บทที่ 79 ถังซินเป็นคนทำตั้งแต่เริ่มจนเสร็จ

บ๗ที่ 79 ถังซินเป็นคนทำตั้งแต่เริ่มจนเสร็จ หลังจากปิดประตูกระจกตรงระเบียงแล้ว ถังซินถึงจะรับโทรศัพท์ “กวนหลิงเอ๋อ เธอเป็นอะไรอีกแล้ว!” “ไอ๊หยา ก็ฉันคิดถึงพี่หน่ะสิ” กวนหลิงเอ๋อพูดหัวเราะ “ฉันถ่ายละครเสร็จก็รีบโทรศัพท์หาพี่ พี่ เดี๋ยวตอนเย็นฉันจะไปกินข้าวกับพี่” “ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่ในประเทศ” “หมายความว่ายังไง?” ถังซินเห็นเธอเป็นน้องแท้ๆ จึงบอกเรื่องที่เธอมาเจรจาธุรกิจกับมู่เฉินหย่วนกับเธอแต่ไม่ได้บอกว่าเจรจาเกี่ยวกับอะไร กวนหลิงเอ๋อวางสายโทรศัพท์แล้ววิดีโอคอลหาเธออีกครั้ง ถังซินรับสายอย่างลำบากใจ ในสายวิดีโอคอลกวนหลิงเอ๋อกำลังมาร์คหน้าอยู่ ถังซินจึงเอ่ยขึ้นว่า “คุยกันอยู่ดีๆทำไมจะต้องวิดีโอคอลด้วย?” “พี่อย่าพึ่งขยับนะ ให้ฉันดูพี่ก่อน” กวนหลินเอ๋อกำลังพูดและขยับหน้าเข้ามาใกล้มือถือเพื่อมองดูถังซินอย่างละเอียด ได้ยินมาว่าตอนนี้ที่ประเทศตุรกีอากาศร้อนมาก ทำให้เป็นไข้แดดได้ง่าย” “ไม่กี่วันมานี้ฉันอยู่แต่ในโรงแรม ไม่เป็นอะไรหรอก” “พี่เอากล้องหมุนเปลี่ยนทิศทางไปรอบๆ” ถังซินไม่อาจเปลี่ยนใจเธอได้ จึงจับมือถือโยกขึ้นลงไปมา “กวนหลินเอ๋อ เธอจะทำอะไรของเธอ แม้แต่แม่เธอยังไม่สนใจ ตอนนี้มาสนใจฉันแล้วหรอ?” “ฉันก็ใส่ใจพี่เหมือนกับแม่อย่างดีมาตลอด” กวนหลิงเอ๋อพูดเสียงอุบอิบ หลังจากแน่ใจแล้วว่าไม่มีร่องรอยอะไรบนตัวถังซิน จึงถอนหายใจอย่างสบายใจ หลังจากที่คุยกันไปเรื่อยเปื่อยไม่กี่ประโยค กวนหลิงเอ๋อก็ปิดวิดีโอคอล ทำให้ถังซินรู้สึกแปลกประหลาดใจ เธอมีความรู้สึกว่ากวนหลินเอ๋อผิดปกติเล็กน้อย ในตอนนี้ หลี่ซูเจ๋ก็ส่งข้อความวีแชทเข้ามา เป็นไฟล์เอกสารฉบับหนึ่งที่มีความจุใหญ่มาก ถังซินดาวน์โหลดและเปิดดูจึงพบว่าเป็นแผนที่ที่เธอขอให้หลี่ซูเจ๋วาด แผนที่ละเอียดกว่าที่เธอคิดไว้มาก สิ่งก่อสร้าง ป้ายจราจร บนนั้นเขียนเป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด แม้แต่ถนนสายเล็กๆก็ยังมีป้ายติดอยู่ การออกแบบนี้สามารถเทียบเท่ากับดาวเทียมได้แล้ว เมื่อแปลที่อยู่ออกมา