บทที่ 95 น้ำมันของฉันน่ะ มันล้างออกยาก

บ๗ที่ 95 น้ำมันของฉันน่ะ มันล้างออกยาก ก็เพราะว่านังผู้หญิงชั้นต่ำที่ชื่อว่าถังซิน ทำให้หล่อนต้องถูกไล่ออกจากบริษัทมู่ซื่อ ติดแบล็คลิสต์ ยังดีที่เมื่อก่อนตอนทำงานอยู่ที่มู่ซื่อได้รู้จักคนไม่น้อย เลยทำให้ไม่ได้แย่ลงไปกว่าเดิม แต่ว่าพอได้มาเจอถังซินอีกครั้ง หล่อนก็แทบจะอยากเข้าไปกระชากนังผู้หญิงคนนี้เหลือเกิน! แววตาที่แทบจะพ่นไฟออกมาของเฉียวมั่นหลัว แน่นอนว่าถังซินก็ไม่สามารถเมินเฉยได้ หล่อนยิ้มอ่อนๆพร้อมทั้งกล่าวทักทาย: “ไม่ได้เจอกันนานเชียวผู้จัดการเฉียว สบายดีไหมคะ” “ฉันไม่ได้ทำงานอยู่ที่มู่ซื่อแล้ว” เฉียวมั่นหลัวเก็บอาการโมโหไว้ นังผู้หญิงคนนี้ตั้งใจเรียกเราว่า “ผู้จัดการเฉียว” คิดจะมาทำให้หล่อนอับอายงั้นเหรอ? “ยิ่งไปกว่านั้นพวกเราก็ไม่ได้สนิทกันด้วย” เห็นได้ชัดว่าเฉียวมั่นหลัวไม่อยากที่จะสนใจหล่อน หันไปพูดกับผู้ชายที่ควงอยู่สองสามประโยค แล้วสองคนก็เดินเข้าไปในร้านเหม่ยจวง ถังซินยกริมฝีปากขึ้น หล่อนคิดว่าเฉียวมั่นหลัวจะมาคุยโม้โอ้อวดต่อหน้าหล่อนเสียอีก แต่ดันรีบเดินไปขนาดนี้ มีเรื่องที่ต้องรีบไปทำหรือไงกัน? ถังซินมาที่นี่ก็มีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ แล้วก็รีบเดินเข้าไปในร้านเหมยจวง หลังจากเดินตามพนักงานเข้าไปในห้องที่จองไว้ ก็รีบเข้าไปทำความรู้จักกับประธานส้งทันที ประธานส้งที่อายุราวๆห้าสิบปีจากบริษัทหวนหย่า ดูสุภาพอ่อนโยน แต่สายตากลับจ้องมองเรือนร่างของถังซินอยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะตอนเจรจาธุรกิจ ก็ถือโอกาสนี้มานั่งลวนลามหล่อน ถังซินรู้แล้วว่าเจียงจิ้งกำลังวางแผนอะไรอยู่ บริษัทหวนหย่ากับบริษัทมู่ซื่อเป็นพันธมิตรกันทางธุรกิจ ถ้าเกิดหล่อนทำให้ประธานส้งเกิดความไม่พอใจ ปฏิเสธที่จะร่วมมือกับบริษัทมู่ซื่อแล้วล่ะก็ เจียงจิ้งก็จะถือโอกาสนี้ไล่หล่อนออกได้ “ท่านประธานส้งบอกว่ายี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ของกำไรค่ะ” ถังซินยิ้มพร้อมพูดขึ้น ใช้ภาษาฟินแลนด์อย่างคล่องแคล่วพูดกับผู้ชายผมสีบลอนด์ทองสองคนที่อยู่ตรงหน้า “ท่านประธานส้งอยากที่จะทำงานร่วมกับทางของพวกคุณมากเลยค่ะ” “จริงเหรอครับ?” ชายผมทองถามด้วยความตะลึง ที่จริงแล้วเขากะที่จะต่อรองอยู่ที่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ คิดไม่ถึงว่าบริษัทหวนหย่าจะใจกว้างขนาดนี้ จากนั้นชายผมทองก็ยื่นมือไปทางคุณส้งทันที คุณส้งที่นั่งอยู่ฟังไม่เข้าใจ แต่ว่าทางนั้นเขายื่นมือมาแล้ว ก็รีบยื่นมือไปประกบทันที หลังจากนั้นก็ถามถังซิน “ตะกี้พวกคุณคุยอะไรกันเหรอ มิสเตอร์เขาดูดีใจมากเลย” ถังซินตอบ: “ดิฉันบอกเขาไปว่า เขาคิดไม่ผิดที่เลือกบริษัทหวนหย่า มิสเตอร์เขาเสนอมาว่าต้องการยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ของกำไรค่ะ” “ยี่ ยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์?” ประธานส้งพูดติดๆขัดๆด้วยความร้อนรน “ไม่ได้! ไม่ได้! แบบนี้ฉันขาดทุนตายน่ะสิ คุณไปคุยกับเขาอีกรอบเลย” “กำไรที่ทางมิสเตอร์เขาเสนอมา มันเป็นกำไรที่ทางเขาเรียกร้องมา” ถังซินแสดงสีหน้ากดดันประธานส้ง “เขาบอกว่าถ้าท่านไม่เห็นด้วย เขาก็จะไปหาบริษัทอื่นค่ะ” “แต่ว่ามันก็…..” “ท่านประธานส้งคะ นี่คือโอกาสที่ดีของบริษัทของท่านที่จะเปิดตลาดในต่างประเทศ” ถังซินกระซิบที่ข้างหูของเขา “ท่านก็รู้ว่ามีคนไม่น้อยที่อยากร่วมงานกับทางพวกเขา ถ้าท่านสามารถร่วมมือกับทางเขาตีตลาดฟินแลนด์ได้สำเร็จ หลังจากนั้นถ้าอยากเจาะตลาดยุโรปก็ง่ายแล้วนะคะ” “ยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์มันเยอะไปหน่อยนะ แต่ถ้าพูดถึงบริษัทหวนหย่าในตอนนี้ ท่านแค่ยอมเข้าเนื้อตัวเองซักหน่อย จากนั้นก็จะได้กลับมามากกว่า ท่านคิดว่ายังไงล่ะคะ?” บริษัทหวนหย่าไม่เคยทำการตลาดในต่างประเทศมากก่อน นี้ถือว่าเป็นครั้งแรกที่จะทำงานร่วมกับบริษัทจากประเทศฟินแลนด์ ประธานส้งไม่รู้เรื่องตลาดต่างประเทศเลยสักนิด ก็เลยติดกับของถังซินเข้าแล้ว ประธานส้งพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ยอมกัดฟันพูด: “ถ้างั้นก็ยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์แล้วกัน ตามนั้น!” ถังซินยิ้มอ่อนๆ เหอะเหอะ น้ำมันของหล่อนก็ไม่ใช่ว่าจะเช็ดออกได้ง่ายๆหรอกนะ! ถังซินเอาเนื้อหาทั้งหมดส่งให้กับผู้ช่วยของคุณส้ง ผู้ช่วยรีบไปจัดการอย่างรวดเร็ว เพียงสิบนาทีก็เดินถือใบสัญญาสองใบที่ยังอุ่นๆอยู่กลับมา ทั้งสองบริษัทก็เซ็นสัญญาประทับกันเรียบร้อย พอรับประทานอาหารกันเสร็จก็เดินออกมาจากร้าน ข้างนอกท้องฟ้าสีดำมืด ไฟของร้านร้านเหมยจวงสว่างไสว