาที่แคบยาว ทำให้มีหน้าตาท่าทางดุร้ายเป็นอย่างยิ่ง เฉิงคางเอามือที่ยื่นออกไปดึงกลับเข้ามาและถอยห่างไปข้างหลังประมาณสองก้าว หลังจากที่กดลงน้ำและดึงขึ้นมาอยู่อย่างนั้นซ้ำๆไม่กี่ครั้ง สุดท้ายกวนชิงเฟิงก็เห็นแล้วว่าใบหน้าของจู่ซือซือนั้นเริ่มขาวซีดแล้ว อุณหภูมิในร่างกายก็ไม่ร้อนมากแล้ว คาดว่ายาที่กินเข้าไปคงช่วยได้บ้าง เขาเอาตัวเธอขึ้นมาจากในน้ำ แก้มัดเสื้อที่อยู่ในมือ แล้วอุ้มออกมา แล้วพูดกับเฉินคางขึ้นว่า “ไปหาผู้ช่วยจางแล้วบอกเขาว่าเอาเสื้อผ้าสองชุดมาที่นี่” “ได้ได้” เฉินคางลูบหัวตนเอง เขากำลังอยู่ในความมึนงง เมื่อสักครู่ที่ผ่านมาเขาคิดว่ากวนชิงเฟิงจะทำให้จู่ซือซือจมน้ำตายทั้งเป็นเสียแล้ว ที่แท้ก็ใม่ใช่เช่นนั้น มองดูที่สีหน้าของคุณจู่คาดว่าน่าจะไม่เป็นอะไรแล้ว พี่ใหญ่ก็คือพี่ใหญ่ ยอดเยี่ยม! เมื่อถึงเวลาห้าโมงครึ่ง ผู้ช่วยจางก็เข้ามาที่ห้องและเคาะประตูห้องนอน มู่เฉินหย่วนออกมาจากประตูห้องนอน เขาได้สวมเสื้อผ้าลำลองสบายๆเรียบร้อยแล้ว ดูแล้วเรียบง่ายเป็นกันเอง “เข้ามามีอะไร?” “ยาของคุณชายเย่นได้ส่งมาถึงแล้ว” ผู้ช่วยจางนำถุงใส่ของยื่นให้เขาโดยก้มหัวลงต่ำเล็กน้อยตลอดเวลา “และยังมีเสื้อผ้าตามไซส์ของคุณถังสองชุด” มู่เฉินหย่วนขมวดคิ้วจนดูไม่เป็นธรรมชาติ มีผู้ช่วยที่ฉลาดมากก็ไม่ค่อยดีนักเท่าไหร่ “คาดว่ามู่หยางซิวจะต้องมาที่นี่ ติดตามดูเที่ยวบินภายในไม่กี่วันนี้หน่อย” มู่เฉินหย่วนพูดขึ้น “และถือโอกาสให้หมาป่าค้นดูห้องที่ถังซินพักอยู่หน่อย” “หลินเฉิงจี๋ได้ให้คนมาเฝ้าติดตามสถานการณ์ที่โรงแรม แต่ก็คงจะไม่ได้ติดตามถังซินอย่างชัดแจ้ง เขาคงจะติดตั้งเครื่องดักฟังไว้ที่ห้องเธออย่างแน่นอน” “ผมก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน” ผู้ช่วยจางพยักหน้า “เรื่องทั้งหมดผมได้พูดกับคุณชายสี่แล้ว คุณชายสี่บอกว่าฝ่ายนั้นตั้งระบบความปลอดภัยไว้สูง ดังนั้นจึงต้องใช้เวลามากขึ้นอีกหน่อย” “ ถ้าได้ข้อมูลอะไรก็บอกฉัน” มู่เฉินหย่วนมีสีหน้าที่ดีขึ้นมาหน่อย ก่อนหน้านี้เขารู้มาว่าหลินเฉินจี๋ก็กำลังช่วงชิงความร่วมมือนั้นเหมือนกัน เพราะว่าถังซินอยู่ฝ่ายตนเอง ถึงจะหาข้อมูลของหลินเฉินจี๋ไม่เจอก็ไม่ได้เป็นไร ในตอนนี้ หลินเฉินจี๋กลับได้แสดงอำนาจให้เขาเห็นแล้วหนึ่งอย่าง คุณหนูสี่มู่จะเสียชีวิตหรือเป็นอะไรเขาก็ไม่สนใจทั้งนั้น แต่ว่าคุณหนูสี่มู่นั้นคือป้าของเขา หลินเฉินจี๋ตัดนิ้วของป้าเขามาหนึ่งนิ้วมาต่อรองกับเขา เขาไม่สามารถที่จะอดทนได้ มู่เฉินหย่วนนำเอาถุงใส่ของเข้าไปในห้องนอน ในถุงมีเสื้อผ้า และยังมีกล่องยาสีใส และยังมีกระดาษโน๊ตที่ข้างบนเขียนได้ว่า “คนที่มีโรคหัวใจ คนแก่ คนท้อง ไม่ควรกินยานี้” เย่นจิ่งเหนียนยังเตรียมยาสำรองไว้ให้เขาอีกหลายเม็ด ก่อนนี้เย่นจิ่งเหนียนบอกว่าตัวยายังอยู่ในระหว่างขั้นตอนการทดลองใช้ ไม่แน่ว่าจะสามารถลบความทรงจำทั้งหมดที่ผ่านมาในสิบสองชั่วโมงของคนได้ แต่มู่เฉินหย่วนไม่สนใจอะไรมากนัก หากแม้นสามารถลบได้แค่สิบเปอร์เซ็นต์เขาก็อยากจะลอง เรื่องในคืนนี้ ให้ถังซินลืมไปจะดีกว่า