เธอคิดเพียงว่าแค่ลองให้หลี่ซูเจ๋วาดดู คิดไม่ถึงว่าหลี่ซูเจ๋จะเก่งกว่าที่เธอคิดมาก สมกับที่บริษัทมู่ซื่อรับเข้ามาเป็นกรณีพิเศษ ถังซินส่งข้อความกลับไป “เยี่ยมมาก แค่ให้ที่อยู่กับเธอ เธอก็สามารถวาดออกมาได้ครบถ้วนทุกซอกทุกมุม” หลี่ซูเจ๋ “แต่ฉันเป็นนักคณิตศาสตร์ที่มีฝีมือในระดับสูง แค่วาดแผนที่แค่นี้เอง ไม่ยากสำหรับฉันหรอก” ถังซิน “ขอบคุณ กลับไปฉันจะทำกับข้าวให้เธอกิน” หลี่ซูเจ๋ “ไม่เป็นไร เธอเล่ามาซิ เธออยู่กับประธานมู่เป็นยังไงบ้าง มีมองตาสปาร์คกันบ้างไหม?” ถังซิน “เธอคิดเยอะไปแล้ว เรื่องแผนที่นี้ จำไว้นะว่าเก็บเป็นความลับ” หลี่ซูเจ๋ “วางใจหน่า ฉันอยู่บ้านใช้โน๊ตบุ๊ควาดออกมา และเมื่อส่งให้เธอแล้วฉันก็จะลบทิ้งแล้ว ฉวยโอกาสในครั้งนี้เอาประธานมู่มาอยู่ในมือให้ได้ เร็วๆ!” ถังซิน… เธอไม่เข้าใจผู้หญิงคนนี้เอาซะเลย เมื่อก่อนนี้บอกว่าน้องชายสามีไม่ดีอย่างโน่นอย่างนี้ จะนำโชคร้ายมาให้ในชีวิต ตอนนี้จะให้เธอมาช่วงชิงเอาตัวลุง ฉันทนไม่ได้กับความคิดที่กลับไปกลับมาของเธอจริงๆ ถังซินถือมือถือแล้วเดินกลับเข้าไปที่ห้องรับแขก เมื่อเห็นข้างหน้าของมู่เฉินหย่วนมีโน๊ตบุ๊คที่เปิดไว้วางอยู่ ไม่รู้ว่าก้มหน้ายุ่งอยู่กับอะไร เธอเดินเข้าไปอย่างเบาๆ “ประธานมู่ ฉันมีธุระจะคุยกับคุณ” “พอดีเลย ฉันก็มีธุระจะคุยกับเธอเหมือนกัน” มู่เฉินหย่วนได้เอาหน้าจอโน๊ตบุ๊คหันมาทางเธอ “เธอดูนี่” ในจอคือรูปของแผนที่ “นี่บังเอิญมากเลยค่ะ ฉันก็ขอให้คนวาดแผนที่มาให้เหมือนกัน” ถังซินมองไปที่ภาพแผ่นนั้น นั่นก็คือที่อยู่เดียวกัน จึงกลั้นหัวเราะไว้ไม่ได้ นำเอามือถือยื่นออกไปให้ มู่เฉิงหยวนเอาภาพในมือถือกับในโน๊ตบุ๊คเปรียบเทียบกัน เขาพบว่าภาพบนมือถือถังซินละเอียดและชัดเจนกว่า เขาขยับคิ้วไปมา มีความรู้สึกน่าสนใจลึกอยู่ภายในใจ แม้แต่คนที่อยู่กับเขามานานอย่างผู้ช่วยจาง ยังน้อยมากที่จะคิดตรงกันกับเขา แต่ผู้หญิงคนนี้กลับมีใจที่ตรงกับเขา และทำในเรื่องที่เหมือนกัน “แผนที่แผ่นนี้ให้ใครวาดให้ เชื่อถือได้มั้ย?” “เชื่อถือได้ค่ะ เป็นพนักงานของบริษัทมู่ซื่อเหมือนกัน” เมื่อได้ยินมู่เฉินหย่วนเพียงแค่ถามขึ้นว่า