เริ่มมีเสียงดังขึ้นแล้ว หลังจากที่ส่งคนของทางฟินแลนด์กับประธานส้งเสร็จ ถังซินก็จะกลับแล้ว “ท่านประธานส้งคะ งั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ” “จะรีบไปไหนล่ะ” ประธานส้งหัวเราะพร้อมพูดขึ้น “คุณถังช่วยฉันขนาดนี้ ฉันอยากตอบแทนน้ำใจของคุณ พอดีเลยวันนี้ฉันมีเพื่อนสองสามคนมากินข้าวที่นี่เหมือนกัน จะพาคุณไปรู้จักสักหน่อย” ถังซินปฏิเสธ “ท่านประธานส้งเกรงใจเกินไปแล้วค่ะ ท่านคือพันธมิตรทางธุรกิจกับบริษัทมู่ซื่อ ดิฉันช่วยท่านก็เท่ากับว่าดิฉันช่วยบริษัทมู่ซื่อไปด้วย ท่านทานข้าวกับเพื่อนให้สนุกเถอะค่ะ ดิฉันขอตัวกลับก่อน” “คุณถัง ทำไมถึงไม่ไว้หน้าฉันเลยล่ะ?” ประธานส้งสีหน้าเริ่มเปลี่ยน น้ำเสียงก็เริ่มเย็นชาขึ้น “ฉันรู้สึกว่าคุณน่าสนใจ ก็เลยจะพาคุณไปเข้าสังคมด้วยก็เท่านั้นเอง!” ถังซินรู้ดีว่าประธานส้งต้องการพาเธอไปให้ได้ ถ้าหล่อนจะชิ่งหนีไปทั้งแบบนี้ล่ะก็ ไอ้แก่สารเลวนี้ต้องวิ่งแจ้นไปรายงานหล่อนกับบริษัทมู่ซื่อแน่ๆ อย่างนี้มันก็เข้าทางเจียงจิ้งน่ะสิ หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง ถังซินก็พูดยิ้มๆ: “ได้ค่ะ ถ้างั้นก็ขอบคุณสำหรับความปรารถนาดีของท่านประธานส้งด้วยนะคะ” “มันต้องอย่างนี้สิ!” ประธานส้งก็ยิ้มตอบเช่นเดียวกัน พอกลับเข้าไปในร้านเหมยจวงอีกรอบ ประธานส้งก็พาถังซินไปห้องหมากรุกอย่างไม่รีรอ ห้องหมากรุกเสียงดังอึกทึกมาก นอกจากห้องรับแขกสไตล์ยุโรปแล้ว ซ้ายขวาทั้งสองข้างยังมีห้องเล็กๆสองสามห้อง มีพนักงานคอยยืนให้บริการอยู่ คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าโต๊ะก็ไม่ได้สวมชุดสูทรองเท้าหนังกัน แต่ทั้งตัวใส่เงินใส่ทอง ดูแล้วล้วนเป็นคนชั้นสูงทั้งนั้น ถังซินเดินตามไปจนเข้าไปในห้องเล็กๆด้านขวา มีคนสองสามคนนั่งเล่นไพ่นกกระจอกอยู่ที่โต๊ะไพ่นกกระจอกอัตโนมัติ ข้างตัวผู้ชายก็มีผู้หญิงนั่งขนาบข้าง ท่าทางยั่วเย้าน้ำเสียงยั่วยวน หล่อนกวาดสายตาไปรอบๆ ก็พบว่าเฉียวมั่นหลัวก็อยู่ด้วย แต่ว่าที่หล่อนนั่งประกบอยู่ด้วยไม่ใช่ผู้ชายคนที่ถังซินเห็นตอนที่อยู่ที่ประตูทางเข้าก่อนหน้านี้ ผู้ชายคนนี้เป็นคนเมดิเตอร์เรเนียน ตัวมันเยิ้ม มือหนาๆลูบคลำเฉียวมั่นหลัวตามอำเภอใจ ไม่สนใจคนรอบข้าง ถังซินยกมุมปากลง ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ว่าเป็นคนหยิ่งทะนงหรอกหรอ ตอนนี้แม้แต่ผู้ชายประเภทนี้ยังเอาลง ช่างกล้าเหลือเกิน “ท่านประธานกาว ไม่ได้เจอกันนานเลย!” ประธานส้งเดินไปทักทายทางผู้ชายที่เฉียวมั่นหลัวนั่งประกบอยู่ ดูเหมือนว่าจะสนิทกัน “เล่นไปกี่รอบแล้วล่ะ ชนะไปเยอะแล้วล่ะสิ?” “เพิ่งจะเข้ามาเอง จะเอาอะไรมาชนะล่ะครับ” ผู้ชายเมดิเตอร์เรเนียนที่ชื่อประธานกาวตอบกลับ สายตามองมาทางข้างหลัง หยุดจ้องมองอยู่ที่เรือนร่างของถังซิน “นี่ พนักงานใหม่ที่บริษัทคุณหรอ?” ประธานส้งตอบ: “ไม่ใช่หรอก นักแปลจากบริษัทมู่ซื่อน่ะ ฉันยืมตัวมาจากประธานมู่” “นักแปลจากบริษัทมู่ซื่อเหรอ?” สายตาที่ประธานกาวจ้องมองมาทางถังซินก็เปลี่ยนไป เฉียวมั่นหลัวที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาก็หรี่ตามองมาทางถังซินเช่นเดียวกัน จู่ๆก็มีแผนการผุดเข้ามาในหัว “ท่านประธานกาว คุณดูคุณจ้องคนอื่นเขาตาไม่กระพริบเลย” เฉียวมั่นหลัวหยิกเขาไปหนึ่งทีแล้วพูดอย่างงอนๆ “ถ้าเกิดคุณไม่ชอบฉันแล้ว งั้นฉันไปก็ได้” พูดเสร็จก็ทำทีจะลุกขึ้น ประธานกาวก็คว้าหล่อนเอาไว้ พูดปลอบด้วยถ้อยคำอ่อนหวาน ถังซินได้แต่ยิ้มอ่อนๆ ไม่พูดอะไร ดูเหมือนว่าประธานกาวจะใหญ่ที่สุดในกลุ่มนี้ ประธานส้งก็มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเขา พอประธานส้งเดินเข้ามาที่โต๊ะไพ่นกกระจอก คนที่นั่งอยู่ก็หลีกทางให้เขานั่ง แล้วก็รินเครื่องดื่มให้ ประธานส้งที่นั่งอยู่ทางมุมทิศใต้ของโต๊ะไพ่นกกระจอก ตบลงบนที่นั่งข้างๆตัวเขา: “มาสิคุณถัง มานั่งตรงนี้” “ขอบคุณค่ะท่านปะธานส้ง” ถังซินค่อยๆนั่งลงไป แล้วก็รับวิสกี้จากที่นั่งข้างๆมาส่งให้กับประธานส้ง ประธานส้งดูพอใจอย่างมาก ประธานกาวเล่นไพ่นกกระจอกไปพลางพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องธุรกิจไปพลาง พูดไปพูดมา หัวข้อที่พูดกันก็เปลี่ยนไป ประธานกาวมองมายังถังซิน แล้วก็ถามขึ้นว่า “ถังซินยังดูวัยรุ่นอยู่เลย ทำงานที่บริษัทมู่ซื่อนานเท่าไรแล้วล่ะ” “เห็นหล่อนวัยรุ่นแบบนี้ แต่สุดยอดเชียวนะ!” เฉียวมั่นหลัวที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาตอบขึ้น ดวงตาดูชั่วร้าย: “อย่าดูถูกว่าเป็นแค่นักแปลตัวน้อยๆนะ หล่อนเป็นถึงหลานสะใภ้ของประธานมู่เชียวนะคะ” ประธานกาวก็เริ่มสนใจขึ้นมา “อ้อ คนที่มู่หยางซิวแต่งงานด้วยคนนั้นนั่นเอง”