เชื่อถือได้มั้ย? โดยไม่ได้ตำหนิใดๆ ถังซินก็รู้สึกผ่อนคลาย “คือคนที่บริษัทมู่ซื่อรับเข้ามาเป็นกรณีพิเศษ เธอชื่อ หลี่ซือเจ๋” มู่เฉินหย่วนรู้สึกประทับใจที่หลี่ซือเจ๋ช่วยถังซินวาดแผนที่ “เป็นความสามารถพิเศษเฉพาะบุคคล บริษัทมู่ซื่อสามารถรับเธอเข้ามาได้ ช่างเป็นโชคของบริษัมมู่ซื่อจริงๆ” ถังซินจึงฉวยโอกาสพูดขึ้นว่า “ประธานมู่ ไม่ต้องพูดขอบคุณแล้ว กลับไปก็เพิ่มเงินเดือนให้เธอนะ” “อืม” กลัวว่ามือถือของถังซินจะมีปัญหาอะไรขึ้น ดังนั้นเขาจึงเอาแผนที่สำรองไว้ที่มือถือของตนเองอีกชุด ทั้งสองเข้าใกล้ชิดกันเพื่อดูแผนที่และปรึกษาเกี่ยวกับเส้นทาง พูดไปได้ไม่กี่ประโยค ถังซินคิดว่าไม่เหมาะสมจึงพูดขึ้นว่า “ประธานมู่ ฉันไม่เหมาะที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้” “คุณถังไม่ต้องเกรงใจ มู่เฉินหย่วนพูดขึ้น ถ้าหากไม่มีคุณ ความร่วมมือในครั้งนี้ผมคงเจรจาไม่สำเร็จ และคุณถังเป็นคนฉลาด ผมคิดว่าความคิดเห็นบางอย่างของคุณอาจจะเป็นประโยชน์” ในใจของถังซินจึงเกิดความรู้สึกที่ถูกเชื่อใจ หลังจากที่มาถึงประเทศตุรกี ดูเหมือนกับว่ามู่เฉินหย่วนจะไม่เคยปิดบังอะไรกับเธอเกี่ยวกับธุระต่างๆ ความร่วมมือมูลค่าหนึ่งพันล้านหยวน ยังให้เธอเข้าไปมีส่วนร่วม อำนาจความไว้วางใจอยู่ที่เธอทั้งหมด ทันใดนั้นมู่เฉินหย่วนยื่นมือมาชี้ที่แก้มของเธอ “คุณถัง ตรงนี้มีอะไรติดอยู่” “อ้อ ตรงไหนคะ?” ถังซินรีบเอามือลูบคลำหน้า แต่กลับคลำไม่เจออะไร “มีอะไรหรอคะ?” เมื่อเห็นเธอหยุดนิ่งคลำอยู่นานแต่ก็ไม่เจอ มู่เฉินหย่วนหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วยื่นมือออกไป นิ้วหัวแม่มือที่เย็นเฉียบของเขาค่อยๆสัมผัสไปที่แก้มของถังซินเบาๆทำให้เธอรู้สึกจั๊กจี้บนใบหน้า ในวินาทีนั้นใจก็เต้นขึ้นมาอย่างแรง เพราะอะไรลุงถึงลูบคลำเช่นนี้? “ประธานมู่ ประกาศให้ทราบครบทุกคนแล้ว” ผู้ช่วยจางเดินเข้ามาในห้องรับแขก บรรยากาศที่แสนจะอบอุ่นก็ถูกทำลายลง เมื่อถังซินดึงสติกลับมาได้ ใบหูก็เต็มไปด้วยความแดง และเดินกลับไปห้องโดยที่ไม่ได้พูดอะไร ผู้ช่วยจางกำมือเอามาปิดที่ริมฝีปากและไอออกมา “วันหลังถ้าเข้ามาผมคงต้องเคาะประตู ทุกครั้งที่เห็นคุณถังลนลานวิ่งหนีออกไป ผมก็รู้สึกไม่ค่อยดี” มู่เฉินหย่วนมองไปยังห้องที่ปิดแน่น ริมฝีปากอันบางก็ยิ้มออกมาเบาๆ บนนิ้วมือกำลังขยี้แผ่นกากเพชรเล็กๆที่พึ่งหยิบออกมาจากแก้มของถังซิน ผู้หญิงคนนี้หน้าแดงง่ายจริงๆ ไม่เหมือนกับจู่ซือซือที่ไม่สนใจใยดี อยากออดอ้อนก็อ้อน และท่าทางออดอ้อนของเธอนั้นทำเพียงแค่ตอนอยู่บนเตียง เมื่อคิดไปเรื่อยเปื่อย มู่เฉินหย่วนก็รู้สึกคอแห้งเล็กน้อย ผ่านไปสักพัก เขาเอ่ยถามผู้ช่วยจางขึ้น “จางเฉิง นายคิดว่าคุณถังเป็นยังไงบ้าง?” ผู้ช่วยจางรีบมองไปที่ประธานของตนเองอย่างรวดเร็ว อยู่กับมู่เฉินหย่วนมานาน เขารู้ว่าประธานมู่เอาใจไปอยู่แต่กับงาน นี่ก็ใกล้จะอายุสามสิบแล้ว ข้างกายยังไม่มีผู้หญิงคนไหนเลย ชีวิตคนอื่นนั้นเต็มไปด้วยความสุข ลูกโตกันไปหมดแล้ว พูดก็พูดเถอะ ประธานมู่แต่งงานช้า ทำให้เขารู้สึกเกรงใจที่จะมีแฟน นี่เป็นโอกาสที่ดี! ผู้ช่วยจางไอออกมา และพูดขึ้นว่า ประธานมู่ พูดความจริงจากใจเลยนะครับ ผมคิดว่าคุณถังนั้นดีมาก เป็นคนที่เก่งและฉลาด ทำอาหารได้อย่างยอดเยี่ยม ใครที่สามารถแต่งงานกับเธอได้คงเสวยสุขไปตลอดชีวิต มู่เฉินหย่วนนั่งไขว่ห้าง เขยิบเข้าไปชิดข้างในโซฟา “ใช่มั้ย แล้วทำไมมู่หยางซิวถึงได้นอกใจ” “คุณชายหยางซิวความต้องการค่อนข้างสูง” ผู้ช่วยจางพูดต่อ “ผมได้ยินมาว่าร่างกายของคุณถางมีปัญหา พวกเขาจึงไม่สามารถนอนด้วยกันได้ ดังนั้นคุณชายหยางซิวเลย…” มู่เฉินหย่วนใช้มือลูบไปที่คาง เขารู้ว่าถังซินมีอุปสรรคเกี่ยวกับเพศสัมพันธ์ แต่ที่ในโรงแรมครั้งที่แล้ว รวมไปถึงครั้งนี้ เค้าไม่รู้สึกถึงการปฏิเสธของถังซิน หรือว่าจะเป็นฤทธิ์กดประสาทของแอลกอฮอล์ ดังนั้นตั้งแต่เริ่มจนเสร็จคือถังซินเป็นคนทำเขา เอาประโยชน์จากเขา ผมคิดว่าคุณถังตัดสินใจหย่าเป็นเรื่องที่ถูกต้อง นอกจากเรื่องของวงศ์ตระกูลที่ไม่ค่อยดีมาก นอกนั้นคุณถังก็ดีเลิศหมด คุณชายหยางซิวไม่คู่ควรกับคุณถังโดยสิ้นเชิง ผู้ช่วยจางคุยโวยกยอในตัวถังซิน และจากนั้นเขาก็รู้สึกว่าอุณหภูมิในห้องนั้นลดลงจนหนาวสั่นไปทั้งตัว ประธานมู่ที่อยู่บนโซฟาใบหน้าเต็มใบด้วยความสงสัย